O abies!

De onovertoffen Judith Richter heeft het 'm weer geflikt en ik deel 'm graag met jullie: Oh denneboom in het Latijn. Dat leek me wel toepasselijk voor deze kerstavond. Een vrolijk kerstfeest allemaal!

Ben je in Lourdes geweest?

Dat riep mijn collega vol ongeloof naar mij toen ik na mijn ziekenhuisbezoek waarbij ik een injectie met ontstekingsremmer en pijnstiller in mijn (versleten) rechterheup had gekregen. 

En ik kan me voorstellen dat hij dat riep. Ik leef weer! Heb zelfs alweer op de roeimachine gezeten en meegedaan met de lunchwandeling. Voor je het weet zit ik binnenkort weer gewoon in de roeiboot!

Maar schrik niet, zwemmen blijf ik ook gewoon doen. Anders wordt de overgang te groot.

Xerte mini-conferentie

Eigenlijk is me dat nog nooit gelukt, een workshopreeks van drie uur online 'uitzitten'. Afgelopen donderdag wel met de Xerte mini-conferentie, en ik heb me geen minuut verveeld.

Want zoals jullie waarschijnlijk wel weten, is Xerte al behoorlijk wat jaartjes mijn lievelingssoftware om e-learningmodules mee te maken. Niet dat ik er zelf veel vervaardigd heb, dat geef ik toe, maar dat is meer een kwestie van tijdgebrek dan zin om er veel te maken. Want de mogelijkheden met dit programma zijn eindeloos!

De mensen die met deze auteurstool werken zijn er allemaal even enthousiast over en dat wil wat zeggen. Sommigen geven zelfs toe dat ze er verslaafd aan zijn en dat kan ik me heel goed voorstellen. Je kunt er rechttoe rechtaan modules mee maken, maar ook miniwebsites (zogenaamde bootstraps) of escaperooms. Kom daar bij andere e-learningsoftware maar eens om!

Dus ja, een middagje enthousiaste verhalen beluisteren van mensen die er nét weer andere toepassingen voor hebben gevonden was geen straf. Er waren er bijvoorbeeld die de studenten zélf met deze software aan de slag lieten gaan (om er een portfolio mee te maken) of er een Ersamusproject mee hebben gedaan dat geresulteerd heeft in drie MOOCs op het gebied van soft skills. Een interessante aankondiging was verder dat er door de Green Office eind januari een Xertemodule gelanceerd zal worden die de 17 sustainable development goals behandelt; iets om naar uit te kijken!

Ook waren er wat meer technische workshops als het toepassen van CSS Styling en het maken van 360 graden afbeeldingen. En natuurlijk kwam Inge Donkervoort van DLearning op het einde nog even de belangrijkste nieuwe functionaliteiten van Xerte behandelen.

Ik vond het een geslaagde mini-conferentie en ik denk erover om zelfs nog wat sessies die ik gemist heb (er waren parallelsessies) te bekijken, bijvoorbeeld die over ontwerpvaardigheden van Corine Martens.

Robbert Dijkgraaf heeft gelijk: het MBO, dat deze conferentie georganiseerd had, is op z'n minst gelijkwaardig aan het hoger onderwijs!

Filmpje bij het blogproject met de mening van de deelnemende studenten

Zoals jullie weten, vind ik bloggen leuk. En nu hebben docent Miriam Vallinga-Groen, Ketty Iannatuono en ik de studenten van de opleiding geschiedenis zo ver gekregen om óok (groepsgewijs) een blog te schrijven (over propaganda in de oudheid). Alle blogs samen vormden een tentoonstelling, daar had ik in maart al over geblogd. 

Om meer docenten enthousiast te maken voor deze manier van werken (open pedagogy) hebben we samen met de kennisclipstudio een filmpje gemaakt waarin we de studenten uitgebreid aan het woord laten over deze manier van leren. En hij is best leuk geworden, al zeg ik het zelf.

Het thuisdictee en Jeroen

Dit jaar heb ik het Groot Dictee weer gewoon thuis meegeschreven. Er was een klein kansje dat ik mocht afreizen naar Groningen, vanwaar het dit jaar werd uitgezonden, omdat ik reservekandidaat was. Van de zomer was ik namelijk bijna toegetreden tot het gilde van het toptaalteam door mee te doen aan het spelspel. Daarin kun je je kandideren voor live deelname aan het Groot Dictee, maar helaas, ik verloor in de tweestrijd van ene Jeroen Koster. Ik was daarmee een van de reservekandidaten, maar werd helaas niet opgeroepen.

Natuurlijk heb ik vandaag wel m'n ogen de kost gegeven tijdens het meeschrijven met het dictee met de liveradio en rondgekeken of ik mijn plaaggeest zag zitten, maar al gauw was ik meer op het dictee gericht dan op hem. Ik zag hem dus niet zitten. Op het eind was hij echter ineens vol in beeld, omdat hij tweede was geworden. Met twee fouten maar! Hij had mij van de zomer terecht verslagen; ik had er negen. Zoete troost....

Massagecursus

Afgelopen weekend had ik een massagecursus: een heel weekend lang. Masseren en gemasseerd worden, dat beloofde de advertentie. En dat bleek waar. En heerlijk.

Waarom ik me er ook alweer voor opgegeven had weet ik ook niet meer. Volgens mij dacht ik dat het misschien wel fijn zou zijn om elkaar goed warm te kunnen masseren als de verwarming niet hoog mag deze winter, maar nu blijkt dat het best aangenaam is om de verwarming lekker op te stoken als je op de massagetafel ligt, hoewel je op de plekken waar je niet gemasseerd wordt mooi toegedekt wordt. Nou ja, ontspannend is het sowieso, maar dat wist ik al van de sessies bij Gewoon Ontspannen.

Wat me te wachten stond wist ik eigenlijk niet. Ik had wel een programma en een boekje gekregen, maar hoe zou de groep zijn, de docent? Zou het zweverig zijn? Het zou kunnen, want de cursus zou plaatsvinden in Cordium, het centrum voor groei en ontwikkeling. En op de zondagochtend zouden we beginnen met yoga. 

Maar gelukkig bleek dat niet geval te zijn, het was op sommige momenten zelfs behoorlijk technisch. Wel een ontspannen sfeer en veel meer vrouwen dan mannen. De docent was wel een man. Die was niet z'n hele leven al masseur en docent, maar was vroeger hovenier. Iemand met liefde voor de natuur in ieder geval! En de cursisten bleken ook een leuke bonte verzameling mensen uit alle hoeken van het land. Sommigen hadden al veel ervaring met massages; anderen helemaal niet. Velen hadden creatieve en sociale beroepen, een enkeling werkte in de zorg. Eén, enigszins forse, vrouw was beeldhouwdocent. 

Zij was de eerste die mij moest masseren toen we ons in tweetallen moesten opdelen. Ik kreeg een kleine rilling toen ik daar achter kwam. Zou ik nu fijngeknepen worden? Maar gelukkig viel dat mee, zij was heel zacht en zorgzaam en toen ik haar masseerde viel ze in slaap. Dat mocht ik als een compliment opvatten volgend de docent.

Alle massages verliepen volgens een vast stramien. Eerst moest je palperen (het te masseren gebied aftasten), daarna intermittend (we noemden dat al gauw intimiderend) drukken, daarna strijkingen met de spieren mee, vervolgens cirkels met beide handen en daarna dwars op de spieren strijken. En zoals het een goed masseur betaamt moesten we daarna 'fricties' toepassen. Vervolgens het gemasseerde lichaamsdeel lekker schudden en daarna afstrijken. Voor één van de cursisten had het masseren vóór deze cursus blijkbaar alleen uit fricties bestaan, want haar vriend, die ook mee was (ze hadden elkaar deze massagecursus cadeau gedaan, hoe lief!), riep uit: 'zie je wel, je moet niet alleen fricties doen, maar ook strijkingen en cirkels!'. Dat werd natuurlijk een running gag gedurende het hele weekend.

Ja, we hebben ook gelachen en ik mis m'n massagematties nu al. Gelukkig hebben we elkaars telefonnummers voor acute massagedrang.

Valkenburg in kerstsfeer

In een gekke bui hadden we afgesproken dat we wel een keer een weekendje met z'n achten een huisje zouden kunnen huren. Eigenlijk zijn onze (Iraanse) mannen met elkaar bevriend, maar uit verschillende feestjes en etentjes bleek dat ook de vrouwen het wel aardig met elkaar konden vinden. Dat moest eens goed uitgezocht worden!

En zo kwam het dat we afgelopen weekend naar Valkenburg togen. Een geweldig appartement midden in het centrum. En waanden we ons door alle kastelen en kasteelachtige gebouwen al in de Efteling toen we aankwamen, het werd gewoonweg een sprookje door de kerstsfeer waar het stadje al in gehuld was. Overal lichtjes, kerstversiering en terrasverwarming. En dat zonder dat we daar op gerekend hadden! Noem me conservatief, maar half november terwijl de zon nog stevig schijnt ben ik normaliter nog niet zo in de kerstsfeer. We hadden eigenlijk meer carnavalachtige taferelen en Sinterklaasoptochtjes verwacht. Maar natuurlijk lieten we ons heerlijk meevoeren door de uitbundige warmte en verlichting en deden we ons tegoed aan warme chocomel en glühwein en maakten we selfies met de overvloedig aanwezige kerstmanpoppen. Verder kochten we mutsen, sjaals en wanten. Het überschattige winkeltje met de kerstspulletjes en mariabeeldjes bij ons in de straat was helaas nog dicht. Ook de kerstmarkt was er nog niet, maar wel in aanbouw. Waren we alsnog een week te vroeg dus!

Culturele uitstapjes hebben we niet gemaakt, maar wel de foto's van de overstroming van twee jaar geleden die op de ramen van een hotel geplakt waren bekeken. Ongelooflijk dat zo'n lieflijk stromend riviertje als de Geul zo'n ramp kan veroorzaken!

Naast de gezellige kerstsfeer in het centrum bood Valkenburg gelukkig ook het nodige groen in de omgeving. De weg naar en het terras van kasteel Schaloen waren zonovergoten; het leek wel zomer!

Het sprookjesbos waar ik als kind geweest ben hebben we maar overgeslagen - de Iraanse partners hadden daar geen nostalgische gevoelens bij en Valkenburg zelf was al sprookje genoeg....

Ik zeg: volgend jaar weer! En dan misschien wel in Iran. Of is dat te hardop dromen?

Maanzwemmen

Of ik me aan mijn nieuwjaarsvoornemen heb gehouden vroeg pas iemand. Jazeker, ik heb het de hele maand januari droog gehouden qua alcohol, en juist niet qua zwemmen. Ik zwem inmiddels twee à drie keer per week, ook nu de temperaturen dalen en ik vind het heerlijk!

Het gaat weliswaar ten koste van het roeien, maar ik ben toch geblesseerd, dus dat maakt niet zo veel uit. Zwemmen kan altijd. 

Heel af en toe wordt er door het lieve en knotsgekke clubje dat altijd in de Spiegelwaal zwemt en waar ik lid van ben geworden, in de avond gezwommen en bij voorkeur als het volle maan is. Gisteren was het weer zover. Niet compleet met vuurtjes, gitaren, trommels, drank en zang voor ná het zwemmen/ dippen zoals in februari en maart, maar wel met een zelfgemaakte midwinterhoorn door een van de leden van de groep. 

Heel sfeervol en ik hoop me nog lang aan mijn nieuwjaarsvoornemen te houden, voor het eerst trouwens dat dat me gelukt is. 

Hoe zit het met jouw nieuwjaarsvoornemen? Heb je je eraan gehouden of ben je je alweer aan het beraden op een nieuwe?

Welke deur is voor het bloedprikken?

 

'Welke deur is voor het bloedprikken?', vroeg de vrouw aan de volle wachtkamer.

'Deur 9 en 10, maar u moet netjes wachten op uw beurt, net als wij.'

'Ja maar, ik moet bloedprikken!'

'Wij allemaal mevrouw!'

'Ja maar ik moet de prikken zetten!'

'Ohhhh, zeg dat dan! Deur 9 en 10......'

Wat een ellende met dat personeelstekort en willekeurig invliegende zzp'ers. En de herfst is nog maar net begonnen en de koude winter nog niet ingetreden. We zijn er nog lang niet!

Congressen, colleges en vergaderingen: variatio delectat

Onlangs was ik – terwijl het onderwerp paradoxaal genoeg open en online onderwijs was – weer eens op een fysiek congres. In Nantes. Wat fijn om elkaar eindelijk weer eens live te ontmoeten. Of nou ja, weer eens: de meeste mensen die ik daar ontmoette kende ik alleen van Zoom of horen zeggen. 

En wat bleek: ze waren in het echt even leuk en gedreven als dat ze online waren! We hadden elkaar alleen nog nooit een hand gegeven of écht in de ogen gekeken, noch samen geluncht of een avondmaaltijd genuttigd, laat staan met elkaar gedanst. Geborreld al wel, maar ja, virtueel, ieder achter z’n eigen laptop met een glaasje wijn; dat blijft toch een beetje armoedig.

 Of we inhoudelijk meer bereikt hebben dan dat we een online congres zouden hebben gehad is de vraag. Want voor inhoudelijke uitwisseling hoef je niet per se fysiek bij elkaar te komen. Als ENOEL (European Network of Open Education Librarians) hadden we de afgelopen twee jaar maandelijks een online vergadering. Ter afwisseling hebben we online hackathons gedaan en interviews met docenten over open onderwijs via Zoom opgenomen. We hebben zelfs een toolkit in elkaar geknutseld. Twee jaar geleden zouden we dat niet voor mogelijk gehouden hebben.

 Met dezelfde groep hebben we ook presentaties gegeven op online congressen en daar leuke reacties op gekregen. Maar de rest van het congres gevolgd? Nee, dat dan weer niet. Dat is echt te saai en vermoeiend op de laptop. Dat kan ik persoonlijk geen hele dagen volhouden en ik heb groot respect voor degenen die dat wel kunnen. Bovendien was er ook nog ander werk binnen bereik.

 Ik heb die afzondering, die borrels en dat samen lunchen gewoon nodig. De informele uitwisseling, daar bloei ik van op! Niet dat dat elke maand moet, maar elkaar af en toe als groep gelijkgestemden op een afgezonderde plek inspireren, dat houdt de moed erin. Net zoals ik tijdens mijn studie klassieke talen af en toe op studiereis naar Griekenland of Italië meeging. Dat hield me gemotiveerd; daardoor kon ik weer maandenlang teksten vertalen en de diashows van de docenten archeologie verorberen. Het lichtte me op, ik was er gewéést, ik maakte er deel van uit!

 En als de colleges online waren geweest, zou ik dan net zo gemotiveerd zijn geweest? Dat is natuurlijk niet te meten; de tijden waren toen ook anders. Ik had geen baantje, want we mochten destijds niet werken naast onze studie, de woningnood was nog niet zo hoog, dus we woonden allemaal in de stad van onze studie, de studieschulden liepen nog niet zo snel op en de computers waren nog niet zo krachtig. Ik ging gewoon naar college, want dat was wat het was. Of ze altijd boeiend waren? Neuh. Sommige colleges zou ik liever versneld hebben afgedraaid en bij andere had ik liever ondertiteling gehad. Het was ook wel vaak op je horloge kijken om te zien hoe lang we nog moesten. Maar er was niets anders, dit was het aanbod. En vaak genoeg was het ook boeiend genoeg. Heel soms hadden we een gastcollege. Daar veerden we dan van op. Even een andere stem, een ander perspectief! Wat was dat verfrissend! Op een gegeven moment kreeg onze generatie studenten – ik zat toen in de masterfase – de beschikking over een OV-kaart. Ik kon elders vakken volgen en zelfs mijn masterscriptie bij een docent in een andere stad schrijven. Niet dat de docent per se beter was, maar zij was de specialist in mijn onderwerp. Ik voelde me bevrijd!

 Rond dezelfde tijd mochten wij naast onze studie gaan bijverdienen. Ondernemende studenten grepen meteen de gelegenheid aan om koerier te worden: geld vragen om pakjes van A naar B brengen terwijl de overheid voor de reiskosten opdraaide.

 Ik vraag me af hoe wij gereageerd zouden hebben als we in die tijd ook online colleges (bijvoorbeeld in de vorm van kennisclips, e-learning modules of podcasts) hadden kunnen volgen. Zouden we dat en masse gedaan hebben? Heel eerlijk gezegd denk ik van wel. Thuis, of in de trein (als koerier). Of we elkaar en de docenten dan minder goed gekend zouden hebben? Ik denk het niet. We zouden elkaar tijdens toffe borrels en dansavonden hebben ontmoet. En natuurlijk bij tijd en wijle bij een spectaculair hoor- of uitdagend werkcollege. En dat afgewisseld met af en toe een studiereis, hackathon, discussieavond of game.

 Want niets is zo demotiverend als gebrek aan afwisseling of keuzemogelijkheid...

Deze blog verscheen eerder hier en is geschreven voor het TLC. Het is een reactie op het besluit van ons CvB om de studenten te verplichten fysiek de colleges bij te wonen.

Het spelspel

Pakweg een half jaar geleden - het zal tijdens een lockdown geweest zijn - had ik me opgegeven voor de voorrondes voor het Groot Dictee der Nederlandse Taal. Het leek me leuk om een keer écht mee te doen. Dat laatste werd tenminste in het vooruitzicht gesteld. Vorig jaar vond de uitzending plaats vanuit onze eigen UB en ik was onder de indruk van de vibe en de organisatie. Wat een leuk event! Maar zelf stond ik aan de zijlijn.

Natuurlijk was ik de opgave voor de voorrondes allang weer vergeten (geen lockdowns meer, maar heerlijk veel ander vertier, iets met groepen mensen samen en zo), en dus was ik verbaasd toen ik afgelopen dinsdag een telefoontje kreeg: of ik nog mee wilde doen met de voorrondes van het Groot Dictee. 'Ja natuurlijk! O, komende zaterdag al? O, moet ik daarvoor naar Hilversum komen? Nou prima, I'll be there! '

In mijn naïviteit dacht ik dat ik daar gewoon aan een tafel zou gaan zitten, samen met nog een stuk of twintig kandidaten, maar nee, het bleek te gaan om het live spellen van moeilijke dicteewoorden tegen één andere kandidaat. Daar kwam ik pas achter toen ik de afgelopen afleveringen van de Taalstaat terugluisterde. Slik! Maar ja, nu kon ik me niet meer terugtrekken.....dat zou ik tenminste nogal laf van mezelf vinden. 

Dus daar ging mijn vakantie. Dicteewoorden stampen in plaats van aan het strand bakken of door het land fietsen. Wat een klotetaal is dat Nederlands eigenlijk! Waarom moet er wel een n in hartenlust, maar niet eentje in harteloos? Wie kan me dat uitleggen? 

Gelukkig vond ik een vriendin van mij die me wel wilde helpen met het handiger worden in het hardop spellen van de woorden. Want daar liep ik steeds vast: in het snel spellen van met name lange woorden; dan vergat ik onderweg hier en daar een aantal letters. Ik ben meer van het bedachtzaam opschrijven en dan kijken of het een beetje lijkt te kloppen. En daarna snel de spellingscontrole eroverheen...

Opdelen in lettergrepen leek voor mij de handigste oplossing, dan was het nog wel te overzien. Dat werden dus pittige parallellepipedumsessies. Probeer dat maar eens te spellen zonder een letter over te slaan; dan weet je een beetje hoe ik me voelde.

Enfin, het werd zaterdag en gelukkig wilde mijn man mij wel vergezellen naar het Mediapark. In de auto mochten van hem geen dicteewoorden meer bekeken worden. We luisterden gewoon naar het staartje van Nieuwsweekend en het begin van de Taalstaat. Ik hoorde dat ik als gast werd aangekondigd, een vreemde ervaring....

Ongemerkt waren we bij het Mediapark aangekomen en we gingen het radiogebouw binnen. We kregen uitleg van het beveiligingsteam en namen onze pasjes in ontvangst. Aangezien we vroeger aangekomen dan strikt noodzakelijk konden we even lekker om ons heen kijken. Ondertussen kwam de spelspelleider Wouter van Wingerden binnen. Hij droeg een map. Ik vroeg hem of die de opgaven bevatte en hij bevestigde dat. We praatten wat over koetjes en kalfjes en de volgende persoon kwam binnen. Lakshmi! Wacht even, ik moest toch niet tegen háár? Nee, zij kwam voor een ander programma. Jammer, ik vind haar heel sympathiek. Dus even een babbeltje. BN'ers onder elkaar.

En al gauw voegde mijn tegenkandidaat zich bij ons gezelschap. Met zijn dochter - gelukkig had ik ook een mascotte bij me! Ik voelde me ineens heel beschermd.

En voila, daar kwam de gastvrouw die ons naar de studio moest begeleiden. Ook al zo'n leuk mens! We mochten plaastnemen in de pauzeruimte met hang- en zitplekken. Even een koffie om op scherp te gereaken. Hé, daar kwam Frits Spits binnen. Natuurlijk, die moet af en toe ook even pauze hebben. 'Jij bent Monique neem ik aan?' 'Eh ja, en jij de presentator van het leukste programma van de radio?' hoorde ik mezelf antwoorden. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat ik zo maar een gesprekje met de superinnemende Frits had.

Het programma ging verder en wij werden opgeroepen om de studio in te gaan. Wat een belevenis! In de échte radiostudio! De dochter van mijn tegenkandidaat mocht ook mee de studio in. Van Frits Spits; de regisseur had net uitgelegd dat dat absoluut niet de bedoeling was, maar gelukkig bleek Spits de baas over zijn eigen programma. Mijn man moest helaas in de regieruimte blijven.

Er was geloot en ik mocht beginnen. 'Je bent collectiespecialist bij de Universiteitsbibliotheek van Nijmegen?' Dat klopt.' Heb ik je vorig jaar niet daar gezien, want het Groot Dictee kwam daarvandaan toch? 'Dat klopt. Ik weet niet of je MIJ per se gezien hebt, maar ik had wel een side-event georganiseerd, namelijk het Groot Dictee live meemaken met de collega's.' 'Ja, ik herinner me dat toch wel.' Zijn geheugen werkt blijkbaar beter dan dat van mij, maar ja, hij is dan ook wat minder een warhoofd dan dat ik ben en daarom presenteert HIJ een radioprogramma en ik niet. 

'En nou wil je graag naar Groningen, waar we naar toe gaan?' 

'O, ik wist niet dat jullie naar Groningen gingen?' 

'O, nee, nee, ik verspreek me - je hebt een scoop!'

Zo, die kon ik alvast in m'n zak steken. Zelfs een radiopresentator verspreekt zich wel eens....

Oké, de smalltalk was voorbij en het spel kon beginnen. 'Eet eens wat, ik vind je zo spichtig'. Spel spichtig'. S-P-I- eh, eh, C-H-T-I-G. De kop was er af en de rest ging ook redelijk. Vervilte moet echter blijkbaar zonder n. Ik was in de war met vilten.

'Ik ben toe aan toast met camenbert. Spel camenbert. 'C-A-M-B-E-R-T'. Fout! Maar gelukkig, het spel was afgelopen en er was nog een kans dat mijn tegenkandidaat ook af en toe wat letters onderweg vergat. Helaas, hij was veel sneller en meer bij zinnen dan ik, dus hij won. 

Geen probleem, hij mocht (terecht) door en ik werd genoteerd als reservekandidaat. 

We namen afscheid en werden naar de pauzeruimte gedirigeerd en hoefden nog maar één taak te verrichten, namelijk het reiskostenformulier invullen. Nog warm van de uitzending ging ik aan de tafel zitten om mijn bureaucratische burgermansplicht te vervullen. 

Toen ik opkeek, zag ik ineens wie er tegenover mij zat. Caroline van der Plas! Zo, wat een eer! We hebben een beetje over taal en talen gesproken en hadden (dus) een leuk gesprek. De koetjes en de kalfjes heb ik maar even vermeden, de dag was al enerverend genoeg geweest....

Kijk hier het optreden terug

EuroGames in Nijmegen

Nou, dat was een feest de afgelopen dagen: Nijmegen had de eer gaststad voor de EuroGames te zijn. De Spiegelwaal, het roeiwater van onze roeivereniging, was het toneel van de roeiwedstrijdenin dit verband. Wat een enorme organisatie was dat (voor enkele van mijn clubleden), maar wat bracht het veel op zeg!

Ik heb alleen maar stralende gezichten gezien, ook van de verliezers. Want het was heerlijk om onder elkaar te sporten en er was van alles omheen georganiseerd. Zo was er bijvoorbeeld een openingsfeest met optredens van Ellen ten Damme en Son Mieux en ook nog een eindfeest en genoeg te eten en te drinken; massages waren ook mogelijk. Dus net als bij de Vierdaagse voor ieder wat wils: voor de sporters én de feesters.

Tot welke categorie denk je dat ik behoorde? Juist, de verslaggevers. Je kent me....

Zie ook artikel in de Gelderlander

Sprookjesachtig Kopenhagen

Reffen (permanent stadsstrand met uitzicht op de stad)

De Denen had ik me eigenlijk altijd voorgesteld als ietwat saaie en degelijke mensen; hun hoofdstad dus ook. Maar niets is minder waar. De helft van het centrum van Kopenhagen wordt in beslag genomen door Tivoli, een pretpark à la de Efteling, waar je vanaf het centraal station bijna meteen als een soort Alice in Wonderland ingezogen wordt.

Noem me één stad in de wereld waar dat ook het geval is. Ik wed dat je er geen een kunt noemen.

Verder wordt er veel gefietst en heb je er natuurlijk ook wel auto's en winkels, maar niet vreselijk veel. De stad maakt verder een opgeruimde en frisse indruk. De penetrante hasjlucht die je bijvoorbeeld in Amsterdam hebt, is totaal afwezig. Het doet meer aan een stad als Leiden dan aan een hoofdstad denken. De grootstedelijke Hop On Hop Off bussen die er rondrijden doen daardoor een beetje misplaatst aan. Kopenhagen lijkt in dat opzicht op Barcelona als een muis op een olifant: stampen wij even lekker! 

Mooie musea hebben ze er trouwens wel en ook die zijn paradijslijk rustig. Wij hebben de Glyptoteket en het Copenhagen Contemporary bezocht. Beide zeer indrukwekkend.

Maar goed, zal de oplettende lezer zeggen, je hebt er toch ook Christiania? Dat klopt. De Kopenhaagse softdrugs is  geconcentreerd in deze hippievrijstaat aan de rand van de stad en is voor iedereen die wil toegankelijk. Hygge kriebel!

En als je meer van creativiteit, muziek, streetfood, bier, cocktails en wijn houdt, dan begeef je je naar het nabijgelegen Reffen, een soort eeuwig durend zomerfestival met uitzicht op de stad. Dat stukje Kopenhagen deed me weer meer aan Berlijn denken. Van alles een beetje dus.

Hebben we dan alles gehad? Nee, want er is ook nog strand en zee, het meest opgeruimde dat ik ooit gezien heb. In de verte lonkte de van de serie bekende brug naar Zweden, maar daar hadden we deze keer - het was een kort en onverwacht tripje omdat we de zoon van de buurvrouw moesten helpen verhuizen - geen tijd voor. 

Ook de zeemeermin heb ik nog niet gezien. Misschien wel met opzet, zodat ik wel een keer terug moet naar deze heerlijke stad. Ze roept me nu al. 

Als een Sirene. 

De overige bijdragen op de OEGlobal

Naast de Nederlandse bijdragen en die van de ENOEL heb ik uiteraard ook presentaties van andere landen en gremia bijgewoond; daarvoor ga je immers naar een congres op wereldniveau! Hieronder een greep uit hetgeen ik gevolgd heb.

Naast keynote 1 en keynote 3 was ik vooral onder de indruk van de presentatie van Gino Fransman. Hij betoogde dat de OER-beweging zeer geholpen zou zijn met het inzetten van studenten als influencers. Om de studenten hierin op te leiden is er op zijn universiteit (de Nelson Mandela University) een cursus opgezet: Becoming an Open Education Influencer, oftewel BOEI. Eén van de technieken die ingezet wordt is het verspreiden van voorwerpen (het voorbeeld tijdens de presentatie was tasjes en petjes van de Nelson Mandela University) in de ruimte en het publiek te vragen daar een selfie mee te maken en daarna op Twitter met bijpassende hastag te delen, iets waar we uiteraard massaal gehoor aan gegeven hebben. 

Selfie met open education champion
Antonio Martinez-Arboleda

Verder waren er nog wat mooie Europese initiatieven als Encore + (European Network for Catalysing Open Resources in Education), dat met Erasmusgelden is opgezet en grote ambities heeft, zoals bijvoorbeeld het opzetten van een Europees OER ecosysteem. Want verspreid over Europa gebeurt er al heel veel aan Open Education, maar zij willen deze initiatieven aan elkaar knopen. Ze werken langs vier themalijnen en zo was hun workshop ook opgezet: aan vier tafels werd er over elk van deze thema's afzonderlijk gediscussieerd en konden ideeën ingebracht worden. Ik vond het leuk om bijvoorbeeld ook eens over businessmodels rond OER na te denken. Ook heb ik kennisgemaakt met de ICDE: de International Council for Open and Distance Education, waar ik het bestaan niet van kende. Dat is het mooie van zo'n congres, dat je naast de presentaties ook heel veel kennis van de bestaande netwerken krijgt.

Duitsland is ondertussen ook goed bezig, zo leerde ik in Nantes. Bij de TIB is het prachtige initiatief OERSI ontstaan: een Duitse repository van open leermaterialen (nu al 38.000) die alle repository's van de Duitse deelstaten met behulp van GitLab (open source) aan elkaar heeft verbonden. Deze zou eventueel ook uitgebreid kunnen worden naar een Europese repository. Het probleem van de meertaligheid zou dan opgelost kunnen worden door de trefwoorden door Wikidata te halen. Is dat mooi of niet? De afkorting OERSI staat overigens voor Open Educational Resources Search Index. Trots op de bibliotheken. You go, oftewel du gehst, Axel Klinger!

Bij de TIB doen ze trouwens nog meer toffe dingen, zoals het maken van een (open) handboek over IT in bibliotheeksystemen met behulp van boeksprints. Daar had ik van ons ENOEL-lid Lambert Heller al van gehoord.

Nog meer Duitsland: de presentatie van Benjamin Heurig en Bence Lukács over de weg naar de open universiteit: een docentenprofessionaliseringsproject als aanjager van innovatie op de universiteit van Passau. Dat project, dat nog steeds loopt, heet Skill.de: Strategien zur Kompetenzentwicklung: Innovative Lehrformate in der Lehrerbildung, digitally enhanced. Het heeft gezorgd voor een enorm frisse wind op de campus. Er wordt veel gewerkt met studentmedewerkers en er is een nadrukkelijke samenwerking met de maatschappij. Hun materiaal staat op de VHB (de Vritual University Bavaria, een samenwerkingsverband van de universiteiten van Beieren; mooi dat ze hier ook de open cursussen die in voorbereiding zijn aankondigen).

En uiteraard waren ook United Kingdom en Spanje present. Javiera Atenas en Gema Santos-Hermosa presenteerden hun bevindingen rondom bibliotheken en open knowledge. Zij hebben onder andere onderzoek gedaan naar OER-elementen in de bibliotheekopleidingen en vonden dat daar in het geheel geen aandacht voor is, terwijl 70% van de Open Education activiteiten door bibliotheekmensen wordt gedaan. Bibliotheekmedewerkers zijn dus niet opgeleid voor het vele werk dat ze op dit gebied verrichten en krijgen er ook vaak de erkenning niet voor.

Gelukkig is ENOEL deze lacune aan het vullen door het maken van een OER learning path for librarians. 

Ik vond het trouwens leuk om Javiera eens in het echt te ontmoeten; wij hebben de voorbeelden uit het boek open data as open educational resources van haar en Leo Havemann gebruikt voor ons UDIT-project.

Een mooie presentatie was ook die van Christina Riehman-Murphy en Brian McGeary van de Pennsylvania State University, Amerika dus. Zij hebben een roadmap voor open pedagogy gemaakt. Mooi werk en goed om de studenten serieus te nemen, niet alleen als consumenten, maar ook als producenten van kennis. De beide sprekers houden zich respectievelijk bezig met OAER (Open and Affordable Educational Resources) en ACT (Affordable Course Transformation).

En last but not least was er nog een presentatie van Glenda Cox en Bianca Masuku van de University of Capetown over open Textbooks en het tegengaan van sociale ongelijkheid. Zij betoogden dat samenwerken aan open textbooks mét studenten prima resultaten kan opleveren en dit ook de manier van lesgeven kan beïnvloeden. Bij hun textbooks wordt er veel gebruik gemaakt van multimedia, wat ze extra aantrekkelijk maakt.

Al met al een rijk congres! En jammer dat ik niet alle lezingen heb kunnen volgen, maar de papers bekijken kan natuurlijk altijd, al weet ik nu al dat dat niet gaat gebeuren, er moet ook wel eens wat GEDAAN worden.

Wel leuk om terug te kijken: terugblikfilmpjes door verschillende deelnemers, waaronder Paola en Mira.

En goed om terug te blikken: de blog van SURF naar aanleiding van de bevindingen van de Nederlandse deelnemers.

De Nederlandse bijdragen op de OEGlobal

Wat open education betreft, doen we het als tulpenlandje lang niet slecht. Er wordt bijvoorbeeld met bewondering naar onze nationale platformen voor open leermaterialen (Edusources voor het hoger onderwijs en Wikiwijs voor het primair en voortgezet onderwijs) gekeken en zoals op het congres bleek: er worden voor het overige ook prachtige intitiatieven ontplooid - ik kende ze lang niet allemaal.

Laten we eens beginnen bij het MBO. Daar doen Pascal Koole (zie hier haar eigen reflectie op haar lezing en het congres) en Menno de Waal goede zaken voor de ROC's. Zij hebben veel leermaterialen in de vorm van video's en e-learningmodules (die laatste met de open source auteurstool Xerte) gemaakt voor hun studenten en hen daardoor veel kosten bespaard: studieboeken en toegang tot commerciële digitale leerpleinen zijn een serieuze hobbel voor deze studenten. Veelal worden de studenten en/of bedrijven in de buurt betrokken bij het maken van dit leermateriaal, waardoor het heel eigen voelt en elke partij erbij betrokken is. Ze hebben daar echt fantastisch werk  verricht. Zelf vinden ze dat ze nog een beetje op de landingsbaan aan het taxiën zijn en ze nog moeten opstijdgen, maar ik vond het allemaal zeer indrukwekkend. En dan heb ik nog niets gezegd over hun originele presentatie: tijdens de lezing mochten er - alsof het analoge tweets waren - papieren vliegtuigjes met daarop vragen geschreven naar de presentatoren gegooid worden. Dat gaf een leuke dynamiek.

Daarna was het de beurt aan Sjors Keijzer en Cees van Gent van de VU met hun interactive learning paths, waarbij ze al het materiaal dat bij een cursus hoort in één overzichtelijk document bij elkaar zetten (met links). Gewoonlijk staat dat materiaal namelijk her en der verspreid in het LMS, kennisclipplatform, persoonlijke drives en openbar op het net. 

Supermakkelijk en duidelijk voor zowel docent als student.

Wat de UB daar aan heeft? De literatuur wordt beter gebruikt en de kosten voor eventuele boetes worden bespaard. Ook wordt de functie van de UB duidelijk gemaakt: die is er voor save - structure - share!

Michiel de Jong verzorgde de presentatie van de op-het-gebied-van-openeducation-zeer-goed-presterende TU Delft: een lichtend voorbeeld voor ons allemaal: ze hebben een officieel vastgesteld OER-beleid, talloze MOOCs en open textbooks. Dat daargelaten: ze werken ook heel intensief samen met studenten en laten deze actief participeren. Eerst overleggen ze met hen en de docenten: wat zijn jullie obstakels? Daar komen dan allerlei dingen uit, zoals:

- de studenten willen geen cursusboek kopen (en vooral niet als er maar 1 hoofdstuk uit gebruikt wordt)

- het aanbod van wetenschappelijke literatuur via de uitgevers is enorm duur en inflexibel

- de studenten moeten eigenaarschap over hun leren nemen

- de docenten ervaren een enorme werkdruk

- de docenten krijgen weinig waardering voor hun onderwijs

Daar gaan ze dan mee aan de slag en Michiel lichtte er twee mooie voorbeelden van zeer geslaagde projecten uit: 

1. Een project waarbij in plaats van de docenten de studenten via het deelplatform-met-game-elementen Stack Overflow de (met name eerste- en tweedejaars) vragen die bij de collegestof horen,  beantwoorden. Waarom? Omdat de opleiding (Computer Science & Engineering) exponentieel hard groeide en de docenten het niet meer voor elkaar kregen om alle vragen van de studenten te beantwoorden. De studenten hebben ondertussen trouwens ook voordeel bij deze aanpak: het vergroot het zelfvertrouwen, communityvorming en betrokkenheid bij de opleiding en leerstof enorm. Dit wordt versterkt door het competitie-element van het platform: je kunt reputatiepunten en badges verdienen.

Tijdens de Open Education Week heeft docent Stefan Hugtenburg hier een blogpost over geschreven. Hij raadt docenten van andere vakgebieden aan deze manier van werken ook eens te proberen, maar dan niet per se via Stack Overflow, dat gericht is op programmeurs, maar Stack Exchange, waar wiskundigen, chemici, wielrenenthousiastelingen en musici met elkaar in gesprek gaan/ elkaars vragen beantwoorden.

2. Het gebruiken van OER-principes bij het multidisciplinaire vak Nanobiologie van de TU Delft en de Erasmusuniveristeit, waarbij studenten leren om natuurkundige principes toe te passen op op biologische en medische problemen. De uitdagingen in dit project waren om het gebruik van verschillende (soorten) literatuurbronnen en jargon bij beide vakgebieden te overbruggen. Dit heeft men gedaan door het samen met studenten en de bibliotheek bij elkaar zoeken van geschikte openbaar toegankelijke bronnen én zelf open textbooks te ontwikkelen. Al gauw bleek echter dat inhoud alleen niet genoeg was; er moest ook beeldmateriaal ontwikkeld worden. Hiervoor werden met succes studenten van de designopleiding ingehuurd; ook voor hen was het - naast dat ze ervoor betaald kregen - een leerzaam en voldoeninggevend project. Docent Timon Idema heeft er samen met de rest van de crew in de Open Eduction Week een blogpost over geschreven. 

Enorm interessant deze twee projecten.

Robert Schuwer (de 'OER-goeroe') en Ben Janssen benadrukken in hun presentatie dat het bij OER vooral om eigenaarschap draait: wie voelt zich verantwoordelijk voor het materiaal en zorgt ervoor dat het up-to-date blijft? Als niemand dat eigenaarschap op zich neemt, veroudert het materiaal binnen afzienbare tijd en wordt het al gauw onbruikbaar; dat is jammer van alle moeite die erin gestoken is. Zij pleitten voor het community-based model, met het liefst ook studenten aan boord, zodat de betrokkenheid bij en  eigenaarschap van het materiaal geborgd is. Bovendien: als succesvolle community's mooie producten voortbrengen, zal dit al snel de aandacht van het management trekken, waardoor ze eerder gesteund zullen worden of blijven en als een voorbeeld voor de rest van de faculteit gepresenteerd zullen worden.

Jan-Bart, die vanuit Kennisnet verantwoordelijk is voor Wikiwijs, Edurep en MetaPlus, brak een lans voor het maken van een kwaliteitsmodel door de community. Deze moet zich afvragen wat kwaliteit volgens hen betekent. Wanneer kan leermateriaal dat op de nominatie staat om in de collectie opgenomen te worden volgens de leden een kwaliteitsstempel krijgen? Ook waardering is belangrijk. Er zijn bijvoorbeeld wel eens cakes verstuurd naar scholen die uitzonderlijk goed materiaal aangeleverd hadden. In Wikewijs kan ingesteld worden dat er bijvoorbeeld door het instellen van een alert een seintje aan de maker gegeven wordt als er materiaal gedownload of veranderd wordt. Zijn pleidooi: via co-creatie wordt het materiaal vaak behoorlijk veel beter en kunnen we afscheid nemen van het individuele amateurcircus.

De volgende presentatie was van Robert (ja, alweer hij, ik zei toch dat hij een goeroe was?) en Marja Versantvoort. Zij vertelden over het zeer succesvolle verpleegkundeproject, dat al jaren loopt en veel subsidie heeft binnengehaald. Het is een schoolvoorbeeld van hoe een OER-community zou moeten werken. 

Ze benadrukten dat ook hier het kwaliteitsmodel en de beloning (geen cake maar chocolade en sterretjes op de site) heel belangrijk zijn geweest. Het kwaliteitsmodel werkte twee kanten op, namelijk ten eerste dat het werkte als een zeef en dus alleen het goede materiaal overbleef en ten tweede dat het de maker zelfvertrouwen gaf ('dus het materiaal dat ik gemaakt heb is goed genoeg om openbaar gedeeld en door anderen gebruikt te worden'). 

En als laatste was het de beurt aan Leontien van Rossum, die de zogenaamde KiesWijzer presenteerde. In deze tool, die de vorm van een wiel heeft en verdeeld is in zes vakken, kun je leermaterialen koppelen aan leerdoelen. Dus als je een bepaald doel met je les hebt (je wilt je studenten bijvoorbeeld leren samenvatten), dan kun je via het wiel het juiste digitale leermiddel daarbij vinden. En dat is dan niet zo maar een suggestie, maar een suggestie die gebaseerd is op een wetenschappelijk artikel, dat erbij vermeld wordt en waarnaar je door kunt klikken. Handig!

Naast deze presentaties waren er nog meer Nederlandse bijdragen, maar die heb ik helaas gemist. Aantekening voor mezelf: mezelf de volgende keer in tweeën splitsen!

Lees ook:

De Nederlandse delegatie in Nantes

De ENOEL-sessies op de OEGlobal

Open Education en het DNA van de universiteit van Nantes

Open education en het DNA van de universiteit van Nantes

De derde keynote van het congres was de rector van de universiteit van Nantes. Hoewel niet aangekondigd, bij alle andere lezingen stond de taal wél vermeld, toch was de presentatie in het Frans. Ik had dat niet verwacht, omdat ze bij de opening van het congres zeer goed Engels sprak. En uiteindelijk was het Frans ook wel goed te volgen door het vele jargon en de met behulp van AI gegenereerde wordclouds in vier talen die permanent getoond werden.
Het kwam er op neer dat je met het cocreatiemodel zó veel meer kunt bereiken dan met het competitiemodel, en dat het ook eerlijker en duurzamer is.

Een mooi voorbeeld van hoe je als universiteit gewoon kunt uitdragen dat je resoluut vóór open education bent.

Je wordt toch spontaan vrolijk als je alleen al de abstract van haar presentatie hieronder leest? Ik denk dat ons CvB heel snel een keer de trein naar Nantes moet pakken!

Nantes University is an excellent, sustainable and open university. Openness is in its DNA, its statutes affirm: “The development of knowledge commons is a key element of social progress. Anxious to contribute to this essential objective, Nantes University is resolutely committed to open science, open educational resources and open innovation in order to make knowledge accessible to all”. Why make Nantes University an open university? How to share knowledge more widely? This talk will be an opportunity to discuss how a university can make a concrete commitment in promoting the sharing of knowledge.

Maar, zoals Michiel de Jong van de Universiteit van Delft, die open education óók prominent in haar beleidspan heeft staan, in zijn presentatie beweerde: 'systematic change does not happen by signing policies'. En daar heeft hij absoluut gelijk in. De boots on the ground zijn een noodzakelijke voorwaarde.

Maar toch zou ik willen dat onze universiteit een voorbeeld zou nemen aan bijvoorbeeld het filmpje van de universiteit van Leeds:

De ENOEL-sessies op de OEGlobal

De OEGlobal was dé gelegenheid om eindelijk eens live kennis te maken met de fantástische mensen van de ENOEL(European Network of Open Education Librarians)-groep, iets waar we al 2 jaar al zoomend naar uitgekeken hadden. En zoals verwacht was het de communitymanager van deze groep, Paola Corti, die de meteen opviel door haar enthousiasme, energie en hartelijkheid. En haar leuke kleding (noblesse oblige, ze komt uit Milaan). Maar het was ook heel fijn de andere mensen (of tenminste een deel ervan) live mee te maken: Vanessa Proudman (directeur van SPARC Europe), Gema Santos-Hermosa, Julie Kiersgaard Lyngsfeldt, Mira Zhuk en Marjan Groenouwe. Die laatste twee had ik ook al als prominente leden vqn de Nederlandse delegatie leren kennen.

Paola had de meeste presentaties op de OEG, een stuk of drie als ik goed geteld heb. Eén van deze presentaties hebben we samen gedaan en ging over (het vertalen van) de ENOEL-toolkit. Die werd - terecht - met zeer veel goedkeuring ontvangen: fijn dat zo'n mooie toolkit ook eens in andere talen dan het Engels beschikbaar werd gesteld was de communis opinio. Heel inclusief!

Met Gema gaf ze een presentatie over het rapport Open Education in European Libraries of Higer Education: A little less conversation, a little more action, please! Turning SPARC Europe's report “Open Education in European Libraries of Higher Education” recommendations into reality. In deze sessie werden de deelnemers (helaas in te korte tijd; een uur ervoor hadden ze te horen gekregen dat ze hun workshop in de helft van de tijd moesten doen) onder andere gevraagd PRAKTISCHE voorbeelden die meteen uitgevoerd zouden kunnen worden te geven bij de top 10 aanbevelingen van het rapport.

Ook leidde zij het OE café met als 'gasten aan tafel' 4 van de Open Education Champions (Jacques Dang, Antonio Martinez-Arboleda, professor Ebba Ossiannilsson en onze eigen Robert Schuwer. De naam van de sessie was Bringing home the message: Europe's OE Champions discuss the UNESCO OER Recommendation.
De kampioenen spraken uiteraard wijze woorden over Open Education en hoe je dit concept het best geïmplementeerd kunt krijgen en groot kunt maken. Een paar punten die gemaakt werden:

- de gemeeenschap van open educators is belangrijk om wél geïnspireerd, maar niet geïsoleerd te raken 

- benut meteen je kans als je een mogelijkheid ziet voor Open Education

- buig om naar OE als het kan

- kies voor een lange-termijn oplossing, geen projecten van 2 of 3 jaar, 

- zorg voor een 'education cloud'; als we allemaal samenwerken als hoger-onderwijsinstellingen, dan kunnen we groter worden dan Amazon en consorten

- synergie is belangrijk: werk samen als universiteiten en laat de wetenschappers zien hoe belangrijk het openstellen van hun onderwijs voor hun carrieres is

- zorg voor VINDBAARHEID: het grootste probleem van OER is dat het te versnipperd op het web staat: geen eilandjes aan repositories bouwen en ze op z'n minst aan elkaar koppelen

De interviews met de OE champions (13 in totaal, die waren helaas niet allemaal aanwezig) vind je trouwens hier. Maar als je liever alleen de trailer kijkt, kan dat ook natuurlijk:

De eerste keynote: Sian Proctor

De eerste keynotespreker op het congres was meteen een knaller. Want wie raakt er niet geïnspireerd door het verhaal van Sian Proctor? Tot haar vijftigste was Proctor namelijk nog 'gewoon' geologe, gepromoveerd en docent. Maar daarna nam haar leven letterlijk en figuurlijk een vlucht. 

Wan terwijl haar huwelijk op springen stond en de coronapandemie z'n tol eiste, keek ze wat rond op Twitter en zag daar dat er door Elon Musk een wedstrijd was uitgeschreven met als prijs een plekje op een bemande ruimtereis voor burgers. En dat was wat Sian altijd al had gewild: de ruimte in. Zij is namelijk geboren op Guan, de lanceringsbasis. Haar vader werkte daar op het moment dat Neil Armstrong de zijn reis naar de maan maakte. Als bewijs had ze een foto met het papiertje waar Armstrong haar vader bedankte voor de hulp bij zijn vlucht. Zelf had ze heel graag piloot willen worden, maar haar ogen waren niet goed genoeg, dus werd ze maar geoloog. Maar de ruimte bleef trekken.

In 2009 had ze nog wel een keer een poging gewaagd om mee te doen met een opleiding tot astronaut bij de NASA maar helaas was haar dat toen nét niet gelukt.

En toen dus ineens die kans om samen met 3 andere gewone, niet rijke burgers tóch de ruimte in te kunnen. Wat ze daarvoor moest doen was een filmpje insturen met de hastag #inspiration4contest met daarin de motivatie uitgesproken waarom ze de ruimte in zou willen. Nou, die motivatie hád ze dus tot diep in haar vezels! En die sprak ze niet zo maar uit, nee, die had ze in een gedicht verpakt; in de ruimte zouden de kunst en geest(esweteneschappen) ook een plaats moeten krijgen, was onder ander haar boodschap. iets wat ik natuurlijk zeer onderschrijf, en haar grote voorbeeld Leonardo da Vinci ook: art in science and science in art.

Haar ingezonden video kun je hier bekijken en hieronder haar gedicht (ook te vinden op haar website Space2inspire, waar je ook de foto vindt van het briefje dat Armstrong aan haar vader schreef):

Space2inspire

You've got space

I’ve got space

We all have Space2inspire

That’s why we dream of going higher and higher

 

But what is space if you can’t breathe

Let’s stop sucking out the air of our humanity

We have a moment to sieze the light

Earth from space – both day and night

 

We have J for justice to ignite the bold

We have E for equity to cut past the old

We have D for diversity to end the fight

We have I for inclusion to try and make it right

 

A J.E.D.I. space to rally behind

A universal force so big it binds

Inspiration to change the world

A new beginning for us to hold

 

It’s not about you

It’s not about me

It’s about Space2inspire

For ALL of humanity

 

Science, Technology, Engineering and Math

Sending us out on the explorer’s path

But don’t forget the Arts – the heartbeat of time

Consider sending a poet who know how to rhyme

 

So let us drop the mic and close the capsule door

But please make sure Doctor Proctor is on board

My Space2inspire is what we need

Inspiration4 - for all of humanity!

Maar goed, ze mocht dus de ruimte in en kreeg als taak de shuttle als eerste zwarte vrouw ook te besturen. Na een gedegen opleiding natuurlijk, waar ze van elke seconde van genoten heeft. En al helemaal van haar drie dagen in de ruimte, alwaar ze het licht van de aarde vanuit de ruimte mocht aanschouwen (in plaats van het maanlicht vanaf de aarde) - wat een sensatie!

Het was een inspirerend verhaal van een bevlogen dame, waar je alleen maar respect voor kunt hebben. Wat een lef en wat een mooie manier om duidelijk te maken dat je je nooit moet laten kisten, je kansen moet pakken wanneer ze zich voordoen en je een crisis altijd moet benutten om er iets moois uit te laten groeien. Pak je j.e.d.i. - space! (just - equitable - diverse - inclusive), er is een neiuwe tijd geboren: de tijd van inclusiviteit en complementeren in plaats van exclusiviteit en competitie).

Wat dat met open education te maken heeft? De droom (van open education) die we allemaal hebben waar te maken natuurlijk! Doorgaan daar waar we denken dat het allemaal tegenzit en het 'toch wel niets zal worden'. De beloning zal namelijk groot zijn! Een j.e.d.i. space voor iedereen! Net als de NASA door middel van wereldwijde inspanning. Cocreatie in plaats van competitie!

Bekijke ook de documentaire over dit waagstukje  op Netflix (trailer) en raak ook in de ban van deze mooie vrouw:

De Nederlandse delegatie in Nantes

Bij de ECIL was ik er al aan gewend dat er een behoorlijk grote Nederlandse delegatie aanwezig was, maar het aantal Hollandse deelnemers aan de OEGlobal sloeg werkelijk alles: ruim twintig, een procent of acht van het totaal, en dat op een WERELDcongres.

En het waren stuk voor stuk bevlogen mensen; de mannen en vrouwen die de komende tijd de Open Education in Nederland in het hoger onderwijs en het MBO gaan vormgeven en deels ook al vormgegeven hebben.

Ten eerste waren er een paar de SURF-sterren (Lieke, Kirsten en Michel) die vanuit hun centrale kantoor in Nederland de Open Educationbeweging aanjagen en ondersteunen, onder andere door het bouwen van hun prachtige Edusourcesplatform (voor het lager en middelbaar onderwijs hadden ze Wikiwijs al, ook fantastisch). 

Daarnaast waren Robert Schuwer (de OERprofessor van Nederland) en Ben Janssen (de onvolprezen OpenEd consultant, die onder andere meegeschreven heeft aan het rapport Digitale leermaterialen in het hoger onderwijs present.

Verder had je de Brabantse krachtvrouwen Marja en Leontien. Marja is leider van het succesvolle project open leermaterialen HBO-verpleegkunde; ik was verheugd te horen dat Marja sinds kort bij de HAN werkt, een bijna-buurvrouw dus. Ze zal zich daar voornamelijk met (het centraal opzetten van) digitaal toetsen gaan bezighouden. Leontien is projectondersteuner van de landelijke zone leermaterialen en presenteerde de tool Kies wijzer je digitaal leermateriaal.

Koploper Open Education TU Delft had de ambitieuze Michiel de Jong en zeer sympathieke Marcell Varkonyi afgevaardigd en de VU de upcoming men Cees van Gent en Sjors Keijzer en tevens Wilma van Wezenbeek (gewezen bibliotheekdirecteur van de Universiteitsbibliotheek van Delft en nu directeur van de afdeling student- en onderwijszaken van de VU). Zij is er terecht zeer van overtuigd dat we als bibliotheek meer moeten samenwerken met de onderwijskundigen, zeker op het gebied van Open Education, iets waar ik het 100% mee eens ben. 

In Groningen gebeurt dat al: naast de fantastische van origine Oekraïense Mira Zhuk kwam de al even fantastische onderwijskundige Frederiek van Rij mee naar dit congres. Zo hoort dat. Samen komen we verder.

Ook uit Utrecht kwam iemand van de afdeling onderwijsondersteuning (van de faculteit Rechten) naar Nantes: Marjan Groenouwe, die overigens ook voor de UB gewerkt heeft en gewend is om meerdere werelden te combineren; ze heeft onder andere én Frans én Rechten gestudeerd. Tijdens de lunch kwamen we erachter dat we beiden lang in Gorssel gewoond hebben. Dat schept een band. Zie hier haar interview met Robert Schuwer over Open Education.

Maar niet alleen het hoger onderwijs was aanwezig. Vanuit het MBO kwam de ijzersterke combinatie Pascal Koole en Menno de Waal naar het congres. Wat een energie stralen die beiden uit! Wil je een krachtdadige en creatieve oplossing voor je probleem? Vraag dan deze twee te komen! Bij mij hebben ze sowieso een streepje voor omdat ze net als ik terecht vurige Xerte-aanhangers zijn en dat ook uitdragen, maar er is meer: Pascal heeft bijvoorbeeld vorig jaar een van de SURF onderwijsawards gewonnen (dat zegt genoeg!) en Menno is de schoonzoon van de man die beterspellen.nl heeft opgezet. Om maar iets te noemen....

De übersympathieke en -competente Jan Bart de Vreede (vanuit Kennisnet verantwoordelijk voor o.a. Wikiwijs, Edurep en Metaplus) was natuurlijk ook aanwezig en vanuit het geweldige bedrijf Grasple was de huidige CEO Elisabeth Schmoutziguer afgevaardigd. Erg leuk dat haar moeder archeologe is/was. Ook dat schept een band.

Maar is dat dan de hele vooruitgeschoven post die zich met Open Education in Nederland bezighoudt? Nee hoor, er ontbraken een paar toppers, zoals bijvoorbeeld een Sylvia Moes. Maar die zullen komende week in groten getale op de EPIC in Rotterdam aanwezig en te beluisteren zijn, alwaar ze ook weer een gedeelte van bovengenoemde personen zullen tegenkomen. Mij niet overigens, want er moet ook nog ander belangrijk werk gedaan worden!

Daarover later meer.