Ik had al enkele weken een klein beetje last van mijn hiel, maar ach, dat was maar een klein beetje en kon dus verwaarloosd worden.
Niet dus.
Tijdens de tennisles schoot het naar mijn achillespees en had ik een echte blessure. Een weekje rust en ibuprofen, zei een van mijn tennispartners, die naast tennispartner toevallig ook huisarts is. Dat hielp inderdaad, de blessure aan de achillespees verdween, maar die aan de hiel bleef.
En nu kan ik dus al een maand niet tennissen. En niet spinnen. En niet lunchwandelen (vijf minuten strompelen kan prima, maar een half uur lukt echt niet). Dat stemt me droef, want normaal kan ik daar goed m'n hoofd mee leegmaken.
Wat ik nog wel kan? Recreatief fietsen (thank god), yoga, slenteren door de Ikea (slenteren doet geen pijn) en ...... een oude, voor de gelegenheid maar weer opgepakte hobby: zwemmen.
Het probleem is niet de achillespees, maar de aanhechting van de achillespees aan de hiel en dat is heel moeilijk te behandelen, zei de dokter, pardon, de sportarts, pardon, de sportarts in opleiding, die de receptioniste 'de sportarts' noemde, en die mijn bezoek met mijn toestemming op film vastgelegd heeft.
Ellende alom.
5 opmerkingen:
Nou, beterschap dan maar. Met de ledematen moet je voorzichtig zijn. Ik heb al jaren last van een knie waar ik ooit op gevallen ben. Meestal gaat het goed, maar soms speelt ie op.
Pech joh!
Wel aardig dat je zelf al opgesomd hebt wat je nog wel kan en wat leuk is. Vertragen ipv spinnen alhoewel het spinnen van een kat nu wel tot je mogelijkheden behoort.
En lekker zwemmen, lezen, schrijven en slenteren.
Not dad at all.
Not bad al all
Oei, pas op. Ik ben bang van alles wat met achillespezen heeft te maken. Scheurt dat, dan ben je nog niet jarig.
@ Leendert: dank je; soms word je imderdaad keihard met je neus op de feiten gedrukt ja...
@ Katharina: zit niets anders op: spinnen als een poes...
@ Martin: oeps, moet ik niet aan denken nee!
Een reactie posten