Mijn week in podcasts

Nu ik in mijn revalidatieproces zit, heb ik volop tijd om boeken te lezen, radio te luisteren en televisie en Netflix te kijken. En podcasts te luisteren.

Ik kan inmiddels ook echt uitkijken naar nieuwe afleveringen van podcasts die ik volg. Maandag is wat mijn podcasts betreft een rustige dag. Natuurlijk start ik net als elke doordeweekse dag even op met Weer een dag, maar verder biedt het niet heel veel speciaals. Ja, Boekestijn en De Wijk voor het duistere oorlogsnieuws en wat losse podcasts van landelijke dagbladen.

Nee, dan de dinsdag. Dan is het Rare jongensdag: de podcast waarin Olivier Hekster een thema dat in de Romeinse tijd speelde, maar ook in de moderne tijd nog actueel is, bij de horens vat. Je moet hierbij denken aan boerenprotesten, racisme, hooligans en feminisme.

Woensdag is er gewoontegetrouw een aflevering van de onvolprezen podcastreeks de Oudheid van Timo Epping; die zet ik dan meteen ook op 'mijn' community Geschiedenis van de Oudheid en Middeleeuwen als Open Educational Resource op het nationale leermiddelenplatform edusources. Tja, is dat nou werk of hobby? Jij mag het zeggen.

In ieder geval staat er die dag ook altijd een aflevering van Lia van Bekhovens Britten klaar.

En dan donderdag: dan is er altijd een aflevering van Europa draait door. Dat is eigenlijk altijd smullen. Op informele en luchtige wijze ben je na het beluisteren van dat uurtje weer helemaal bijgepraat over de capriolen van ons mooie continent Europa (inclusief muziek).

Vrijdag is de dag van de politieke podcasts. Dan luister ik altijd naar De Stemming van het olijke duo Xander van der Wulp en Joost Vullings. En als tegenwicht/aanvulling De kamer van Klok van de Volkskrant.

De zaterdag is er voor de taal met De Taalstaat, extra fanatiek beluisterd sinds ik er een keer in opgetreden heb.

En zondag is natuurlijk rustdag, dus bakkie koffie en praten met en luisteren naar familie en vrienden.

Ook jullie heel fijne Paasdagen gewenst. Lekker luisteren naar elkaar!

Meedenken door Apple

 

Altijd fijn als Apple met je meedenkt....

Complimenteuze kamergenoten

Als je voor een wat grotere operatie in het ziekenhuis terechtkomt, krijg je op een gegeven moment kamergenoten. Ik nu dus ook weer. Had ik er de vorige keer nog één, dit keer maar liefst drie. En ze waren niet eens allemaal aan hun heup geopereerd!

Eentje wel, de vrolijke Miep van 91, die door een onfortuinlijke val een heup gebroken had. De prothese welteverstaan, want ze had al twee kunstheupen. Hmmm, niet fijn om te weten dat die ook kunnen breken...

Verder werd de kamer bevolkt door een eveneens vrolijke man van rond de vijftig, die zijn enkel gebroken had. Hij hield van voetbal en zong veel. Praten deed hij ook graag; hij had een bewogen leven gehad.

En dan was er nog een jongeman van rond de dertig, die een infectie had opgelopen toen ze zijn schouder opereerden - in het najaar, een half jaar geleden nota bene! 

Gelukkig ben ik geen pessimist, maar je zou er wanhopig van kunnen worden als je zo om je heen ziet wat er allemaal mis kan gaan bij zo'n operatie. Vooral toen er de tweede dag in de plaats van de vrolijke vijftiger een man werd binnengereden wiens heup enkele dagen daarvoor was geopereerd waarbij een wondlek was ontstaan; de operatie moest over....

Maar als je je daar even niet zo druk over maakt, kun je veel plezier beleven aan je kamergenoten. Heerlijk om de mannen zo enthousiast te zien worden van de halve bekerfinale die NEC toch maar mooi won. Alle pijnen en pijntjes waren prompt vergeten en iedereen viel tevreden in slaap na die wedstrijd met gratis commentaar.

De volgende dag vertrok na de vrolijke vijftiger ook de coole dertiger; hij had een boodschap voor ons, de dames. Dat hij zo onder de indruk was van ons geweest, dat wij niet de hele nacht gekermd hadden van de pijn. De heren die vóór ons in de kamer hadden gelegen en ook een heupoperatie hadden gehad, hadden dat namelijk wel gedaan. 

Zo. Die konden we in onze zak steken. Of is dat een raar woord in dit verband?

Open education week

Het is deze week Open Education Week en Nederland zal dat weten ook! Op alle universiteiten, hogescholen en MBO's (van middelbare scholen weet ik het eigenlijk niet) worden activiteiten georganiseerd.

Dit jaar hebben wij als Open Education Team op de Radboud niet heel veel activiteiten ontplooid (onder andere omdat ik weer onder het mes moest, nu voor de andere heup) maar een verzoek aan het onafhankelijk magazine van de Radboud Universiteit om deze week aandacht aan dit belangrijke thema te besteden resulteerde in een interview met collega Jeroen Bos en mij.

Misschien dat dat uiteindelijk nog wel meer aandacht genereert dan ons fysieke standje van vorig jaar! 

Lustrum sodalicium classicum

 

Het Sodalicium Classicum, de studievereniging van de opleiding Griekse en Latijnse Taal en Cultuur, bestaat dit jaar 95 jaar. Tijd voor allerlei feestelijke activiteiten, waaronder een symposium, waarbij alle oud-sodales welkom waren. Of ze in groten getale kwamen opdagen? Nou, eigenlijk niet, misschien waren ze niet breed aangeschreven. Zelf weet ik niet meer zo precies hoe wij van dit symposium op de hoogte waren gekomen, misschien via Instagram of een alumnimail of zo, maar we hebben elkaar er op gewezen en zijn er met een kleine afvaardiging (hoera voor het beginjaar 1986!) heengegaan.

Het was grappig om als eiland van oud-studenten te midden van studenten, net afgestudeerden, stafleden, presentatoren, (oud)docenten en sponsoren te verkeren. Maar het plezier was er niet minder om; ook wij hadden elkaar een tijdje niet gezien en het Huis van de Nijmeegse Geschiedenis is een sfeervolle plek.

Naast koffie, thee, lunch en fruit (en borrel na) waren er ook lezingen, vijf maar liefst! Het thema van al deze lezingen was spiegels.

In de eerste lezing (door Ruurd Halbertsma van het Rijksmuseum der Oudheden) werd dit thema heel letterlijk genomen; ze ging over Etruskische spiegels en hoe daar vrijelijk met de Grieks/ Romeinse mythologie om werd gegaan, en niet alleen met de mythologie, maar ook met elkaar. In vergelijking met die Etrusken waren die Grieken en Romeinen maar een preuts volkje! We leerden er zelfs een nieuwe term: anasyrma. En toen was het nog maar elf uur in de ochtend!

De volgende lezing werd gegeven door de Radboudiaanse Bé Breij en ging over Sophistopolis (griezelkabinet of lachspiegel?), een parallelle fantasiewereld die in de hellenistische tijd ontsproten was aan een verzameling fictieve aanklachten en verdedigingen in verzonnen rechtszaken, die niet zelden handelden over heikele onderwerpen als magie, moord, kannibalisme of rare seks. Nou, die kwam ook wel even lekker binnen zo vlak voor de lunch - het stukje over de ergste fantasie-uitspattingen op het gebied van kannibalisme had Breij dan ook maar niet vertaald om ons te sparen. Eén van de vragenstellers vroeg haar uit nieuwsgierigheid dat tóch voor ons te doen. Wij oudgedienden keken elkaar aan van 'maar dat Latijn kunnen ze toch gewoon lezen, het zijn classici!'. Tja, het niveau zal wellicht dan toch wat gedaald zijn de afgelopen 30 jaar...

De eerste lezing na de lunch werd gegeven door onze jaargenote Angelique Notermans, een jaloersmakend verhaal over een prachtige Romeinse villa op Sicilië (Piazza Armerina) waarvan de mozaïekvloeren bijzonder goed bewaard zijn gebleven. Het bracht ons in vakantiestemming.

Maar lang konden we daar niet blijven, want daar diende Ronald Blankenborg zich aan. Hij deed zijn voordracht - waar maak je dat nog mee? - helemaal zonder powerpoint, want hij wilde dat we vooral zouden gaan luisteren en wel naar antieke poëzie. Versmaten. Hij begon met het uitleggen van dochmische metriek aan de hand van O sole mio ('durfde iemand dat eens voor ons te zingen?' Ja, warempel, de hoogleraar Grieks, op indrukwekkende wijze). Het was herkenbaar, behalve dat er bij ons nooit gepraat werd over 'sound-triggering' en 'category-triggering'. Ook het denken over het Griekse metrum ontwikkelt zich blijkbaar.

En als laatste nóg een Leidse gast: Willemaal Waal, directeur van het Nederlands Instituut voor het Nabije Oosten. Zij spiegelde het Lineair B (Myceens en dus westers) met het Hittitische schrift (uit Anatolië en dus oosters). Naast anders van vorm waren ze ook zeer anders van inhoud. Interessant, hier hoor je niet elke dag over. En het Lineair A blijkt nog steeds niet geheel ontcijferd te zijn. Zelf spiegelde ik mijn leerlingen altijd voor dat zij (mits ze goed zouden opletten) misschien later wel het Lineair A zouden kunnen ontcijferen; zij zouden er dus nog steeds eeuwige roem mee kunnen verwerven.....

Al met al een heerlijk nostalgisch dagje. Over vijf jaar zijn we er weer bij, hopelijk vergezeld van meer oud-oudstudenten!

Marta Bustillo en open education (online workshop)

Sinds vorig jaar is de ENOEL (European Network of Open Educational Libraries) begonnen met het geven van online workshops. De eerste drie gingen over het maken van open textbooks, en deze workshop was een inleiding in open educational resources. Hij werd gegeven door Marta Bustillo, de digital learning librarian van het University College in Dublin. 

Marta heeft al eerder bij de ENOEL opgetreden bij de serie Under the Spotlight, waarin ze zich voorstelt en vertelt hoe ze op het pad van open education is gekomen.

Uiteraard begon ze deze 'workshop voor beginners' met het opnoemen en uitleggen van de 5 R's van David Wiley ('de bijbel van de open educational resources'). Vervolgens ging ze in op hoe je OER-librarian kunt worden. Zij onderscheidt hierbij vier manieren waarop je kunt bijdragen (en raadt aan in het kader daarvan ook deze infographic te bekijken):

1. het vindbaar maken van OER (door het te metadateren en op te nemen in bibliotheekcatalogi)
2. het maken van OER (bijvoorbeeld op het gebied van informatie- of digitale vaardigheden)
3. het faciliteren van docenten (ondersteuning bieden aan docenten bij het maken of hergebruiken van OER)
4. het werken aan de bewustwording en verspreiding van OER op je instelling (bij docenten, maar vooral ook bij beleidsmakers etc.)

Bij het hergebruiken van OER had ze de volgende tip: let op kwaliteit, actualiteit, relevantie voor de doelgroep en welke licentie er is gebruikt. En kijk voor het zoeken naar OER-materialen naast Merlot en OER Commons (beide Amerikaans) ook eens bij OERSI, waar je materiaal in meer talen vindt.

Bij het maken van OER had ze de volgende tips: kijk eens op deze websites: Creating OER – OER and OEP for Teaching and Learning en het UDL framework. Als je samen aan OERs werkt (cocreatie) krijg je betere resultaten: experts kunnen elkaar aanvullen. Let dan wel op de balans in de groep. Wat helemaal een goed idee is: werk samen met studenten aan onderwijsmateriaal; zij weten beter wat de jongvolwassene nodig heeft of aanspreekt. Let op er bij het creëren van OER-materialen ook op dat je geen propriëtaire software (zoals bijvoorbeeld Article Rise of H5P) gebruikt, omdat die niet te naar eigen behoefte is aan te passen door anderen die er geen licentie op hebben.

Welk platform kies je als je gaat publiceren? Goede voorbeelden zijn volgens haar:
- Zenodo
- Humanities Commons
- OER Commons

Ter illustratie noemde ze een voorbeeld van een Open Educational Resource die ze samen met studenten bij de University College in Dublin (UCD)  ontwikkeld heeft en heel goed her te gebruiken is: Monitoring your online identity.

Momenteel werkt ze aan een online cursus digital skills for succes in the workplace; deze zal naar verwachting in februari klaar zijn.

Het openbaar maken van online modules die je in Brightspace of Canvas gemaak hebt, kun je ook publiceren in een 'commons part'.

Voor een overzichtelijke site op het gebied van copyright wees ze op een onderdeel van de mooie OER Toolkit van de zogenaamde White Rose Libraries (Sheffield, Leeds en York): Creatieve Commons licences. Een goed bruikbare website is ook de recommended practices for attribution van de creative commons wiki.

Ze eindigde met een Padlet van mooie OER-bronnen die we mochten aanvullen en natuurlijk heeft de Nederlandse delegatie die bij de workshop aanwezig was Neerlands trots edusources aan die collectie toegevoegd.

Een goed bestede anderhalf uur, ook als je denkt dat je ALLES al weet op het gebied van open educational resources en practices; het is weer even de puntjes op de i zetten.

De opname vind je hier en de powerpoint met alle links hier.

De planning voor de volgende OER workshops (onder voorbehoud):

WS#5 Embrace the Open: Searching for/finding OER (7 MAR 2024) with Evi Tramanza and Kathryn Briggs (+ LIBER WG member as a guest?)

WS#6 Embrace the Open: (Re-)using and Creating OER (19 MAR 24) with Zuzana Stozicka
WS#7 Embrace the Open: Sharing OER (11 APR 24) with Marta Bustillo, Kamila Kokot-Kanikula, Peter Utnes 

WS#8 Embrace the Open: OER as Open Education Pedagogy (6 MAY 24) with Yvonne Klein

Romeins bad

Als classica en winterzwemster kon ik het natuurlijk niet laten: een nieuwjaarsduik in het pop-up Romeinse bad op de Grote markt in Nijmegen.

Naast de belofte van een frisse duik in een Romeinse omgeving was ik ook gelokt door de toezegging dat de eerste 300 deelnemers een muts zouden krijgen en kans zouden maken op één van de 20 badslippers of 25 vrijkaarten voor een ontspannen dagje uit bij Sanadome. Wie wil dat nou niet?

Dus ondanks de regen hing ik op nieuwjaardag om half twaalf 's ochtends snel mijn kleren aan de kapstok bij het Romeinse bad en plonste ik heerlijk het verfrissende water in. De temperatuur van het water viel me niet tegen: een makkie. "Waar kan ik nu mijn muts halen?" vroeg ik de man in Romeinse kledij, toen ik me weer in mijn kleren had gehesen.

"Daarboven, op de eerste verdieping van de Waag; je kunt gewoon de buitentrap gebruiken. Er is ook een omkleedruimte daar."

En inderdaad, daar kreeg ik mijn mooie blauwe Winterwekenmuts. "En hoe maak ik nu kans op de badslippers of Sanadomebon?"

"Daarvoor moet je muntjes voor opduiken in het Romeinse bad." 

"Maar daar kom ik net uit!" 

Wat bleek nou? Ik had me bij de Waag moeten omkleden en daar de instructies vooraf moeten krijgen.

Hmmm, kleine domper op het feestje; ondanks mijn enthousiaste stemming voelde ik er weinig voor om nóg een keer het koude water in te duiken. Dan maar geen bon(us).

Carpe annum!

Informatievaardigheden en het gevoel

Sorry mensen, ik loop door omstandigheden een beetje achter met het maken van verslagjes over de ECIL-conferentie van oktober. Hierbij nog een stukje dat niet mag ontbreken.

Een mooie en duidelijke presentatie op de ECIL was die van Ellen Nierenberg, die haar PhD deed in Tromsø (Noorwegen). Via Facebook (sinds onze Erasmusuitwisseling naar die stad) zijn we namelijk vrienden) had ik er al iets van meegekregen - ze hield een weblog bij over haar onderzoekservaringen en deelde haar posts daar - maar ik was natuurlijk weer te lui om de dissertatie in z'n geheel te lezen.

Voordat zij aan haar proefschrift begonnen was, wist ze al dat ze niet tevreden was met de vigerende definitie van informatievaardigheden; ze vond dat er een aspect miste, namelijk het gevoel/ de emotie bij het zoeken naar en beoordelen van informatie. Zij vindt dat het moet gaan om de trits kennis, vaardigheden en houdingen (met andere woorden weten, doen en voelen).

Tevens was ze niet tevreden met de bestaande meetmethoden, dus ook die heeft ze zelf ontwikkeld. Ze heeft vragenlijsten uitgestuurd met als belangrijke factor interesse, omdat dat een belangrijke indicator is voor de 'leerzin' en dus het succes van de cursussen. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt namelijk dat hoe gemotiveerder de student is, des te meer de interesse in de stof blijft bestaan, onafhankelijk van de situatie.

De groei of afname in de loop van de jaren van de verschillende aspecten die ze onderscheiden heeft (weten, doen en voelen) heeft ze ook gemeten. De conclusie was dat er zowel bij alle aspecten afzonderlijk als ten opzichte van elkaar groei waarneembaar was en dat de aspecten tevens steeds meer in elkaar grepen. Dat proces heet transformatief leren (de transformatie gebeurt in de steeds groter wordende overlap van de verschillende aspecten).

In de latere fase van haar onderzoek heeft ze ook het aspect 'kritische reflectie op jezelf' toegevoegd: 'voel je je nog dezelfde persoon als vóórdat je deze kennis had verworven?' Daarbij doelde ze onder andere op vertrouwen, wat immers ook een gevoel is. 

Eén van de vragen bij deze vragenlijst was of het ook een kwestie van leven of dood zou kunnen zijn of je deze kennis (de informatievaardigheden dus) bezit en het antwoord was verrassend vaak: ja!

Benieuwd geworden? Lees hier haar thesis.

In memoriam: mijn vader

In juli schreef ik nog over de wonderbaarlijke opstanding van mijn vader; toen geloofde ik nog in zijn onsterfelijkheid. Inmiddels is hij tegen alle verwachting in tóch overleden. Wij hebben hem vorige week vrijdag begraven. Mocht je mijn vader niet gekend hebben, dan heb ik hier een klein in memoriam voor je; het is een van mijn monumenten voor hem, want voortleven zál hij!

In memoriam

Onze lieve vader zag het levenslicht op 3 maart 1937 in Medemblik, waar zijn opa burgemeester was geweest. Voordat hij geboren werd, was zijn eigen vader al gestorven. Dat moet een grote impact op hem gehad hebben, maar hij heeft zich er nooit over beklaagd; hij nam de dingen zoals ze kwamen. Uit zijn jeugd herinnert hij zich vooral de oorlog, de honger en de bombardementen. En de grote liefde voor zijn moeder, drie broers en vier zussen; zij vormden ondanks de barre tijden een warme familie met elkaar daar in Noord-Holland. 

Toen hij 11 jaar was hertrouwde zijn moeder en verhuisde hij naar het Westland. Al gauw begon hij in de tuin van zijn nieuwe vader mee te werken en zware shag te roken. Dat hoorde er allemaal bij in die tijd. In de loop van zijn leven is hij het roken afgeleerd; het in de tuin werken is hij echter zijn hele leven blijven doen; eerst in dienst van zijn zwager Geert en vanaf zijn zevenentwintigste in zijn eigen bedrijf; het jaar daarna trouwde hij na zes jaar verkering met onze moeder en verhuisde hij naar Stompwijk, zijn eigen stekkie. Tevens nam hij zitting in de raad van toezicht van de bank aldaar en als tegenwicht ook in de raad van elf.

Al snel kwamen de kinderen, waar hij erg van genoot en graag mee stoeide en voetbalde. Toen we nog klein waren zag het hemeltje van de wieg zwart van zijn handen. Wat hield hij van ons! Evenveel als dat hij later van zijn kleinkinderen zou doen.

Helaas overkwam hem ook tegenspoed in de vorm van een hernia en een maagzweer. Pappa en mamma besloten dat het misschien een goed idee zou zijn om het wat rustiger aan te doen en kochten een huis met een groot stuk land in Gorssel, alwaar hij een kwekerij annex groothandel startte. Helaas bracht dat hem niet de broodnodige rust en uiteindelijk hebben ze het huis verkocht en zijn ze in Epse gaan wonen, alwaar pap als het ware de groothandelaar van de bloemenwinkel van zijn vrouw werd. 

En toen hij daar niet meer genoeg voldoening in vond, is hij bij de schouwburg gaan werken, alwaar hij wat meer tot zijn recht kwam en genoot van het toneel, de werkzaamheden, sfeer en ontmoetingen met artiesten. Het was een gelukkige tijd voor hem.

Na zijn pensionering verdeelde hij zijn tijd tussen zijn vrouw, zijn kinderen, kleinkinderen (en achterkleinkind), van wie hij zielsveel hield en die hij hielp met verhuizen, klussen en verven waar hij kon. En niet te vergeten het kerkkoor, de tuin- en jeu de boulesclub en last but not least zijn moestuin en daarnaast ook nog tuinen van anderen. Wat genoot hij ervan om in de natuur te zijn!

Zijn adagium was: een dag niet getuinierd is een dag niet geleefd. 

We zijn intens dankbaar dat het hem, nadat hij ernstig ziek was geworden in de zomer en het echt kantje boord was, nog een half jaar extra gegund werd om in zijn tuin te werken en daar bezoek van zijn talloze vrienden en familie kon ontvangen. 

Want dat was waar het in zijn leven om ging: vrienden, feestjes, rock ‘n’ rollen, gezelligheid, kinderen en familie. Hun zou hij nooit hulp weigeren of onfatsoenlijk behandelen. Hij was oprecht, warm en sterk. Wij missen hem enorm.

verhaal bij de foto