Vrouwen aan de top: warme kachels

Juist, dominee, meer vrouwen aan de top! En meer leuke succesvolle allochtone vrouwen op de tv! Ook meer succesvolle allochtone mannen in de publiciteit! Maar alsjeblieft niet iemand Marokkaan noemen als-ie dat niet is! Niet dat u dat doet, hoor, maar HP/De tijd wel!

Emma

Deze zomer had ik op televisie al de BBC-verfilming van Sense and Sensibility gezien, maar verder had ik nog nooit iets van Jane Austen gezien of gelezen, terwijl haar boeken toch tot de klassiekers van de wereldliteratuur behoren (en ik aan het retrolezen ben).

Ik heb voor Emma gekozen, omdat het in de top 100 van Ten Aanval stond, prominent bovenaan.
En ik heb van Emma genoten, maar het is wel een boek voor als je heel veel tijd hebt, want het is een (romantische) realityshow van 600 pagina's.
Maar als je de tijd eenmaal hebt en je kunt laten meevoeren, is het heerlijk je in te leven in de 19e eeuw.

De vraag die bij mij steeds opkwam tijdens het lezen was: zou ik Emma willen zijn?

En het antwoord is ja en nee. Ik zou absoluut een landgoed willen hebben - bedienden echter niet.

Maar opgesloten zitten in een klein dorp en steeds dezelfde mensen tegen het lijf lopen en als enige bezigheid elkaars leven onder de loep houden hebben , nee, dank je feestelijk! Je houden aan alle conventies die bij een bepaalde stand horen: nee, ook niet!

Gelukkig houdt Emma daar ook niet van. Gedurende het hele verhaal blijft ze een prettig soort humor, onafhankelijkheid en levenslust houden en vermaakt ze zich met het koppelen van vrienden en vriendinnen, het smeden van intriges en het hebben van onderonsjes daarover.
Zo tegen het slot van het verhaal keert dat zich een beetje tegen haar, maar uiteindelijk komt alles op z'n pootjes terecht en trouwt ze met de man die haar liefheeft en die zij ook liefheeft (maar die ik persoonlijk een beetje saai zou vinden).

Op de achtergrond is steeds haar vader aanwezig, een bangige oude man, die zich te pas en te onpas zorgen maakt of mensen geen kou vatten en het absoluut zielig vindt als vrouwen in het huwelijk treden. Dat laatste deelt niemand van de personages met hem, maar waar iedereen het over eens is, is dat het zo'n beetje het toppunt van zieligheid is, als vrouwen moeten gaan werken voor hun geld.

Jane Austen was zelf bewust ongehuwd, maar laat Emma uiteindelijk dus toch trouwen.
Ze is zelf gestorven op 41 jarige (!) leeftijd.
Hoe lang Emma nog geleefd heeft, vertelt het verhaal niet.

Hoe zou zij trouwens tegen onze wereld aankijken?

Radar over e-books

Gisteravond was er bij Radar een item over e-readers (zie video hierboven). Verschillende e-readers werden in dit programma getest in de sfeervolle bibliotheek van het Teylersmuseum in Haarlem door twee panels: een leesclub van dames op leeftijd uit Heemstede en een groepje studentes Nederlands. De Sonyreader kwam als beste uit de bus (met alletwee de modellen). Het Beebook (of is het de Beebook?) eindigde vrij onderaan, maar komt op 14 oktober met een nieuw model. Eigenlijk waren ze bij Beebook not so amused dat hun oude model vergeleken werd met de nieuwe Sonyreader.

Jean-Pierre Rawie luisterde het geheel op met een gedicht, dat in pdf op de site van Tros-Radar staat en gratis te downloaden is op....je e-reader! Maar je kunt het natuurlijk ook gewoon bij mij lezen, wel zo gemakkelijk:

E-READER
Al wat ik tot vermaak en lering
Ooit opstak uit mijn boekenkast
Wordt door de digitalisering
Steeds meer in waarde aangetast.
Want waar ik eertiids indruk maakte
Met mijn privébibliotheek
Blijk ik een uit de tiid geraakte
Informatief debiele leek .
Het enige wat dezer dagen
Mij nog een weinig troost belooft
Zijn alle boeken opgeslagen
In de e-reader in miin hoofd.

Gamma-oorbellen

Mijn zoon kent nu bijna alle letters van het Griekse alfabet. Dat is hem geraden ook, want zonder de letters te kennen, kun je natuurlijk geen tekst vertalen. Het grappige is, dat hij nu overal de Griekse letters in meent te herkennen.

'Mamma, jouw oorbellen zijn echte gamma-oorbellen'.

De rechten, Simin, de rechten!

Nu had de dolenthousiaste Simin Ratafi Jip en Janneke fijn in het Perzisch vertaald, is ze de rechten vergeten te (laten) regelen met de uitgever in Teheran. Of liever gezegd, er was een misverstand over ontstaan. En nu zijn Jip en Janneke illegaal in Iran.
En Takkie en Siepie natuurlijk ook!
Querido moet er maar eens een flinke query op loslaten om het allemaal op te lossen!

Foei, Simin, foei!

Help, nieuwe actie!

Help, er is een nieuwe actie om mensen naar de supermarkt te lokken en in dit geval is de C1000 de schuldige. Ze proberen de ouders naar hun winkel te lokken omdat hun kinderen ook gogo's willen, maar ik wil niet naar de C1000, want die is te ver weg, maar mijn kinderen willen natuurlijk wel gogo's.
Wie doet z'n boodschappen bij de C1000 en kan die gogo's missen als kiespijn? Ik weet wel een adres.....

Spijbelen

Het voelde een beetje als spijbelen vandaag. Er was een buurtfeest en we hadden ondanks het mooie weer eigenlijk geen zin. Er zouden gezamenlijk plantjes in de straat gepoot worden (daar had ik wel zin in, maar het bleek maar om twee bloembakken te gaan) en er waren een luchtkussen en nog een paar andere circusattributen voor de kinderen (nota bene pal voor ons huis, maar daar voelden onze kinderen zich te groot voor) en verder natuurlijk drank en een poolbiljart.

Maar ik had Emma op bezoek (bijna uit en misschien nog wel interessanter dan mijn buren) en had eigenlijk meer zin in m'n eigen potje thee in m'n eigen tuin...

Ja, het voelde als spijbelen. Heerlijk!

Het raadsel van Einstein

Dit weekend hebben ook wij, ouders, huiswerk te doen voor het vak filosofie (juist, van de cowboyleraar). Want het raadsel van Einstein moet opgelost worden. En dat schijnt maar 2% van de mensen te kunnen. Onze zoon hoopt natuurlijk dat hij (en wij) daarbij horen. Wat zal hij gedesillusioneerd raken!

Het raadsel - misschien ken je het, dan moet je nu maar afhaken - gaat als volgt:

Er zijn 5 huizen in 5 verschillende kleuren. Ieder huis is eigendom van iemand anders. Allemaal hebben ze een andere nationaliteit.
De 5 eigenaren hebben allemaal hun eigen favoriete drankje, roken allemaal hun eigen merk sigaretten en hebben allemaal hun eigen voorkeur voor een huisdier.
Geen van de 5 eigenaren hebben hetzelfde huisdier, roken hetzelfde merk sigaretten of drinken hetzelfde drankje.
De vraag is: “Wie van de eigenaren heeft een vis als huisdier?”

Feiten:
De Brit is eigenaar van het rode huis
De Zweed heeft een hond als huisdier
De Deen drinkt thee
Het groene huis staat links van het witte huis
De eigenaar van het groene huis drinkt koffie
De eigenaar die Pall Mall sigaretten rookt, heeft meerdere vogels
De eigenaar van het gele huis rook Dunhill sigaretten
De eigenaar van het middelste huis drinkt melk
De Noor woont in het eerste huis
De eigenaar die Blend sigaretten rookt woont naast de eigenaar die een kat als huisdier heeft
De eigenaar die een paard heeft, woont naast de man die Dunhill sigaretten rookt
De eigenaar die Bluemasters sigaretten rookt, drinkt bier
De Duitser rookt Prince sigaretten
De Noor woont naast het blauwe huis
De eigenaar die Blend sigaretten rookt heeft een buurman die water drinkt.

Ik zou zeggen: veel succes!

Je kunt de oplossing natuurlijk zo op internet vinden, maar dan is de lol eraf.

Wat ik trouwens niet zo snel op internet kon vinden, maar een soort extra huiswerkopdracht was, is waarom hardlopers eigenlijk altijd tegen de klok in rennen en niet met de klok mee. Weet iemand dat toevallig?

Update: het raadsel is opgelost en was eigenlijk niet eens zo moeilijk (een soort sudoku); die van die hardlopers weten we nog steeds niet....

Hippe Latijnse les

Hoe hip kan een les Latijn zijn? Zo hip dus. Stampen maar!!
Lees ook de reacties eronder eens op YouTube: de meningen zijn zeer verdeeld!

Klassieken in het café

Zie je wel? Echte barkrukkentaal!

via

Een zestiende eeuwse collega-blogger

Ook in de zestiende eeuw werd al geblogd. Tenminste, dat wordt enigszins gesuggereerd in het college van Joep Dohmen op 8 september tijdens het Studium Generale van de Universiteit van Utrecht over Michel de Montaigne (uit de reeeks colleges over levenskunst), dat ik van Katharina toegestuurd kreeg.

Ik heb gefascineerd naar dit college (en discussie achteraf) zitten kijken. Ik heb nog nooit iets van Montaigne gelezen, maar heb nu toch wel een aardig beeld van zijn leven, werk en ideeën gekregen. Erger nog: ik zou wel eens wat van de goede man willen lezen. Tijdens het college werd aangeraden met het laatste essay van zijn Essais te beginnen. Hysteron proteron dus, dat spreekt me wel aan.

Publiekelijk schrijven over jezelf was nog niet echt ingeburgerd in de zestiende eeuw. Natuurlijk had je Marcus Aurelius en Augustinus uit de oudheid, die wel enigszins in die richting kwamen, maar Montaigne ging een stap verder door de meest alledaagse belevenissen in zijn Essais te verwerken. Deze essais waren - in tegenstelling tot de moderne weblogs - eigenlijk niet bedoeld voor de hele wereld, maar alleen voor vrienden en verwanten. Het was vooral één grote zoektocht naar de juiste houding om te leven, daarbij geholpen door de teksten van - hij leefde immers in de renaissance - klassieke schrijvers. Gaandeweg ontwikkeld hij zich van een stoïcijn (hij had een strenge opvoeding genoten!) tot epicurist, van hard voor jezelf naar lief voor jezelf dus, met tussendoor ook nog een uitgesproken sceptische periode, iets waardoor hij door Nietzsche zeer door gewaardeerd werd.

Zijn geschriften zijn geschreven nadat hij zich op 37-jarige leeftijd (!) had teruggetrokken uit het openbare leven. Hij merkte al snel dat hij het schrijven nodig had om z'n gedachten te ordenen, maar had geen zin om droge tractaten à la Cicero te gaan produceren. De onderwerpen zijn divers (zelf noemt hij het gemengde sla of stoofpotjes; dit zouden moderne weblognamen kunnen zijn) en zijn mening zwabbert heen en weer; de lezer beleeft de zoektocht met hem mee en krijgt geen kant en klaar oordeel voorgeschoteld.

Goede blogs werken natuurlijk ook zo: je probeert de lezer mee te nemen op de bepaling van je koers door de (huidige) roerige tijden, in welke branche of levensfase dan ook. Het mooie van de tegenwoordige tijd is dat je lezers meteen publiekelijk kunnen reageren (en andere lezers en jijzelf daar weer op). Dat helpt absoluut bij het scherpen van je oordeel. Dat voordeel (of nadeel) had Montaigne niet.

Eén van de zwaktes van Montaigne is volgens Dohmen dan ook dat hij vanuit een ivoren toren schrijft en zich - door zich terug te trekken uit het openbare leven - zich te weinig in de intersubjectieve ruimte begeeft. Ook verwijt hij hem zich veel te weinig als handelend mens op te stellen. Door te handelen toets je namelijk pas werkelijk wat je als mens waard bent.

Ook de huidige webloggers worden door Dohmen overigens niet gespaard: die vindt hij vaak op het narcistische af. Er bestaat volgens hem een onderscheid tussen goede zelfgerichtheid (introspectie) en behaagzuchtige zelfgerichtheid. En webloggers neigen vaak naar het laatste. Hij ziet vooral drang naar applaus en minder een authentieke zoektocht naar de waarheid.

Tja. Zou dat voor de bibliobloggers ook gelden? Zou dat voor jou en mij ook gelden? Misschien. Een heel klein beetje exhibitionisme is een blogger natuurlijk niet vreemd, maar om dat meteen als narcistisch te bestempelen, gaat mij wat ver. Dan kun je meteen beter alle vormen van kunst (en wetenschap) ook maar meteen afschaffen, nietwaar?

Maar ik loop op de zaak vooruit, want de vergelijking van het werk van Montaigne met het moderne weblog kwam voornamelijk pas aan het eind (na 1 uur en 45 minuten) aan bod naar aanleiding van een vraag uit het publiek (die overigens wel getriggerd was door de inleiding van de lezing). Tussen die vraag en het einde van de lezing van Joep Dohmen was er ook nog een soort van minidebat tussen hem en Maarten van Buuren, die het over sommige zaken roerend oneens was met Dohmen. Jammer dat de techniek het af en toe liet afweten, want de discussie was scherp en interessant. Is levenskunst bijvoorbeeld niet een te verheven begrip voor de zoektocht naar een goed leven, vrede met het leven hebben?

Afsluitend zou ik willen zeggen dat al schrijvend zoeken naar je koers en - zo je wilt - je identiteit (Tanny Dobbelaar heeft daar naar het schijnt een interessant boekje over geschreven) in ieder geval een boeiende bezigheid is, narcistisch of niet. En wie wil, mag meekijken!

Dochterdag

Vandaag hebben de juffen van mijn dochter studiedag, dus heb ik lekker dochterdag. Nu is ze lekker aan het buitenspelen, maar vanochtend hebben we een heerlijke moeder/dochterochtend gehad: ten eerste natuurlijk schoonmaken (zij poetst echt grondiger dan ik), ten tweede kletsen en ten derde koekjes bakken. Bij dat laatste had zich een vriendinnetje gevoegd en wel het liefste van alle vriendinnetjes.

En (drollen)koekjes bakken doen we nog altijd uit het recept van het boekje Vies hè, dat popcorntje2 al heel lang geleden van haar oppas heeft gekregen.

Boter, ei en een bergje meel.
Dan wat suiker, lekker veel.
Kneed het lekker door elkaar.
En dan is het deegje klaar.
Koekjes bakken...smullen maar!

Heerlijk, zo'n kwaliteitsdag!

* Lees trouwens ook het opmerkelijke artikel over mannen en schoonmaken. Ik zal de komende tijd scherp in de gaten houden of de theorie (mannen komen graag onder schoonmaakwerk uit, maar als ze eenmaal schoonmaken doen ze het grondiger dan vrouwen) ook in Festina's huishouden opgaat.

Leonard Cohen ons voorland?

Ik schrok toch wel even van het weekend toen ik hoorde dat Leonard Cohen ingestort was tijdens een optreden. Moet-ie ook niet meer doen op zijn leeftijd dacht ik. Maar nu blijkt dat hij gedwongen is om op te treden, omdat hem door zijn manager miljoenen zijn afgetroggeld. Dat doet me een beetje denken aan het verhaal van Bobby Farrell van Boney M.

Ach, en hij had zich net lekker teruggetrokken in een boeddhistisch klooster!

Maar ja, wij moeten ons allemaal voorbereiden op optredens tot ons - wie zal zeggen waar het eindigt - minstens 67ste. Ik zou me ook liever terugtrekken in een boeddhistisch klooster op mijn 65ste. Wat zeg ik? Liever nu al!

Like a bird on a wire...

Vicesima quarta

Wel, het is zondag, maar sommige mensen werken gewoon door; melden zich bijvoorbeeld als volger aan!

Bij ons heeft zich gevoegd Annie Maessen, over wie we op bibliotheek 2.0 lezen dat ze sinds 6 jaar werkzaam in de lokale bibliotheek is en van oorsprong geen bibliotheekachtergrond heeft, maar van beroep sociaal cultureel werkster is en 18 jaar gewerkt heeft als gemeente-ambtenaar op een afdeling Welzijn. Deze kruisbestuiving tussen bibliotheek en iemand die verstand heeft van sociaalcultureel werk lijkt me ontzettend waardevol, vooral als iemand zo actief en enthousiast is als Annie (tenminste, die indruk krijg ik zeker als ik haar weblog lees!).

Welkom, welkom op deze mooie zondag!

Line rider

Dit filmpje heeft mijn zoon onlangs gemaakt. En omdat hij er zo trots op is, plaats ik hem hierbij op mijn blog. Hij wil graag weten wat jullie er van vinden. Je MAG een beoordeling achterlaten bij You Tube....

Opknappen dat Colosseum!

De middeleeuwse Angelsaksische monnik Beda wees in z'n geschriften al op het belang van het Colosseum: "Quamdiu stat Colysaeus, stat et Roma; quando cadet Colysaeus, cadet et Roma; quando cadet Roma, cadet et mundus." (Zolang het Colosseum staat, zal Rome bestaan; als het Colosseum valt, dan valt ook Rome, als Rome ten onder gaat, vergaat ook de wereld).

En nu dreigt het Colosseum te vallen. Kom op, sponsors, het is altijd mooi om je naam aan een monument als het Colosseum te verbinden. De regering heeft het geld in ieder geval niet en er moeten nog meer monumenten opgeknapt worden!

Het gaat om het belang van de wereld en misschien krijg je dan wel een ereplaatsje in de Galleria Borghese (het mooiste museum van Rome) bij de Carravagio/Bacontetoonstelling.

O.K.?

foto

Hoe laat is het?

Sinds ik Get Clicky heb (mijn nieuwste hobby, zeer tot ongenoegen van mijn bloggende kamergenoot, die 'm maar mooi ook zelf geïnstalleerd heeft), kan ik zien via welke zoektermen mensen op mijn weblog komen. Meestal zijn dat de gasten die na 10 seconden of minder weer vertrokken zijn, omdat ze informatie zoeken die ik ze niet kan bieden.

De meest voorkomende zoekterm waardoor mensen op mijn weblog komen is vreemd genoeg: 'hoe laat is het'? Dat vind ik erg grappig, want daaruit blijkt dat mensen op Google zoeken naar de tijd. Het zouden natuurlijk ook marsmannetjes kunnen zijn die gehoord hebben dat ze op aarde een machine hebben waarmee je het antwoord op alle vragen kunt krijgen en die dat dan op die manier testen.

Middels het schrijven van dit stukje zal deze verwijzing overigens vanzelf nog vaker voorkomen.

De laatste dagen komen mensen trouwens ook via de zoekterm 'voddenkoptax' op mijn weblog terecht. Nu is dat natuurlijk een woordspeling van mijn kant op het door Wilders gebezigde 'kopvoddentax', maar niet beter wetende mensen zoeken er toch op. Heerlijk amusant vind ik dat.

Sorry!

Echte mannen

Ik wil geen mannen die niet in vorm zijn, naïef zijn, hun oorbellen moeten inleveren. Ik wil èchte mannen! Zijn die er nog?

Hyves verjongt

De leden van de netwerksite Hyves worden steeds jonger. Tachtig procent van de veertienjarigen heeft een account. Van de achtjarigen heeft ongeveer een derde een profiel op de site. Driekwart van deze 'jongvolwassenen' heeft ook (een van) zijn ouders als vriend.

Mijn kinderen niet, want ik zit al op Facebook; dat is al meer dan genoeg sociaal gebeuren voor mij.

Maar ik merk wel dat sinds mijn kinderen een account op Hyves hebben, ze vrienden van MIJN vrienden worden. Dat is natuurlijk wel een kwalijke zaak.

Zou ik nou ook een Hyvesaccount moeten aanmaken om opnieuw vrienden van mijn vrienden te worden? Omdat mijn hele kring leegloopt naar mijn kinderen? En dat zootje in de gaten te houden? Ik denk er nog even diep over na.

Wat ik de jeugd in het algemeen overigens wel moet nageven, is dat ze zo slim zijn geweest om niet massaal op Twitter over te stappen. Van twitteren schijn je namelijk dommer te worden! Hoewel, van SMSen en filmpjes op You Tube bekijken schijn je ook niet bepaald slimmer te worden.

Gelukkig dat de kinderen ook af en toe eens gamen, want daar schijn je wèl weer slimmer van te worden. Dat middelt elkaar mooi uit dan.

Obama ziet dat anders. Maar die speelt weer hele andere spelletjes. Op een heel hoog level.

En wie heeft er nou gelijk?

Voddenkoptax

Wat een onzin kraaide onze nare hofnar gisteren toch weer uit!

Ik stel voor een tax te heffen op het op de televisie verschijnen van mannen met geperoxideerde kapsels à raison van 1.000 euro per keer. Verdienen we eindelijk eens terug wat deze nar ons al gekost heeft.

Jip en Janneke in het Perzisch vertaald

Ongelooflijk dat het nog niet eerder is gebeurd, maar Jip en Janneke is in het Perzisch vertaald. Ik had eigenlijk gedacht dat Kader Abdolah dat wel op zich zou nemen (die is altijd zo enthousiast over de beroemde schepping van Annie M.G. Schmidt).

Aangezien boeken die in Iran verschijnen eerst door het ministerie van Islamitische Begeleiding goedgekeurd moeten worden, heeft het op de markt brengen van de vertaling enige vertraging opgelopen. Het grootste probleem bleek de hond Takkie te zijn: honden zijn namelijk verschrikkelijk onrein in de Perzische islam. Maar men heeft blijkbaar over z'n hart gestreken.

Een leuk detail is dat de namen van de personages hetzelfde zijn gebleven. Leuke aanwinst voor wie ooit Perzisch wil leren. Waarom je dat zou willen? Omdat het een prachtige taal is!

Vicesima tertia

Bijna ongemerkt hebben we er weer een nieuwe volger bij en wel uit het land van onze zuiderburen: Christel Stevens. Op haar LinkedIn zie ik dat ze bibliotheekmedewerkster op de KB in Brussel is. Ze is niet onze eerste Belgische volger, want die eer viel Benoit al tebeurt, maar waarschijnlijk wel onze eerste Brusselse.

En Brusselse contacten zijn natuurlijk altijd handig!

De strengste lerares

Als je een leukste leraar hebt, heb je natuurlijk ook een strengste leraar; in het geval van mijn zoon is dat een vrouw.

En wel de lerares wiskunde. Ze komt uit Rusland en eist dat de kinderen de hele les met rechte rug (niet van dat onderuitgezakte!) en de armen over elkaar in de bankjes zitten. Als ze iets moeten opschrijven (snel, snel, snel) mogen de armen even uit elkaar. Het is ijzig stil in de klas.

Van de regel dat het huiswerk opgebouwd moet worden, trekt ze zich niets aan. Met de tong uit de mond was mijn zoon gisterenavond van half acht tot negen druk in de weer met passer en geodriehoek.

Juist, zo hoort dat. Een beetje discipline.

Deliciae meae

Het voelt al bijna als thuiskomen: 'ons' huisje in Epen.

Het is namelijk traditie sinds 3 jaar dat wij daar met een stel studiegenoten en aanhang en kinderen een weekendje in september vertoeven. Niet dat we elkaar door het jaar heen niet zien, maar zo zien we elkaar in ieder geval allemaal tegelijk. En dan is Enig over uit Ierland.

Dit jaar hebben we voor het eerst iets klassieks bezocht - eigenlijk hebben we afgesproken dat er het hele weekend geen Grieks of Latijn gesproken mag worden, omdat anders ofwel de partners ofwel de kinderen voorgoed afgeschrikt worden. Natuurlijk lukt dat nooit helemaal, maar we doen er wel ons best voor. Echt waar.

Het klassieke uitje was een bezoek aan de Romeinse katakomben in Valkenburg. Niet dat die uit de vroegste eeuwen van onze jaartelling stammen of zo; ze zijn pas een eeuw geleden gemaakt, of liever gezegd nagemaakt door een rijke familie uit Limburg in een door hen gekochte mergelgroeve. Eigenlijk nep dus, maar wel mooie nep. En we hadden een fantastische gids, van wie we gaandeweg te weten kwamen dat hij op de zeevaartschool gezeten had. Nou, en als je op zee de weg kunt vinden, dan kun je dat in de grotten ook wel.

Absoluut een bijzondere ervaring om daar met kaarsjes door de met fresco's bezaaide grotten te dwalen. We mochten geen stukken uit de heilige mis zingen, daar was hij heel duidelijk in, maar de neiging was eigenlijk onontkoombaar. Volgens ons vond hij het wel leuk om ons rond te leiden; een welkome afwisseling met de groepen middelbare scholieren die hij normaal voornamelijk door de grotten moet loodsen (en van wie hij er soms wel een paar wilde achterlaten in de grafnissen, ook daar was hij heel duidelijk in).

Verder hebben we de kabel- en rodelbaan in Valkenburg even aangedaan (nu we er toch waren) en voortreffelijk gegeten in België, voor het Bourgondische tintje.

Voor de laatste dag hebben we de traditionele wandeling door het Geuldal bewaard. Tja, want frisse lucht heb je nodig na zo'n weekend ouderwets doorzakken met z'n allen. Ter geruststelling: de kinderen hebben hier niets van gemerkt, die lagen al in bed. Voordat we hier boze mailtjes over krijgen.

Ik kijk nu al uit naar volgend jaar septembeR en ben benieuwd wat het toekomstige organiserend comité (Lambertus en Stella) voor ons in petto heeft. Toch maar weer afsluiten met high tea in de Engelse tuin in Margraten of misschien toch een complete verrassing?

OngeRust

Ik kReeg al meel van ongeRuste volgeRs, omdat ik het hele weekend niet online was. Nou, die kan ik geRust stellen: ik had het jaaRlijkse Reünieweekend met de studiegenoten (een gRoepje dan) in LimbuRg! En aangezien ik daaR nog een beetje moe van ben (het was intensief zullen we maaR zeggen) komt het veRhaal lateR.

Eén ding kan ik al wel veRklappen: het was de leukste R in de maand en dus tevens de oplossing van het Raadsel.

De leukste leraar

Mijn zoon meent nu al te weten wie de leukste leraar is: de leraar filosofie. En waarom? Omdat hij heel erg grappig schijnt te zijn, maar vooral omdat hij zich elke dag verkleedt. Vandaag was hij verkleed als cowboy. Sommige leerlingen waren zo met stomheid geslagen en moesten zo lachen, dat hun de tranen over de wangen stroomden.

Hij zei: 'Dit vinden jullie misschien grappig, maar dat is nog niets vergeleken bij wat ik morgen zal aantrekken'. Nou, het zal mij benieuwen! We zullen het ongetwijfeld vernemen.

R in de maand

Voor de meeste mensen is het geen goed nieuws: de 'r' is weer in de maand. Het betekent kortere, koudere en nattere maanden.
Voor mijn dochter is het wel goed nieuws. Ze mag dan weer een vitaminepilletje bij het ontbijt. Bij haar oma mag ze er zelfs altijd twee. En dat is een van de belangrijkste redenen om bij oma te gaan logeren. Plus het feit dat ze dan in haar pyjama mag ontbijten en een speculaasje op brood mag (dat mocht mamma vroeger ook altijd als het feest was, dus dat mag jij nu ook).
Ja, het is een feest, die 'r' in de maand! Na het weekend zal ik jullie verklappen welke 'r' nou het leukst is in september.

Vrouwtje septemberzon

Hij is weer op dreef, de dominee!

Bril

Mijn man heeft een nieuwe bril. Tot nu toe kon hij zich goed behelpen met van die Hemabrilletjes van enkele euro's, maar het werd eigenlijk steeds moeilijker. Want met veraf kijken begon het ook al moeilijk te worden.

En natuurlijk zeiden ze bij Pearle dat hij dan het best varifocale glazen kon nemen. Nou, dat hebben we geweten! Hij was een paar dagen alleen maar duizelig toen hij die bril opzette. Mijn kinderen hadden echter het grootste plezier, want het was een bril van het merk Björn Borg. Dat is toch die onderbroekenman?

De bril heb ik nu al een paar dagen niet meer op gezien. Misschien kan hij beter aan de contactlenzen. Daar hebben ze tegenwoordig hele leuke van.

Eerste schooldag zit erop!

De eerste schooldag op de middelbare school van m'n zoon zit erop! En wij zijn gelijk enkele euro's per week lichter. 'Krijg jij maar 2 euro per week zakgeld?' 'Ha, dat is echt belachelijk weinig hoor!' Gymnasiumtuig.

Wij hadden alles netjes meegegeven wat er meegegeven moest worden: agenda, schaar, lijm, een oud tijdschrift, stiften en kleurpotloden en brood. Drinken hoefde niet, daar zou de school voor zorgen. We hadden nergens gelezen dat er ook geld meegenomen moest worden, maar iedereen had het bij zich. En in de pauze werd er volop snoep en soep gekocht. Gelukkig voor ons is onze zoon niet zo'n snoeperd, anders waren we nu waarschijnlijk zwaar verminkt geweest.

Een tijdschrift had niet iedereen meegenomen. Onze zoon had zelfs 2 tijdschriften meegenomen, een Ikea-magazine en een Donald Duck; hij kon niet kiezen en we wisten niet wat de bedoeling was. De bedoeling bleek te zijn dat ze uit de tijdschriften enkele afbeeldingen zouden knippen met wat ze leuk vonden. Gelukkig stond er in het Ikea-magazine een computer en een achtbaan en had mijn zoon een Donald Duck bij zich. De juffrouw vertrouwde hem toe dat haar man ook geabonneerd was op de Donald Duck; ik ben benieuwd hoe hij daar bij gekeken heeft.

Een ander kind was minder fortuinlijk; die had een AH-folder meegekregen. Daar stonden alleen dingen in die lekker waren.

Het rooster hebben we samen bekeken. Hij krijgt zowel Latijn als Grieks van een jaargenote van mij. Daar was ik al bang voor. O wee als ze mijn zoon de klas uitstuurt of een onvoldoende geeft!

Of laat ook eigenlijk maar. Ze heeft het waarschijnlijk al druk genoeg.

Boeken uit de mode

Boeken uit de mode: aldus de titel van een door een hoogleraar politieke filosofie ingezonden brief in de Vox (het onafhankelijk magazine van de RU Nijmegen).

Hij begint als volgt:

Het voorstel om een deel van de universiteitsbbliotheek in een modieuze "Learning Zone" om te bouwen - "met honderd PC-werkplekken en...digiboard"- was waarschijnlijk wel te verwachten.

Want zo te zien volgt de UB Nijmegen op deze manier de mode (altijd met de mode mee!) van de 'dood aan de bibliotheek'. Boeken voortaan als decor. In Amsterdam, bij de Openbare Bibliotheek, kennen ze het verschijnsel al, zo blijkt uit een artikel in De Digitale Archivaris.....

En na wat citaten uit diverse bronnen komt er nog een P.S. (let vooral op de laatste zin):

Brief van een docent, net ontvangen: "ik heb van studenten (in Amsterdam) begrepen dat ze tijdens de inleidende colleges voor eerstejaars nu te horen krijgen dat boekn irrelevant xzijn. Het internet is veel beter. Ik heb nagezocht of dit verhaal klopt. En ja, het klopt. Studenten gezondheidswetenschappen krijgen werkelijk als eerstejaars te horen dat boeken en bibliotheken ouderwets, irrelevant on onbelangrijk zijn. De barbaren zijn aan de winnende hand.

Het is een mening. En het laatste woord zal hier vast nog niet over gezegd zijn.

De boeken zijn overigens alleen verplaatst. Is dat een daad van barbarij?

De bibliotheek in de Godsformule

In de Godsformule is natuurlijk ook een rol voor een bibliotheek weggelegd - dat hoort nu eenmaal bij het genre - en wel de Biblioteca Joanina.

Luis Rocha zweeg en keek om zich heen. Hij bracht zijn armen omhoog en maakte een breed gebaar dat de hele Biblioteca Joanina omvatte. 'Weet je, professor Siza zei altijd dat deze bibliotheek de metafoor is van de goddelijke handtekening in het universum.'

'De goddelijke handtekening in het universum? Dat begrijp ik niet...'

'Dat is beelspraak, geïnspireerd door de gesprekken die hij met Einstein had gehad. 'Hij wees naar de met boeken gevulde kasten. 'Stel, een kind komt deze bibliotheek binnen en ziet die boeken, allemaal in onbekende talen, het merendeel in het Latijn. Het kind weet dat iemand die boeken heeft geschreven en dat in boeken onthullingen staan, maar het weet niet wie ze heeft geschreven of wat erin staat. In feite kent het kind niet eens Latijn. Het vermoedt dat deze hele bibliotheek op een bepaalde manier is geordend, maar wat oor ordening is voor hem een mysterie.' Hij legde zijn hand plat op zijn borst. 'Wij zijn zoals dat kind en het universum is zoals deze bibliotheek. Het universum kent wetten en krachten en constanten die door iemand zijn gereëerd met een mysterieuze bedoeling en volgens een voor ons onbegrijpelijke ordening. We hebben een vaag begrip van de wetten, we vatten de grote lijnen van de manier waarop alles is georganiseerd. We begrijpen oppervlakkig dat constellaties en atomen zich op bepaalde wijze bewegen. Net zoals het kind kennen we de detalis niet, we hebben hooguit een flauwe notie van het waarom van dit alles. Maar één ding weten we zeker: deze hele bibliotheek is georganiseerd met een bedoeling. Zelfs al kunnen we de boeken niet lezen en hun auteurs nooit leren kennen, feit is dat deze werken een boodschap bevatten en dat de bibliotheek is georganiseerd in overeenstemming met een intelligente orde. En zo ook het universum.'

Je kunt je op slechtere plaatsen bevinden om over het bestaan van God na te denken.

De godsformule

Een prestatie, al zeg ik het zelf: de godsformule (550 pagina's) is uit. Aardig boek met leuke invalshoek: een Portugese ouheidkundige wordt verzocht enkele formules uit een naar Iran ontvoerd manuscript van Einstein te ontcijferen. In Iran denkt men dat het om een formule voor het ontwikkelen van een atoombom gaat, terwijl het in werkelijkheid een formule is om het bestaan van God te bewijzen.

Het is een beetje Dan Browny en James Bondy (CIA, mooie dame) opgezet, maar toch vermakelijk om te lezen. En de uitleg van de natuurkundige processen zijn ongelooflijk helder. De schrijver kan zo voor het Klokhuis gaan werken, want zelfs ik snapte het! Nou ja, min of meer dan.

De reis voert van Egypte (waar een schone Iraanse dame de ouheidkundige overhaalt om naar Iran te komen), naar Portugal (waar een vader, hoogleraar wiskunde, op sterven ligt), naar Iran, terug naar Porgtugal, naar Tibet en dan weer Portugal (het mooie Coimbra).

Uiteraard (zou ik bijna willen zeggen) zitten er als je kritisch leest wat onlogische eindjes aan het plot: zo vind ik het onbegrijpelijk dat dat een cryptoanalist niet op de mogelijkheid komt van het anagram om de formule op te lossen (daar moet de mooie Iraanse dame op komen), vervolgens gaat hij aan de Iraanse, die aan de Sorbonne in Parijs gestudeerd heeft uitleggen dat 'fin' 'einde' betekent. En bij het tweede deel van de formule komt hij alwéér niet op de mogelijkheid van het anagram.

En natuurlijk volgt de ene toevalligheid op de andere, maar dat is inherent aan het genre.

Aanrader? Voor de liefhebber van spannende zoektochten en kosmosspeculaties!

Zie ook: ZBdigitaal en bespreking door de vertaalster.

Leraar klassieke talen 2.0

Wat leuk, de eerste leraar klassieke talen in Nederland die een blog heeft! (Bijna een collega, want ik ben een per slot van rekening ex-leraar klassieke talen.....)

Saxa loquuntur :-)

Arie

Ach Arie, als je bij ons wilt werken, is er vast nog wel een plekje vrij!

Ziekte en remedie

Psychische klachten kun je tegenwoordig overal van krijgen, ook van sociale media. Tenminste, volgens De Bie dan. De nieuwste ziekte heet PBO (participant burnout) en de remedie is 6 weken mediastilte.

Van gamen kun je echter weer beter worden (misschien iets voor de PBO-ers?). Met name Tetris schijnt helend te werken voor personen met een posttraumatische stressstoornis.

Dat doet me denken aan een kennis van vrienden; die vertelde dat hij voor het slapen gaan altijd even een sudoku oploste om te voorkomen dat hij in het piekeren zou blijven steken.

In dat soort gevallen pak ik altijd een boek. Van tetris en sudoku's raak ik alleeen maar gefrustreerd. Waarschijnlijk ben ik niet meer te redden.

Zij wel

Zij heeft wel een plaatje van de dwarsligger.

Zij heeft wel een leuke foto van Geert Wilders.

Zij ronden over het algemeen keurig op tijd hun studie af.

Zij wel!

Nou, niet in alles zijn ze goed.

foto

Woensdagblues

Niet maandag, maar woensdag schijnt de ongelukkigste dag van de week te zijn. Hoe men dat weet? Door vier jaar lang weblogs (en het laatste jaar ook tweets) te onderzoeken op bepaalde woorden die gevoelens van geluk of ongeluk weerspiegelen. Bijvoorbeeld paradijs of zelfmoord.

En het grappige is dat dat onderzoek niet gedaan is door psychologen of sociologen, maar door wiskundigen.

Niets maandagochtendblues, woensdagochtendblues. Voor dergelijke bewijzen hebben we mathematici nodig.

Woensdag is namelijk het verst van het weekend verwijderd, dus de herinneringen aan het weekend het langst geleden. Op donderdag kun je al weer beginnen te fantaseren over het weekend.

De remedie: op woensdag vrijnemen! Dan is het altijd een dag geleden of nog een dag voor je weer weekend (of midweekend) hebt.

Zou er eigenlijk al onderzocht zijn wat de ongelukkigste dag is van degenen die op woensdag hun vrije dag hebben? En zouden parttimers gelukkiger zijn dan fulltimers? Dat lijken me nou typisch onderzoeken die beter in Nederland dan in Amerika plaats kunnen vinden.

Go for it!

Kosmische danceparty

Natuurkunde en feesten, gaat dat samen? Natuurlijk wel, bedachten een paar natuurkundestudenten, Ze willen een groot dancefeest, waarbij de muziek en lichteffecten direct worden aangestuurd door kosmische straling, organiseren.

Voor het programma Noorderlicht hebben ze alvast een filmpje met enige uitleg (zie hierboven) in elkaar geknutseld.