Hij/zij

Altijd schrikken, zo'n brief van de belastingdienst. Zeker rond kerst. Weten ze die te verpesten? Maar nee, gelukkig, het was een bericht rond de toekenning van het kindgebonden budget. En die wordt voor ons vanaf volgend jaar hoger. Gelukkig. En waarom? Omdat onze dochter 12 jaar wordt.

Of, zoals in de woorden van de belastingdienst: 'Uw tweede kind zal dit jaar de leeftijd van 12 jaar bereiken. In verband met zijn leeftijd zal het kindgebonden budget met ingang van dit jaar met .... verhoogd worden.'

Zijn? Is het zo'n moeite voor de belastingdienst om in zo'n geval zijn even te veranderen in zijn/haar? Ik was me er niet van bewust dat mijn dochter plannen richting transsexualiteit had. Of weet de belastingdienst soms meer dan wij? Dat zal dan voor het eerst zijn...

Rukken met kerst

'Mogen we al rukken?', vroeg mijn neefje, toen we aan de kerstdis aanschoven. 'Nee, nog even wachten, allemaal tegelijk....'

Altijd leuk, zo'n broer uit Engeland die christmas crackers meeneemt.

Ik hoop dat jullie er allemaal warmpjes bij zitten....

....met de kerst!

Mirza Ghasemi

Toen ik mijn man leerde kennen, was een van de dingen die me opvielen, dat hij zo een verfijnde smaak had. En toen zijn moeder een aantal maanden bij ons logeerde en echt Iraans eten voor ons kookte, snapte ik ook waarom. Dat Iraanse eten is gewoon niet te versmaden, zo gevarieerd en rijk aan smaak!

Ook Jamie Olivier komt superlatieven tekort voor het Perzische eten; hij noemt het 'elegant', 'parfum gewoon'. Hij voorspelt dat Iraans eten de nieuwe trend zal worden.

Dus: als je nog een heerlijk bijgerecht voor het kerstdiner zoekt, probeer dan eens Mirza Ghasemi uit. Op het filmpje hierboven zie je hoe dat gemaakt moet worden.

Facebookvrienden met oudleerlingen

Het is toch al zo'n tien jaar geleden dat ik met lesgeven gestopt ben, maar een beetje contact heb ik nog altijd met die tijd, bijvoorbeeld door (feestjes met) oudcollega's.

En natuurlijk kan in dat rijtje tegenwoordig ook Facebookcontact (met die oudcollega's) niet ontbreken. En sommige van die oudcollega's hebben contact met hun oudleerlingen, bijvoorbeeld omdat ze die wat beter kennen, al is het maar omdat hun eigen kinderen ermee bevriend zijn/waren. En zo word ik door Facebook ook naar die oudleerlingen geleid en vice versa.

En - geloof me - het is zo leuk om te zien wat er van die scholieren van toen terecht is gekomen. Ze hebben allemaal schitterende carrières, zijn aan het promoveren, werken bij gerenommeerde instituten, geven zelf les, hebben prachtige partners, soms zelfs al een kind/ kinderen, of zijn alweer gescheiden.

Zonder facebook had ik waarschijnlijk nooit kunnen zien wat er van hen geworden is, op een enkeling na die heel erg beroemd zou worden en constant op tv zou verschijnen of zo.

Het voelt als een blik naar het verleden met toekomst.

Bijzonder.

Medelijden met automobilisten

Soms, heel soms heb ik medelijden met automobilisten. Bijvoorbeeld van de week, toen het zo hard regende en er in Lent een kleine, heuse file ontstond op de nieuw aangelegde fietsstraat. De auto's stonden hutje mutje en lieten slechts een (te) kleine ruimte over voor de fietsers om te passeren. Niet zo'n probleem voor de fietsers, aangezien er een troittoir langs de fietsstraat loopt.

Maar een mevrouw was het daar duidelijk niet mee eens. Zij dacht 'dit is een fietsstraat, dus de auto's moeten ruim baan geven aan de fietsers, file of niet'. En ze wurmde zich tussen de kleine tussenruimte die de auto's (niet echt) voor de fietsers overlieten door en sloeg daarbij hard op de auto's. Die schrokken zich vast dood door de klappen van deze boze mevrouw.

Hoe het afliep weet ik niet. En wat ik ervan moet denken ook al niet. De mevrouw had wel en niet gelijk: aan de ene kant mogen automobilisten zich best wat fatsoenlijker opstellen tegenover fieters, zeker als het zo regent, maar aan de andere kant stonden ook zij vast.

Kusgedichten

Je kunt je misschien nog herinneren dat ik schreef over de tentoonstelling van Janus Secundus die nu in onze UB te bezichtigen is.
Voor de liefhebbers: de samensteller van deze tentoonstelling (Werner Gelderblom) was pas op de radio; hij sprak daar uitgebreid over de kusgedichten van onze Janus.

Interessant luistervoer; surf dus als je even tijd hebt en het buiten koud is naar het tweede uur van de avonden van 28 november (laatste item; 1:37:00).

Zeker weten dat je dan weer warm van binnen wordt.

Lees en verbaas je

D323 M3D3D3L1NG L44T J3 213N T0T W3LK3 GR0T3 PR35T4T135 0N23 H3R53N5N 1N
5T44T 21JN. 1N H3T 83G1N W45 H3T 23K3R N0G M031L1JK D323 T3K5T T3 L323N,
M44R NU K4N J3 H3T W44R5CH1JNL1JK 4L W4T 5N3LL3R L323N 20ND3R J3 3CHT 1N T3 5P4NN3N. D4T K0MT D00R H3T 3N0RM3 L33RV3RM0G3N V4N 0N23 H3R53N5. KN4P H3? D323 M3D3D3L1NG M4G J3 K0P13R3N 3N V3RD3R V3R5PR31D3N.  

Tip voor organogram

Zo simpel kan-ie zijn...

Sportleraar: eten!

Onze spinningsportleraar is echt heel tof: hij spoort ons aan om flink te eten (twee uur) voor en na het sporten. En vooral koolhydraten. Geen brood en pasta, nee, twix of snickers, fruit mag natuurlijk ook. En de dag na het sporten liefst niet sporten, want het lichaam moet herstellen. Een man naar mijn hart.

En eigenlijk kan ik hem geen ongelijk geven ook; ik heb het al een paar keer zien gebeuren dat er iemand duizelig en misselijk werd en met de les moest stoppen.
'Wat heb je gegeten dan?', vroeg de sportleraar aan een van hen.
'Nou, twee rijstwafels.'
'Verder niets?'
 'Nee.'
'Tja, wat deed je hier dan ook?'

Goed eten dus. Anders verbrand je geen vet, maar spieren en daar wordt je lichaam alleen maar flubberig van. En het is toch de bedoeling dat je straks strak in je bikini op het strand verschijnt?

Verder vraagt hij ook altijd wie er naar de kroeg is geweest de avond ervoor. Er zijn dan altijd wel een paar mensen die hun vinger opsteken. 'Nou, dan heb je goed kunnen oefenen voor de fietstechniek, want als je een bierviltje naar achter hebt weggetrapt, dan heb je eigenlijk aan je traptechniek gewerkt'. En dan volgt er steevast een dia met de juiste traptechniek.

Leuk om een studentensportleraar te hebben.

En jammer om geen student meer te zijn.

Supa shit en Candle Height

Onze kinderen zitten allebei op een zogenaamde pop- en rockschool. Het idee daarachter is dat ze tegelijk een instrument leren bespelen en begeleid door de muziekleraar in een bandje zitten. En ik moet zeggen, dat stimuleert enorm, vooral omdat ze krie keer in een jaar een optreden hebben (je moet bijvoorbeeld je nummers wel goed kennen, anders sta je behoorlijk voor paal en ze experimenteren er gezamenlijk behoorlijk op los).

Afgelopen week was hun eerste optreden. En het was fun! Vooral omdat er nog meer vriendjes en vriendinnetjes in verschillende bandjes speelden en ze allemaal bij elkaar gingen kijken en ook wij allerlei onvermoede talenten om ons heen zagen. Onze buurvrouw had haar zoon bijvoorbeeld nog nooit horen zingen, en daar stond hij ineens strak als leadzanger van de band.

Het kan verkeren....

Bol en Sint

Ik dacht: laat ik eens modern doen en m'n kado voor de surprise bij Bol bestellen. Helaas kreeg ik op 30 november een mail dat het kado (gewoon een papieren boek) helaas niet binnen de aangegeven levertijd van 8 dagen geleverd kon worden; dat ze verwachtten dat het artikel uiterlijk 7 december op het opgegeven adres bezorgd zou worden. 7 December? Dat zou veel te laat zijn! Pakjesavond was bij ons op 4 december.
En wie schetst mijn verbazing over het daarop volgende mailtje, gestuurd op 1 december: 'Wij zijn helaas niet in staat om onderstaand artikel te sturen. De leverancier bleek niet in staat om genoemd artikel te leveren. Onze welgemeende excuses voor het ongemak'.

Hadden ze niet meteen bij de leverancier kunnen informeren? Dan had ik tenminste nog ruim de tijd gehad een ander kado te bedenken; nu werd het weer een afgezaagde iTunescard.

Bol, bedankt! Jullie krijgen van mij de roe in de schoen! En volgend jaar geen verlanglijstje.

UB café

Ook de studenten en de wetenschappers zijn er nu achter (wij wisten dat natuurlijk al langer): de UB is het middelpunt van de campus. Dus ze komen in groten getale naar onze bibliotheek.

Dit is geen typisch Nijmeegs verschijnsel, zelfs geen typisch Nederlands verschijnsel, nee overal ter wereld groeien de bezoekersaantallen van de universiteitsbibliotheken. Hoe dat mogelijk is terwijl 'alles toch op het internet te vinden is'? Wel, men wil vooral ook elkaar ontmoeten; de UB is een inspirerende ontmoetingsplek voor (aspirant)wetenschappers geworden.

En dat is eigenlijk zo gek nog niet. Op de UB heb je toegang tot alle informatie, zowel fysiek als digitaal, je kunt er in alle rust zonder of met computer of laptop studeren en als je wilt overleggen, zijn er groepswerkplekken. Sommige studenten komen tevens om te flirten (en wie weet wetenschappers ook, maar die durven dat natuurlijk niet toe te geven), maar dat mag, alleen op je kamertje is ook maar zo alleen. Wij als UB spelen daar op in door soms iets leuks te organiseren en onze lounge in te richten op de 'dagverblijvers'.

Woensdag stond hierover een stukje in de NRC en donderdag in de NRCnext. De titel van het stuk in de NRC (zie afbeelding hierboven) luidde: 'Als een dorpsplein op de campus'; de foto bij het stuk was er een van onze leeszaal. De titel van (hetzelfde) stuk in de NRCnext luidde 'Café de Universiteitsbieb' en de foto erbij was van de oude bibliotheek van het Trinity College in Dublin.

Toch apart, vooral het verschil in fotokeuze. Spreekt onze leeszaal een jonger publiek (waar de NRCnext toch op mikt) niet aan? Het tegendeel is wel gebleken, lijkt me. Het zit altijd vol met studenten!

Cursus voor tennisouders

En dan ben je opeens - jawel - motivatiemanager en moet je naar een workshop voor het goed begeleiden van je kind voor, tijdens en na tenniswedstrijden. En wel van Slim Tennis, een bedrijfje onder leiding van Ajdin Kolonic dat gespecialiseerd is in met name de mentale ondersteuning van tennissers (inclusief hun ouders).

En daar ging-ie dan, van het verschil tussen intrinsieke en extrinsieke motivatie naar verschillen in beloning (met name belangrijk: wát beloon je, beloon niet te veel, omdat je anders kans hebt dat de intrinsieke motivatie extrinsieke motivatie wordt), kwaliteit van feedback (wees voorzichtig: ga niet op de stoel van de trainer zitten), realisme in het stellen van doelen (nota bene: 95% van de kinderen stopt met tennis op niveau omdat de druk te hoog wordt) en het creëren van de juiste sociale (tennis)omgeving van je kind.

In ieder geval moesten we ons in onze oren knopen dat onze kinderen emotioneel afhankelijk van ons zijn en te grote teleurstelling over een prestatie, welke dan ook, voor een kind aankomt als een mokerslag.

Hoe Ajdin aan al deze kennis komt? Heeft hij bijvoorbeeld zelf wel kinderen, vroeg een van de deelnemende ouders. Nee antwoordde deze, maar hij heeft zelf wel op hoog niveau getennist en de (hoewel goed bedoelde) juiste ondersteuning van zijn ouders gemist. En daar wil hij de aanstormende talenten voor behoeden; dat is zijn intrinsieke motivatie.

En bij wijze van afsluiting kregen we een uitzending van Heibel langs de lijn te zien, waarin een vader zijn tennissende dochter NIET op de juiste wijze ondersteunt. En wat dat met het kind doet.

Onze kinderen zal dat niet meer overkomen na het volgen van deze cursus; wij zijn de perfecte feedbackmachines geworden...

Slim Tennis Tips bij Kick (Keep It Cool Kids)

Bibliotheeklunch

Wat een lekkere broodjes (en fruit) weer bij de 'bibliotheeklunch voor de hunaniorafaculteiten' die wij vandaag georganiseerd hadden!

De thema's van deze jaarlijkse bijeenkomst waren: e-books, iPads, e-readers en Open Acces publiceren. En tevens heeft Natalia Grygierzyk zich gepresenteerd als de nieuwe directeur van de UB.

Er waren lezingen van collega's Els en Gerda en daarna mochten de wetenschappers lekker zelf spelen met de iPads en de e-readers; ze genoten er zichtbaar van. De volgende keer laten we onszelf sponsoren door Apple.....

meer foto's

Een tevreden klant twitterde na afloop:

Bijles

Eindelijk maar eens de stoute schoenen aangetrokken en officiële bijles natuurkunde georganiseerd voor mijn zoon. Een vriend van ons heeft hem al wel eens wat geholpen, maar blijkbaar is er toch meer en structurelere bijles nodig voor zoonlief, want het botert nog steeds niet tussen hem en natuurkunde.

En ook niet tussen mij en natuurkunde; ik was er vroeger geen ster in en het boeide mij ook niet. Aan het eind van de derde klas kreeg ik een 6- op mijn rapport, maar alleen op voorwaarde dat ik nóóit natuurkunde in mijn pakket zou opnemen. Nou, daar hoefde de leraar dan ook niet bang voor te zijn!
En dan moet ik natuurlijk ook niet mijn kinderen gaan helpen, want dan kun je er zeker van zijn dat dat van de wal in de sloot zal zijn.

Bijles vinden was via internet in elk geval niet moeilijk: Studentsplus diende zich bovenaan in de zoekresultaten aan en er was meteen plek. Alleen de prijs vond ik wat aan de hoge kant: 21 euro per keer maar liefst en dat verplicht 4 keer per maand. Maar goed, je kunt er ook weer per maand van af, dus maar even slikken die prijs dan. Alles beter dan zelf in die boeken duiken in ieder geval.

Maar dan is er altijd nog het toeval. En het toeval wilde dat ik gisteren een oud-buurmeisje tegenkwam dat net begonnen was met haar psychologiestudie aldaar. En die geeft (onder andere natuurkunde)les bij dezelfde organisatie. Nou, dat verdient goed, zei ik. Tenminste, als je hetzelfde bedrag krijgt als ik moet betalen. En geloof het of niet, zij krijgt daar 'maar' 10 euro per uur! Dat vind ik toch wel afzetten, zeg, van dat bureau.

Dus hebben we nu afgesproken dat we het oud-buurmeisje maar buiten het bureau voor een goedkopere prijs gaan inhuren. Maar dan moeten we nog minstens een maand wachten dus, want ik heb het contract al getekend helaas. En de jongen aan wie we gekoppeld zijn, klonk ook heel aangenaam (en had maar liefst een 9 op zijn eindlijst voor natuurkunde #hoekrijgenmensendattochvoorelkaar).

One way or the other, dit moet goedkomen!

Gastvrij Lent

Ik word altijd blij als ik langs dit soort gastvrije borden fiets, vooral als het in mijn eigen woonplaats is!

Klik op de afbeelding om de tekst te kunnen lezen

iPad opa overleden

Al veel in het nieuws geweest, maar het is zo'n heldere en weldenkende man, dat het geen kwaad kan ook hier de filmpjes met meneer Strubbe te plaatsen. De eerste met betrekking tot de iPad 1('een gouwe nieuwe') en de oude DOS-machine ('een trouwe vriend') waar opa geen afstand van wil doen:

En het tweede met betrekking tot de iPad 2 (waarop hij onder andere Angry Birds speelt):
En nu is hij dus overleden. Rust zacht, lieve opa Strubbe! Ik hoop dat er in de hemel ook iPads zijn.....

Janus Secundus

Gisterenmiddag om vijf uur, toen iedereen zich van kantoor huiswaarts spoedde, repte ik me naar het werk - op mijn vrije vrijdagmiddag nota bene!

Dan moet er wel iets bijzonders aan de hand geweest zijn.

En ja hoor, er was (weer eens) een activiteit bij de UB en dit keer de opening van een tentoonstelling over de Nederlandse dichter Janus Secundus, tegenwoordig in de vergetelheid geraakt, maar ooit even beroemd als Erasmus.

Daar moest ik, liefhebber van feesten en partijen, natuurlijk bij zijn, want de dichter dichtte ook nog eens in het Latijn. De bij de opening behorende speech werd gehouden door David Rijser, docent klassieken aan de UvA; die had meteen de lachers op zijn hand toen hij beweerde dat als je Seneca leest, zoals de middelbare scholieren tegenwoordig moeten, je het liefst zo snel mogelijk dood wilt. Nee, dan liever de gedichten van Janus Secundus lezen, dan krijg je weer zin om te leven. Jammer dat deze niet klassiek klassiek is, aldus Rijser. En daar hebben we even stevig op gedronken.

Natuurlijk kon ik het niet laten om een paar foto's te maken van het basiaal.

interview met Werner Gelderblom (samensteller tentoonstelling) over Janus Secundus op de radio (tweede helft tweede uur)

Nog meer digitale sinterklazen

Digitale sinterklaas

We vieren nu al een paar jaar achter elkaar sinterklaas met een 'samengeraapt clubje': de buren, mijn ouders en wij. En dat naar ieders zin, vooral naar die van de pubers, want die houden nu eenmaal van wat grotere groepen dan alleen het eigen gezin.

Dit jaar konden we echter geen datum vinden om gezamenlijk lootjes te trekken. Dus voor het eerst maar eens digitaal geprobeerd. Daartoe moesten we wel een emailadres voor mijn vader aanmaken, want die had er nog geen. Wát, geen emailadres? Ja, er bestaan werkelijk nog mensen die geen emailadres hebben. Maar nu misschien niet meer dus. En, surprise, het lukte nog ook allemaal. We moesten weliswaar een paar keer heen en weer bellen met mijn ouders voor de laatste instructies, maar dat is nog altijd beter dan dat steeds weer iemand z'n eigen lootje trekt, of van degene die hij vorig jaar ook al had.

En de verlanglijstjes? Die zien er bij bijna allemaal hetzelfde uit: een iTuneskaart graag. Behalve mijn ouders, die vragen tenminste nog normale kado's, niet van die malle kaartjes om lucht mee te kopen.

Maar nu mijn vader een emailadres heeft, ben ik er niet meer zeker van of zij niet volgend jaar ook.....een iTuneskaart willen.

De UB als datingwarehouse

Toen ik bij de universiteitsbibliotheek ging werken, dacht ik nog dat dit het een instituut voor het faciliteren van kennisoverdracht was. Maar niets blijkt minder waar. Het is gewoon een datingwarehouse!

Tenminste, dat heeft er veel van weg, als je de berichtjes op biddys.nl bekijkt.

Wat biddy is? De nieuwste flirtsoftwarerage onder de studenten. De site, een idee van UvT-student Koen Crooijmans, is nog maar een week in de lucht en er zijn al twee miljoenen pageviews geweest. Een gat in de markt dus!

We moeten onze informatiebalies maar gauw vervangen door datingservicedesks.

Don't try this at home

Zou de verzekering dit dekken?

via Jeroen

Hij kwam, zag en overwon

Grieken, denk aan het hout!

Al in de oudheid stonden de Grieken bekend om hun onbetrouwbaarheid; de toetreding tot de Europese Unie had dus veel beter voorbereid en afgetimmerd moeten worden; nu konden ze wat al te makkelijk hun truc met het houten (drachme)paard uithalen. Papandreou als moderne Odysseus; hij mag gaan uithuilen bij zijn Penelope.

Tja, en wat zal Papademos (of iemand anders, maar Papademos heeft wel de juiste naam om het Griekse volk te gaan leiden) ons gaan brengen? Houten muren?

Een mogelijke oplossing voor de Griekse crisis kreeg ik overigens van een Belgische collega (maar die moet zich eerst maar eens gaan buigen over de oplossing van de Belgische crisis!):

De Griekse crisis en hoe ze wordt opgelost

Het is een mooie dag in een klein Grieks plaatsje. Alle straten zijn leeg. Het zijn slechte tijden, een ieder heeft schulden en allen poffen. Op deze dag rijdt een welgestelde Nederlandse toerist door het Griekse dorpje en stopt bij een klein hotelletje. Hij zegt tegen de eigenaar dat hij de kamers graag bekijken wil, om er misschien een voor een nacht te huren en legt als onderpand 100 Euro op de desk. De eigenaar geeft hem een paar sleutels. Als de bezoeker de trap op is, neemt de Hoteleigenaar het geld, rent naar zijn buurman de slager en betaalt zijn schulden. De slager neemt de 100 Euro, loopt de straat uit en betaalt de boer. De boer neemt het geld en betaalt zijn rekening bij de koel opslag. De man daar neemt het geld en rent naar de kroeg om zijn drankrekening te betalen. De kroegbaas schuift het bedrag door naar een aan de bar zittende prostituee, waarbij de hij nog schulden had. De prostituee rent naar het Hotel om daar haar uitstaande rekening van 100 euro te betalen. De hotelbaas legt het geld weer op de balie. Op het eigenste moment komt de toerist de trap weer af, zegt dat de kamers hem niet aanstaan, neemt het geld van de balie en hij verlaat het dorpje.
Niemand heeft iets geproduceerd. Niemand heeft iets verdiend. Iedereen is zijn schulden kwijt en ziet de toekomst optimistisch tegemoet.
Zo, nu weten jullie hoe het zit. Het reddingsplan kan maar zo simpel zijn.

uitleg bij het plaatje

Bij de paus aan tafel

Soms heb je als collectieondersteuner leuke krenten in de pap en word je uitgenodigd voor boekpresentaties van een van je klanten/ hoogleraren. Zo werd ik donderdag uitgenodigd voor de boekpresentatie van Bij de paus aan tafel door Peter Rietbergen, hoogleraar cultuurgeschiedenis van onze universiteit.

Mooie speeches over een sappig onderwerp en een aardig inkijkje in het leven van de crème de la crème van de RU-historici: die blijken bijvoorbeeld namelijk een heus Historisch Eetgenootschap te hebben; om de beurt kookt een der historici een maaltijd op basis van een (meestal) middeleeuws recept en dat wordt dan gezamenlijk door de club genuttigd.

Helaas werd er door de boekhandel geen historische maaltijd geserveerd, wat natuurlijk wel zeer toepasselijk zou zijn geweest, maar de wijn vloeide gelukkig rijkelijk en in het boekje staan recepten genoeg om eens zelf aan de gang te gaan, waartoe we allen uiteraard van harte uitgenodigd werden.

Aardig detail wat betreft de kennis over de culinaire traditie van de pausen is dat degene die het eerste gedrukte kookboek geschreven heeft, een bibliothecaris was, wat de hoogleraar ertoe verleidde om in het door mij gekochte boekje te schrijven 'voor de hoedster van boeken zoals de eerste kookboekenschrijver óók was'.

Kijk, en dat zijn weer leuke dingen voor de (bibliothecaire) mens. Het voedt ten minste de ambitie!

Luister hier naar een interview met Peter Rietbergen n.a.v. zijn boek bij Wetenschap 24

Recreatieplas Lent

Wat dit nou weer is? Nee, ze hebben het trapveldje niet alweer afgebroken. Hier moet de recreatieplas van Lent komen. Jammer dat er een snelweg naast loopt en ik nog niemand iets heb horen zeggen over een geluidswal.....

Wil je nog meer foto's van dit waagstukje zien? Kijk dan hieronder en zoek (en hoor in gedachten) de snelweg. Zo jammer voor het toekomstige stiltegebied. Want verder wordt het volgens mij wel mooi!

De vierdaagse: voortaan een Lentse aangelegenheid?



Lenter eiland in wording

De bypass van de Waal is nog geen feit, of de Nijmegenaren hebben hun oog al op het nieuw te vormen Lentse eiland laten vallen. Voortaan moeten de vierdaagselopers daar hun jaarlijks terugkerende wandelmars maar starten en eindigen.

Het is toch niet te geloven, die annexatiedrang van Nijmegen! Laat dat eiland er eerst maar eens komen en rustig zijn weg zoeken. Misschien kan het helemaal geen grote mensenmassa's aan, of zakken die mensenmassa's straks in de Waal. Of is dat misschien wat het katholieke Nijmegen wil? Een doop van bijbelse omvang van de wandelende mens?

Nijmegenaren let goed op: het nu al prijzenwinnende eiland is Veur-Lent en zal veur Lent blijven! Handen af van het eiland en niet nuilen. Het is al erg genoeg dat er een gedenkteken is geplaatst voor een eiland dat er nog niet eens is.

Laat ons daar eerst van bijkomen.

Herfstfeest

Niet iedereen is zo blij met Halloween, ons immers opgedrongen door de commercie. Maar ik kan er geen hekel aan hebben, vind ze wel leuk, die oranje jack-o'-laterns die de creativiteit van de kinderen bevorderen (probeer er maar eens een te maken!) en hun liefde voor monsters en ander gespuis serieus nemen.

Samen met mijn dochter heb ik dan ook lekker halloweeninkopen gedaan vorige week: maskers, lampionnen, een flinke hoeveelheid halloweenlolly's. We verheugden ons zeer op het halloweenavondje.

Maar het liep niet zoals gepland. Mijn dochter werd ziek, het buurmeisje waar ze normaal mee langs de deuren gaan kwam pas laat thuis, en mijn zoon was niet erg enthousiast.

En ook aan de deur was het magertjes: slechts één kind belde aan. Zaten we daar met onze trommel halloweenlolly's.

Nou ja, misschien dat er met Sint-Maarten nog wat kinderen langskomen. Ik zal ze met open armen ontvangen!

tips voor Halloweenversieringen

Weekendje Aken

Die Karel had wel gelijk, toen hij Aken als residentie koos. Prachtige stad! Met heerlijk thermaalbad.

Urbs et aqua, wat wil je nog meer?

Woordvete

Scrabbelen, daar hebben de kinderen bijna nooit zin in. Maar Wordfeud, dat kunnen ze de hele dag door spelen. Wat zou daar het geheim nou van zijn? In zo'n geval is er maar één oplossing: zelf eens proberen!

En daar hoefde ik niets voor te doen; een kleine opmerking in die richting en hup, de boel was op de iPad gedownload en ik speelde met beide kinderen en een paar onbekenden tegelijk. En iedere keer als iemand van deze medespelers een woord had gespeeld, kreeg ik een pushbericht (oftewel een niet te negeren alarmbel als je het geluid hebt aanstaan). En dat terwijl ik met veel verhevener zaken bezig was! De ultieme van-het-werk-afhouder; dat is natuurlijk het geheim.

Al gauw had ik mijn kinderen verslagen (al scheelde dat bij mijn dochter maar een haar), dus die wilden niet meer met mij spelen - zo zijn ze dan ook wel weer. Watjes. Mooi wordfeudwoord trouwens, vooral als het gelegd kan worden op een drie keer letter- of woordwaarde.

En dus ging ik maar op zoek naar andere spelers. De buurvrouw bleek een goede tegenstander. Gelukkig won ik uiteindelijk van haar, al was het met een schuttingwoord, door mijn kinderen bedacht (want meekijken en aanwijzingen geven, dat doen ze graag). Aanvankelijk dacht ik dat dat niet mocht: schunnige woorden met wordfeud. Dat kwam omdat mijn poging het woord 'sex' te leggen door de software werd afgekeurd. Maar verhip, seks mag wel. Alleen ben je als je seks speelt, de 'x' nog niet kwijt. En dat is wel een nadeel, dat je bij elk spel een 'x', een 'q', een 'y' en twee keer een 'c' moet zien kwijt te raken. Bij het gewone scrabble heb je nog wel eens het geluk dat je die letters niet krijgt. Nu krijg je ze altijd.

De 'x' wordt meestal kwijtgeraakt door 'ex' te leggen. Exen mag ook. De 'q' raak je gemakkelijk kwijt met 'quat'. De eerste keer dat ik quat legde, leverde dat overigens de volgende conversatie op: 'Wat is dat, mamma, quat?' 'Een soort drugs'. 'Oh, pappa, mamma leert ons dingen over drugs!'

Ja, ze leren veel van dit spel. Soms leggen mijn kinderen woorden die ik niet ken. Ik ben dan verbaasd dat zij die woorden wél kennen. Wat blijkt: ze kennen die woorden ook niet, maar proberen gewoon maar wat te leggen. De software keurt het goed of af. En zo dringen de meest vreemde woorden hun woordenschat binnen. Alles voor die drie keer woordwaarde. En het vestigen van records. Ze vinden het te gek om met z'n tienen of twintigen tegelijk te spelen, zonder te wachten (je mag desnoods 72 uur wachten voor je een nieuw woord legt) en er ondertussen op los te chatten (ja, er zit ook een chatfunctie op!). Tja, daar steekt scrabble wat bleekjes bij af. Tenzij je natuurlijk van onthaasten, wachten en subtiele ruzies over een woord houdt.

Scrabble is bij mij dus zeker nog niet uit beeld. Maar eerst moet ik @niconij een keer zien te verslaan, want het begint er werkelijk op te lijken dat hij wordfeudkoning van Lent wordt. En dat mag natuurlijk niet gebeuren. Zou hij, IT-er van beroep, er misschien een hulpprogrammaatje naast hebben?

Uitleg bij DWDD
Tips

P.S. Sinds de wordfeudhype schijnen er ook weer meer Scrabble bordspellen verkocht te worden; onverwoestbaar, dat spel!

Stil in mij

Je hebt absolute stilte, relatieve stilte, gewenstse stilte, ongewenste stilte, heerlijke stilte, oorverdovende stilte, zittende stilte, staande stilte, warme stilte, koude stilte, geconcentreerde stilte, gedeelde stilte.
Ik heb ze gisteren allemaal meegemaakt op de stiltedag.

En toen werd het echt stil, langdurig stil, vredig stil. En da's ook wel eens fijn. Want waar vind je dat nog tegenwoordig: stilte.

Trapveldje (5)

Verschillende mensen hebben me de laatste tijd gevraagd hoe het nou toch met het trapveldje is. Wel, zoals hierboven dus. In de verte schiet de huizenbouw al flink op, maar rondom het veldje nog niet.

En de reden voor de trage voortgang is eigenlijk best spectaculair: er zijn belangrijke archeologische vondsten gedaan in de grond waar de nieuwbouw moet verrijzen.
En nee, deze keer niet uit de Romeinse, maar uit de Merovingische tijd - vijfde eeuw na Christus. Maar liefst 18 gave skeletten zijn er aangetroffen.
En ook vandaag waren ze weer in volle hevigheid aan het graven:

De volgende mooie foto's van de skeletten zijn onlangs gemaakt door de Lentse Lucht:

Ik houd jullie op de hoogte!

Uren stilte maken

Gisteravond hadden we weer mindfulness. En de leraar plaagde ons met een meditatie van drie kwartier.

Na een kwartier merkte je de onrust bij ons deelnemers al, want we hadden steeds geoefend met een meditatie van een kwartier. Maar - zo blijkt nu - een kwartier is maar voor watjes. Een uur mediteren, dat begint tenminste ergens op te lijken. Maar onze lichamen zijn daar helemaal niet op gebouwd, onze benen begonnen te slapen, we kregen spierpijn in onze heupen, rug en nek.
'Dat is juist goed oefenmateriaal', zo hield de leraar ons voor, 'want dan moet je ongemak, pijn en weerstand overwinnen en gewoon met deze zaken zijn, ze toelaten, ermee zitten (letterlijk, niet figuurlijk), zogezegd'. En als klap op de vuurpijl werd er in de zaal naast ons gesprongen en tegen de muur gebeukt. Ook dat was prachtig oefenmateriaal volgens onze leraar. Irritatie overwinnen. Alsof hij de mensen had ingehuurd voor dit doel. Gelukkig voor ons duurde deze irritatiebeproeving maar vijf minuten. Daarna zaten we weer heerlijk - nou ja heerlijk - in de stilte.

Een kleine opmaat voor onze beproeving voor aanstaande zaterdag: de stiltedag. Maar liefst 7 uur in stilte doorbrengen, zonder iets te zeggen, ook niet tijdens de thee, ook niet tijdens de lunch. Nee gewoon er zijn, naar binnen keren, je diepere lagen ontdekken, zien wat er bovenkomt. 'Maar er zal vermaak genoeg zijn', zo stelde de leraar ons gerust, 'we doen een zitmeditatie van een half uur, een bodyscan, een loopmeditatie, staande yogaoefeningen, zittende yogaoefeningen, een stiltewandeling. O ja, en aan het eind van de dag evalueren we kort, een half uurtje.'

Gelukkig maar. Er kwam weer wat kleur op de wangen van ons deelnemers.

Inwijding in de Nederlandse literatuur

Voor mijn zoon is het zover: hij zal ingewijd worden in de Nederlandse literatuur, tenminste zo kondigde zijn lerares Nederlands dat aan.
Maar wat is dat eigenlijk, literatuur, vroeg mijn zoon mij. Nou, dat zijn boeken die ECHT ergens over gaan, het gewone leven overstijgen door bijvoorbeeld bijzonder mooi, grappig of spannend taalgebruik, bijzondere wendingen, die je diep in je hart raken, je een blik in een totaal andere, soms absurde wereld geven, waardoor je bijvoorbeeld geroerd wordt of na gaat denken. Maar hopelijk vooral geamuseerd wordt. Nou ja, zoiets.

De volgende dag kwam mijn zoon trots thuis met een lijst van 10 titels waar ze van de juf uit mochten kiezen:

Mamma Tandoori van Ernest van der Kwast
Joe Speedboot van Tommy Wieringa
De helaasheid der dingen van Dimitri Verhulst
Vallen van Anne Provoost
Gebr. van Ted van Lieshout
Isabelle van Tessa de Loo
Het gouden ei van Tim Krabbé
De dagen van de bluegrassliefde van Edward van de Vendel
Twee koffers vol van Carl Friedman
Het diner van Herman Koch

En aangezien de titels de kinderen niets zeiden, dat had de lerares ook wel gesnapt, had ze over elk van de titels iets verteld en soms zelfs stukjes uit het boek voorgelezen. Mijn zoon wist al voor welk boek hij ging: Het gouden ei (van Tim Krabbe, zo had de lerares geschreven). Dat sprak hem meteen het meeste aan en het was niet te dik (voor hem - en de meeste van de middelbare scholieren - een zeer legitiem criterium).

Een goede keuze, zei ik, dat is een spannend boek. Waarop mijn zoon antwoordde: 'hoe kan dat nou, een spannend boek?' Films kunnen spannend zijn, maar boeken?

Er zal een wereld voor hem opengaan. En ik zal hem troosten als hij een nachtmerrie krijgt.

Toekomst en verleden

Gisteren was ik rijk, want had ik een blikje in de toekomst en in het verleden. In de toekomst door deelname aan het mini-symposium 'Does the university library have a future?' ter ere van het vertrek van onze directeur Graham Jefcoate en in het verleden door het bijwonen van de lezing van Fik Meijer over zijn essay Lessen uit Rome, dat hij ter ere van de maand van de geschiedenis schreef.

Een vol programma, vooral omdat er naast het mini-symposium (met veel buitenlandse gasten) ook nog een receptie (met nog meer buitenlandse gasten) ter ere van GJ was. Een waardig afscheid, met veel lofprijzingen met betrekking tot diens internationale netwerk en academische houding (en ook koppigheid). En een terugblik op z'n carrière door hemzelf.

Ook bij de lezing 's avonds veel terugkijken naar het verleden, maar dit keer van Rome en wel in het bijzonder de behandeling van de immigranten door de Romeinen. Zouden wij daar nog iets van kunnen leren? Volgens Fik Meijer wel. We zouden kunnen kijken wat er goed ging (de opname van de vreemde godsdiensten en gebruiken in de hunne) en wat er fout ging (de reactie op en behandeling van de christenen).

Vandaag heb ik me voor de zekerheid maar weer volledig op het heden gericht.

Schaamnamen 2011

Leuk, je kunt bij BNN weer stemmen op de schaamnaam van het jaar.
Genomineerden dit jaar:

Aart Bol
Annewil Hokken
Ans Mooi-Monster
Baudia Ree
Ben Nitrauw
Bennie Dood
Bing Go
Bob Bel
Bob Sleeman
Chris Musch
Dave Filet
Douwe Kwak
Ellis Tieke
Frank Rijk
Jo de Jong
Kin Ki Jim
Ko Mies
Louwe Pruim
Mette Bus
Mevrouw Plu-in 't Hol
Panda de Haan
Queeny de Koning
Ralf Pakbier
Robin Hoedjes
Ron Dingen
Sam Bal
Storm 't Hart
Teddy Beer

Ben benieuwd. Vind Sam Bal wel Ko Mies.

Bosatlas

Mijn dochter zit in de brugklas en heeft aardrijkskunde. Bij de lessen aardrijkskunde gebruiken ze op haar school af en toe een atlas. Dat kan. Dat is misschien wel goed. Laat ze een beetje met zo'n atlas klooien tijdens de les en iets leren over schalen en legenda's en zo. Al vraag ik me af of ze niet beter ook les in het gebruik van Google Earth of Google Maps kunnen krijgen. Maar dat wordt nagelaten. De atlas, daar draait het in aardrijkskundeland nu eenmaal om blijkbaar. Oké, dat zal dan wel. So far so good.

Alleen moeten ze soms ook opdrachten thuis maken met de atlas en wij hebben niet dezelfde atlas als dat ze op school hebben. En daar beginnen de problemen. Want de paginanummering van de opdrachten uit het boek komen niet overeen met de paginanummering van onze thuisatlas, die een paar jaar geleden is aangeschaft, dus nog redelijk nieuw.

En dan worden de antwoorden op de vragen ook niet goedgerekend, wat zeg ik, de docent maakt zelfs een aantekening in het dossier van kindlief dat het huiswerk niet gemaakt is omdat de paginanummering niet klopt. En bij twee keer het huiswerk niet maken volgen er sancties. 'Je moet maar zorgen dat er een goede atlas bij je thuis komt, want anders levert dat puntenaftrek op. Het moet de 53e of 54e editie van de bosatlas zijn. Je mag 'm ook van de bibliotheek lenen, maar houd er rekening mee dat je de atlas de komende 6 jaar nodig hebt.'

En aangezien ik geen zin had om de zoveelste atlas de kopen (ik had die van mijzelf van de middelbare school ook nog, maar ja 48ste druk), heb ik toch maar even gekeken of ik zo'n nieuwe atlas bij de bibliotheek kon lenen. Helaas, allemaal uitgeleend.

En waarom zat de atlas dan niet in het 'gratis' boekenpakket? Vermoedelijk omdat er geen ruimte meer was in het pakket voor 70 euro extra voor het vak aardrijkskunde. Nee, het hoort blijkbaar bij de standaarduitrusting van een huishouden met middelbare scholieren. Ja, de juf zei nog dat je het gewoon had kunnen aankruisen bij de leverancier van het 'gratis' boekenpakket. Ja, zeker net als de rekenmachine die elders voor de helft van de prijs verkrijgbaar is.

Morgen De Slegte maar eens proberen.

Baby's en computers

Baby's kun je niet snel genoeg vertrouwd laten raken met computers. Dus geen aap-noot-mies boekje. Nee, véél te ouderwets. Meteen een HTML-boekje.
En een mooi, degelijk houten schoolbord? Nee, ook niet doen. Meteen een laptopformaatje.

Voor en na Christus

Het kan aan mij liggen, maar ik heb in Nederland nog geen discussie zien oplaaien over het feit of de tijdsaanduiding voor en na Christus wel zo politiek correct is. Want de tijdsaanduiding 'voor en na Christus' is natuurlijk wel erg christencentrisch, gekoppeld aan slechts een van de vele godsdiensten die de wereld rijk is.

In Amerika hebben ze BC (Before Christ) en AD (Anno Domini) al wat langer vervangen door BCE (Before Common Era) en CE (Common Era) en nu laat men bij de BBC (Believers Before Christ?) ook de verslaggevers vrij om uit een van beide systemen (het religieus getinte Anno Domini of het neutralere Common Era) te kiezen. In Amerika schijnt het vooral de Joodse lobby geweest te zijn die voor eliminering van de heer in de tijdsaanduiding gepleit heeft; bij de BBC lijkt de wens meer uit de moslimhoek te komen.

Nu heb ik de Engelstalige indeling van BC en AD altijd al een beetje vreemd gevonden: vóór Christus gaat in het Engels (Before Christ) en na Christus in het Latijn (Anno Domini). Hoe inconsequent kun je zijn? Alleen al om die reden zou het wat mij betreft een verbetering zijn de PCT (politiek correcte tijdsaanduiding) CE en BCE te hanteren. Go for it, Englishmen!

Maar hoe zou de politiek correcte Nederlandse benaming dan moeten luiden? VOGJ (Voor Onze Gemeenschappelijke Jaartelling) en OGJ (Onze Gemeenschappelijke Jaartelling)? Of dat onze lekker weglaten en er VGJ en GJ van maken? Of - liever - nóg korter: Voor Nul en Na Nul. Nee, dat klinkt ook niet lekker. Je voelt de grappen al aankomen.

Jezus, dat politiek correcte gedoe valt nog niet mee! Heb jij een idee?

Bijzondere dag

Vandaag een bijzondere dag; de bijzondere grafsteen van een bijzonder mens met een bijzondere groep ingewijd. Het water dat stroomt en de steen die de stroom verlegt. We get to carry each other.

Zomer in oktober

Op 1 oktober op het strand met de najaarskermis aan de overkant. Hoe vet is dat?