Theater op locatie is prachtig; vooral aan zee. Vandaar dat ik eigenlijk wel naar de Homerische rockopera O die zee in Vlissingen had gewild. Maar ja, helaas een kleine odyssee te ver weg.
Gelukkig hebben we in Nijmegen nog altijd de theatergroep Spaanse Peper die voorstellingen op mooie plekken speelt, bijvoorbeeld aan de rivier.
En deze week speelden ze in een sfeervol bosje aan het Lentse strand, in mijn achtertuin dus. Het stuk gaat over de ontmoeting tussen Medea en Jason en of Jason Medea nog kan vergeven na haar gruweldaad (het doden van hun beider kinderen). Vergeving na zo'n daad is namelijk even extreem als de daad zelf.
Het was een heerlijke avond met mooie tekst en mooi spel, toepasselijke gitaar- en mondharmonicamuziek, welriekende kaarsen, boten die langsvoeren en golven die op de achtergrond voortkabbelden. De rekwisieten (zakken met aardappelen en meel en megafoons) hingen aan de bomen.
Af en toe werd er een zak met aardappelen losgereten; de aardappelen werden door Medea naar Jason geworpen. Jason begroef ze vervolgens.
De goden grepen evenwel niet in toen Medea een toeschouwer uit het publiek raakte. Ze kan niet zo goed mikken, bekende ze na afloop en spijtbetuiging.
De toeschouwer vergaf het haar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten