Gisteren was het groot feest voor de Openbare Bibliotheek in Nijmegen, want de fysieke samenvoeging met het belendende Regionaal Archief was een feit. Alsof de Berlijnse muur geslecht was!
En aan het eind van zo'n verbouwing hoort natuurlijk een feestje.
Voor dat feestje was een groot auteur uitgenodigd, die kwam vertellen over zijn reizen naar en in Indonesië, Zuid-Afrika en Parijs. Het voor-, na- en tussenprogramma van Op ruwe planken sloot daar inhoudelijk en muzikaal prachtig bij aan.
Toen ik de aankondiging zag, wist ik al dat ik daar bij wilde zijn. En tot mijn verbazing werd ik door de organisatie uitgenodigd om live te komen twitteren, zodat ik er niet eens een kaartje voor hoefde te kopen. Snel verdiend! Twitteren zou ik anders waarschijnlijk toch wel gedaan hebben.....
Het werd een mooie avond. @Storiesguy, die evenals ik ook was uitgenodigd om te komen twitteren, zat naast mij op een even luie stoel, de zogenaamde tweetseat, die speciaal voor ons was neergezet. Jaloerse blikken vielen ons ten deel - in de pauze vroeg iemand of wij soms professionele twitteraars waren, want zo zag dat er blijkbaar uit.
Maar nee, gewoon amateurs en op dat moment zelfs net één dag ex-collega's, wat het extra bijzonder maakte om te doen: nog één keer samen vlammen!
Van Dis vond het prachtig en ook een tikje intrigerend; want hoe kon je zijn schitterende proza nou samenvatten in 140 tekens?
Twitteren is een beetje reizen, het geeft net als het Zuid-Afrikaans kleur aan je leven. En moeders hebben daar niets mee van doen.
Hieronder een screenshot van het begin (van onder naar boven lezen); voor het hele verslag zie mijn twitteraccount d.d. 31 oktober.
Gereleateerde posts:
Hier is opnieuw...Adriaan van Dis
Verlangen naar het oude
De wereld draait door
Geen opmerkingen:
Een reactie posten