Gelukkig nieuwjaar en....

...let the sun shine!

Twitter en Latijn

Latijn lijkt me een uitermate geschikte taal om mee te twitteren: de Romeinen hadden weinig woorden nodig (ons bint zuunig) om zich te uiten. Lidwoorden: niet nodig toch? Persoonlijke voornaamwoorden: in principe ook niet nodig. Dat scheelt een slok op een borrel op 140 tekens.

Gewapend met deze gedachte ben ik eens gaan neuzen op het internet wat er over de combinatie twitter en Latijn te melden valt. Niet heel veel, tot mijn verbazing. Waarom bestaat er geen twitteraccount met alleen Latijnse spreekwoorden? Terwijl dat zo'n logisch 'product' lijkt.

Wat ik wel vond: een twitteraccount met één woord Latijn per dag (om Latijn te leren). Hm. Zou kunnen.
Een leraar Latijn uit Amerika die vertelt over het gebruik van Twitter in de les en bij klas- en proefvertalingen. Lijkt me leuk en zinvol.

Nou, voorlopig moeten we het dus doen met de wikipagina met Latijnese spreekwoorden en zegswijzen (met vertaling).

Aer mea arena est  (17 tekens)
De lucht is mijn strijdtoneel (29 tekens)

Ik bedoel maar!

Ontvrienden?

Ontvrienden is het woord van het jaar 2009. Mij gebeurt het tegenovergestelde: ik krijg er steeds meer virtuele vrienden bij. (Dat komt natuurlijk doordat ik altijd wat stadia achterloop. Ik ben nog maar een 2.0 beginneling, terwijl sommigen al 2.0 suïcide plegen).

Een paar dagen geleden nog, op Facebook: een vriendenverzoek van Frans Timmermans. En dat terwijl ik besloten had dat iemand die nu nog vrienden van mij wilde worden op Facebook, minstens minister of bekende schrijver of dichter moet zijn.

Brutale aap hoor, die Frans!

Blefaritis

Zo. Weer een nieuw woord geleerd dat ik liever niet had leren kennen: blefaritis. Zou er dat aan de hand zijn met mijn oog? Met kerst vertelde mijn broer me namelijk dat hij dezelfde klachten had gehad als ik en dat het uiteindelijk 'gewoon' een bacteriële infectie bleek te zijn. Ook hij dacht dat het misschien wel door veel beeldschermwerk kwam en ook hij kreeg het advies van zijn huisarts om zijn ogen vet te houden (vasaline, sudocrem). Wrong!

Gewoon ooghygiëne door een paar maal daags steriel water met een wattenstokje opbrengen. Of een oogcompres (er zijn verschillende middeltjes voor, maar MIJN apotheek kende ze niet).

Op de site staat dat het een kwaal is die veel voorkomt, vooral bij vrouwen (sorry broertje!) en veroorzaakt kan worden door droge lucht. Dat kan kloppen, want mijn klachten begonnen toen de verwarmingen aangingen.

Wat mij echter verbaast, is dat de huisarts dit niet heeft herkend. Ik ben toch twee keer bij hem geweest met deze klachten. Ook de apotheek kende de klacht niet en had de bijbehorende middeltjes dus niet.

Nou ja, ik mag volgende week dinsdag naar de oogarts, moet die maar eens kijken. Ik kan er natuurlijk ook gewoon helemaal naast zitten. Zo makkelijk is dat niet, doktertje spelen....

Bezoek aan het Teylersmuseum

Spontane invallen leiden vaak tot de leukste belevenissen - dat bleek gisteren maar weer. Vrij spontaan had ik namelijk besloten om met Wilma en twittervrienden naar het Teylersmuseum in Haarlem te gaan, alwaar ter gelegenheid van het 225-jarig bestaan van het museum een rondleiding door de bibliotheek werd gegeven; normaal ist-ie nooit zo maar open.

Speciaal voor deze gelegenheid had ik een twitteraccount aangemaakt. Niet dat ik daar heel veel aan had, want ik bezit noch iPhone, noch Blackberry, dus voor het laatste nieuws zou ik toch op mijn gewone telefoon aangewezen zijn (en ik had van geen van de leden een telefoonnummer). Maar dat maakte het juist extra spannend. Om 13 uur zouden we elkaar treffen voor de rondleiding.

Omdat ik van ver moest komen - voor de meesten van de rest was het een thuiswedstrijd - en ik de NS deze dagen maar zozo vertrouw, was ik (nog niet aan de flitsende twittersnelheid gewend) behoorlijk op tijd vertrokken en dito aangekomen. En dat was mijn geluk, want ik was op tijd voor de rondleiding (en de twitteraars, zo bleek later, niet).

Nauwelijks bekomen van de schoonheid van het museum, kon ik dus, in het gelukkige bezit van een kaartje, meedoen met de rondleiding van 1 uur 's middags in de bibliotheek zoals ik 'm graag zie: stijlvol, vol met prachtige en kostbare werken en muf ruikend. Het verhaal van de conservator was helder en indrukwekkend. Voor één van de jeugdige bezoekers zelfs té indrukwekkend - hij viel bijna flauw en moest de ruimte verlaten. Misschien waande hij zich in Zweinstein en was hij bang dat er dementors zouden verschijnen. Ik kan het me levendig voorstellen.

Voor mij was de dag dus al geslaagd, maar ik had nog geen twitteraar (hoe zien die eruit: vleugelschoentjes?) gezien. Gelukkig is het museum niet groot en was er een tentoonstelling om me te vermaken. En uiteindelijk vond ik ze - in het museumcafé natuurlijk! Wilma herkende ik van de foto en de rest zag er eigenlijk vrij normaal uit. Geen knotjes en parelkettinkjes, maar ook geen vleugelschoenen. Gelukkig maar!

Aangezien één van de leden van het gezelschap contacten in het museum had, was er een extra rondleiding bedongen, alleen voor ons, het geheime genootschap van inmiddels zeven personen. En met dit gezelschap van experts mochten we natuurlijk ècht achter de schermen kijken. Ook deze rondleiding was dus zeer interessant en speciaal.

En om de goede afloop te vieren, hebben we onszelf verwend in een café in de buurt. Totdat onze partners zich afvroegen waar we nu toch bleven.

Ja, het leven van een twitteraar gaat over rozen!
Dat bleek vooral toen bij thuiskomst alle foto's van het samenzijn al online stonden en er al een blogpost gemaakt was door Alex, die - hoewel in het Engels - natuurlijk ook voor niet-ingewijden te bekijken is.

En mijn foto's? Ehhh, die volgen later!

Zie ook ecobibl voor een verslag.

Voor wie zich verveelt met kerst...

Voor wie zich verveelt met kerst: bekijk de wiki-pagina bij onze tentoonstelling 'Sint in oude plaatjes en kerst in oude praatjes'. Hij is weer tof. Jammer dat ik het expo-groepje alweer moet verlaten; het begon net leuk te worden!

Veel plezier deze dagen!

Bergje post

We hadden al enkele dagen geen (papieren) post meer ontvangen, maar vandaag had de postbode post voor ons: een bergje kerstkaarten. Niet iedereen houdt van dit gebruik, maar ik vind het wel wat hebben, die vrolijk gekleurde post. En altijd zitten er wel weer verrassingen tussen. Van onze vrienden zijn er een stuk of drie die creatieve kaarten maken. Dat zijn eigenlijk altijd wel de èchte verrassingen waar we op zitten te wachten. Maar die komen niet met kerst, nee, dat zijn NIEUWJAARSKAARTEN. Nog even wachten dus.

Eén vriendin van mij, Enig, misschien ken je haar uit eerdere verhalen, stuurt altijd een echte BRIEF van een kantje of vier, vijf. Ik heb haar al eens gezegd dat ze beter kan gaan bloggen, want al dat geschrijf naar al die mensen twee keer per jaar (met m'n verjaardag krijg ik ook altijd een zeer uitgebreide brief en dat zal ongetwijfeld ook voor de rest van haar vrienden en familie gelden) zal haar heel veel tijd kosten, maar ze schrijft nou eenmaal graag zegt ze. En ik geloof haar. Het leuke van zo'n handgeschreven brief is dat-ie helemaal op maat is. De aan mij gerichte brieven gaan dus over boeken, bibliotheekleven, tuingebeurtenissen, geplande reisjes, de observaties met betrekking tot mijn kinderen in Epen (met mijn zoon heeft ze heel wat afgeboomd over Harry Potter en LOTR). En die van anderen natuurlijk over weer heel andere zaken.

En soms krijg je een kaart men namen die je eigenlijk niet veel zeggen. Van één van de kaarten dacht ik bijvoorbeeld dat die van onze afdeling automatisering waren; bleek het van de moeder van een vriendje van mijn dochter met de namen van haar nieuwe vriendje met kinderen te zijn. En die hadden dezelfde namen als de jongens van onze automatiseringsafdeling. Weird.

Maar mede om dit soort verrassingen vind ik kerstkaarten leuk.

Zelfs het feit dat ik met sommigen alleen kerstkaartcontact heb. Da's nog altijd beter dan geen contact. En als de warmte niet van de zon komt, dan moet-ie maar ergens anders vandaan komen!

Fijne kerstdagen!

New game

Het onverwachte is gebeurd: ik heb een account op Twitter aangemaakt. En waarom? Heb ik opeens een vogel in mijn hoofd? Nee, veeleer:

1. een directe aanleiding: ik ga met Wilma en andere twitteraars mee naar het Teylersmuseum, (afgesproken via vorige blogpost) alwaar we een rondleiding krijgen door de bibliotheek (die is normaal gesloten). Ik heb haar e-mailadres niet, en zo kunnen we toch communiceren (nodig i.v.m. de weersomstandigheden).
2. het is vakantie, dus tijd om te experimenteren
3. nieuwsgierigheid, altijd weer die nieuwsgierigheid

En, hoe bevalt het tot nu toe?

Het is in ieder geval makkelijk om aan te maken (anders was ik meteen afgehaakt). Het leest wel een beetje als een koerslijst (dus te snel voor mij). En dan heb ik er bijna alleen nog maar tweets op staan van mensen die de tweets geëmbed hebben in hun blog, dus die ik toch al las.
Wat ik wel grappig vond, is dat er een teller meedraait als je een berichtje intypt, die aangeeft hoeveel tekens je nog mag gebruiken totdat je het maximum van 140 hebt bereikt.

Verwacht dus vooral niet te veel van mij en wees niet verrast als het even onverwacht als het gekomen is, ook weer verdwijnt. Maar dan heb ik het tenminste geprobeerd!

Leesdieet

Aangezien ik nog steeds een wondje op het ooglid van mijn oculus dexter heb, ben ik gedwongen een leesdieet te volgen; mijn ogen moeten rusten. Voor een informatiejunk als ik is dat natuurlijk een onmogelijke opgave, maar gelukkig biedt de radio soelaas. (Doe niet zo ouderwets, zegt mijn dochter altijd, als ik radio luister, maar ik blijf het een prachtig medium vinden).

Verder is het huis netter gepoetst dan ooit, heb ik een paar schaatsen gekocht en ben ik naar het straatfeest rondom het optuigen van de kerstboom geweest. In één keer mijn contributie eruit gehaald.

Zou Glühwein nou echt zo goed voor je ogen zijn?

Simpley the best!

We zijn de beste en dat komt natuurlijk ook door de uitstekende bibliotheekvoorziening!

Wat doet een collectieondersteuner eigenlijk?

Vandaag ben ik begonnen in mijn nieuwe functie als collectieondersteuner, dat wil zeggen: ik heb op de receptie van mijn voorganger kennisgemaakt met verschillende mensen waar ik mee te maken ga krijgen, waaronder de voorzitter van de bibliotheekcommissie Letteren.

Maar wat doet een collectieondersteuner eigenlijk? Daar zal ik gaandeweg vast achterkomen, maar de tekst in de functieomschrijving luidde als volgt:

· Attendering nieuw verschenen titels. Als collectieondersteuner attendeer je de aanschafcoördinatoren op de faculteit op nieuwe titels die relevant zijn voor onze collectie. Je zorgt ervoor dat er voldoende bestellingen vanuit de faculteit geplaatst worden. Je houdt overzicht over het literatuurbudget (verdeling van kostensoorten, hoogte bedrag) en communiceert hierover met de budgethouders.

· Je biedt ondersteuning bij het tot stand komen van het Collectievormingsprofiel (CvP) van de betreffende collectie en hanteert het collectievormingsprofiel als basis voor aanschafsuggesties. Je volgt wijzigingen in de faculteit in onderwijs- en onderzoekszwaartepunten en speelt hier actief op in zodat er bij de aanschafsuggesties, ook voordat het CvP is aangepast, al rekening mee wordt gehouden dat de collectie up-to-date blijft voor de faculteit.

· Het beoordelen van schenkingen en eventueel het corresponderen met schenkers.

· Ondersteuning bij overplaatsingen (correspondentie naar de faculteit enz.).

· Meewerken aan projecten mbt de collectie op het gebied van Geschiedenis

· Oriëntering op e-books.

· Nadenken over en meewerken aan vernieuwing van de collectievorming en de digitale bibliotheek.

· Het vakgebiedenportaal aanvullen met relevante links.

Ik denk dat ik in het begin nog veel hulp zal nodig hebben....

Bij de opticien

'U alterneert', was de conclusie van de opticien. Dat bleek met name uit een testje dat bestond uit een plaatje van een rood driehoekje met daaronder twee groene kruisjes en een wit rondje. Ik zag afwisselend een rode driehoek met een rood rondje en twee groene kruisjes en een groen rondje. Mijn ogen werken niet goed samen, maar doen afwisselend hun werk, waarbij rechts dominant is. Een VVD-profiel dus.

Ik was maar eens naar zo'n brillenzaak gegaan om te kijken wat er precies aan de hand was met mijn ogen: ze zijn wat branderig de laatste tijd. Er zou wat aan de hand kunnen zijn met mijn gezichtsscherpte, want ik ben inmiddels de veertig inmiddels gepasseerd. Dat suggereerde de huisarts tenminste. Ik zei nog tegen hem: 'volgens mij heb ik vooral moeite met de focus', maar daar wilde hij niets van weten. Nu moet ik weer naar hem terug, want ik moet een afspraak maken met de optometrist in het ziekenhuis Zo gaat dat hier in Nederland. Altijd weer terug naar de huisarts. Ik zou eens een onterechte claim op de tijd van de oogarts doen.

Heel misschien moet ik misschien namelijk aan de prismaglazen. Die zouden de focus beter maken. Maar dat zijn nogal specialistische metingen, dus die kon de opticien niet zelf doen. Ik zou ook bij een optometrist bij een brillenzaak kunnen gaan, maar dat vond de opticien niet zo'n goed idee, want tja, dan zit je met dat commerciële belang, hè? Op de vraag of hij dan geen commercieel belang had, antwoordde hij dat dat toch anders was. En bovendien zou het beter voor de verzekering zijn als ik de meting bij het ziekenhuis zou verrichten.

Hij maakte voor mij netjes een briefje met allerlei ingenieuze afkortingen voor de afwijkingen. Aangezien ik er niet van houd als mensen iets over mij opschrijven wat ik niet begrijp, vroeg ik naar de betekenis van de afkorting OSD. Oculus Sinister Dexter, antwoordde hij mij netjes. Even later zag ik OD staan. Aha, dat gaat dus over mijn rechteroog, zei ik. Hoe weet u dat, komt u uit de medische hoek? Nee, u heeft het mij net uitgelegd en ik kom uit de Latijnse hoek. Heel soms heb je daar wat aan. En als je het kunt inzetten, moet je dat doen, want waar heb je anders al die uren voor zitten zwoegen? En dat zonder focus.

Eén troost: loensende vrouwen schijnen sexy te zijn.

Opening Learning Zone

En Voxlog is er weer snel bij: foto's van (de opening van) de Learning Zone, compleet met kleine interviewtjes met studenten. Over het algemeen was men zeer tevreden; slechts een enkeling vindt het maar niks, die loungeplekken en technische snufjes.

Titel van het stuk: Nieuwe Learning Zone: hip en catchy.

Saillant detail: ik sta op de openingsfoto. Weliswaar van de achterkant, maar een kniesoor die daar op let...

Wat een week!

Wat een enerverende week deze week! Dinsdag te horen gekregen dat ik collectieondersteuner geschiedenis en klassieken ga worden voor circa 8 uur in de week (wel jammer dat ik daardoor een aantal andere taken zal moeten laten vallen) en vandaag de opening van de learning zone.

Verder hebben we gisteren de kerstboom opgetuigd en de eerste kerstkaarten al ontvangen. Wat mij betreft mag de vakantie beginnen. Maar ik moet nog een week....

God scheidde hemel en aarde

Iedereen zal dat soms wel eens hebben, dat je denkt 'wie ben ik dat ik dit mee mag maken'. Dat had ik een beetje toen ik een college mocht volgen van Ellen van Wolde in de reeks Heilig Vuur, die aangeboden wordt door het Soeterbeeckprogramma om niet-wetenschappelijk personeel (leidinggevenden en beleidsmakers) in contact te brengen met het wetenschapsbedrijf.

Ellen van Wolde heeft enkele maanden geleden een hoop stof doen opwaaien door haar inaugurele rede, waarin ze stelde dat de eerste paar regels van Genisis altijd verkeerd vertaald zijn geweest (God schiep niet, maar scheidde hemel en aarde). Zij sprak deze rede voor ons mutatis mutandis nog een keer uit. Ik vond het een zeer overtuigend verhaal. En Ellen zelf bleek ook zeer sympathiek en uitermate erudiet en rustig. Ze had per ongeluk de verkeerde versie van de powerpoint meegenomen, zodat die halverwege ophield. Het deerde haar niet. Met haar enthousiasme, heldere uitleg en doeltreffende gesticulatie heb je eigenlijk ook geen powerpoint nodig.

Ze was jarig en er stond keurig een gebakje klaar voor alle deelnemers. En ze was bijzonder scheutig met complimenten voor onze bibliotheek. Ook dat smaakte lekker.

Jammer dat we ons aan het eind van de middag weer moesten scheiden.
Bara.

Fietsstraat

Stond heel Nederland maar vol met dit soort bordjes. Het zou ons land een stuk leefbaarder maken!

Hamsterhotel of Pompeï?

Mijn kinderen weten al waar ze volgend jaar heen willen: het hamsterhotel. Eerst wilden we naar Pompeï, maar dat kun je al bezoeken via Streetview. En het is daar zo warm. En het ligt dicht bij Napels. Scarey.

Voor meer info over het hamsterhotel zie aanbevolen.

Wilma secunda

Het wordt pas echt gezellig als je twee volgende Wilma's hebt. Deze 'nieuwe' Wilma is echter al langer in beeld, want reageert wel eens hier, is aangesloten bij Bibliotheek 2.0 en is (mede)oprichter van de bibliotheekhyves (allemaal lid worden!). En bibliotheektwitter.

Zij was informatiespecialist/tamleider educatie bij de UB van de VU, maar is nu communitymanager bij Winkwaves, een organisatie die gespecialiseerd is in kennis delen en sociale netwerken.

Daarnaast is zij sinds 2008 bestuurslid van de Stichting Werkgroep Adelsgeschiedenis.

Uit haar LinkedInpagina leren we dat ze bij de Fontyshogescholen een opleiding heeft gedaan op het gebied van geschiedenis, cultuur en educatie, daarna een opleiding informatiedienstverlening bij de GO en last but not least onlangs een master op het gebied van economische en sociale geschiedenis aan de VU heeft afgerond. Haar scriptie gaat over de invloed van de moderne economische groei op het verloop van de Haarlemse prostitutie in de tweede helft van de negentiende eeuw. Ook een soort adelheidsgeschiedenis?

In ieder geval welkom, edele bezoekster!

Dame van de thee

Dame van de thee, zo heet ik sinds gisteravond, het heerlijk avondje. We hadden namelijk voor het eerst een surpriseavond met de kinderen gedaan, want ze geloven nu ECHT niet meer. Het kado waar we nu allemaal nog een beetje wiibelig van zijn accepteerden ze nog graag hoor, daar niet van, maar voor de rest ging het toch echt om de surprises en de gedichten.

Voor de gelegenheid hadden we ons basisteam (ons gezin en opa en oma) uitgebreid met de buren (een mams met twee kinderen), De laatsten hadden namelijk vorig jaar met z'n drieën lootjes getrokken, maar dat was niet echt een succes: ten eerste duurde het lootjes trekken behoorlijk lang - steeds had iemand zichzelf -en ten tweede was het nogal voorspelbaar wie wie had.

Op dit soort momenten merk je bij wie de echte fantasie aanwezig is - natuurlijk niet bij de ouders!
Mijn moeder had wel een originele wens op haar verlanglijstje staan, namelijk een uur computerles. Mijn buurjongetje, die haar getrokken had, wist daar wel raad mee! Hij heeft haar alle hoeken van het digitale veld laten zien door middel van een cyberspeurtocht via hyves, boodschappen op de USB-stick en weer terug naar hyves. Om uiteindelijk uit te komen bij Google Earth, waar door middel van een prikkertje aangegeven stond waar het kado verstopt lag. Buiten, een paar straten verderop!

Nee, hier konden wij echt niet tegenop! Een theemuts, zo voel je je op zo'n moment....

Familienamenbank

Via dit artikel in de Telegraaf werd bevestigd wat ik de dag ervoor al op de radio had vernomen: het Meertensinstituut heeft in samenwerking met de universiteit van Utrecht een website ontwikkeld waarbij je de verspreiding van je eigen achternaam kunt opzoeken.

Dat kon ik natuurlijk niet laten. Uit de gegevens blijkt dat mijn achternaam in 1947 vooral nog in Noord-Holland voorkomt (mijn vader komt daar ook vandaan) en in 2007 al over heel Nederland verspreid is. Nou ja, heel Nederland....
En er zijn nog 294 meer mensen die dezelfde achternaam hebben als ik in ons kikkerlandje woonachtig.

De verspreiding van de familienaam van mijn man komt minder dan vijf keer voor in ons land en heeft dus geen verspreidingskaart gekregen. En hij heet niet eens namen Kloot, Knor of Poepjes.....

Zoek snel je eigen familienaam!

Mooie muziek in plaats van make-up

Make-up en het islamitische Iran, dat blijft een gevoelige kwestie. De Iraanse vrouwen mogen - nadat het een tijdje oogluikend is toegestaan - geen make-up meer op als ze in beeld komen. Gelukkig zijn de meeste Iraanse vrouwen al mooi van zichzelf, dus zo'n schok zal dat niet teweegbrengen.

Maar wat de muziek op televisie betreft, daar moeten de Iraniërs toegeven dat het westen het beter doet: ‘Neem een voorbeeld aan westerse actiefilms, die hebben vaak buitengewoon mooie, kalme muziek. We moeten hun niet in alles gaan nadoen, maar de verfijning van onze muziek moet op de agenda komen’.

En dat terwijl er zulke prachtige Iraanse muziek is.....

Moderne kinderen

Wil je ook een stukje appel, Kimberley?
Nee dank je, ik heb net een vitaminepilletje op.

Wat wil je voor ontbijt, Nikki?
Doe maar waar het minste kalorieën in zitten.

N.B. Nikki is 3 jaar, Kimberley 10. Namen zijn gefingeerd, maar gebeurtenissen zijn echt.

Lent gaat los

Toen we naar Lent gingen verhuizen, dacht ik dat we in een rustig dorp terecht zouden komen. Niets is minder waar. De oogst van gisteren: een auto rijdt een klaslokaal van de school binnen, er was een wilde achtervolging in Lent, die op de snelweg eindigde en waarbij een man een vrouw met een bijl bedreigde om haar auto af te staan (wonderlijk genoeg staat daar niets over in de krant) en een Lentse vrouw begon spontaan met pepernoten te gooien tijdens de yogales.

Lekker!

Nog geen verlanglijstje?

Nog geen verlanglijstje opgestuurd naar de Sint? Kun je nog snel doen. Via twitter.

Vrouwen die lezen zijn gevaarlijk

Vrouwen die lezen zijn gevaarlijk: dat is de titel van een boek dat enorme populairiteit kent in Duitsland. En of de titel klopt? Vast wel, want lezen kost heel veel tijd en kan niet besteed worden aan strijken, boodschappen doen en koken. En kan vrouwen maar op slechte ideeën brengen, bijvoorbeeld als er in die boeken over overspel wordt gesproken (vraag maar aan Emma Bovary!). Of niet, want dan is de vrouw daar niet meer nieuwsgierig naar, omdat ze er via het lezen al kennis mee heeft gemaakt en het zelf niet meer hoeft uit te proberen.
Maar als vrouwen niet lezen, wat gaan ze dan doen? Televisie kijken (heel gevaarlijk), shoppen (nog veel gevaarlijker) of werken (het allergevaarlijkst). Eigenlijk redelijk onschuldig dus, dat lezen.....

In het voorwoord van het boek, dat door Kristien Hemmerechts is geschreven en vrij op pdf beschikbaar is, wordt de vraag gesteld waarom er toch zoveel afbeeldingen zijn met lezende vrouwen: is dat erotiserend, een excuus om een vrouw af te beelden, of vervelen de vrouwen zich gewoon en lezen ze een boekje tijdens het poseren dat er dan maar bij wordt geschilderd?

Het verdient aanbeveling om het hele stuk van Hemmerechts te lezen, maar hier alvast een paar aardige uitspraken uit het voorwoord:

'Over de vrouw die leest, weten we één ding met zekerheid: ze is niet waar ze is; ze is 'hier'en ze is 'elders''.

'En dat we meer tijd nodig hebben om een leven te leven dan om erover te lezen. Was dat niet het geval, dan zouden wij nooit over het leven van iemand anders kunnen lezen. En hoe eenzaam zouden we dan niet zijn.'

'Leven, lezen, leren: is het een toeval dat die woorden zo sterk op elkaar lijken?'

Het boek staat vol met mooie illustraties (schilderijen, tekeningen en foto's) van lezende vrouwen. Het lijkt me een prachtig boek en absoluut ongevaarlijk.

Maar hoe zit dat nou met schrijvende vrouwen? Zijn die wel gevaarlijk? Het toeval wil dat daar ook een boek over bestaat. Daar is geen stukje van openbaar. Dat kan ik me wel voorstellen. Schrijvende vrouwen zijn natuurlijk stukken gevaarlijker dan lezende vrouwen....

recensie uit de Volkskrant

Gerrit haalt uit

Gerrit (nee, niet die, maar Komrij) haalt uit naar twee schrijvers die momenteel zeer in de goedkeurende belangstelling staan bij het Nederlandse publiek: Kluun en Kader Abdolah.
Het zijn geen nieuwe artikelen, maar oude stukken uit Vrij Nederland. Helaas nog steeds diep raak. Wat Kader Abdolah betreft, ben ik milder, maar ik kan me er toch iets bij zijn kritiek voorstellen. Meneer Festina snapt al langer niet wat ik aan zijn boeken vind; daar zal ik vast door beïnvloed zijn.....

Boeken niet uit de mode bij de UB: Graham strikes back

Als reactie op de bezorgde reacties op de ombouwing van het bibliografisch centrum tot Learning Zone slaat onze bibliothecaris (Graham Jefcoate) terug in de Vox middels een ingezonden brief. Dat is maar goed ook, want er stond deze week een derde (!) bezorgde reactie in, van een promovendus kerkgeschiedenis deze keer. Nou ja, het is in ieder geval publiciteit: de bibliotheek is flink in het nieuws en op deze manier kunnen we ons beleid en onze verdiensten tenminste nog weer eens uitleggen.

Graham schrijft:

In Vox en op Voxlog stonden afgelopen week brieven die de indruk geven dat de bibliotheek geen belangstelling meer heeft voor gedrukte boeken. Dit is niet juist. Het Bibliografisch Centrum wordt inderdaad een studentgerichte 'Learning Zone' met rond de 100 pc's, dit volgens de wensen van de universiteit en de studenten en conform de ontwikkelingen in vele universiteitsbibliotheken in Nederland en in het buitenland. Enkele van de gedrukte bibliografieën die nu in het centrum staan worden nauwelijks nog ingezien.
........ (een lang stuk over de zorg voor onze gedrukte collectie).....
Bovendien koopt de universiteit nog jaarlijks een behoorlijk aantal gedrukte boeken en tijdschriften (21.047 banden in 2008). Ook nu de UB Nijmegen, zoals bijna alle wetgenschappelijke bibliotheken, primair digitale bibliotheek wordt, wordt veel aandacht ook besteed aan ons gedrukt erfgoed en de actuele 'hybride'collectie van digitale en gedrukte bronnen. Al met al hoop ik de lezers overtuigd te hebben dat de UB zeker niet het gedrukte boek uitbant.'

Donderdag 10 december is de opening van onze (paarsfluwelen) Learning Zone. Tegelijkertijd wordt ook onze nieuwe zaal voor het raadplegen van oude en kostbare werken geopend. En 's middags is de opening van de UB-tentoonstelling 'verbruikt verleden' (een collectie unieke boeken uit het voormalige klooster Soeterbeeck, met als topstuk een pas verworven vijftiende-eeuws graduale dat in het verleden is hersteld met oude resten papier).

Kijk, dat is handelen! Vul in dat aanmeldingsformulier voor de opening!

Order!

Sommige docenten vinden uitdrukkelijk dat het bijbrengen van fatsoen bij hun taak hoort. Zoals bijvoorbeeld de lerares wiskunde van mijn zoon. Zij zag een leerling nogal nonchalant de klas binnenstrompelen.
'Kom jij eens hier, loop eens rechtop, knoop je veters vast (of zal ik dat voor je doen?) en trek je broek eens omhoog. Dit ziet er echt niet uit. Vorig jaar had ik een leerling in de klas die het ook stoer vond om z'n broek zo'n beetje op z'n heupen te hangen. Toen ik 'm vroeg om een som op het bord uit te komen rekenen, stond-ie ineens in z'n onderbroek. Nou, lekker stoer!'

Dit verhaal vertelde mijn zoon gisteravond bij het avondeten.

Het enige wat mijn dochter vervolgens wilde weten, was wat voor onderbroek die jongen nou aanhad....

Niet alleen de bestuurders van de culturele instellingen....

.....kunnen niet meer met elkaar door één deur, maar nu ook de bestuurders van de stad Nijmegen niet meer. De reacties van het publiek zijn uiteraard weer niet van de lucht:

Nu maar hopen dat die studenten in nijmegen ook echt slim gaan worden en niet alleen maar links stemmen bij de volgende verkiezingen, dan kan het nog een leuke stad worden ook! Maar ja aangezien de leraren allemaal van die linkse baarddragende socialisten zijn zal de kans wel weer erg klein zijn.

goed gedaan.
links, jullie hebben geen antwoorden.
altijd maar zeggen belast de rijken
noem de rijken eens niet zo vies, gewoon de werkenden
Jullie links werkenden zijn diegene die 32 uur per week, 4 dagen van 480 minuten maken
Dit si gewoon waa, geen extra inzet, overal rechten zien, geenplichten zien, mensenn die meer werken als vieze rijken betitelen, bah links

En nog meer van dat soort fraais.

Gevallen over de OZB. Hoe ga je dat je kleinkinderen vertellen?

Vicesimus septimus

Bij ons heeft zich gevoegd Gert Jan Hermus. Hij is werkzaam in de bibliotheekbranche sinds 1984; momenteel met veel plezier als regiomanager voor de vestigingen Sneek en IJlst bij de Stichting Bibliotheken Súdwest Fryslân. Hij heeft een blog, een hyvespagina en is aangesloten bij Bibliotheek 2.0. Alom op het web aanwezig dus!

Welkom!

Kader Abdolah begrijpt het

Kader Abdolah begrijpt hoe je bruggen bouwt! Over het bezoek bij de paus gisteren zegt hij: ,,Het leek wel of ik mijn familie terugzag, alleen in andere kleuren. De imam van onze moskee, mijn oom, droeg altijd gele pantoffels, de paus droeg vandaag rode schoenen. Ik zie weinig verschil''.

Kijk, zo hoort het.

Verdere uitspraken:

,,Het was een buitengewoon mooie ervaring om de paus in deze omgeving en op deze manier te mogen ontmoeten. Dat had ik niet verwacht, maar het heeft me zeker geïnspireerd om nu nog mooier te schrijven.''

,,Het voelt alsof ik de voetstappen van God achter de gordijnen heb gehoord".

,,Er was duidelijk oogcontact. Ik was natuurlijk ook de enige die er Oosters uitzag. Het was verrassend sfeervol, je voelde er de glorie, de macht, de kunst. De paus zei dat God ons talent heeft gegeven en riep ons op dat te gebruiken om pijn, verdriet en geluk te tonen. Dat mijn talent van God komt, heb ik altijd al ervaren en het is mooi om dat bevestigd te zien door de paus.''

Zie NRC en SPQR voor de meeting paus/ beroemde kunstenaars.

Meneer Foppe sluit zijn blog

Hé, dat is nou jammer. Meneer Foppe sluit zijn blog. Omdat-ie alleen maar was opgezet om z'n boek te promoten. En ik was er net aan gewend dat 'Bieslog' weer terug was. Nou, nu ga ik 'm ook met grof geweld uit m'n sidebar verwijderen. Zal hem leren!

Klein succesje

We hebben een klein succesje behaald met ons expogroepje: onze tijdlijn is inmiddels ruim 2.600 keer bekeken en staat bij de populaire tijdlijnen (tussen items over Michael Jackson en Barack Obama).

Gauw kijken, anders is-ie er weer vanaf!

Zo bijzonder is het tijdlijntje namelijk nou ook weer niet, meer een expiriment eigenlijk. Maar nu is de tijdlijn ook al kandidaat voor de presentatie van de touchtable bij de opening van de Learning Zone van de UB op 10 december.

Zomertijd

De meningen over Zomertijd van Coetzee zijn niet allemaal (zie commentaar) positief. Ik ben in ieder geval wel positief: origineel om je eigen autobiografie uit de mond van anderen die een rol hebben gespeeld in een bepaalde periode van je leven tevoorschijn te toveren.

En het grappige is dat de lezer over die personages (zogenaamed geïnterviewd door een bewonderaar van Coetzee die de goede man nog nooit gezien of gesproken heeft) eigenlijk bijna nog meer te weten komt dan over Coetzee zelf.

De beschreven periode is de tijd dat Coetzee vanuit Amerika naar Zuid-Afrika teruggekeerd is, onder andere om voor zijn vader te zorgen. Erg goed kunnen ze niet met elkaar overweg, maar ze delen bij gebrek aan beter (lees: geld) toch een arbeidershuisje samen. Tijdens de' interviews' met de bekenden uit Coetzees omgeving (waaronder enkele minnaressen die dat niet met hart en ziel waren) blijkt dat dit niet Coetzees gelukkigste periode in zijn leven is. Sowieso blinkt hij niet uit in sociaal gedrag, maar tijdens deze periode wordt het hem wel heel erg moeilijk gemaakt. Hij ergert zich kapot aan de apartheid en de sociale ongelijkhedi die daaruit voortvloeit. Noch blank, noch zwart profiteert van dit regime.

En wat het lot van de christelijke beschaving in Arfika betreft, daar hebben ze nooit een minuut van wakker gelegen. En dit - dit! - zijn de mannen onder wier vuile duim hij leeft!

Naast de interviews zijn er ook dagboekfragmenten in het boek opgenomen, evenals toevoegingen van de 'biograaf'. Ronduit ontroerend zijn de laatste paar fragmenten over de laatste dagen van zijn vader. Die hakken erin. Niet een moment om je op je gemak bij te voelen. En zich op zijn gemak voelen, dat is nou juist een van Coetzees minst sterk ontwikkelde karaktertrekken:

Voelde hij zich bij iemand op zijn gemak? Hij was geen op-zijn-gemakmens, als je dat zo zeggen kunt. Hij ontspande nooit. Dat heb ik met mijn eigen ogen gezien. Dus: voelde hij zich op zijn gemak bij zwarten? Nee. Hij voelde zich niet op zijn gemak bij mensen die zich op zijn gemak voelden. Het gemak van anderen gaf hem een ongemakkelijk gevoel.

 En soms is dat nog herkenbaar ook!

Gratis BlackBerry

Dat is toch wel echt zwijnen, als je een gratis BlackBerry vindt! Eén van onze studenten van de RU overkwam dat en nee, hij was niet eigenlijk van iemand anders, hij was daar neergelegd om gevonden te worden. Een stunt van studentencarrièreblad SUM.

De BlackBerry was verstopt in de bibliotheek. Goh, wat jammer dat ik niet beter uit mijn doppen heb gekeken......

Onze Anja

Hoe zouden ze 'onze' Anja eigenlijk gevonden hebben? Met de nieuwe zoekmachine? Succes in ieder geval, Anja!

foto via NVB-online

Serie spotprenten Venus van Milo

Stilus heeft een mooie serie spotprenten van de Venus van Milo op zijn site gezet. Vooralsnog zie ik geen reden om mijn avatar te wijzigen. Als ik dat ooit doe, verander ik 'm naar de Venus van Dali.

Maar grappig zijn ze wel, die cartoons!

Museum Orientalis anderhalf jaar dicht

Wat is dat toch met die culturele instellingen in Nijmegen, verzuchtte ik pas al. En nu is daar weer het verhaal van een culturele instelling in het rijk van Nijmegen bijgekomen en wel het museum Orientalis. Dat heeft 57 man personeel (waarvan 20 man vast personeel) tijdelijk ontslagen en gaat anderhalf jaar dicht.

Triest, want het is een mooi museum, dat werkelijk prachtig gelegen is. Daar moet toch iets van te maken zijn? Ze zijn al getransformeerd van een Bijbels Openlucht Museum naar een museum dat meerdere religies belicht. Maar blijkbaar trekt dat toch te weinig bezoekers. Door verkeerd bestuur? Volgens verschillende reaguurders in ieder geval wel. Anderen wijten het exploitatietekort vooral aan de gemeente, die te weinig geld uittrekt om dit museum, dat een brug wil slaan tussen te religies, te steunen.

Rond de kerst zijn ze in ieder geval een weekje open. Misschien toch maar eens gaan. Om ze een hart onder de riem te steken.

Op drumles? Alsjebleift niet!

Mijn dochter zit sinds kort op muziekoriëntatie. Tijdens deze oriëntatie krijgen de leerlingen elke week een ander instrument dat ze kunnen uitproberen; na een half jaar mogen ze dan een keuze maken met welk instrument ze door willen gaan. Dit keer waren de drums aan de beurt. De leraar had gezegd dat ze gevoel heeft voor drummen (zul je altijd zien).

Ik schat dat het minstens een weekend gaat duren om de drumdroom in duigen te laten vallen. Ik moet er namelijk niet aan denken....

Verbaasd meisje

De juffrouw voor Grieks vroeg: 'Waarom heb jij je woordjes niet geleerd?'
'Omdat Wrts (een online woordjesoverhoorprogramma) geen Griekse tekens kent', antwoordde het meisje.
'Nou, maar ik zie dat je gelukkig je hand nog hebt om te schrijven!'

Dominee Gremdaat over godenslaap en kunstescapisme

Dominee, u zou zo ambassadeur voor de bibliotheek kunnen worden!

Nationale gekte

Grotere kaart weergeven

Het lijkt wel een nationale gekte! Iedereen stuurt elkaar foto's en links van zijn werkplek of huis op Google streetview. Ok dan, hier het linkje naar de universiteitsbibliotheek Nijmegen. Niet bepaald op z'n mooist, want de weg is opgebroken. Erasmus vindt het maar vreemd allemaal.
En mijn eigen huis? Dat mogen jullie zelf opzoeken! De foto's zijn overduidelijk in de winter gemaakt zul je dan zien!

Tweede ouderavond

Mijn zoon zit nu een kleine 3 maanden op de middelbare school en gisteren was al de tweede ouderavond. En vanavond zou ik ook nog naar de door de oudervereniging georganiseerde thema-avond over geluk kunnen gaan, maar ik geloof dat ik dat maar oversla....

De ouderavond die gisteren plaatsvond, wordt elk jaar gehouden en heet 'aapjes kijken'. Elke docent mag op die avond een minuut of vijf iets over zijn of haar vak vertellen. Ik had me er van tevoren niet zoveel van voorgesteld, maar het werd een topavond! Wat een ongelooflijk enthousiasme spreidden de leraren ten toon! Sommige presentaties leken wel caberetvoorstellingen. De biologielerares deed bijvoorbeeld echt niet onder voor Brigitte Kaandorp. Ik begon spontaan te applaudiseren toen ze klaar was.
De leraar aardrijkskunde, die het over geografische vibraties in de klas had (het was snikheet in het lokaal) en aansluitend op de actualiteit (de herdenking van de val van de Berlijnse muur) spontaan op uiterst grappige wijze over allerlei muren in de wereld begon te praten, de lerares geschiedenis met haar prachtige mimiek, de leraar lichamelijke opvoeding die over de douchegewoontes van de jongens begon te praten en hoe hij dat in het rapportcijfer meetelde, de leraar techniek die niet te stoppen was. En dan waren de meest kleurrijke docenten (filosofie en wiskunde) in verband met ziekte nog niet eens aanwezig.

Mijn buurvrouw had gelijk toen zij zei dat ze gewoonweg zelf weer zin kreeg om naar school te gaan.

En toch viel er een ouder achter in de klas in slaap. Hoe hij dat voor elkaar kreeg?

Wende

Donderdag 12 november treedt Wende op in Nijmegen. Wat een toepasselijke naam heeft ze voor een optreden in zo'n week! Maar dat zal wel toeval zijn.

Toeval was zeker niet de Vorlesebühne die gisteren als pauzevoorstelling bij de RU in de Rode Laars werd gehouden. In Nederland heb je zoiets niet, een paar mannen die op stoelen op een podium zitten en hun (literair absurdistische) teksten voordragen. Nee, in Nederland heb je meer vrouwenleesclubjes en heel veel alcohol schijnt daar niet te vloeien (zo luidde althans de vergelijking).

Een leuke impressie geeft Voxlog:

Zes verhalenvertellers op een rij, de helft Duits en de helft Nederlands, schotelden de bezoekers een gevarieerd literair menu voor: liedjes, verhalen, gedichten, zelfs een slide lecture. Het centrale thema is het eigen leven in de DDR, en het einde dat er aan de opdeling van Duitsland kwam nadat de muur was doorbroken. Een dozijn gasten was getuige van deze zogeheten Vorlesebühne.


De leden van beide voorleesgroepjes zappen in een razend tempo langs hun literaire spinsels. Het gaat over kroketten die uit de muur zouden kunnen worden getrokken als ie er nu nog zou staan. Over waar de Berlijners waren toen de muur viel – in slaap gevallen in een luie stoel na een nachtdienst, kijkend naar het testbeeld van de tv. Over paraderende reuzen op straat, te zien in een powerpointpresentatie, toen de Duitse eenwording een feit was. Over de Kittifix-lijm die werd gesnoven door DDR-kleuters om ‘te vergeten dat die uit het westen ons wilden afmaken’. Er wordt een gedicht voorgedragen over de vrijheid om te reizen, Nutella te eten met een lepel en om te kiezen tussen arm en rijk, want niemand is gelijk. Een Duitse voorlezer vertelt over de bende waarvan hij lid was, en die een aanslag pleegde op Honecker – en daarbij zijn achtste dubbelganger ombracht. En een van de jongere leden, die drie was toen de muur viel, vertelt dat ze toen op zoek was naar haar moeders schoot – maar diens benen waren geamputeerd.

Ondertussen ging het notitieboekje van een van de voorlezers rond (normaliter hebben ze een gastenboek, maar dat hadden ze nu niet bij zich); daar moesten we allemaal een portret van onszelf tekenen. Kon hij in Duitsland laten zien wie er allemaal bij de voorstelling in Nijmegen waren. En volgens mij was ik de enige medewerker tussen al die studenten (maar dat viel niemand op, denk ik).

Om vier uur vond er nog een evenement rondom de herdenking van de val van de muur plaats en wel de 'onthulling' van de 'Nijmeegse Berlijnse muur', een stukje houten muur beschilderd door graffiti-artiest Rob Arts en een twintigtal studenten. Dat evenement heb ik maar even overgeslagen, hoewel er gratis Glühwein geschonken zou worden. De muur staat in ieder geval mooi en de entourage is perfect oostduits door de jaren '70 betonbouw en opgebroken straten in verband met de werkzaamheden aan de Heyendaalseweg.

Maar of dat voorzien was?

Omdat je een vrouw bent?

Van 2009 tot 2013 krijgt iedereen die bij de Radboud Universiteit werkt zomaar 200 euro persoonlijk budget per jaar uitgekeerd (dank jullie, lokale vakbonden). Dat kun je bij je salaris tellen, maar dan pikt de fiscus er ook nog een graantje van mee of inzetten voor je vakbondslidmaatschap of sportkaart of zo. Dan profiteer je van het volle bedrag.

Helaas krijg ik maar 120 euro.
'Omdat je een vrouw bent?' vroeg een collega met een grijns.

 'Nee, omdat ik maar 60% werk.' antwoordde ik hem (met een nog veel grotere grijns).

De spin

Rommelmarkten, ik ben er dol op! Er is altijd wel wat leuks te vinden of te beleven. Vroeger kocht ik veel dingetjes op de rommelmarkt (met name speelgoed en boeken voor de kinderen), tegenwoordig verkopen we vooral. Weg met die troep! Gelukkig zijn de kinderen het daar ook mee eens. Baar geld willen ze zien voor hun knuffels, dino's, computerspelletjes en boeken.

Vandaag was het weer zover: een kindervrijmarkt in het buurthuis. In een kleine vier uur tijd hebben we een kleine 40 euro opgehaald: een leuk sprongetje richting iPod touch of Wii of weet ik veel wat.

De leukste klant was een therapeute die een speelgoedspin van ons kocht. Ze werkt met arachnaphoben en deze spin paste precies bij haar therapievorm. Ze heeft ook een echte vogelspin, maar die is voor de cliënten die al wat verder in de therapie zijn. Het stapje daarvoor is een vogelspin die onlangs is doodgegaan.

Juist.

De Rudy Kousbroekwiki

De Rudy Kousbroekwiki is klaar. Het is zelfs gelukt de tijdlijn - die eigenlijk nog niet af is - te embedden (dat lukte eerst niet). Direct linken naar de catalogus schijnt echt niet te kunnen en dat zou juist zo mooi zijn....
Nu eerst maar eens kijken wat het publiek er van vindt en of er reacties op komen!
De vitrines zijn in ieder geval al ingericht, dus men is al opgewarmd en een enkele waaghals heeft zelfs al de bontjes rond de aaibaarheidsfactor geaaid.
Grappig is dat de man van een collega van ons Rudy Kousbroek zeer goed schijnt te kennenn, omdat deze columns schrijft in een door hem uitgegeven tijdschrift. Ze zou de link voor de tentoonstelling en de wiki doorsturen. Als cadeautje voor zijn tachtigste verjaardag. En nu maar hopen dat hij het leuk vindt wat we er van gemaakt hebben! Of zelfs aanvullingen heeft?

En nu....

Bier!

Collecteren: het zit er weer op!

Het zit er weer op, het collecteren dit jaar. Morgen weet ik hoeveel ik heb opgehaald, want dan wordt het zegel verbroken en de bus geleegd.

Ik heb er eigenlijk niet eens een hekel aan, aan dat collecteren. Je kunt nog eens achter de voordeur bij andere mensen kijken, bijvoorbeeld.

Het eerste waar ik ieder jaar weer van schrik, is dat andere mensen een veel opgeruimdere gang hebben dan wij. Hoe doen ze dat toch, vraag ik me af terwijl de mensen hun portemonnee zoeken. 'Nee, hier is-tie niet, misschien boven'. Dit jaar was er trouwens één gang die nog minder opgeruimd was dan de onze. Ik wilde bijna vragen of ze aan het verhuizen waren. Gelukkig deed ik dat niet; het bleken gulle gevers.

Mensen die niet willen geven, die zijn ook leuk. 'Ik doe niet aan collectes'. 'Ik heb al mijn geld nodig voor mijn zieke hond, dat is alles wat ik heb en ik heb ook nog een zieke kat.' 'Ik heb geen kleingeld, ik pin altijd alles.' Ik ook, maar ik heb toch een speciaal potje voor collectes. Misschien een goed idee, ook voor u?

Maar het leukst zijn toch wel de mensen die wèl geven, en zeker die met zichtbaar plezier in het geven.

Zumba

Oei, wat een spierpijn had ik vandaag. Vooral in mijn heupen en knieën. Eigen schuld, want wie laat zich op mijn leeftijd nou verleiden tot deelname aan Zumba?

Een jonge, dartele, elastieken Braziliaanse deed ons, Hollandse boerinnen met stijve heupen, voor hoe het moest. Alles met salsa- en merenguepasjes, up-tempo, maar toch vrouwelijk en sierlijk, oosters soms. 'Rapido, en nu sexy step, met de schouders omlaag, hiho'.

Ik heb in mijn leven heel wat aerobics gedaan, maar dit was wel even andere koek. Ik kan het eigenlijk nog nauwelijks geloven, dat ik het einde van de les heb gehaald.

De vernietiging van de UB

Tsjee, alweer een ingezonden brief in de Vox met betrekking tot onze (waarschijnlijk op 10 december geopende) Learning Zone.

De vernietiging van de UB

De cultuur van het boek is in de academische wereld aan het verdwijnen. Ik vrees dat de Radboud Universiteit hier aan meewerkt. Gezien ik dit liever niet wil geloven, roep ik het personeel van de UB, het college van bestuur en de wetenschappelijke medewerkers van de Radboud Universiteit op om mij van het tegendeel te overtuigen.
De UB is momenteel bezig met de vernietiging van het Bibliografisch Centrum. De bibliografieën die eerst in het Bibliografisch Centrum stonden, worden verhuisd naar de magazijnen en naar de Leeszaal. Het lijkt erop dat dit geen geïsoleerde gebeurtenis is. Op de website van de UB staat namelijk het volgende: 'De Centrale Bibliotheek aan de Erasmuslaan transformeert de komende jaren naar de centrale ontmoetingsplek voor studenten en medewerkers van de Radboud Universiteit.'
We moeten ons realiseren dat een wetenschappelijke bibliotheek niet primair een ontmoetingsplaats is, maar een zeer belangrijk hulpmiddel in de zoektocht naar de waarheid. De ontmoetingsfunctie is secundair.
Tjeerd van Hoorn, alumnus filosofie

Ik heb zomaar het idee dat er nog wat aan de communicatie rondom de opening van de Learning Zone moet gebeuren. Wat bijvoorbeeld mijns inziens niet voldoende is uitgebuit in de communicatie, is het feit dat we namelijk ongeveer gelijktijdig met de inrichting van de LZ een prachtige nieuwe voorziening voor het raadplegen van oude drukken in de leeszaal gaan krijgen, we bezig zijn met een uitgebreid programma rondom het digitaliseren van onze erfgoedcollecties en we vorig jaar alle oude drukken in één verdieping hebben bijeengezet onder de beste klimatologische omstandigheden.

Geen aandacht voor het boek? Integendeel zou ik zo zeggen. De functie van de bibliotheek is slechts aan het uitbreiden, niet aan het verarmen. Geen vernietiging, maar verrijking dus!

Metrotekstuelen

Metrotekstuelen: mannen die elkaar SMS-jes sturen met een kuskruisje. Echt waar, gelezen in de Telegraaf.

Matthijs en de mediapriester

Die Mattijs toch! Hoe kritisch tegenover de mediapriester (of vooral eigenlijk tegenover diens hoogste baas).
Maar laat ik nou eens kritisch zijn tegenover Matthijs: je gaat toch niet meespelen in een verfilming van De gelukkige huisvrouw van Heleen van fucking Rooyen? De paus mag dan condooms in Afrika verbieden, hij speelt tenminste niet mee in een film van Heleen!

UB goes wiki

Eén van mijn nieuwe taken (in feite vervanging van projectwerk) is het lidmaatschap van de expogroep. En bij de expogroep zullen ze geschrokken zijn van mijn dadendrang, want ik vind dat elke tentoonstelling een klein crossmediaal feestje moet zijn. Zo hebben we voor de volgende tentoonstelling (over Rudy Kousbroek) een wiki (is nog niet af, iemand nog ideeën?) ontwikkeld. En vandaag zijn we op bezoek geweest bij het archief om te praten over hun (pas opgestarte) wiki en hun ervaringen daarmee. En we hebben gepraat met de automatiseringsinnovator over leuke gadgets bij webexposities; die kwam er in de vorm van een tijdiljn (erg leuk, met name ook voor toepassingen in het onderwijs), waar we mee aan het spelen zijn. En die automatiseringsinnovator hebben we enthousiast gemaakt voor een toepassing hiervan op de touchtable.

Maar da's allemaal nog toekomstmuziek. Eerst de tentoonstelling over der Rudy (die met die hoge aaibaarheidsfactor).

Eerste blogverjaardag

Zo zie je maar weer dat dingen altijd anders lopen dan je van tevoren kunt bedenken: ik had een jaar geleden echt niet kunnen denken dat ik een blogverjaardag zou gaan vieren.
Hoe het zover gekomen is dat ik een blog, weet ik eigenlijk niet zo preceis meer. Het zal wel iets te maken hebben met een informatiebijeenkomst op het werk onder leiding van Wow!ter over web 2.0, de verhuizing naar een kamer met veel web 2.0-kennis, de gedachte van 'nou, dat kan ik ook wel' en de verbluffende eenvoud van het maken van een blogaccount. Ik ben in ieder geval niet zo'n 23 dingenproduct.

En wat me drijft om door te gaan, weet ik eigenlijk ook niet. Dat zal vooral te maken hebben met het aantal avonturen dat ik door de blogs (zowel lezen als schrijven) beleef, de leuke mensen die ik op deze manier ontmoet en ontmoet heb, de kennis die ik opdoe (ik kan nu tenminste een béétje meepraten met mijn collega's), de informatie die ik op deze manier zelf heb opgeslagen (erg leuk om af en toe terug te bladeren, net als in een fotoalbum), uitgezocht (blogendo discimus) en gedeeld. Het allerleukst zijn natuurlijk de reacties. Hierdoor komen vaak verhalen en discussies los die je altijd weer doen verwonderen en soms verblijden. In de reacties tonen mensen misschien nog wel hun echtste kleuren en diepste dimensies. Ze houden je wakker en je hebt elke dag 'post'.

Soms is het ook leuk om te jennen (dat deed ik vroeger altijd met mijn leerlingen, maar dat kan nu niet meer, o.k., de collega's soms) of te provoceren en dat alles wanneer je er maar zin in hebt. Geen urenlang overleg over het te voeren beleid, maar gewoon DOEN, eigen baas zijn in eigen huis. Het wordt daardoor af en toe wel een ratjetoe van onderwerpen, maar dat moet iedereen maar mooi voor lief nemen. Iemand heeft me ooit eens ondergebracht bij de biblioblogs, maar dat heeft me er toch niet van weerhouden meer over andere onderwerpen dan over bibliotheken te schrijven. There's more in life!

I love you all!

mijn eerste blogpost: aandoenlijk hè?

Beleidsbeleid

Ik heb maar weer eens meegedaan aan de vaagtaalverkiezing en het woord wat er wat mij betreft dit jaar echt uitspringt is beleidsbeleid. Ik kan me er echt NIETS bij voorsellen.

Studenten en hun laptops

Sommige studenten nemen graag hun laptop mee naar college. Dat lijkt misschien heel logisch, maar toch zittern hier haken en ogen aan. Ten eerste is niet iedereen hier van gecharmeerd en ten tweede heb je het probleem van de beveiliging van de draadloze netwerken door de beheerders.

Wat dat laatste betreft, is er Nijmegen het volgende beleid ontwikkeld: je mag je laptop gerust meenemen, maar blijkt dat je schootcomputer vol zit met spam of je allerlei copyrightschendend spul op je computer zit, dan word je geweerd van het netwerk, totdat je kunt aantonen dat je laptop weer clean is.

En wat dat eerste betreft, is er voorgesteld een heuse etiquette op te stellen. Docenten (en medestudenten) zijn niet onverdeeld enthousiast over de laptops in de collegezalen en zien er niet allemaal naar uit om googlejockey te worden.

Googlejockey, wat is dat nou weer? Voor mij was het ook een nieuwe term, maar het woord zegt eigenlijk al wat het is: een docent (of presentator) die zijn studenten tijdens zijn les voornamelijk zoekopdrachten in Google geeft.

Ha, dat zou ik ook wel willen zijn voor een paar uur per week (echt niet meer hoor): Festina Tiësto! (met lichtshow).

Geen twijfels, die Wijffels!

Deze wereld is niet meer te redden, zo kopt Voxlog naar aanleiding van Herman Wijffels' toespraak op de RU een paar dagen geleden.
Want het betekent nogal wat als niet een of andere geitenwollen sok of warrige bioloog, maar topman uit het bankwezen en oud-voorzitter van de SER komt vertellen dat

het nu echt afgelopen moet zijn. Over en uit met de verkwisting, het egocentrisme, de vervuiling en bezoedeling van onze planeet. De economische crisis is slechts het topje van de ijsberg. We zitten op dit moment in een globale crisis die drieledig is: economisch, ecologisch en moreel. En juist deze combinatie maakt de crisis onomkeerbaar. Het is onmogelijk om de oude situatie te restaureren. We zijn vastgelopen op onze fysieke grenzen, we leven op krediet. Er zit niets anders op dan om te keren en een betere route te kiezen.

En volgens mij heeft hij zoo gelijk; er is een totale mentaliteitsverandering nodig in de westerde wereld.
'Weg met de homo economicus, die calculerend te werk gaat en alleen voor zichzelf kiest.'

Ik kan het er alleen maar mee eens zijn.

Vriendendienst

Eerste voordeel van de vriendschap met Ilja Leonard Pfeijffer: iedereen die bevriend is met ILP op Facebooek mag zaterdag 1 gratis extra kaartje voor de voorstelling Oude & Nieuwe Leidsche - Schrijvers van de Sleutelstad hebben. Het zal mij overigens benieuwen hoe ze dit gaan controleren, maar dit terzijde.

Mag ik mijn facebookvrienden uitnodigen? Zaterdagavond en zondagmiddag in de Leidse Schouwburg verrassend literair theater met o.a. Gerrit Komrij, Abdelkader Benali, Christiaan Weijts en Ellen ten Damme. Ik zal er zelf ook zijn. Voor al mijn faceboekvrienden heeft de Leidse Schouwburg een last-minute actie bedacht: twee kaartjes voor de prijs van een. Ilja

Voor Gerrit Komrijs vrienden telt dit blijkbaar niet, want die maakt er geen melding van. Verschil moet er zijn!