Het is toch al zo'n tien jaar geleden dat ik met lesgeven gestopt ben, maar een beetje contact heb ik nog altijd met die tijd, bijvoorbeeld door (feestjes met) oudcollega's.
En natuurlijk kan in dat rijtje tegenwoordig ook Facebookcontact (met die oudcollega's) niet ontbreken. En sommige van die oudcollega's hebben contact met hun oudleerlingen, bijvoorbeeld omdat ze die wat beter kennen, al is het maar omdat hun eigen kinderen ermee bevriend zijn/waren. En zo word ik door Facebook ook naar die oudleerlingen geleid en vice versa.
En - geloof me - het is zo leuk om te zien wat er van die scholieren van toen terecht is gekomen. Ze hebben allemaal schitterende carrières, zijn aan het promoveren, werken bij gerenommeerde instituten, geven zelf les, hebben prachtige partners, soms zelfs al een kind/ kinderen, of zijn alweer gescheiden.
Zonder facebook had ik waarschijnlijk nooit kunnen zien wat er van hen geworden is, op een enkeling na die heel erg beroemd zou worden en constant op tv zou verschijnen of zo.
Het voelt als een blik naar het verleden met toekomst.
Bijzonder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten