Ik heb er eigenlijk niet eens een hekel aan, aan dat collecteren. Je kunt nog eens achter de voordeur bij andere mensen kijken, bijvoorbeeld.
Het eerste waar ik ieder jaar weer van schrik, is dat andere mensen een veel opgeruimdere gang hebben dan wij. Hoe doen ze dat toch, vraag ik me af terwijl de mensen hun portemonnee zoeken. 'Nee, hier is-tie niet, misschien boven'. Dit jaar was er trouwens één gang die nog minder opgeruimd was dan de onze. Ik wilde bijna vragen of ze aan het verhuizen waren. Gelukkig deed ik dat niet; het bleken gulle gevers.
Mensen die niet willen geven, die zijn ook leuk. 'Ik doe niet aan collectes'. 'Ik heb al mijn geld nodig voor mijn zieke hond, dat is alles wat ik heb en ik heb ook nog een zieke kat.' 'Ik heb geen kleingeld, ik pin altijd alles.' Ik ook, maar ik heb toch een speciaal potje voor collectes. Misschien een goed idee, ook voor u?
Maar het leukst zijn toch wel de mensen die wèl geven, en zeker die met zichtbaar plezier in het geven.
11 opmerkingen:
Waar collecteerde je voor? Of heb ik niet goed gelezen?
Hier kwam een keer een meisje aan de deur met een collecte (of een sponsorloop ofzo) en vroeg toen ze mijn gang zag: werkt u in een bibliotheek? Ik vond dat heel verrassend. Ik heb wel een klein boekenkastje in de gang, maar daar hoef je toch niet voor in een bibliotheek te werken? Ik weet niet meer hoe het gesprek verder ging, maar dít herinner ik me nog.
Wat een geweldig verhaal! Ik collecteer voor het diabetesfonds.
Hier, 'in de grote stad', zijn huis-aan-huis-collectes vrijwel uitgestorven. Te gevaarlijk misschien, of te weinig effectief (of allebei).
Nou, dat kun je hier niet bepaald zeggen! Het wemelt hier van de collectanten. Zeker 1 keer in de week. Maar het is hier dan ook superveilig. Brave burgertjeswijk, hè.
Dat collecteren, Festina, geërfd??
Lijkt mij wel!
Hier vlogen de kogels een keer door de voordeur van de bovenburen, via mijn gangkast zo mijn gang in. (Echt waar.) Dat gaat wel weer een beetje ver...
@ Katharina: dat zou zo maar eens kunnen! Et tu Katharina?
@ schrijver: holy shit! Wat een wild westen. Nooit bang?
Ha de diabetescollecte.
Had ik van de week ook aan de deur. Zegt die mevrouw: u kent mij geloof ik niet he? En inderdaad geen flauw idee wie het was.
Ze was de moeder van de tweeling die 20 jaar geleden om de 2 maanden collecteerden voor iets dat ik inmiddels vergeten ben.
Ze woonden 3 huizen verderop maar dat is toch al gauw zo'n halve kilometer hiervandaan.
Na mijn donatie bleven ze altijd hangen en ik begreep niet goed waarom.
Ze stelden allerlei vragen over de verbouwing en wilden weten met wie ik hier woonde, dat soort zaken. Maar we kwamen nooit echt tot een afronding. Er hing iets ongemakkelijks. Ik heb toen maar gewoon gevraagd wat er was en ze zeiden dat ze overal snoep kregen en of ik ook snoep voor ze had.
Ik had alleen appeltjes.
Appeltjes ...! Thuis hebben ze een hele boomgaard.
Vanaf dat moment had ik een zak lolly's in huis.
De moeder had ook alle tijd en ik ben nu weer helemaal bij m.b.t. de tweeling, de verbouwing van andere wegbewoners en het overlijden van de opa.
De lijst waarop je de hoogte van het te geven bedrag moest invullen is gelukkig sinds een paar jaar verdwenen. Die weigerde ik dan ook in te vullen.
We wonen in dezelfde stad, maar er komen hier een stuk minder collectes langs. Misschien omdat ik in een flat woon? Ik ben vroeger met mijn moeder meegelopen met collecteren, echt prettig vond ik dat niet.
@ WvS: 3 huizen verderop en dan een halve kilometer verderop wonen, daar kunnen wij alleen maar van dromen!
Ik ben maar een ongezellige collectant zo te lezen, want ik maak eigenlijk weinig praatjes, een heel enkele keer maar. Onze kinderen hebben ook een deel van de straat gedaan, maar ze kregen geen snoep....
@ LeWi: lucky you, wat betreft die collectes.....
Mijn kinderen doen wel mee, het buurmeisje ook, maar alleen uit vrije wil. Ze hadden nu de poes mee en hadden daar de grootste schik om. Een kinderhand is gauw gevuld, zullen we maar zeggen.
De opbrengst van de straat was 55 euro; niet slecht.
Een reactie posten