zaterdag 26 november 2022

Het thuisdictee en Jeroen


Dit jaar heb ik het Groot Dictee weer gewoon thuis meegeschreven. Er was een klein kansje dat ik mocht afreizen naar Groningen, vanwaar het dit jaar werd uitgezonden, omdat ik reservekandidaat was. Van de zomer was ik namelijk bijna toegetreden tot het gilde van het toptaalteam door mee te doen aan het spelspel. Daarin kun je je kandideren voor live deelname aan het Groot Dictee, maar helaas, ik verloor in de tweestrijd van ene Jeroen Koster. Ik was daarmee een van de reservekandidaten, maar werd helaas niet opgeroepen.

Natuurlijk heb ik vandaag wel m'n ogen de kost gegeven tijdens het meeschrijven met het dictee met de liveradio en rondgekeken of ik mijn plaaggeest zag zitten, maar al gauw was ik meer op het dictee gericht dan op hem. Ik zag hem dus niet zitten. Op het eind was hij echter ineens vol in beeld, omdat hij tweede was geworden. Met twee fouten maar! Hij had mij van de zomer terecht verslagen; ik had er negen. Zoete troost....


woensdag 23 november 2022

Massagecursus



Afgelopen weekend had ik een massagecursus: een heel weekend lang. Masseren en gemasseerd worden, dat beloofde de advertentie. En dat bleek waar. En heerlijk.

Waarom ik me er ook alweer voor opgegeven had weet ik ook niet meer. Volgens mij dacht ik dat het misschien wel fijn zou zijn om elkaar goed warm te kunnen masseren als de verwarming niet hoog mag deze winter, maar nu blijkt dat het best aangenaam is om de verwarming lekker op te stoken als je op de massagetafel ligt, hoewel je op de plekken waar je niet gemasseerd wordt mooi toegedekt wordt. Nou ja, ontspannend is het sowieso, maar dat wist ik al van de sessies bij Gewoon Ontspannen.

Wat me te wachten stond wist ik eigenlijk niet. Ik had wel een programma en een boekje gekregen, maar hoe zou de groep zijn, de docent? Zou het zweverig zijn? Het zou kunnen, want de cursus zou plaatsvinden in Cordium, het centrum voor groei en ontwikkeling. En op de zondagochtend zouden we beginnen met yoga. 

Maar gelukkig bleek dat niet geval te zijn, het was op sommige momenten zelfs behoorlijk technisch. Wel een ontspannen sfeer en veel meer vrouwen dan mannen. De docent was wel een man. Die was niet z'n hele leven al masseur en docent, maar was vroeger hovenier. Iemand met liefde voor de natuur in ieder geval! En de cursisten bleken ook een leuke bonte verzameling mensen uit alle hoeken van het land. Sommigen hadden al veel ervaring met massages; anderen helemaal niet. Velen hadden creatieve en sociale beroepen, een enkeling werkte in de zorg. Eén, enigszins forse, vrouw was beeldhouwdocent. 

Zij was de eerste die mij moest masseren toen we ons in tweetallen moesten opdelen. Ik kreeg een kleine rilling toen ik daar achter kwam. Zou ik nu fijngeknepen worden? Maar gelukkig viel dat mee, zij was heel zacht en zorgzaam en toen ik haar masseerde viel ze in slaap. Dat mocht ik als een compliment opvatten volgend de docent.

Alle massages verliepen volgens een vast stramien. Eerst moest je palperen (het te masseren gebied aftasten), daarna intermittend (we noemden dat al gauw intimiderend) drukken, daarna strijkingen met de spieren mee, vervolgens cirkels met beide handen en daarna dwars op de spieren strijken. En zoals het een goed masseur betaamt moesten we daarna 'fricties' toepassen. Vervolgens het gemasseerde lichaamsdeel lekker schudden en daarna afstrijken. Voor één van de cursisten had het masseren vóór deze cursus blijkbaar alleen uit fricties bestaan, want haar vriend, die ook mee was (ze hadden elkaar deze massagecursus cadeau gedaan, hoe lief!), riep uit: 'zie je wel, je moet niet alleen fricties doen, maar ook strijkingen en cirkels!'. Dat werd natuurlijk een running gag gedurende het hele weekend.

Ja, we hebben ook gelachen en ik mis m'n massagematties nu al. Gelukkig hebben we elkaars telefonnummers voor acute massagedrang.

maandag 14 november 2022

Valkenburg in kerstsfeer


In een gekke bui hadden we afgesproken dat we wel een keer een weekendje met z'n achten een huisje zouden kunnen huren. Eigenlijk zijn onze (Iraanse) mannen met elkaar bevriend, maar uit verschillende feestjes en etentjes bleek dat ook de vrouwen het wel aardig met elkaar konden vinden. Dat moest eens goed uitgezocht worden!

En zo kwam het dat we afgelopen weekend naar Valkenburg togen. Een geweldig appartement midden in het centrum. En waanden we ons door alle kastelen en kasteelachtige gebouwen al in de Efteling toen we aankwamen, het werd gewoonweg een sprookje door de kerstsfeer waar het stadje al in gehuld was. Overal lichtjes, kerstversiering en terrasverwarming. En dat zonder dat we daar op gerekend hadden! Noem me conservatief, maar half november terwijl de zon nog stevig schijnt ben ik normaliter nog niet zo in de kerstsfeer. We hadden eigenlijk meer carnavalachtige taferelen en Sinterklaasoptochtjes verwacht. Maar natuurlijk lieten we ons heerlijk meevoeren door de uitbundige warmte en verlichting en deden we ons tegoed aan warme chocomel en glühwein en maakten we selfies met de overvloedig aanwezige kerstmanpoppen. Verder kochten we mutsen, sjaals en wanten. Het überschattige winkeltje met de kerstspulletjes en mariabeeldjes bij ons in de straat was helaas nog dicht. Ook de kerstmarkt was er nog niet, maar wel in aanbouw. Waren we alsnog een week te vroeg dus!

Culturele uitstapjes hebben we niet gemaakt, maar wel de foto's van de overstroming van twee jaar geleden die op de ramen van een hotel geplakt waren bekeken. Ongelooflijk dat zo'n lieflijk stromend riviertje als de Geul zo'n ramp kan veroorzaken!

Naast de gezellige kerstsfeer in het centrum bood Valkenburg gelukkig ook het nodige groen in de omgeving. De weg naar en het terras van kasteel Schaloen waren zonovergoten; het leek wel zomer!

Het sprookjesbos waar ik als kind geweest ben hebben we maar overgeslagen - de Iraanse partners hadden daar geen nostalgische gevoelens bij en Valkenburg zelf was al sprookje genoeg....

Ik zeg: volgend jaar weer! En dan misschien wel in Iran. Of is dat te hardop dromen?


woensdag 9 november 2022

Maanzwemmen


Of ik me aan mijn nieuwjaarsvoornemen heb gehouden vroeg pas iemand. Jazeker, ik heb het de hele maand januari droog gehouden qua alcohol, en juist niet qua zwemmen. Ik zwem inmiddels twee à drie keer per week, ook nu de temperaturen dalen en ik vind het heerlijk!

Het gaat weliswaar ten koste van het roeien, maar ik ben toch geblesseerd, dus dat maakt niet zo veel uit. Zwemmen kan altijd. 

Heel af en toe wordt er door het lieve en knotsgekke clubje dat altijd in de Spiegelwaal zwemt en waar ik lid van ben geworden, in de avond gezwommen en bij voorkeur als het volle maan is. Gisteren was het weer zover. Niet compleet met vuurtjes, gitaren, trommels, drank en zang voor ná het zwemmen/ dippen zoals in februari en maart, maar wel met een zelfgemaakte midwinterhoorn door een van de leden van de groep. 

Heel sfeervol en ik hoop me nog lang aan mijn nieuwjaarsvoornemen te houden, voor het eerst trouwens dat dat me gelukt is. 

Hoe zit het met jouw nieuwjaarsvoornemen? Heb je je eraan gehouden of ben je je alweer aan het beraden op een nieuwe?