Glenn de Randamie, alias Thypoon, is er zo een. Zeven jaar maar liefst heeft hij over het opnemen van z'n cd gedaan. En het is dan ook meteen de plaat van het jaar geworden. Terecht, want wát een prachtige en gevarieerde nummers staan erop. Hard en zacht, fel en gevoelig, vrolijk en dromerig, maatschappijkritisch, filosofisch, warm, geweldig, oogst van zeven jaar tot zichzelf komen na een turbulente periode van alsmaar optreden en het bijkomen van een gebroken relatie. Het getal zeven, dat past blijkbaar bij hem, want in de tussentijd heeft hij ook nog even religiestudies gedaan, zoals hij uitlegde voor het spelen van het nummer Hemel valt bij het akoestisch optreden in Lent pas.
Die optredens, die zijn sowieso een aanrader, iets wat mensen die dit jaar naar het North Sea Yazz Festival en Lowlands bezochten, zeker zullen beamen. Lekker op z'n blote voeten het publiek vermaken, bespelen en platspelen. Zó goed en zo zonder enige arrogantie. Echt iedereen blij. Zo'n baas!
Zelfs de koning en koningin, vergezeld door het voltallige kabinet wist hij een paar jaar geleden plat te spelen met een kritisch nummer over Nederland; de enige die het echt leek te begrijpen, was overigens Máxima:
Lobi da basi: Liefde is de baas.
2 opmerkingen:
Had 'm nog niet gechecked, deze meneer, maar dat zingen voor al die witte stijve bestuurders vind ik erg mooi. Ze zitten daar maar, gelaten, het beste wat ze te bieden hebben.
Haha, inderdaad.
Als hij een keer in Middelburg komt: zeker gaan kijken!
Een reactie posten