Achilleshiel

Ik had al enkele weken een klein beetje last van mijn hiel, maar ach, dat was maar een klein beetje en kon dus verwaarloosd worden.

Niet dus.

Tijdens de tennisles schoot het naar mijn achillespees en had ik een echte blessure. Een weekje rust en ibuprofen, zei een van mijn tennispartners, die naast tennispartner toevallig ook huisarts is. Dat hielp inderdaad, de blessure aan de achillespees verdween, maar die aan de hiel bleef.

En nu kan ik dus al een maand niet tennissen. En niet spinnen. En niet lunchwandelen (vijf minuten strompelen kan prima, maar een half uur lukt echt niet). Dat stemt me droef, want normaal kan ik daar goed m'n hoofd mee leegmaken.
Wat ik nog wel kan? Recreatief fietsen (thank god), yoga, slenteren door de Ikea (slenteren doet geen pijn) en ...... een oude, voor de gelegenheid maar weer opgepakte hobby: zwemmen.

Het probleem is niet de achillespees, maar de aanhechting van de achillespees aan de hiel en dat is heel moeilijk te behandelen, zei de dokter, pardon, de sportarts, pardon, de sportarts in opleiding, die de receptioniste 'de sportarts' noemde, en die mijn bezoek met mijn toestemming op film vastgelegd heeft.

Ellende alom.

Idyllische pauzeplek

Fantastisch, we hebben er op het werk een heerlijke pauzeplek bij. Normaal gaan we als het even kan tussen de middag met een groepje wandelen, en voorheen gingen we ook wel eens in de botanische tuin lopen of daar op het terras zitten (omdat mijn (nu ex-)collega de koffie daar beter vond dan op kantoor - sfeervoller is het sowieso).

Maar sinds kort is er een attractie bij: hangmatten in de botanische tuin. Da's pas fijn tussen de middag, een beetje heen en weer schommelen en dommelen tussen de ridderspoor en vrouwenmantel! En ze hangen tenminste altijd klaar. Vorig jaar had je bij de studentenkerk ook hangmatten, maar daar moest je altijd vragen of ze ze voor je ophingen; dat maakt het toch iets minder lux.

Bijna jammer dat ik vandaag vrij had....

Mijmermat

In de pauze maak ik meestal (met iemand of alleen) een wandeling. Heerlijk even de buitenlucht inademen in plaats van al die kantoorlucht. En tijdens die wandelingen op de campus is er altijd wel iets leuks te ontdekken: nieuwe kunst, nieuwe bloemen, nieuwe dieren, nieuwe gebouwen, nieuwe mensen, nieuwe inzichten....

En pas stuitte ik op een van mijn wandelingen op een alleraardigst project: de mijmermat (doorbreek je verticaliteit). Het is een kunstproject van de studentenkerk, maar is uitdrukkelijk niet alleen voor studenten, maar ook voor medewerkers bedoeld. De eerste keer dat ik voorbij het uitnodigende bord liep, was mijn pauze al voorbij, dus kon ik het niet maken om er nog een half uur aan vast te plakken om in zo'n hangmat (er hangen er 3) in de stiltetuin te gaan liggen, maar ik wist wel zeker dat ik me er zeker een keer in wilde vlijen.

En van de week kwam het er een keer van. Heerlijk! Ik geloof dat ik zelfs even in slaap gevallen ben, want schrok op van het kerktorenbelletje.

Nieuwe kunst in de hortus

Het is altijd aangenaam lunchverpozen in de Botanische tuin. Zeker nu ze weer nieuwe kunst hebben. Kom mee naar buiten allemaal!

Maar dan zonder mij, want vandaag pauzeer ik toch echt lekker in mijn eigen tuin!

Lunchwandelen: de leukste break van de dag

Ooit hadden we bij ons op het werk een leuk initiatief: het lunchwandelen. Helaas haakten daar veel mensen bij af, zodat er nog maar 3 personen overbleven. En toen 1 persoon een andere baan kreeg, waren er nog maar 2 personen over, P en ik. En dat is eigenlijk toch zo zonde, want het is ongeacht welk seizoen heerlijk om even een frisse neus te halen. Of, zoals vandaag, even lekker een terrasje te pikken in de Botanische Tuin.

Met leuke kunst in de tuin

En in de vijver

En nog meer in de tuin

Want zeg nou zelf: anders ben je toch gewoon een vogeltje in een kooi?

Lopen moet je!

Sexta decima

Oplettende lezers hebben het natuurlijk allang gezien: we hebben er een zestiende volger bij! Het is een collega, die helaas waarschijnlijk nog maar kort bij ons zal zijn, omdat ze op projectbasis werkt (aan de Radboud Repository).

Ze werkt voor ons via Ingressus, een soort bibliotheek- en archiefdetacherings- en opleidingsbureau. Daarvoor heeft ze lang bij het legermuseum gewerkt en is (daardoor?) gewend haar mannetje te staan. En daarvoor weer heeft ze geschiedenis gestudeerd, aan de RU ja juist.

Jullie hebben al kennis met haar kunnen maken via het verhaal over het lunchwandelen. Tja, hoe zal het verder gaan met lunchwandelen als het project eenmaal is beëindigd en Esther weg is? Moeten we dan weer iemand inhuren via Ingressus? Voor het lunchwandelen?