Fijne jaarwisseling!

Geniet ervan, want morgen is het over en moet er weer begonnen worden met de voornemens........plop!

Kerst met kluizenaar De Rochebrune en de Vieze Man

Genieten via het eigen TotaalKanaal van Koot en Bie op YouTube. Wat zijn/ waren ze goed!

Fijne kerstdagen!

Ook namens Achilles en Ajax.....

origineel
bewerking via The Classics Library

UB Nijmegen achter de schermen

In het kader van het project Online InstructieTool hebben mijn collega's Ginny en Judith en ik een filmpje laten vervaardigen door Peer Producties.

Onze vraag aan Ton Haex van Peer Producties, die ons tijdens het project vaker had bijgestaan met AV-advies en - instructies: kun je een filmpje maken van 2 minuten over wat er bij ons in de UB gebeurt als er een boek of tijdschrift is aangevraagd door de lener? En wel: niet te saai en belerend?

'Natuurlijk', zei Ton, 'maar dan moeten jullie een storyboard aanleveren'.

Zo gezegd, zo gedaan. Of tenminste, zo leek het voor mij, want vooral Ginny en Judith hadden zich hierop gestort. En ook bij elke scène een grapje verzonnen.

Studentmedewerker Kasper verklaarde zich bereid om de hoofdrol te spelen.

Daar is Ton mee aan het werk gegaan, samen met twee stagiars. Uiteindelijk hebben we gezamenlijk een halve dag gedraaid en heeft het Peerteam er nog twee dagdelen (in meerdere versies) aan gemonteerd.

Het was erg leuk om te doen en we zijn apetrots op het resultaat! Wat vinden jullie ervan?

Kan dat Latijn (en Grieks) niet gewoon afgeschaft worden?

Mauritius Canis (oftewel Maurice de Hond) vindt van wel, want dat is zó 1850......

Maar wat zouden de scholieren dan de hele dag moeten doen? Programmeren? En dan? Als kritiekloze robots zonder Bildung oplossingen bedenken voor het gebrek aan beschaving? Nee, meneer de Hond, zo eenvoudig gaat dat niet. Je kunt kinderen best laten programmeren, heel goed, daar kun je ze prachtige dingen mee laten doen, maar niet door ze andere, belangrijke waarden te onthouden - bij het leren van het Latijn (en Grieks) krijg je over het algemeen ook een heel palet aan cultuur - onze wortels! - mee, zodat zaken op waarde geschat kan worden.

Latijn als basis voor programmeren is trouwens zo gek nog niet. Je programmeert namelijk altijd in talen (bijvoorbeeld Java, C, SQL). En de beste ondergrond voor het doordringen tot het bot van de talen is nog altijd het Latijn, zeker in combinatie met het Grieks.

En Latijn is nog altijd populair. Is zelfs bezig aan een heuse comeback, zie bijvoorbeeld de nieuwste rage: de Latijnse puzzelboekjes (Hebdomana Aenigmatum).En óf je daar logisch door leert nadenken.

Wat ik me nou afvraag: heeft De Hond zich zelf ooit aan het Latijn gewijd? Of is hij blijven steken bij het Hebreeuws (ook een mooie taal)?

Lachen met die ebooks

Altijd leuk, die cartoons over ebooks en dito readers. Hier vind je de tien grappigste op een rij.

En nu weg van dat Facebook!

En gewoon ouderwets sinterklaas gaan vieren!

Verwarrend, die Romeinse maten!

Dansen op de fiets

Spinning is eigenlijk best saai; je zit met z'n twintigen of dertigen op een fiets in een vrij kaal lokaal en er zit een docent voor de groep op z'n docentfiets aanwijzingen te geven wat je moet doen.

Gelukkig is er een scherm en een beamer aanwezig zodat je ook op de slides kunt zien wat je moet doen, want meestal versta je niet goed wat de docent zegt, omdat die door het fanatiek meefietsen tegelijkertijd met het geven van de instructies ook naar adem moet happen.

En heel veel variatie zit er nou ook weer niet in die fietsoefeningen.

Tenzij je een leuke docent hebt.

En dan bedoel ik niet per se een knappe, prachtig gespierde, zongebruinde instructeur met krapzittend wielrenpakje. Nee, een docent die er gewoon een leuke, opzwepende les van maakt. Met humor, storytelling of een boeiende themales.

Gisteren had ik bijvoorbeeld weer een origineel bedachte les van een van mijn favoriete spinningdocenten. We moesten achter elkaar 5,6,7,8 en 9 minuten klimmen met telkens twee minuten pauze. Tijdens de 5 minuten klim had hij jaren '50 muziek, tijdens de 6 minuten klim jaren '60 muziek and so on. Ik merkte dat ik op een gegeven moment gewoon mee zat te swingen en harder ging dan ooit, vooral tijdens de 8 minuten klim natuurlijk.

En de keer daarvoor had ik een docent die graag wilde dat we zo hard mogelijk gingen fietsen. Hij zei niet droogjes van 'fiets nu zo hard mogelijk', maar 'stel je nu eens voor dat je net een nieuwe fiets hebt gekregen en wilt uittesten hoe hard-ie eigenlijk kan. Go, go, hij kan echt nóg harder volgens mij'.
En daarna gingen we met z'n allen met onze nieuwe fietsen voor het eerst de bergen in en verscheen op de beamer de Alpe d'Huez met het parcours vanuit een helikopter gefilmd.

Kijk, zo maak je een les een beetje te pruimen. Ride on!

Welke soort spinner ben jij?

Wintertuin 2014: Spoken & Plugged

Net als vorig jaar ook dit jaar weer een mooie editie van de Nijmeegse wintertuin. Het thema van de zaterdagavond: Spoken & Plugged. De inzet: Muzikanten en schrijvers spreken over hun liefde voor het andere kamp, treden op en werken samen.

Waar ik vooral benieuwd naar was, was het interview met het niet zo voor de hand liggende duo Bennie Jolink en Ilja Leonard Pfeiffer. En dat bleek ook een grappige combinatie: de Achterhoekse rocker, die geen blad voor de mond neemt en de bedachtzame dichter, romancier en columnist uit Genua, die weliswaar de looks van een zanger van een rockband heeft, maar wiens 'grootste gift aan de menselijkheid is dat hij het niet geworden is'.

Ze spraken onder leiding van de coole Henk van Straten onder andere over hun werk, hun publiek en de interactie daartussen. Jolink vergeleek zijn optredens met seks: het publiek windt hem op en hij op zijn beurt weer het publiek. Achteraf denkt hij wel steeds met z'n Achterhoekse nuchterheid: 'wat heb ik me toch weer aangesteld gisteravond'.
Pfeiffer heeft dat wat minder - hoewel hij zich bevoorrecht voelt af en toe te mogen optreden - want zijn publiek bestaat 'behalve vanavond hier in Nijmegen toch vooral uit dames van 65-plus met hooguit een advocaatje'. En natuurlijk was iemand uit het publiek zo lollig om een plastic glas bier richting het podium te gooien. Jolink schrok daar niet van op en nipte rustig aan z'n glaasje wijn. Pfeiffer nam nog eens een flinke slok bier.

Beiden droegen ook nog iets voor, hoewel 'het meeste werk van mien daar niet zo geschikt voor is', aldus Jolink. En gelukkig hield Pfeiffer het ook bij een sonnet: Lola.

Het wintertuinpodium in het vernieuwde Doornroosje

Maar wat dit soort festivals vooral zo leuk maakt, is het zien van dichters, schrijvers en muzikanten die je daarvoor niet kende. Wat dat betreft waren voor mij de droogkomische Marc van der Holst en de Zeeuwse Broeder Dieleman zeer aangename verrassingen.

-------------------------

Dat Douwe Bob van tevoren ons favoriete eetcafé De Plak was komen binnenwandelen was trouwens ook een grappige voorafverrassing. Maar helaas was er geen plek voor hem; alleen Nijmegenaren weten immers dat je daar op tijd moet zijn voor de (h)eerlijke maaltijden....

--------------------------

interview met Bennie Jolink

stukje in de Gelderlander over spoken & plugged

recensie Nijmegen Cultuurstad

recensie in Vox

De afsluitzak

Da's nog eens een mooie vinding: een tent over je hoofd waar je je mee af kunt sluiten van de wereld om je heen: in het park, op kantoor, thuis, in de trein....

Weet je wat ik nog mooier zou vinden?

Een tent die ook nog eens geluidsdicht is. Geen problemen meer in de stiltecoupé met mensen die het concept niet snappen.

Maar of er dan nog mensen naast je willen zitten?

Niemand vindt de andersom-centaur leuk

En hij is juist zo leuk...

meer centaurstuff

Vrouw van middelbare leeftijd

Gisteren hadden we weer eens een interessante lunchlezing op het werk. Hij werd gegeven door - wat hebben we toch een fantastische professoren op onze universiteit rondlopen - Bart Jacobs.

Over Bart Jacobs is veel te vertellen: hij is veelvuldig in de media aan het woord en onder andere bekend van het kraken van de OV-chipkaart. Tevens is hij voorzitter van de raad van advies van Bits of Freedom. Maar bovenal is hij hoogleraar op het gebied van security en correctheid van software.

Zijn belangrijkste boodschap:
Vóór de digitalisering waren informatie en drager niet te scheiden, nu is dat niet meer voor te stellen; het heeft wel enorme consequenties voor de controle van informatie. Je kunt eindeloos informatie kopiëren zonder verlies van kwaliteit, het heeft geen zin meer voor overheden om boeken te verbranden, als de informatie er eenmaal is, is ze in principe vrij beschikbaar.

Maar dat heeft niet alleen maar prettige kanten (denk aan het elektronisch patiëntendossier) en overheden en commerciële bedrijven zoeken desalniettemin wegen om de informatie te controleren; de privacy van de burger is hierbij vaak het kind van de rekening ('door het internet zijn de burgers transparant geworden, niet de overheden'). Jacobs is dan ook een groot voorstander van het (laten) versleutelen van alle berichten die je stuurt en het mijden van grote commerciële bedrijven als Microsoft ('ik snap niet waarom publieke instellingen als de Radboud Universiteit niet overgaan op open source besturingssystemen als Linux').

Intermediairs als uitgevers zijn in principe overbodig geworden, tenzij ze waarde toevoegen aan het kale product; wat dat betreft zitten bibliotheken ook in de gevarenzone, meent Jacobs. De bibliotheek heeft hij naar zijn mening niet meer nodig. Gelukkig kwam op dat laatste behoorlijk wat weerwoord uit de zaal, want heeft de bibliotheek niet (mede) zorg gedragen voor toegang tot de bronnen op zijn computer en vinden zijn studenten het niet heerlijk om te studeren in de bibliotheek?

En hij maakte nóg een fout: hij noemde mij een vrouw van middelbare leeftijd. Daardoor was ik toch wel even van mijn stuk gebracht. Vrouw van middelbare leeftijd, mán, ik ben pas 46 en voel me eerder twintig dan vijf en vijftig! Ben nog lang niet in de overgang en was de enige die live twitterde tijdens de lezing. Nee, op dat moment was hij duidelijk even de weg kwijt.

Hoe oud hij dan zelf is? Dat heb ik natuurlijk meteen maar even opgezocht, want heel veel privacy heb je wat dat betreft ook niet meer tegenwoordig. Hij is maar liefst vijf jaar ouder dan ik, de mán van middelbare leeftijd......

Hieronder zijn TED-talk op de Radboud Universiteit anderhalf jaar geleden voor wie 'm 'live' wil zien:

Wordt de Universiteit van Nederland gesponsord door Unilever?

Iets wat ik me vanaf het begin al heb afgevraagd en eigenlijk nog steeds: wordt de universiteit van Nederland nou door Unilever gesponsord of niet? Kijk eens naar de gelijkenis in logo's; dat kan toch geen toeval zijn? En toch vind ik er niets over terug. Of kijk ik soms met mijn neus?

Verder prachtig initiatief hoor, die universiteit van Nederland, maar dit vraag ik me gewoon af.

De term information literacy

Ik had beloofd dat ik nog meer zou schrijven over de presentaties bij ECIL 2014. Naast het geven en bezoeken van de presentaties over allerlei praktische zaken (my favorites) werd er ook volop over de terminologie, theorie rondom en onderzoek naar informatievaardigheden gesproken.

Wat wij in het Nederlands aanduiden met informatievaardigheden, wordt in het Engels information literacy genoemd. Maar net als in het Nederlands weet niemand wat er mee bedoeld wordt. En het spreekt ook nog eens niet echt tot de verbeelding. Wég met die term dus? Vervangen door media and information literacy, zoals tijdens de conferentie van vorig jaar voorgesteld werd?

Nee, zegt de ene groep. Ja, zegt weer een andere groep. Information fluency dan, stelt een ander voor. Nee, dat is het ook niet echt. En er zijn al zo veel andere alternatieven:

- digital literacy
- transliteracy
- meta literacy
- media literacy
- i-skills
- e-skills
- digital skills
- knowledge management
- personal information management
- etc.

'Get over it', meent Ross Todd (een van de grappigste en beste sprekers van het congres). Laten we onderling geen stammenstrijd uitvechten, want dat helpt de helderheid naar buiten ook niet. Wég dus vooral met de modelmania - google information literacy maar eens via 'afbeeldingen', dan zie je wat hij bedoelt - en aan het werk. 'Listen to the voices', 'we've got to move from finding to doing something with the found' zijn zijn adagia.

Drew Withworth, auteur van het boek Radical information literacy, houdt ook niet zo van allerlei opgelegde standaarden en vindt dat we de processen hieromtrent meer moeten democratiseren. Zelfs de beschermde status van de informatiespecialist mag overboord gegooid worden: 'Anyone can teach information literacy!'

Volgens hem is het beste artikel over informatievaardigheden nog altijd dat van de Nederlandse (!) Cees Hamelink uit 1976: An alternative to news.

Hmm, maar eens lezen dan!

Dat Latijn, hoe klonk dat nou eigenlijk?

Het is natuurlijk nooit meer helemaal te reconstrueren en in verschillende tijden en delen van het Romeinse rijk zal het Latijn vast niet precies hetzelfde geklonken hebben, maar om enig idee te krijgen van hoe de klassieke taal uitgesproken werd, is het aardig om dit liedje te beluisteren of dit lieflijke animatiefilmpje over een egeltje te bekijken.

Mooi hè? Latijn leeft! Er is onlangs zelfs een spellingschecker voor de liefhebbers ontwikkeld.

natuurlijk via Addisco!

Hier meer popmuziek in het Latijn

O, o Den Haag

Personeelsuitjes zijn leuk, vooral als je zelf in de organisatie zit: dan heb je enige invloed op waar de reis naar toe gaat. En zo togen we gisteren met z'n allen in een VIP-bus met klassechauffeur naar Den Haag.

Daar bezochten we 's ochtends de vernieuwende tentoonstelling Het geheugenpaleis van het Nationaal Archief, gebruikten we 's middags een heerlijke lunch in restaurant Pavlov en verkenden we daarna de stad middels een iPad citygame met verrassende opdrachten; zie bijvoorbeeld in kort tijdsbestek maar eens een man in pak te vinden op het Binnenhof die met het team op de foto wil....

Ik zou met niemand willen ruilen.

Twitteren voor de Mariënburg

Gisteren was het groot feest voor de Openbare Bibliotheek in Nijmegen, want de fysieke samenvoeging met het belendende Regionaal Archief was een feit. Alsof de Berlijnse muur geslecht was!

En aan het eind van zo'n verbouwing hoort natuurlijk een feestje.

Voor dat feestje was een groot auteur uitgenodigd, die kwam vertellen over zijn reizen naar en in Indonesië, Zuid-Afrika en Parijs. Het voor-, na- en tussenprogramma van Op ruwe planken sloot daar inhoudelijk en muzikaal prachtig bij aan.

Toen ik de aankondiging zag, wist ik al dat ik daar bij wilde zijn. En tot mijn verbazing werd ik door de organisatie uitgenodigd om live te komen twitteren, zodat ik er niet eens een kaartje voor hoefde te kopen. Snel verdiend! Twitteren zou ik anders waarschijnlijk toch wel gedaan hebben.....

Het werd een mooie avond. @Storiesguy, die evenals ik ook was uitgenodigd om te komen twitteren, zat naast mij op een even luie stoel, de zogenaamde tweetseat, die speciaal voor ons was neergezet. Jaloerse blikken vielen ons ten deel - in de pauze vroeg iemand of wij soms professionele twitteraars waren, want zo zag dat er blijkbaar uit.

Maar nee, gewoon amateurs en op dat moment zelfs net één dag ex-collega's, wat het extra bijzonder maakte om te doen: nog één keer samen vlammen!

Van Dis vond het prachtig en ook een tikje intrigerend; want hoe kon je zijn schitterende proza nou samenvatten in 140 tekens?

Twitteren is een beetje reizen, het geeft net als het Zuid-Afrikaans kleur aan je leven. En moeders hebben daar niets mee van doen.

Hieronder een screenshot van het begin (van onder naar boven lezen); voor het hele verslag zie mijn twitteraccount d.d. 31 oktober.

Gereleateerde posts:
Hier is opnieuw...Adriaan van Dis
Verlangen naar het oude
De wereld draait door

De lectures over online leren

'Waren er tijdens de ECIL ook lezingen over e-learning?' vroegen collega's mij. Maar natuurlijk! En vreemd genoeg vooral pas op de laatste dag, tijdens de 'best practices' sessies.

it's hip to flip
De eerste lezing over e-learning, of beter gezegd blended learning, werd gegeven door Carol Leibiger en Alan Aldrich uit South Dakota. Deze was getiteld 'It's Hip to Flip: Using Inverted Instruction to Addres the Needs of Low- an High-Volume Information-Literacy Teaching.' Studenten die een instructie volgen over het vervaardigen van geannoteerde bibliografieën bij de bibliotheek, krijgen bij wijze van huiswerk vooraf 2 video's van 4 minuten te zien. Mochten ze die niet bekeken hebben (maar dat betreft gelukkig maar een zeer klein percentage), krijgen ze ter plekke een pdf met de benodigde informatie uitgereikt om de instructie toch nog te kunnen volgen.
Deze aanpak blijkt zeer succesvol en bespaart iedereen veel tijd: 'happy librarians, students and faculty'. Leuk om eens te bekijken? De LibGuide met de filmpjes vind je hier. Overigens vind ik deze over dit onderwerp leuker en deze duidelijker.

De tweede lezing over online learning was van Marion Kelt. Op haar UB heeft men SMIRK geïntroduceerd: Small Mobile Infolit Mobile Realworld Knowledge. SMIRK bestaat uit een aantal moduletjes om via de mobiele telefoon te bekijken zijn. Hier vind je de lezing en hier SMIRK.

"how to write an abstract?"
Verder had Ruth Wallach een leuke presentatie met de titel "How to write an Abstract" Library Users Seeking Quality Advice' met daarin onder andere een verwijzing naar een lijvige LibGuide organizing your social sciences research paper. Eigenlijk ging deze lezing niet over e-learning, maar meer over of bibliothecarissen zelf denken dat ze in staat zijn kwalitatief goed advies te geven en of ze zichzelf als een autoriteit zien.De uitkomst: er blijken enorme verschillen tussen de disciplines te zitten; aan de bètakant is men onzekerder over zichzelf dan aan de alfa- en gammakant.

Op de laatste dag was het de beurt aan Nederland in de persoon van Harrie van der Meer, die natuurlijk vertelde over de successen van STIP en de 21 door studenten ingesproken video's met betrekking tot zoekstrategieën, waar de studenten er vóór de instructie vijf van gezien moeten hebben. De online lessen zijn netjes opgezet via het TPACK-model en voldoen ook nog eens aan de ACRL-normen. Van de gemaakte opdrachten moeten de studenten een screenshot maken.
De lezing oogstte veel belangstelling. Het had dan ook een indrukwekkende titel: 'development of a program to blend information literacy in an effective way'. Trots op Nederland!

RADAR game
Een inspirerende lezing werd ook gegeven door Elisa Acosta en Lindsey McLean. De laatste (instrucional design librarian; dat lijkt me een fantastisch beroep!) heeft om de saaiheid van de stof tegen te gaan een game ontwikkeld (eerst boden ze een LibGuide met vragenlijst, maar daar vielen de studenten bij in slaap; de game vinden de studenten echter prachtig!). De presentatie vind je hier.

Ook in Duitsland experimenteert men met bibliotheekinstructies in de vorm van een game. Aan Kathrin Knautz is dat wel toevertrouwd; zij gamet zelf ook graag. Ze heeft voor en met haar studenten de Legende von Zyren ontwikkeld. En wat ziet dat er gaaf uit, zeg! Met allerlei queestes, orks enzovoort. In the city of knowledge is alle kennis te vinden.
Het aardige vindt ze zelf dat je nooit kunt verliezen, alleen maar winnen. Je zult hoogstens een keer opnieuw moeten beginnen, maar wordt niet afgerekend door middel van tentamencijfers om je te laten merken dat je dingen niet snapt/ gesnapt hebt. Overigens houdt de instructie niet op bij de game; als je die afgerond hebt, kunt je verder spelen in de practical labs in zogenaamde guilds. Voor deze gilden mogen de studenten zelf namen verzinnen, waardoor ze goed in het spel blijven.

Ook in Dublin zijn ze goed bezig. Niet met gamification, maar met 'gewoon' online lesmateriaal. Dat vind je via deze link. De modules zijn gemaakt met Articulate Storyline, de software die bij ons ook lang in de race was, maar onder andere afviel omdat-ie te duur, ingewikkeld in gebruik, weinig flexibel en te commercieel was. Ook de stijl van de afbeeldingen beviel niet iedereen in de projectgroep. Natuurlijk kon ik het niet laten om te vragen waarom men in Dublin niet voor Xerte had gekozen; de spreker vertelde in z'n presentatie immers dat hij een grote voorstander van Open Educational Resources was? Waarom dan geen Open Source software? Hmmm, dat zou hij zeker in overweging nemen, want daar had ik natuurlijk wel een punt. All right, Philip Russell! Zijn tips overigens: verspreid ruim en statistiek goed!

Bij de verspreiding van hún materiaal hebben Marion Bell en Jane Secker uit Londen nadrukkelijk de samenwerking met studenten gezocht in het zogenaanmde SADL-project. SADL staat voor: Student Ambassadors for Digital Literacy. Deze dames hebben 20 studenten zo gek gekregen om als ambassadeur voor hun online producten op te treden en mee te helpen met het maken van online tutorials. Tevens hebben deze studenten lessen verzorgd op pre-university colleges. Zij werden hiervoor beloond middels badges en vouchers die ze konden besteden bij hun favoriete online shops; de bibliotheek heeft hier subsidie voor gekregen. Eén van de opdrachten die de studenten moesten doen bij hun onderzoek naar hun online presence was het googelen van elkaar. Dat werd als heel inzichtelijk ervaren. Later in de cave bar hoorde ik van Marion en Jane dat de studenten ook echt vrienden van hen waren geworden. Inspirerend project; students as partners.

i-learn
En als laatste sprak Stacey Greenwell over het i-learn model, dat meer een leermodel dan een bibliotheekmodel is, maar dat ze wel mooi in een LibGuide hebben geïntegreerd. Een belangrijk onderdeel is de reflectie van de studenten op wat ze geleerd hebben.

En dat is hard nodig. Ook (en misschien wel zeker) bij online learning!

Keynote Michael Eisenberg

De openingslezing van ECIL 2014 werd verzorgd door keynote the Michael Eisenberg. Vol ongeloof werd er gereageerd op het feit dat ik nog nooit van hem gehoord had; tja, dat krijg je als je nieuw in het veld bent, dan mis je wel eens wat grote feiten....

Professor Eisenberg is de stichter en directeur van de succesvolle School of Information aan de universiteit van Washington. Zijn Big Six model is hét instrument voor het onderwijs in informatievaardigheden; tevens heeft hij miljoenen binnengesleept voor het bevorderen van information literacy.

In zijn (powerpointloze) lezing gaf hij - hij gaat bijna met emeritaat - een overzicht van zijn imposante carrière. Zijn boodschap aan ons was om in plaats van losse cursussen in verschillende systemen en databases van de bibliotheek een programma aan informatievaardigheden aan te bieden; het gaat naast het vinden immers ook om het proces van zoeken, filteren en vooral beoordelen van informatie. We moeten er voor willen zorgen dat élke student aan de hogeschool/ universiteit (liefst grondig) kennis neemt van uitgebalanceerde zoekstrategieën; het gaat er om een fundamentele gedragsverandering in het evalueren van informatie te bewerkstelligen.

Verdere tips:

• focus on people
• don't get comfortable
• technology does matter
• remember context and integration
• focus on problem solving skills
• plan, do, check, act 
• work together ('we can sit together with a beer or a glass of wine or - when you are in Seattle - a joint')
• begin early (toddlers)

Door de twee provocatieve oneliners aan het eind wist hij mij helemaal voor zich te winnen:

"Reading and writing are just subskills of information literacy"
"This is our time" (zelfs Obama vindt dat)

Heel inspirerende man; terecht een grootheid!

ECIL: wereldcongres

Een beetje overdreven hoor, een hele binnenstad tot werelderfgoed maken. Dacht ik. Totdat ik er geweest was. Want man, man, man, wat een mooie stad!

En wat een geluk dat ik juist daar naar zo'n interessant Europees congres over informatievaardigheden mocht gaan: de European Conference on Information Literacy. Wat zeg ik: Europees? Er waren deelnemers uit de hele wereld (Amerika, Afrika, Australië, Azië en veel Europese landen natuurlijk). Er waren ECHT INTERESSANTE LEZINGEN en het was heerlijk om de hele week ondergedompeld te zijn in de wereld van de informatievaardigheden. Alsof er even helemaal niets anders bestond. Het congres, Dubrovnik en ik.

O ja, en de rest van de deelnemers natuurlijk. Het zou me niet verbazen als ik vijftig of meer visitekaartjes in de pocket heb van collega's die allemaal dezelfde passie hebben; ik ben er nog niet aan toegekomen ze te tellen. En wat een geluk dat deze (saaie?, don't call us dull!) bibliotheekmensen ook van feesten houden. De organisatoren hadden voor ons al een welkomstreceptie, galadiner in Kroatische stijl en hotel op een prachtige locatie geregeld en zelf hebben we daar nog het een en ander aan bourgondische en toeristische activiteiten aan toegevoegd; de hoogtepunten daarvan waren de twee kilometer lange wandeling over de muur en een bezoek met de Engelse collega's aan de Cave bar.

Een vijfsterrencongres op een vijfsterrenlocatie. De inhoud ervan moet nog een beetje bezinken en zal ongetwijfeld in latere posts opduiken, maar dit was alvast de eerste impressie die ik met jullie wilde delen.

Of er dan helemaal niets niet geslaagd was? Jawel, maar dat was voornamelijk mijn eigen schuld: ik was de oplader vergeten (kon ik gelukkig vrij snel herstellen, zoals jullie ongetwijfeld gemerkt hebben) en had te weinig visitekaartjes bij me....

Herkansing volgend jaar in Talinn!

Mijn hotel de komende week

En o ja, mijn congresprogramma, bijna vergeten. Maar toch de hoofdmoot.

Kroatisch leren

Bok! Als je naar een land op vakantie of congres gaat, is het altijd aardig om een paar woordjes van de plaatselijke taal te kunnen spreken. Je weet immers maar nooit waar dat toe leidt.

Dat vonden de organisatoren van de ECIL ook, dus plaatsen ze een videootje met wat basiswoorden Kroatisch op hun facebookpagina. Zondag maar eens kijken of ik er wat van bak!

En sowieso, want het wordt mijn eerste buitenlandse congres en de eerste keer dat ik alleen naar het buitenland reis. Best spannend dus....

Lobi da basi

Een heel enkele keer doe ik het nog maar: een ceedee kopen - de laatste was geloof ik van Ellen ten Damme. Gewoon omdat het kan. En omdat ik de artiest wil steunen. Sommige artiesten verdienen dat nou eenmaal.

Glenn de Randamie, alias Thypoon, is er zo een. Zeven jaar maar liefst heeft hij over het opnemen van z'n cd gedaan. En het is dan ook meteen de plaat van het jaar geworden. Terecht, want wát een prachtige en gevarieerde nummers staan erop. Hard en zacht, fel en gevoelig, vrolijk en dromerig, maatschappijkritisch, filosofisch, warm, geweldig, oogst van zeven jaar tot zichzelf komen na een turbulente periode van alsmaar optreden en het bijkomen van een gebroken relatie. Het getal zeven, dat past blijkbaar bij hem, want in de tussentijd heeft hij ook nog even religiestudies gedaan, zoals hij uitlegde voor het spelen van het nummer Hemel valt bij het akoestisch optreden in Lent pas.

Die optredens, die zijn sowieso een aanrader, iets wat mensen die dit jaar naar het North Sea Yazz Festival en Lowlands bezochten, zeker zullen beamen. Lekker op z'n blote voeten het publiek vermaken, bespelen en platspelen. Zó goed en zo zonder enige arrogantie. Echt iedereen blij. Zo'n baas!
Zelfs de koning en koningin, vergezeld door het voltallige kabinet wist hij een paar jaar geleden plat te spelen met een kritisch nummer over Nederland; de enige die het echt leek te begrijpen, was overigens Máxima:



Lobi da basi: Liefde is de baas.

De twaalf werken van Poetin

да, dat is een leuk cadeautje voor onze held Poetin: een eretentoonstelling met voorstellingen van de president als Hercules, terwijl deze zijn twaalf beroemde werken volbrengt.

Op de afbeelding zie je hem in gevecht met Europa, Japan, Canada en de Verenigde Staten oftewel tezamen de Hydra van Lerna. 

Ideetje voor Ruttes volgende verjaardag? Laat je door hierdoor inspireren!

Festival De Oversteek

Als je van kleinschalige, maar toch krachtige festivals houdt, moet je echt in Nijmegen-Noord komen wonen.

Ook dit weekend was het weer raak met festival De Oversteek. Geen gezapig dorpsfeestje, maar gewoon keihard 50 voorstellingen op 20 verrassende (= schuren, kassen, landgoederen, boomgaarden) locaties in het polderlandschap van Nijmegen-Noord. Helaas was de tijd te kort om alle 50 voorstellingen te bezoeken, dus we hebben maar geprobeerd ons op de toppers te richten.

Aan toppers geen gebrek: wat bijvoorbeeld te denken van optredens van Dimitri Verhulst en Typhoon (de Nederlandse Stromae, maar dan nóg liever)? Zomaar in Lent deze gasten! Weg met het klein-duimpje-gevoel!

Maar ook de bandjes Einfach Kurt ('je krijgt wel echt een countrygevoel in deze omgeving'), Wolf in Loveland, Bird on a Wire ('dromerige popmuziek met een donker randje') en Bewilder waren fantastisch.

En de toneelvoorstellingen Detox en Sinds het vallen waren ook zeer de moeite van het bekijken waard. Deze laatste twee waren onderdeel van de zaterdagavondroute, waar ook een radio-avontuur van Radiobaken bij zat. 

Radiobaken 'verzamelt verhalen en feiten op lokaties waar het landschap in beweging is en maakt hiermee radio-theater en installaties'. Het was een flinke wandeling met de radioweirdo's, die uitzonden vanaf een verrijdbare kar met muziekinstallatie en antennes op het dak, maar absoluut de moeite waard en niet in de laatste plaats omdat het zo'n zwoele avond was. Liepen we daar met een man of dertig met radio's in onze handen om het programma, waar we zelf deel van uitmaakten, live te kunnen beluisteren.

Aan de échte beeldende kunst zijn we niet eens toegekomen; dat moet volgend jaar beter!

Welkom bij de Romeinen

Het kan je bijna niet ontgaan zijn, maar voor de mensen die het nog niet weten: vanavond begint de historische comedy Welkom bij de Romeinen. Voor kinderen bedoeld, maar voor de volwassenen beslist geen straf om mee te kijken. Met Pierre Bokma als Caesar, Paul de Leeuw als Nero en Carice van Houten als Cleopatra.

Kan niet wachten tot het zover is! (maar moet nog wachten tot half acht).

Hier een voorproefje bij DWDD.

De piano en het station

Een ontzettend leuk en warm idee: het plaatsen van een piano in de stationshal in Nijmegen. Iedereen die wil mag er op spelen. Gezelligheid kent er gelijk geen tijd meer:



Kijk, daar word ik nou blij van!

Herzien

Het gebeurt niet heel vaak dat ik mijn mening over iemand herzie, maar afgelopen week heb ik mijn mening over Halina Reijn flink herzien. Ik vond haar altijd een reuze-irritante, dellerige nitwit (als tafeldame bij DWDD en in de film Zwartboek), maar na het zien van het toneelstuk The Fountainhead moest ik mijn mening bijstellen: zij kan wel degelijk fantastisch toneelspelen.

Heel knap bijvoorbeeld hoe zij als niet zo mooie vrouw een stuk van een vrouw kan neerzetten. En met wat voor een lef! En wat voor een lichaam!

Vier uur lang duurde het toneelstuk, dat in feite een hommage aan de onafhankelijke, eigenzinnige, compromisloze kunstenaar is. Reijn speelt de dochter van de baas van het architectenbureau, waar haar lieveling, de protagonist Ramsey Nasr (ook mijn lieveling :) maar niet voor wil werken, omdat hij dan compromissen zou moeten sluiten; hij zou nog liever doodgaan van de honger dan zich daarvoor te lenen.

Zijn vriend van de architectenopleiding, gespeeld door Aus Greidanus jr., heeft daar aanzienlijk minder moeite mee: alles voor geld en roem. Ook de andere spelers blijken speelballen te zijn: van macht, hunkering naar aandacht, altruïsme....

Mooi stuk, dat aanzet tot nadenken en meningen herzien. En toch een ode aan de oorspronkelijkheid.

Walnoten verzamelen

Een eekhoorn, dat heb ik me niet vaak gevoeld. Ja, vroeger, als ik een paardenstaart had misschien. Maar gisteren voelde ik me er een. Een die noten verzamelde voor de winter. En ik was niet de enige die noten verzamelde. Nee, de hele co-bomenclub was aanwezig op het walnotenveldje.

En samen waren we heel slimme eekhoorns, want we verzamelden niet alleen noten voor onszelf, maar ook voor de groep. Iedereen stond namelijk de helft van de noten die hij geraapt had af aan de gemeenschappelijke manden waarin noten verzameld werden om olie van te maken.

Die olie kunnen we dan later gezamenlijk weer tegen kostprijs kopen van de persman. Maar eerst moeten alle noten nog gekraakt worden. Dat doen we binnenkort, op onze eerste kraakavond, bij het haardvuur (van blokken uit onze eigen boomgaard) met een goed glas zelfgemaakte pruimenlikeur erbij.

Het begin van een nieuwe, idealistisch-autarkische samenleving.

Hondenspeeltuin

Onze buurvrouw heeft een hond. En aangezien het een grote hond is, gaat ze er vaak mee naar de uiterwaarden. Of lekker naar het nieuwe Lentse strand.

Maar binnenkort kan ze er ook mee gaan spelen in de nabij gelegen hondenspeeltuin; deze zal 24/7 open zijn, met uitzondering van de uurtjes met speciale activiteiten.
Speciale activiteiten? Happy hour voor de baasjes? Nee, puppy-uurtjes en rassenmiddagen.

De verzorgingsstaat in optima forma.

Die overigens paradoxaal genoeg te danken is aan de crisis: bewoners mochten namelijk zelf ideeën inleveren bij de gemeente omdat er door de recessie (voorlopig) minder huizen gebouwd zullen gaan worden.

Lief hè? Nu wil ik ook een hond.

Het tweede weekend van september

Vaste prik: het tweede weekend van september reizen we met de oud-studiegenoten en aanhang af naar Zuid-Limburg.

En ook dit jaar hadden we weer prachtig weer. En ook dit jaar merkten we dat we weer een jaartje ouder waren geworden. Wijzer? Welnee, wrakkiger....

Twitteren met Thom

De opening van het academisch jaar afgelopen maandag was weer een feest! Rector Bas Kortmann was er, de burgemeester was er, het cortège was er, er werden prijzen uitgereikt, Douwe Bob was er, Joke Hermsen was er....

En - misschien wel omdat het zijn laatste opening van het academisch jaar als rector was - Kortmann was fel in z'n openingsspeech. Hij zette de toon door de in de zaal aanwezige Thom de Graaf op de volgende woorden te vergasten: 'Uw wat wilde uitspraak afgelopen week dat het onderscheid tussen hogescholen en universiteiten mag verdwijnen heeft mij verrast. Maar het is een mooi onderwerp voor nader debat'. Daarna hekelde hij bemoeienis van de overheid met de al te nadrukkelijke bemoeienis met het hoger onderwijs.

En aangezien ik het eerste meteen al spectaculair vond (ja, ik ben niets gewend, ik weet het), twitterde ik 'Mooi, Kortman kiest meteen de aanval t.o. Thom de Graaf inzake samenvoeging universiteit/ HBO bij #oaj14'.

Oei, dacht ik later, Kortmann heb ik geloof ik niet goed gespeld, en Thom de Graaf, moet dat nu met 1 f of 2 ffen. Nou ja, niemand die daar op let, Twitter is eenmaal een snel medium en niemand die daar op let.

Ja, dat dacht ik echt.

Maar ik vergiste me daar deerlijk in. Want 's avonds kreeg ik meteen via Twitter een tik op de vingers. Van....Thom de Graaf (@Thdegraaf). 'Wie heeft daar voor gepleit? Misschien eerst de bron bestuderen?'

Eh, ja, eigenlijk wel, maar ook toen had ik weinig tijd om het uit te zoeken, want ik had m'n eerste yogales van het seizoen, en heb 'm snel een linkje gestuurd met een samenvatting van de rede die hij de week ervoor als voorzitter van de HBO-raad bij de HAN had gehouden. 'Dat is een redelijk verslag waarin niet staat dat ik hogescholen en universiteiten zou willen samenvoegen. 't Idee alleen al.'

Tja, op Twitter is nu eenmaal geen plaats voor nuance. Maar het moet gezegd: TdG heeft z'n webcare goed op orde; nu de open grenzen tussen HBO en universiteit nog!

Studerend kind

En zo hadden we een ineens een studerend kind. Een studerend kind dat klaagt over de enorme bureaucratie rondom zijn inschrijving op zijn school, het aanvragen van zijn beurs, het aanvragen van zijn OV-kaart ('studentenreisproduct'). Al die termen en wachtwoorden. En dan is de school nog niet eens begonnen. Ja, wen er maar alvast aan, jongen, was steevast ons antwoord.

Maar waar wij niet op gerekend hadden, is dat ook wij als ouders ook ineens allerlei accounts moeten gaan aanmaken.'Mijn DUO' voor de ouders. En daar kun je inloggen met een DigID. Ja man, die heb ik niet, hoor. En wat is ons belastbaar inkomen over 2012? En hoe komt dat dat we, nadat we ons er suf naar gezocht hebben, deze week ineens een brief op de deurmat valt met daarop ons belastbaar inkomen voor 2012? Dat hebben we niet aangevraagd hoor, want we hebben nog niet eens een DigID aangevraagd.

Maar dat zullen we wel moeten doen, want waar DUO wel de exacte hoogte van ons belastbaar inkomen kent, weet de organisatie niet of we 1 of meer kinderen hebben, en of we zelf eventueel nog studiefinanciering aan het afbetalen zijn, dus komt er een foutief bedrag op de berekening van onze ouderbijdrage door DUO. Onze zoon had gelijk, het is een ondoordringbaar bos met al die niet met elkaar samenwerkende overheidsadministraties in inlogwouden.

Zat-ie nog maar gewoon op de middelbare school, dan werden de boeken nog netjes voor hem betaald, hoefde hij geen metershoog bedrag aan collegegeld, waar hij 'collegegeldkrediet' voor kan krijgen te betalen, werden we tenminste nog een beetje gepamperd als ouders; ik wil die tijd weer terug!

Odd, die stream

Het was dit jaar voor het eerst dat ik Oddstream bezocht, terwijl het Nijmeegse multimediafestival toch al heel wat jaren meegaat. Het thema van dit jaar - de relatie tussen prikkels en rust - sprak me ook wel aan, dus dat zal me misschien over de streep getrokken hebben. Wie zal het zeggen; een ervaring was het zeker, dus ik zou het iedereen aanraden.

Wat je op het festival allemaal vindt? Een expositie, een Techlab en een zomerterras (waar je onder andere kunt retrogamen, maar je ook gewoon lekker van een hapje en een drankje en een goed gesprek kunt genieten).

Op de expositie zijn zestien (techno)kunstwerken te zien, waar je invloed op kunt uitoefenen of die invloed op jou uitoefenen. Soms is het idee leuk en soms de uitwerking.

Er waren kunstwerken bij waar je heerlijk tot rust kunt komen (bijvoorbeeld de magic cave), maar ook waarbij je letterlijk en figuurlijk compleet gestoord wordt). Bij sommige installaties speelden vissen de hoofdrol, bij andere planten. Je kon ook zelf planten, of liever gezegd takken van een boom, helpen ontwerpen bij een soort zengame.

Ook kon je met z'n tweeën rondvliegen in een audiovisuele driedimensionale ruimte.

Maar het mooist vond ik het kunstwerk Signals from the limit, een zachte mozaïekwand met aan de achterkant een raderwerk van ronddraaiende paaltjes met open ovalen erop, die je in wisselende gedaanten aan de voorkant zag bewegen. Het was eigenlijk de bedoeling dat het interactief was, dat je het mechanisme in beweging kon zetten door er langs te lopen, maar helaas was de bewegingssensor niet bij geleverd, aldus de gids. Ja, da's nou jammer. Maar goed, zo was het ook mooi.
De kunstenaar heeft zich laten inspireren door de werking van social media én de Arabische Lente.

Zacht en hard.


Signals From the Limit from Andrej Koruza on Vimeo.

En als klap op de vuurpijl ben ik vandaag nog even terug geweest om de Oculus Rift uit te proberen, want dat was ik gisteren helemaal vergeten, overweldigd als ik was. Ik vond 'm gaaf en verrassend licht.

Medea en Spaanse peper

Theater op locatie is prachtig; vooral aan zee. Vandaar dat ik eigenlijk wel naar de Homerische rockopera O die zee in Vlissingen had gewild. Maar ja, helaas een kleine odyssee te ver weg.

Gelukkig hebben we in Nijmegen nog altijd de theatergroep Spaanse Peper die voorstellingen op mooie plekken speelt, bijvoorbeeld aan de rivier.

En deze week speelden ze in een sfeervol bosje aan het Lentse strand, in mijn achtertuin dus. Het stuk gaat over de ontmoeting tussen Medea en Jason en of Jason Medea nog kan vergeven na haar gruweldaad (het doden van hun beider kinderen). Vergeving na zo'n daad is namelijk even extreem als de daad zelf.

Het was een heerlijke avond met mooie tekst en mooi spel, toepasselijke gitaar- en mondharmonicamuziek, welriekende kaarsen, boten die langsvoeren en golven die op de achtergrond voortkabbelden. De rekwisieten (zakken met aardappelen en meel en megafoons) hingen aan de bomen.

Af en toe werd er een zak met aardappelen losgereten; de aardappelen werden door Medea naar Jason geworpen. Jason begroef ze vervolgens.

De goden grepen evenwel niet in toen Medea een toeschouwer uit het publiek raakte. Ze kan niet zo goed mikken, bekende ze na afloop en spijtbetuiging.

De toeschouwer vergaf het haar.

Zingende prullenbak

Hé, waar komt die muziek nou vandaan? Uit die prullenbak? Verrek, ik zie er inderdaad een gitaar uit steken. Cool idee hoor, want die prullenbak is een mooie klankkast. En de zanger lijkt Bob Dylan wel.

Wat staat er op het papier?

If you feel
inclined
to take a pic
please be kind
and leave a
tip

Nou ja, als iemand een fooi verdient, dan is het deze dappere singer songwriter wel! Toch?

#gezienincambridge

Als koningen in Cambridge

Zo voelden we ons afgelopen paar dagen. Want we logeerden via een of andere aanbieding in een viersterrenhotel (landhuis) in de buurt van Cambridge en natuurlijk hebben we de charmante universiteitsstad van daaruit meermalen bezocht.
En daar ook een dag met mijn broer en gezin opgetrokken, want die wonen daar in de buurt.

Voorwaar een uitstekende combinatie.

Het plusprogramma

Bij een goede vakantie hoort een goed plusprogramma. En ditmaal bestond dat uit Leiden en Delft (bij het basisprogramma Noordwijk).

Leiden om te shoppen, de vernieuwde UB te bekijken (met als extra attractie blogger Leendert een keer live te ontmoeten) en de prachtige tentoonstelling Gouden Middeleeuwen te bezoeken.

Veel voor een dag? Nee hoor, het prettige aan Leiden is dat alles te voet te bereiken is: een heerlijke stad wat dat betreft. En überhaupt.

Ook Delft is een heerlijk grachtenstadje. Om in de middeleeuwse sfeer te blijven hebben we onze lunch bij Stadsherberg de Mol genuttigd. Geen goud daar, maar wel stenen bruine bekers en koude thee (zo noemen ze de ice tea daar, zodat je je onder andere daardoor alleen al vijf eeuwen in de tijd terug waant; cappuccino serveren ze er dus ook niet, wel gewone koffie met bruine kandijsuiker).

Ja, Nederland is mooi. Maar dat belet ons niet ook nog naar Engeland te gaan deze vakantie.

Noordwijk aan zee

Groeten uit Noordwijk

We gaan een paar daagjes naar Noordwijk aan zee, nou, dachten we, dan gaan we ook echt naar Noordwijk aan zéé! In een appartementje dat uitkijkt op zéé.

En dat vonden we - hoe kan het ook anders - via Airbenb, de Uber van de vakantiehuisjes: modern, particulier, persoonlijk, sympathiek, snel, gemakkelijk, betrouwbaar en betaalbaar.

Gewoon vanaf je balkon de zon zien opkomen en in de see sien sakken en in de tussentijd lange strandwandelingen maken. That's the sea spirit.

Want de zee, die blijft toch bijzonder. O, die zee.....enfin, luister maar als je geen schelp bij de hand hebt....

Koffie verkeerd

'Ik heb ineens zin in koffie!'
'Hoe dat zo, je drinkt nooit koffie.'
'Ja maar koffie en trein horen bij elkaar, jij neemt toch ook altijd koffie mee in de trein?'

'Nou, laten we dan maar koffie gaan halen. Koffie verkeerd neem ik aan?'
'Ja.'
'Oké, dat wordt dan een latte macchiato voor jou en een cappuccino voor mij.'
'Goh, veel goedkoper dan bij de Starbucks hier, mam!'

Ook 's middags op het terras wilde mijn dochter graag meedoen met het koffierondje. Een cappuccino voor mijn moeder en mij en een latte macchiato voor mijn dochter, zeer verdiend na het intensieve shoppen.
'En weet je wat nou het leuke is?', zei mijn moeder tegen mijn dochter, 'je krijgt hier ook een likeurtje bij de koffie; weliswaar meer slagroom dan likeur, maar toch.'

Gezien het alcoholverbod voor kinderen onder de achttien had ik niet verwacht dat ze bij de koffie van mijn dochter ook een likeurtje zouden serveren, maar dat was een misvatting; het café overtrad gewoon keihard de alcoholwet.

Een onverwachte meevaller voor mijn dochter. Ze leek ineens wel.....volwassen! Ik verslikte me prompt in het toefje slagroom.

Hoe goed ben jij in het ontcijferen van emoticons?

Om daar achter te komen, moet je het testje eens doen bij dit artikel van The New York Times over de Emoji.

Good luck!

E-didactiek

Enkele weken geleden hebben we een cursus e-didactiek gehad. Omdat leren via e-media anders is dan leren op de traditionele manier; daar hoort een andere didactiek bij.

Want we kunnen nu wel een mooie online instructietool (Xerte) hebben en kunnen bedienen, zelfstudie werkt toch een tikkeltje anders dan een gewone cursus.

In een e-learningcurus is het bijvoorbeeld nóg belangrijker om interactieve elementen toe te passen dan in een face-to-face cursus. Waar in een 'gewoon' leerproces zaken meestal aangeleerd worden door eerst de basis uit te leggen, daarna iets moeilijkers uit te leggen en daarna nog iets moeilijkers, kun je bij e-learning (oftewel modern lesgeven) de studenten het best triggeren/ motiveren door ze te confronteren, dus bijvoorbeeld te beginnen met een toets, waaruit de lacune in kennis blijkt. In het gunstigste geval kunnen de studenten zelf op basis van de feedback uit de toets kiezen welk onderdeel uit de cursus ze gaan doornemen.

Ook kun je beginnen met het voorleggen van een probleem. Mocht de student dat probleem niet kunnen oplossen, en toch de oplossing willen weten, kan hij de daarop volgende theorie doornemen. Want in eerste instantie gaat het de student niet zozeer om het opdoen van kennis, maar het oplossen van een probleem, hij leert als het ware niet vooruit, maar achteruit.

En natuurlijk moet je afwisselen, afwisselen en afwisselen in werkvormen, zodat iedere student aan z'n trekken komt. De een is eenmaal meer visueel ingesteld, de andere meer tekstueel en nog weer een ander meer auditief. Ook spelletjes werken meestal motiverend. En goed, consistent beeldmateriaal, niet van dat hapsnap gedoe. Het beste is om het ontwerpen van een module niet in je eentje, maar met een team te doen, en op z'n minst feedback aan elkaar te vragen. En aan de studenten natuurlijk.

De cursus, die we van Willibrord Huisman, onderwijsadviseur op de RU, kregen, bevatte - uiteraard, zou ik haast zeggen - ook online elementen. Hij was op gedeeld in twee groepsbijeenkomsten met daartussenin twee weken om in Blackboard te discussiëren over de goede en minder goede elementen van een set bestaande Xertecursussen. En natuurlijk goed te kijken naar de doelstellingen; waren die duidelijk en helder geformuleerd? Of werd je zomaar een achtbaan op geslingerd zonder te weten waar je zou eindigen?

Na de zomer, als we een aantal modules ontworpen zullen hebben, zullen we dezelfde soort feedback op elkaar moeten gaan geven.

Willibrord over Xerte-LibGuides-Camtasiabouwwerken en hoe die in elkaar passen

En nu denk je misschien dat ik al een module ontworpen heb of zo zeg maar. Eh, nee, nog niet, mijn team is op vakantie en ik moest nog heel veel werk inhalen door het volgen van al die cursussen. Reeds.

Wel heb ik al een begin gemaakt met een LibGuide, zeg maar het gebouw om de nog te ontwerpen module heen. De rest? Na de summer break!