De belofte van Amsterdam

Als je nog eens een keer een boekenbon van 15 euro over hebt, dan raad ik je aan het boek De belofte van Pisa te kopen. Dat is echt een ontzettend leuk boek van een jonge Marokkaan die opgroeit in de beruchte Diamantbuurt in Amsterdam en terechtkomt op het overwegend blanke Hervormd Lyceum.

Wat mij betreft is deze jongen de belofte van Amsterdam, want naast boeken schrijven (oké, hij heeft er nog maar een geschreven, maar het worden er vast meer) en verhalen vertellen, schijnt hij ook fantastisch piano te kunnen spelen. En hij ziet er ook nog eens goed uit met z'n Presleykuif.

Hij is al twee keer bij Pauw en Witteman geweest - zelfs twee keer in een week:



Zijn lievelingsmuziek? Canto Ostinato van Simeon ten Holt.



Zijn ouders hebben liever niet dat hij daar naar luistert.

Iedere keer als ik pianoconcerten op de radio beluister, zeggen ze dat ik dat Korangeleuter moet opzetten. Het zou de ziel reinigen. En als ik het vaak beluister zou ik misschien zelfs het gehoor in mijn linkeroor weer terugkrijgen. Mijn goeie oor begeeft het tijdelijk als ik langs de woonkamer loop en zie dat op televisie een bebaarde man Gods woord aan het voordragen is. Treurig en bekrompen. De teneur van ons huis.

 Maar gelukkig deed hij het wel, anders hadden we misschien wel een openhartig, prachtig en grappig boek moeten missen.

Duolingo

Een dag geen woord uit een andere taal geleerd is een dag niet geleefd. Vind ik tenminste.
En dus kan ik het niet laten om als ik zie dat er weer een nieuwe gratis app is om een taal mee te leren, die uit te proberen. Duolingo dit keer.

Volgens Apple is dit dé gratis app van het jaar. En dat kan ik me voorstellen. Het is ontzettend leuk en afwisselend om via deze app een taal te leren. Je hoeft maar vijf minuten per dag te investeren in de taal, het ziet er aantrekkelijk en speels uit, het is interactief en multimediaal en je wordt digitaal achter de vodden gezeten. Doe je je oefeningen een dag niet, dan krijg je gelijk een mail met een vriendelijke schop onder je kont.

Je vorderingen worden netjes in een grafiek bijgehouden; op de grafiek hierboven zie je dat ik met kerst niets gedaan heb, maar daarna de draad weer des te fanatieker heb opgepakt.

De makers van de talencursus (je kunt kiezen uit Spaans, Frans, Duits, Portugees en Italiaans - ik doe uiteraard de laatste) zijn Luis von Ahn en Severin Hacker. Von Ahn ken je wellicht van de captcha en reCAPTCHA.

Het verdienmodel is heel mooi: degenen die de taal leren, gaan, zonder dat ze er erg in hebben, op een gegeven moment meehelpen met het vertalen van webteksten, waaronder die van CNN en Buzzfeed. Er zijn tot nu toe al 10 miljoen downloads geweest, terwijl het programma pas een goed jaar oud is. De verwachting is dat er binnen enkele maanden nog behoorlijk wat talen bij zullen komen.

Magistraal.

Hieronder het introductiefilmpje van Duolingo:



En hier de TED-talk van de in mijn ogen geniale Luis von Ahn:

Fijne feestdagen enne...

....blijf in jezelf geloven....!

Niobe in Lego

Mooi gemaakt in Lego-stop motion: de mythe van Niobe, die zó trots was op haar zeven zonen en zeven dochters, dat ze Leto/Latona beledigde door te pochen dat ze meer kinderen had dan zij (de laatste had immers 'alleen maar' Apollo en Artemis gebaard), dus meer recht had op verering en dat moest bekopen met de dood van haar veertien kinderen. Van verdriet veranderde ze in een altijd huilende rots.

Ook ik moest er bijna van huilen op het eind. Omdat het zo mooi gemaakt is; niet om de kerstgedachte, want die zit er niet echt in. Er was immers nog geen Jezus.

via: NKV - hier een variant op hetzelfde thema
filmpje is helaas niet af te draaien op mobiele apparaten

Een vlucht vakantieboeken

Het is bijna kerstvakantie, dus de app vakantiebieb staat weer open. Met grote namen deze keer: Simon Vestdijk, Remco Campert, Maarten van Rossem, Bart Moeyaert, Thomas Rosenboom, Joost Zwagerman, Kees 't Hart, Maarten 't Hart.....

Daar kom ik m'n vakantie wel mee door!

En na deze vakantie hoef ik tenminste nooit meer te zeggen dat ik nog nooit een boek van Maarten 't Hart heb gelezen. Kom maar op met die verlovingstijd! En volgend jaar komt die vlucht regenwulpen daar nog bovenop.

Het kan niet op bij de bieb. Geen tijd voor kerstkaarten dit jaar, mensen. Of ziet de bibliotheek misschien kans om daar ook in te voorzien?

Fokke en Sukke in Romeins Utrecht

Het kleine broertje

Ik heb me er lang tegen verzet, maar ben nu dan eindelijk in het bezit van het kleine broertje van mijn iPad, ook wel bekend onder de naam iPhone. Voor dat mini-apparaat zou ik nooit de volle prijs betalen, maar een enigszins gehavend model van een vriendje van mijn zoon overnemen, dat kon nog nét.

Aangezien ik de iPad gewend ben, vind ik het een ongelooflijk klein, bijna onleesbaar apparaat. MAAR: ik kan nu wel met mijn appeltje bellen en whatsappen. En de camera bevalt me ook wel. Tevens is het prettig om muziek of radio in bed te luisteren met een klein in plaats van een (op dat moment zo voelend) enorm scherm naast je. En je neemt hem ook wat lekkerder mee in de tas.

Tegelijkertijd is het ook een aandachtstrekkertje, dat op z'n tijd z'n stroom wil en desalniettemin nu al vaak door mij vergeten wordt (voor vrouwen is het immers niet zo elegant om het ding in je broekzak te dragen), waardoor ik erover twijfel om bijvoorbeeld m'n werkagenda eraan te koppelen. Terwijl dat laatste me wél handig lijkt.

Kortom, nog even wennen dus.

Als iemand een tip voor dat vergeetprobleem heeft: graag!

OK Glass, make me a meal

Soms heb je heel even het idee bevoorrecht te zijn. Gisteren was zo'n dag, want gisteren heb ik heel even één van de drie Google Glassbrillen die in Nederland aanwezig zijn, op mogen hebben. Natuurlijk even een selfie gemaakt, want dit maak je niet elke dag mee, hoewel over enkele jaren misschien iedereen wel met zo'n ding op rondloopt.

Hoe dat zo kwam?

Sinds de start van het programma 'digitale bibliotheek' hebben we elke maand een zogenaamde lunchinformatiebijeenkomst met een thema uit de digitale bibliotheek of iets wat ter inspiratie daarvoor zou kunnen dienen. En gisteren waren we in het kader daarvan te gast bij het Radboud REshape & Innovation Center. Daar HEBBEN ze gewoon zo'n Google Glass en doen ze er experimenten mee. Projectleider Robin Hooijer leidde ons in in de geheimen van het onderzoek en de verwachte toekomstige ontwikkelingen.

 

Het schijnt dat Google Glass volgend jaar al op de markt komt en waarschijnlijk niet meer dan 2 à 300 euro zal gaan kosten. Dat valt me waarlijk niet tegen! Ter vergelijking: nu kost-ie nog circa 1.500 euro.
Volgens Hooijer is Glass dan ook maar een tussenstadium: de Google Contactlens is al in voorbereiding en dat zal een nog een stukje spectaculairder zijn. Of dat niet eng is, van die apparatuur direct op je lichaam, vroeg iemand van m'n collega's zich af. Alles went, en sneller dan je denkt, aldus de projectleider. Wie had gedacht dat iedereen anno 2013 de hele dag met een smartphone in z'n broekzak zou lopen? Eigenlijk is die stap niet eens zo groot, als je erover nadenkt....

De mogelijkheden van Google Glass voor de zorg? Betere simulatie-, observatie- en communicatiemogelijkheden, beter bijvoorbeeld de ader kunnen vinden bij het bloedprikken door de mogelijkheden het contrast in het beeld hoger te zetten, beter navigatie mogelijk maken voor visueel gehandicapten (hoewel Glass op zoek ging naar een hamburgertent toen de weg gevraagd werd naar Burgers' Zoo...)
Een mooie toepassing was ook de combinatie met de AED, wat een levensreddende blijkt te kunnen zijn, zeker op de maat van 'Staying Alive', dat automatisch opgestart wordt bij een levensbedreigende situatie: het perfecte ritme voor reanimatie.

Very interesting, ook het centrum zelf.

Mooi idee, dat ik elke werkdag maar zo'n 200 meter verwijderd ben van Google Glass. En jammer dat-ie nog geen maaltijd voor me kan bereiden, maar hij kan me straks in ieder geval helpen met het vinden van de weg naar de supermarkt en het maken van boodschappenlijstjes. OK Glass, show video.

Het oog van de basilisk

Altijd leuk, cadeautjes in december. Dus ik nam het cadeau van de NRC met beide handen aan: gratis de e-bookversie van Het oog van de basilisk van Jan van Aken. Het enige wat ik hoefde te doen is m'n e-mailadres te geven en aan te vinken dat ik de nieuwsbrief van de NRC voortaan wil ontvangen.

Mooie deal toch? Want als je een nieuwsbrief hebt ontvangen, kun je 'm meteen weer opzeggen; een afmeldmogelijkheid is immers verplicht. En als je 'm toch wilt laten komen, ontvang je gratis nieuws met links naar gratis NRC-artikelen. Daar is niets mis mee, behalve dat ik via Facebook ook al lid ben van de NRC.

Of ik me nu toch geen slachtoffer voel van vrijwillige spam?

Nee, want ik heb dit zelf overwogen en erin toegestemd. En dat is tegenwoordig al heel wat. Waar het boek over gaat? Hieronder de samenvatting:

In de nadagen van het Romeinse Rijk onderneemt soldaat Epiphanius Rusticus, gewezen Meester der Oorlogswerktuigen en berucht dronkenlap, gedesillusioneerd de terugreis naar Rome. Hij heeft de grootste veldslag aller tijden meegemaakt, maar de strijd tegen de Hunnen bracht hem niet de roem die hij verwachtte. Dwalend door zijn geteisterde geboortestad denkt hij terug aan zijn jonge jaren, toen hij met zijn vrienden legendarische drinkgelagen aanrichtte in de Ezelswijk.

Het puttertje moet maar even wachten.

Filmquiz

Hierbij alle Hollywoodfilms van het afgelopen jaar in 7 minuten. Welke herken je?



Ik geloof ik alleen The great Gatsby, maar ik houd dan ook niet van actiefilms. Ik vind het wel een mooie compilatie.

Mooie Sinterklaascolleges

Mooie Sinterklaascolleges uit de reeks colleges van de Universiteit van Nederland:

Een pakje met strik over sinterklaasgedichtjes (door Geert Buelens):



En een pakje met strik over de vraag of Sinterklaas bestaat (door Bas Haring):



Fijne pakjesavond! Met veel poëzie als het kan.....

Bizar

Heel bizar, als je nu zestien jaar bent en gewend bent in het weekend lekker uit te gaan en biertjes (en meer?) te drinken en dat per 1 januari ineens niet meer te mogen.

Mijn zoon (16) is dan ook echt niet van plan zich aan de nieuwe wet per 1 januari 2014 te gaan houden en blijkens vragen aan jongeren in programma's met items over de nieuwe wet op alcohol als Debat op 2 is geen enkele jongere van 16 of 17 jaar dat van plan. Dat wordt nog druk in Katwijk!

Krijgen we nu een tweedeling tussen sweet sixteens en rotten sixteens? En wat zou jij liever zijn, de sweet of de rotten?

Het meeleefdorp

Wat je ook kunt zeggen van Lent: het is een dorp dat meeleeft. Met de carnaval, met de vierdaagse, met de danssalon, maar ook met de opening van het nieuwe station, de nieuwe brug naar Nijmegen en de nieuwe supermarkt.

Ik ken geen Lentenaar die geen foto van de nieuwe brug op zijn of haar tijdlijn geplaatst heeft, of er niet overheen gelopen, gefietst of gereden is. En 'm niet mooi vindt. Maar dat is dan ook een wonder van ingenieurschap waar bij de opening vuurwerk was en de burgemeester en Frank Boeijen bij aanwezig waren om een woordje te doen.

Met de supermarkt ligt dat anders, want die hadden we al. Alleen niet zo'n mooie en grote en niet in de nieuwbouwwijk. Maar dat is nu gelukkig goedgemaakt.

openingstoespraak bij de nieuwe Jan Linders in Lent

En de Lentenaren uit de buurt hebben en masse (wees gerust, wij niet hoor!) flyers met de tekst 'Hoera Jan Linders' op hun raam opgehangen. Hun kinderen hebben er tekeningen bijgemaakt; de onze niet. Nee, want dat zijn pubers.

Wat hen meer interesseert, is dat ze bij de "Jan" tegenwoordig KROKODILLENVLEES hebben!

Waar een klein dorp groot in kan zijn.

Ziek geniale systemen

Meestal is het verfrissend, maar soms ook lastig als je kinderen allebei op een verschillende school zitten. Gisteren bijvoorbeeld. Allebei de kinderen waren ziek.

Bij de ene school moet je je kind via de site ziekmelden, en dat elke ziekdag, zonder voorgeprogrammeerde datum, dus je moet 's ochtends vroeg - niet mijn helderste tijd - in allerijl op zoek naar de juiste datum en dan nog wat gegevens handmatig invullen die je niet direct paraat hebt, zoals de precieze klas van je kind.

Bij de andere school moet je béllen dat je kind ziek is, niet elke dag, maar één keer en een briefje met handtekening aan je kind meegeven als het weer beter is. De datum hoef je niet te kennen, maar het duurt toch wel even voordat ze de naam van je kind en de klas waar hij in zit bij elkaar gevonden hebben.

Ik hoop maar dat het goed gegaan is. Gelukkig was ik zelf (nog) niet aan bed gekluisterd.

Ten gevolge van de ongetwijfeld geniale ziektebureaucratie.

Nijmeegse nacht

Nu ik toch bezig was, toch ook nog maar even de Nijmeegse Nacht van de Wintertuin meegepakt.

Erg leuk begin van die avond was het interview tussen Wilfried de Jong en Arjen Ederveen; het leek potdomme wel Zomergasten! Met als opmerkelijkste bekentenissen van Ederveen dat hij dyslectisch, kleurenblind en licht schizofreen is. En eigenlijk (dus) niet zo veel met literatuur heeft, alleen soms tijdens een strandvakantie, als hij op de billen voor hem uitgekeken is.

Daarna werden A.L. Snijders en Maartje Wortel geïnterviewd, las Kees 't Hart voor, was er tussendoor muziek en belandden we bij Meindert Talma, die voordroeg met synthesizer op schoot en beamerbediening naast zich op tafel. Volledig Gronings multimediaal en daarvóór voor mij volkomen onbekend.

Het geheel werd afgesloten met muziek van Riddim. En Wilfried de Jong en anderen droegen daarbij teksten voor.

foto: Karen van Dooren

Tjee, en dan heb ik nog niet eens de Nijmeegse nacht van de oversteek meegemaakt; shame on me, want ik geloof dat daar het échte spektakel was, maar dat ga ik vanavond goedmaken, let maar op!

Because it's all about the light, people.

Fijn, die wintertuin!

De Wintertuin is een jaarlijks terugkerend literair festival dat heerlijk, bruisend en interessant is. En toch was ik er nog nooit geweest. Dat heb ik dit jaar goedgemaakt, althans gedeeltelijk. Want ik ben eergisteren naar maar liefst twee lezingen uit het rijke aanbod geweest.

De eerste lezing ging over de invloed van het licht op lezen en de tweede was een hilarisch college van Herman Brusselmans.

Het motto van de wintertuin van dit jaar is: het leven is al zwaar, laat de literatuur licht zijn; een motto naar mijn hart. Bij het Soeterbeeck Programma, een van de mede-organisatoren van dit festival, had men dit thema letterlijk opgevat en er een lezing over lezen met licht, oftewel digitaal lezen aan gekoppeld: maakt het verschil voor je beleving van het verhaal of je een boek vanaf papier of scherm tot je neemt?

Om dit thema te behandelen had men (visueel) cultuurwetenschapper Martijn Stevens uitgenodigd; na zijn lezing ging deze in debat met filosoof Cees Leijenhorst en het publiek over het thema literatuur en licht en met name de invloed van de digitale cultuur op het papieren boek en andersom.

En gelukkig is Stevens geen cultuurpessimist; hij ziet een toename van het verlangen naar (epische) verhalen in de (digitale) cultuur en vraagt zich af of we literatuur tot nu toe niet te 'eng' hebben opgevat. Tevens stelde hij, volgens mij terecht, dat met het toenemen van de mogelijkheden om digitaal te lezen, de belangstelling voor de materialiteit van het boek toeneemt, omdat men bang is dit te gaan verliezen; mensen uit de zaal verwezen ook naar de sfeer van en lichamelijke verbondenheid met het boek; die ontkende Stevens allerminst.

Interessant was ook zijn natuurwetenschappelijke benadering aan het begin van zijn lezing: als je papier terugbrengt tot z'n oervorm, kom je uit bij een atoom; als je datzelfde doet met een digitaal boek, kom je uit bij een foton, oftewel licht, oftewel energie.

Mooi toch, dat teruggaan naar de basis? Stof tot nadenken in ieder geval.

uitgebreid verslag door Soeterbeeck

In den lande....

Veel verschillen, maar vooral ook veel overeenkomsten, dat is meestal de conclusie van het landelijke vakreferentenoverleg, in dit geval geschiedenis, waar we de onder andere de best practices bespreken.

De mooiste best practice vond ik die van een lid van het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis, die de website barmbib.nl (de barmhartige bibliothecaris - tegen ontheming van collecties) heeft opgericht: káppen met het kortzichtige beleid van onze regering, zo luidt de terechte boodschap aldaar.
Gelukkig gaan ze bij het IISG ondanks de dreigende forse bezuinigingen in ieder geval keihard door met digitaliseren (met behulp van een METSviewer van de Library of Congres, waarmee het mogelijk om verschillende media als beeld en geluid naadloos aan elkaar te koppelen).
En verder wacht men af wat er terecht zal gaan komen van de plannen om alle afdelingen geesteswetenschappen van de KNAW (o.a. IISG, NIOD en KIT) samen te voegen.

Bezuinigingen en reorganisaties, daar hebben de bibliotheken van de VU en de Erasmusuniversiteit Rotterdam ook mee te maken. In Rotterdam lijkt de bibliotheek 'opgedeeld' te gaan worden, terwijl de verwerving en verwerking van de boeken uitbesteed zal gaan worden aan een commerciële partij. Verder lijken alle kaarten op de medische en bedrijfskundige/economische tak van de universiteit gezet te gaan worden en dreigen de humaniora naar Leiden en/of de LeesAcademie te worden overgeplaatst. De magazijnen zullen zo veel mogelijk worden leeggemaakt.

In Leiden zijn ze ondertussen blij met het deel van de tropenmuseumcollectie die ze hebben kunnen overnemen, al kost het verwerken ervan nogal wat hoofdbrekens. Ook de Leidse campuslocaties in Den Haag doen het goed. Het overzetten van de boeken naar het Library of Congres-systeem heeft daarentegen wat minder goed uitgepakt, tenminste waar het geschiedenis betreft: de gebruikers zijn er niet bepaald enthousiast over en voor de vaderlandse geschiedenis is het LoC-systeem niet toereikend genoeg.

Ook bij de UvA is men bezig met het omzetten naar het LoC-classificatiesysteem; dit gebeurt door de afdeling metadatadiensten, maar dat is nog niet eens het grootste thema; het grootste thema is de deselectie: 40% van het materiaal zal moeten worden overgeplaatst en gedeselecteerd/ verkocht.

Uit Utrecht konden we een nieuw lid aan onze club toevoegen. Opvallend dat er steeds meer gepromoveerden als vakreferenten aangesteld worden: is hier sprake van een trend?
In ieder geval is duidelijk dat de vakreferent-van-nu meer taken in minder tijd moet doen. Het lijstje met taken is bijna niet meer te overzien en gaat van collectieopbouw, -advies en -beheer naar acquisitie, onderwijs, begeleiden van wetenschappers met datamanagement, datamining, bibliometrie, altmetrics, impactmetingen en publiceren en ga zo maar door.

Gelukkig maar dat we een kranig soort zijn en veel met elkaar delen!

Stiltecoupé

Van de week reisde ik met de trein. In de stiltecoupé. Tot Utrecht was dat heerlijk rustig; bijna Erik of het klein instectenboek uitgelezen. Ik vlijde me heerlijk in de Wollewei.

Maar toen.

Toen kwamen er een paar jongens de coupé binnen die niet gesteld waren op stilte. 'Kijk, ik heb ff wat plaatsen gefikst'. 'Hé, wat is het hier stil; is het hier eerste klas of zo?' 'Nee, man, dit is een stiltecoupé.' 'Een wat?' 'Dat je je bek moeten houden, joh.'

'Ik ben een Noordafrikaan. Ik kan me bek niet houden. Wacht, ik zet ff muziek op'. Gelukkig met oordoppen op, maar niet gelukkig ook meezingend.

Een vrouw uit de coupé werd het te veel. 'Jongens, weten jullie dat het hier een stiltecoupé is?' 'Ja, dat je je bek moet houden dus jij ook'. Gelach uit acht jongenskelen. Vrouw beledigd exit.

Dat het het komende halfuur niet meer stil zou worden, voelden mijn medereizigers en ik op hun klompen aan. Maar we waagden het niet er iets van te zeggen.

We keken wel uit. We weten wanneer we onze bek moeten houden.

Blogverjaardag

Zonder dat ik het gemerkt had, ik had het druk afgelopen paar weken, ben ik alweer aanbeland bij mijn eerste bloglustrum. Vijf jaar bloggen, wat gaat de tijd toch snel!

En wat het heeft opgeleverd? Voor jullie hopelijk: een open gordijn, een inkijkje in mijn leven (hopelijk, hoewel ik niet alles bespreek....): dank voor het lezen en de opmerkingen, lieve mensen, ze worden zeer gewaardeerd.
Voor mij: een heleboel geweldige nieuwe verhalennetwerken en contacten. Hierboven bijvoorbeeld een Festina-Lente-foto die ik kreeg van Leendert de Vink, die ik nog maar net heb leren kennen via de blogsphere en wiens Huize Zeezicht-stukjes ik altijd met plezier lees, waardoor ik me soms even in Katwijk waan. Als je heel goed kijkt, zie je hem in de weerspiegeling van het raam de foto nemen.
Dat is het mooie van de online contacten die je opdoet: je kunt ze bijna aanraken. En soms ontmoet je ze na een tijdje in real life en kun je ze nog écht aanraken ook!

Andere, al bestaande contacten, veranderen soms door het bloggen; sommige vriendschappen of familiebanden zijn absoluut sterker geworden door het blogavontuur. Sommige familieleden zijn zelf een weblog begonnen.

Bovendien heb ik een leuk archief van gebeurtenissen en gedachten opgebouwd: handig voor als ik ooit mijn memoires wil schrijven (daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen). En heb ik een hoop ICT-angsten overwonnen.

Maar bovenal is het schrijven zelf leuk. Het is (uitleg voor wie het zelf nooit doet) een heerlijke bezigheid; je vergeet even alles om je heen. Je bent even op avontuur (hallo, ik ben er even niet, ik ben even op avontuur), je ontrukt je even aan de dagelijkse beslommeringen.

En dat is uiteindelijk het mooiste wat er is: er even niet zijn. En daardoor juist te zijn.

Bij de politieacademie in Apeldoorn: het vervolg

Beloofd is beloofd: hierbij ook nog het verslag van het overleg bij de prachtige politieacademie.

Dat overleg was al even spectaculair als het vergadergebouw: perfect georganiseerd en gelardeerd met verrassende elementen. Want zeg nou eens eerlijk, bij welk overleg wordt een complete DWDD-show inclusief muziek en visueel notulist geleverd?

Het was dan ook een speciale bijeenkomst, want tegelijkertijd het afscheid van de voorzitter, die de club maar liefst 18 jaar heeft geleid.

Maar eerst kwamen de mensen van de politieacademie aan het woord; mooi om te zien dat de politie via de mediatheek op verantwoorde wijze informatievaardigheden worden aangeleerd en men daar zelfs voluit op inzet; het uit de hand lopen van het feestje in Haren heeft ook wel laten zien dat dat geen overbodige luxe is, hoewel het kennen van de ins en outs van de social media natuurlijk maar één van de aspecten van het brede spectrum van de informatievaardigheden is.

Geruststellend om te zien er ook nauw wordt samengewerkt met de onderzoekers van de politieacademie en er 'train de trainers' - programma's zijn. Wat dat laatste betreft is wel al doende geleerd dat men daarbij vooral moet inzetten op de enthousiastelingen en niet moet proberen iedereen te forceren mee te laten doen met dit soort sessies. Sommige docenten zien er eenvoudigweg niet het nut van in of denken dat ze het zelf allemaal wel weten.

Maar ondertussen worden er ook gewoon lessen informatievaardigheden aan studenten gegeven. Belangrijk hierbij zijn volgens Paul Kroes de beklijfmomenten; informatievaardigheden worden idealiter elk jaar van de opleiding gegeven. Overigens wordt er tijdens de lessen niet meteen begonnen met het aanbieden van allerlei databanken, maar allereerst aangeleerd hoe je moet omgaan met wetenschappelijke informatie in het algemeen (het herkennen en de beoordeling van de (kwaliteit van) de bron, de relatie met de zoekvraag). Op die manier kom je ook tegemoet aan de verschillen van instroom. Aan het eind van de cursus wordt door de studenten een werkstuk geproduceerd, waarin al het geleerde verwerkt moet zijn; studenten beoordelen ook elkaars werkstuk.
Door de voortdurende bijstelling van de lessen zijn de werkstukken van de studenten in de loop der tijd steeds beter geworden, iets wat ook de lectoren opgevallen is en wat veel credit aan de mediatheek geeft.

Jessica Rebel (mooie naam voor iemand die bij de politieacademie werkt) is als docent onderzoeksvaardigheden aan de leergang tactisch leiderschap een van de lectoren die veel contact met de mediatheek heeft. Zij heeft ondervonden dat onderzoek voor politiemensen lastig is: de meesten willen uit hoofde van hun beroep meteen actie, niet eerst een rustige analyse. Informatie- en onderzoeksvaardigheden worden vooral gezien als corvee. Het is mede daarom belangrijk dat er zo weinig mogelijk jargon wordt gebruikt; zoek aansluiting in taal, zo betoogde ze. De belangrijkste vraag moet volgens haar zijn: wat wil je eigenlijk bereiken, wat zoek je eigenlijk?

Wat het LOOWI eigenlijk wilde, werd wel duidelijk na de rondleiding door het gebouw: Het LOOWI wilde doordraaien! Met Anneke Dirkx als Matthijs van Nieuwkerk. Een prima show, ook zonder side-kick, hoewel de visueel notulist op een gegeven moment een beetje als zodanig mocht fungeren.

Want de informatiepet, die past ons allemaal!

Bij de politieacademie in Apeldoorn

Als informatiespecialist, pardon specialist wetenschappelijke informatie, kom je nog eens ergens. Afgelopen vrijdag bijvoorbeeld: het landelijk overleg informatievaardigheidsspecialisten was uitgenodigd bij de politieacademie te Apeldoorn. En dat is me daar een (onverwacht) prachtig gebouw zeg!

Op het plaatje hierboven zie je het zogenaamde atrium, de overkapping van de oorspronkelijke bonnenplaats van het mooie, prijswinnende gebouw dat ooit een seminarie was. Het wordt nu gebruikt als mediatheek. En als je wilt lunchen, kun je gewoon de kapel inlopen. Kapel? Ja, kapel. Die is nog zo veel mogelijk intact gehouden, behalve dat je er nu kunt eten in plaats van bidden, hoewel je dat laatste natuurlijk altijd voor het eten mag doen en de neiging ook best groot zal zijn op die plek.

O ja, en we hebben ook nog vergaderd. Maar daarover een volgende keer. Eerst het gebouw maar eens goed bekijken:

Xerte-ochtend

Het was me het ochtendje wel: te stormachtig om op reis te gaan. En het dan toch doen.
Maar dat deerde niet: op de heenreis reed alles precies op tijd. En het programma was het waard:

Sprekers uit Nederland en België over de mooie, gebruikersvriendelijke en gratis online instructietool Xerte, waarmee je gemakkelijk lesmodules kunt ontwerpen, die ook nog eens niet lineair doorlopen hoeven te worden en op alle devices te gebruiken zijn. Wie wil dat nou niet inzetten? Vooral als de modules ook nog eens gemakkelijk te delen zijn en je er samen aan kunt werken, sterker nog: studenten aan mee kunt laten werken!

Xerte is in 2004 ontwikkeld door de universiteit van Notthingham (met als initiatiefnemer Julian Tenney). In 2009 kwam de online versie beschikbaar en vanaf 2011 begon de internationale opmars. Met name in België lusten ze wel pap van deze tool. Toll-net is er zelfs grootpropagandeur van, maar ook in Nederland wordt Xerte steeds meer ingezet. Het onderwijsadviesbureau 12Change biedt allerlei modules en coaching op dit gebied aan; ze hebben ook het een en ander vertaald en een Nederlandstalige speeltuin ontworpen.

Ik zou zeggen: leef je uit!

Library game

Het zoeken van informatie - al dan niet via de bibliotheek - heeft wel iets van een queeste en leent zich dus uitstekend voor learning by gaming, zo dacht het team van innovative libraries, zoals stap voor stap beschreven in het multimedia-ebook Only connect..., waar meer innovatieve manieren van het geven van lessen in informatievaardigheden (bijvoorbeeld met behulp van storytelling) in beschreven staan.

In de door hen ontwikkelde game, the adventures of Sir Learnsalot, gaat held Learnsalot met behulp van de magische bibliothecaris/-esse op zoek naar de heilige graal. De game is opgebouwd uit verschillende video's met opdrachten. So, let's game and become knight of the English Reading Room!

Wel jammer overigens dat het zo lokaal gericht is, want het zal behoorlijk duur geweest zijn  om te maken, vermoed ik.

RU-onderwijsdag

Donald Clark op de RU (foto: @vergunst)

Was ik vorig jaar nog op de onderwijsdag van de universiteit van Tilburg, dit jaar gelukkig dichter bij huis: in Nijmegen. En de hoofdspreker was ook nog eens reuze-interessant: Donald Clark, dé specialist op het gebied van e-learning uit Engeland/ Schotland. Mooi om te zien hoe 'gewoon' hij is gebleven ondanks zijn status.

Het eerste wat hij afkraakte waren de in de collegezaal prominent aanwezige rollende schoolborden (nota bene uitgevonden door zijn landgenoot William Brownie Garden) die de docenten verplichten naar het bord in plaats van naar de studenten te kijken. Alsof er in de afgelopen (met name) 10 jaar geen betere tools ontwikkeld zijn voor het onderwijs!



Onnodig te zeggen dat hij een warm voorstander van flipping the classroom is: geen urenlange betogen in de collegezaal, maar discussies (hoewel dat ook online kan), peer-to-peer learning en gerichte feedback. From Gutenberg to Zuckenberg zogezegd.

Na deze keynote waren er break-out sessies, waaronder een vervolg op deze lezing: online en offline learning, starring Bruce Jenks (gepensioneerd neurobioloog van de RU) en Frank Thuss (e-onderwijsspecialist van de HAN). Jenks trakteerde ons op een 'live'-MOOC en Thuss gaf ons een inkijkje in de kennisclipgewoontes van de HAN-docenten.

Bij de HAN wordt voor het inspreken van de kennisclips gebruik gemaakt van 'Presentations 2Go' - software, waarbij tagging on the spot mogelijk is. Voor de docenten is er professionele ondersteuning; sommige lectoren nemen daarbij ook nog eens speciale acteerlessen om de 'scherm'colleges wat levendiger te maken. Soms vragen ze collega's om als publiek bij het inspreken van de lesstof te dienen.

Waar je volgens Thuss wel voor op moet letten, is dat e-learning vaak wordt ingezet als substitutie voor analoge lessen, zonder de didactiek te veranderen (het blijft toch een beetje 'one size fits all'), met name in het hoger onderwijs. In het lager onderwijs zijn ze al veel verder met het aanpassen van de didactiek aan de nieuwe technische mogelijkheden (bijvoorbeeld door het aanbieden van maatwerk). Zijn presentatie werd, zoals het een 2.0-docent betaamt, natuurlijk interactief gemaakt met behulp van Socrative en Mentimeter.

De tweede lezing, of beter gezegd workshop, die ik bezocht was er een over studiemotivatie; deze werd verzorgd door Frank Leoné en Titia Meijer, respectievelijk RU-promovendus en -docent.
Zij legden het verschil tussen intrinsieke en extrinsieke motivatie uit, waarbij ze erop wezen dat de intrinsieke motivatie van de studenten in tegenstelling tot wat men denkt wel degelijk te beïnvloeden is, bijvoorbeeld door organisatie, (afwisselende) werkvormen en omgeving (in de breedste zin van het woord).

Belangrijk in dit verband zijn onder andere het geven van vertrouwen, autonomie, een mooie/prettige omgeving en een gevoel van verbondenheid aan de studenten. Dwang is in ieder geval dodelijk, hoewel totale vrijblijvendheid ook niet wenselijk is: het is zoeken naar de juiste balans. Soms maakt het uit welke taalstijl je hanteert. Vervang 'de student' eens door 'jij' en 'dient in te leveren' door 'levert in' (liefst met uitleg van de reden) en je krijgt een veel minder dwingende tekst, die tóch hetzelfde bewerkstelligt. Easy!

Om ons voor de afsluitende bijeenkomst te motiveren, werden we getrakteerd op een interactieve voorstelling van de theatersportgroep Extra Stout en drankjes en bitterballen. Altijd goed!

Broer en zus

De zaal bij het Regionaal Archief was vol. Stampvol. Het was dan ook een unieke gelegenheid: Broer Olivier en zus Kysia Hekster gaven samen een lezing over de verhouding tussen vorst en volk in respectievelijk de Romeinse oudheid en de moderne tijd.

Professor Olivier zoomde daarbij vooral in op de verschillen tussen de vroege Romeinse keizertijd (Augustus, die zich officieel geen keizer durfde te noemen) en de late oudheid (keizer Constantijn) en verslaggeefster Kysia op 'tsaar' Poetin en koning Willem-Alexander.

Het werd een dolle presentatie, waarbij vooral de interactie tussen broer en zus aandoenlijk om te zien was. Broer moest zus bijvoorbeeld helpen met het opstarten van een filmpje (dat overigens erg grappig was: de highlights uit de optredens van Boris Jeltsin) en Kysia probeerde gewiekst de wat moeilijkere vragen door te spelen aan haar grotere (maar jongere) broer Olivier. Af en toe overlegden ze ook samen, wat een man uit het publiek deed opmerken: 'laten we het wel centraal houden ja!'. Bulderend gelach, want iedereen was gecharmeerd van de twee.

Kysia heeft de koning nog nooit durven vragen wat hij van de Willemparodieën van LuckyTV vindt, gaat dat misschien ooit nog doen, maar verheugde zich in ieder geval nu al op het bezoek van de grote Willem-Alexander aan de kleine Poetin.

Een vorstelijk paar, die twee!

Borgen

Normaal lees ik in de vakantie een boek. Of meer. Maar deze vakantie keek ik een serie. Uit een dvd-box. Net als de rest van Nederland schijnt te doen. En nee, ik had 'm niet gekocht, maar geleend. Dat maakt het nog een beetje bibliothecair.

De serie, waarvan ik nu 10 afleveringen gezien heb, heet Borgen, maar dat had je al aan de titel kunnen zien. Box 2 en 3 wachten nog op me. Bij de collega van wie ik box 1 geleend had.

Nu hoor ik er weer echt bij. Waar een vakantie al niet goed voor is.

Achilleshiel

Ik had al enkele weken een klein beetje last van mijn hiel, maar ach, dat was maar een klein beetje en kon dus verwaarloosd worden.

Niet dus.

Tijdens de tennisles schoot het naar mijn achillespees en had ik een echte blessure. Een weekje rust en ibuprofen, zei een van mijn tennispartners, die naast tennispartner toevallig ook huisarts is. Dat hielp inderdaad, de blessure aan de achillespees verdween, maar die aan de hiel bleef.

En nu kan ik dus al een maand niet tennissen. En niet spinnen. En niet lunchwandelen (vijf minuten strompelen kan prima, maar een half uur lukt echt niet). Dat stemt me droef, want normaal kan ik daar goed m'n hoofd mee leegmaken.
Wat ik nog wel kan? Recreatief fietsen (thank god), yoga, slenteren door de Ikea (slenteren doet geen pijn) en ...... een oude, voor de gelegenheid maar weer opgepakte hobby: zwemmen.

Het probleem is niet de achillespees, maar de aanhechting van de achillespees aan de hiel en dat is heel moeilijk te behandelen, zei de dokter, pardon, de sportarts, pardon, de sportarts in opleiding, die de receptioniste 'de sportarts' noemde, en die mijn bezoek met mijn toestemming op film vastgelegd heeft.

Ellende alom.

Supermarktstory's

'Mamma, ik behoor nu officieel tot de beroepsbevolking, hè?'
'Volgens mij behoor je voornamelijk tot de schoolgaande bevolking.'
'Nee, echt, iedereen die meer dan 12 uur per week werkt, behoort tot de beroepsbevolking.'
'Aha, zo, dat wist ik niet, goed opgelet.'

En zo wordt er een hoop geleerd. Op school, maar ook op het werk. Discipline, collegialiteit, budgetbesef, productkennis, mensen netjes te woord staan, ook al staan ze je niet aan....

Aan het eind van zo'n werkdag (woensdag en donderdag na school en zaterdag de hele dag), krijgen we meestal een behoorlijk vermoeide zoon thuis. Soms heeft hij daardoor slechte zin, maar meestal goede. En dan is het een genot om even bij hem te zitten en naar hem te luisteren, want hij kan er de mooiste verhalen over vertellen.

Bijvoorbeeld over mensen die niet weten wat ze moeten eten en aan wie hij dan advies geeft (kip tandoori, iets wat wij thuis nog nooit gegeten hebben en we op zijn aanraden toch maar eens gekocht hebben), of over de man in Duits uniformjasje die naar negerzoenen vroeg. Mijn zoon bracht hem erheen en de man merkte op dat ze geen negerzoenen heten, maar gewoon 'zoenen'. Toen mijn zoon hem uitlegde dat de term negerzoenen als te racistisch beschouwd wordt, verwees de man naar jodenkoeken en zigeunersaus. En hij herhaalde dat nog een keer, behoorlijk hard, zodat het in de hele winkel te horen was. Hoe je dan moet reageren wordt je niet op school geleerd. Maar hij heeft het goede gedaan: de man verder negeren.

Achter de kassa zitten probeert mijn zoon zo veel mogelijk te mijden; hij is namelijk bang dat het systeem vastloopt of dat er een betalingsstoring is en de rij dan aanzwelt tot een menigte mokkende klanten, die haar woede uit op de dienstdoende kassière die er ook niets aan kan doen; dat heeft hij wel eens bij een collega gezien en daar zit hij niet op te wachten. Ik geef hem groot gelijk.

Bikkelen bij de vakken, da's veel stoerder. Daar komt nog bij dat er ook weinig tijd is ingeruimd voor kassa-instructie. Want instructie kost mankracht = geld en alles moet zo goedkoop mogelijk in verband met de supermarktoorlog. Vandaar dat mijn zoon vreest dat hij als hij zeventien wordt plaats zal moeten maken voor een vijftienjarige. Hij is niet te beroerd ons voor te rekenen hoe veel dat de supermarkt scheelt op een avond.

Zó jammer dat mijn zoon geen weblog heeft. Zijn supermarktverhalen zijn te mooi om niet voor het nageslacht bewaard te blijven.

Tom en Rohani reizen

Soms hebben de zuiderburen echt prachtige programma's, bijvoorbeeld Reizen Waes, waarin presentator Tom Waes naar landen trekt die de gemiddelde toerist liever links laat liggen. Zo reist hij naar Turkmenistan, Zuid-Soedan, Colombia, Pitcairn, Vanautu, Bhutan, Transistrië, Zuid-Ossetië, Abchazië en .....Iran. Ja, want in Iran kun je ook prima vakantie vieren, dat kan ik beamen na er twee keer geweest te zijn.

Waes bezoekt de hoofdstad, het graf van Khomeini (waar prompt zijn schoenen gestolen worden), Isfahan (misschien wel de mooiste stad ter wereld), gaat skiën (inclusief après-ski met alcohol) en bezoekt het eiland Qeshm. Dat laatste was overigens een tip van de onlangs afgetreden president Ahmedinijad, die het eiland prees als het mooiste en meest traditionele van Iran.

Het is jammer dat het programma niet in z'n geheel op internet te vinden is, maar hier wel klein stukje uit de aflevering met de scène waarbij Ton Waes Rohani ontmoet bij het Vrijdagsgebed, nog onkundig van het feit dat dit een paar maanden later de president van Iran zou zijn.

En wát voor een president. Eentje die gezellig met Obama en Amanpour bept en de baas van Twitter middels een tweet antwoord geeft op een vraag met betrekking tot de persvrijheid in zijn land:

Het zal niet lang meer duren of je hoort er niet meer bij als je niet in Iran geweest bent. Tot die tijd kun je je misschien vermaken met een documentaire over de prachtige natuur in dat land:

Projectleider online instructietool

Ja, ja, het kan raar lopen: van beheerder van de financiën van de universiteitsbibliotheek ben ik me in de 12,5 jaar die ik op de dag af bij de UB werk, meer en meer richting het beheer van het onderwijs aan de UB gaan bewegen en zo was ik per 1 september ineens projectleider online instructietool. De zoektocht naar de beste tool(s?) voor het faciliteren van e-learning, of beter gezegd technology enhanced learning.

Gelukkig word ik hierin met raad en daad bijgestaan door mijn collega @harrieknip, want die heeft meer dan 30 jaar ervaring in het geven van instructies op hoog niveau op de UB plus heel veel theoretische en coördinatiekennis op dit gebied. Anders zou ik me wel een beetje 'kaal' gevoeld hebben.

En nu maar kijken voor welke tool we gaan: het populaire LibGuides, of toch de prijswinnende open source tool Xerte, of toch liever Blackboard, of misschien wel een combinatie van alle drie. Of iets heel anders? Iemand nog goede suggesties?

Gaandeweg het project gaan we trouwens ook bezig met het inventariseren en ontwikkelen van kwalitatief hoogwaardige e-content. Want een werktuig zonder oogst, daar heb je niet zo veel aan. Ook wat dit betreft sta ik open voor suggesties....

Rector magnificus Alexander Klöpping

'Zonde dat al die inspirerende hoogleraren van Nederland alleen door hun studenten te zien zijn en niet ook door de rest van Nederland', vond Alexander Klöpping. Dus bouwde hij met een aantal vrienden een platform waarop onze Nederlandse hoogleraren een kwartier lang hun kunsten mogen vertonen voor het ganse volk. Gratis. De universiteit van Nederland. Of beter gezegd: de etalage van de universiteiten van Nederland. Met Klöpping als rector magnificus. Zó vet (zoals hij zelf maar blijft herhalen).....



Omdat de universiteitsbesturen zelf niet in dit initiatief wilden investeren, heeft hij commerciële partijen gevraagd dit project te financieren. Ook de NRC is partner.

Ik heb me vandaag maar eens op het YouTube-kanaal geabonneerd. In oktober (de achtste) barst het los.
Hier alvast een voorproefje:

Brands met boeken op reis

Erg leuk, die serie Brands met boeken op reis. Lekker relaxed sfeertje, bij de schrijver op bezoek. Tot nu toe zeer genoten van bijvoorbeeld de uitzending met Knausgard, aan wiens boeken ik helaas nog niet toegekomen ben.
En natuurlijk afgelopen zondag van die met David Sedaris, die ik ook al geweldig vond in Nova College Tour en wiens boeken ik sindsdien verslonden heb:



Vreemd genoeg kan ik de afleveringen van Brands met boeken op reis met behulp van uitzending gemist niet embedden, dus behelp je met de links in dit geval!

Klassieke hipsters

Hip hoor, die klassieke beelden, als je ze eenmaal fatsoenlijk aankleedt: