Inwijding in de Nederlandse literatuur

Voor mijn zoon is het zover: hij zal ingewijd worden in de Nederlandse literatuur, tenminste zo kondigde zijn lerares Nederlands dat aan.
Maar wat is dat eigenlijk, literatuur, vroeg mijn zoon mij. Nou, dat zijn boeken die ECHT ergens over gaan, het gewone leven overstijgen door bijvoorbeeld bijzonder mooi, grappig of spannend taalgebruik, bijzondere wendingen, die je diep in je hart raken, je een blik in een totaal andere, soms absurde wereld geven, waardoor je bijvoorbeeld geroerd wordt of na gaat denken. Maar hopelijk vooral geamuseerd wordt. Nou ja, zoiets.

De volgende dag kwam mijn zoon trots thuis met een lijst van 10 titels waar ze van de juf uit mochten kiezen:

Mamma Tandoori van Ernest van der Kwast
Joe Speedboot van Tommy Wieringa
De helaasheid der dingen van Dimitri Verhulst
Vallen van Anne Provoost
Gebr. van Ted van Lieshout
Isabelle van Tessa de Loo
Het gouden ei van Tim Krabbé
De dagen van de bluegrassliefde van Edward van de Vendel
Twee koffers vol van Carl Friedman
Het diner van Herman Koch

En aangezien de titels de kinderen niets zeiden, dat had de lerares ook wel gesnapt, had ze over elk van de titels iets verteld en soms zelfs stukjes uit het boek voorgelezen. Mijn zoon wist al voor welk boek hij ging: Het gouden ei (van Tim Krabbe, zo had de lerares geschreven). Dat sprak hem meteen het meeste aan en het was niet te dik (voor hem - en de meeste van de middelbare scholieren - een zeer legitiem criterium).

Een goede keuze, zei ik, dat is een spannend boek. Waarop mijn zoon antwoordde: 'hoe kan dat nou, een spannend boek?' Films kunnen spannend zijn, maar boeken?

Er zal een wereld voor hem opengaan. En ik zal hem troosten als hij een nachtmerrie krijgt.