Dame van de thee, zo heet ik sinds gisteravond, het heerlijk avondje. We hadden namelijk voor het eerst een surpriseavond met de kinderen gedaan, want ze geloven nu ECHT niet meer. Het kado waar we nu allemaal nog een beetje wiibelig van zijn accepteerden ze nog graag hoor, daar niet van, maar voor de rest ging het toch echt om de surprises en de gedichten.
Voor de gelegenheid hadden we ons basisteam (ons gezin en opa en oma) uitgebreid met de buren (een mams met twee kinderen), De laatsten hadden namelijk vorig jaar met z'n drieën lootjes getrokken, maar dat was niet echt een succes: ten eerste duurde het lootjes trekken behoorlijk lang - steeds had iemand zichzelf -en ten tweede was het nogal voorspelbaar wie wie had.
Op dit soort momenten merk je bij wie de echte fantasie aanwezig is - natuurlijk niet bij de ouders!
Mijn moeder had wel een originele wens op haar verlanglijstje staan, namelijk een uur computerles. Mijn buurjongetje, die haar getrokken had, wist daar wel raad mee! Hij heeft haar alle hoeken van het digitale veld laten zien door middel van een cyberspeurtocht via hyves, boodschappen op de USB-stick en weer terug naar hyves. Om uiteindelijk uit te komen bij Google Earth, waar door middel van een prikkertje aangegeven stond waar het kado verstopt lag. Buiten, een paar straten verderop!
Nee, hier konden wij echt niet tegenop! Een theemuts, zo voel je je op zo'n moment....
4 opmerkingen:
Wat een leuk verhaal! En theemutsen zijn heel nuttig voor de warmte hoor.
En zo heeft iedereen z'n plaats in de samenleving...
Wow, wat een goede surprise! Ik heb nog jaren vol bewondering teruggedacht aan die keer dat mijn zus in haar studentenhuis na een hele lange speurtocht door het huis een gedicht met een telefoonnummer kreeg. Toen ze dat nummer draaide (dat moest toen nog: een nummer draaien) kreeg ze sinterklaas aan de telefoon die haar vertelde dat het cadeau in de wasmachine lag.
Ha, ha, dat waren nog eens tijden! Ik zal 'm onthouden voor volgend jaar!
Een reactie posten