Spinning is eigenlijk best saai; je zit met z'n twintigen of dertigen op een fiets in een vrij kaal lokaal en er zit een docent voor de groep op z'n docentfiets aanwijzingen te geven wat je moet doen.
Gelukkig is er een scherm en een beamer aanwezig zodat je ook op de slides kunt zien wat je moet doen, want meestal versta je niet goed wat de docent zegt, omdat die door het fanatiek meefietsen tegelijkertijd met het geven van de instructies ook naar adem moet happen.
En heel veel variatie zit er nou ook weer niet in die fietsoefeningen.
Tenzij je een leuke docent hebt.
En dan bedoel ik niet per se een knappe, prachtig gespierde, zongebruinde instructeur met krapzittend wielrenpakje. Nee, een docent die er gewoon een leuke, opzwepende les van maakt. Met humor, storytelling of een boeiende themales.
Gisteren had ik bijvoorbeeld weer een origineel bedachte les van een van mijn favoriete spinningdocenten. We moesten achter elkaar 5,6,7,8 en 9 minuten klimmen met telkens twee minuten pauze. Tijdens de 5 minuten klim had hij jaren '50 muziek, tijdens de 6 minuten klim jaren '60 muziek and so on. Ik merkte dat ik op een gegeven moment gewoon mee zat te swingen en harder ging dan ooit, vooral tijdens de 8 minuten klim natuurlijk.
En de keer daarvoor had ik een docent die graag wilde dat we zo hard mogelijk gingen fietsen. Hij zei niet droogjes van 'fiets nu zo hard mogelijk', maar 'stel je nu eens voor dat je net een nieuwe fiets hebt gekregen en wilt uittesten hoe hard-ie eigenlijk kan. Go, go, hij kan echt nóg harder volgens mij'.
En daarna gingen we met z'n allen met onze nieuwe fietsen voor het eerst de bergen in en verscheen op de beamer de Alpe d'Huez met het parcours vanuit een helikopter gefilmd.
Kijk, zo maak je een les een beetje te pruimen. Ride on!
Welke soort spinner ben jij?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten