Nog geen verlanglijstje?

Nog geen verlanglijstje opgestuurd naar de Sint? Kun je nog snel doen. Via twitter.

Vrouwen die lezen zijn gevaarlijk

Vrouwen die lezen zijn gevaarlijk: dat is de titel van een boek dat enorme populairiteit kent in Duitsland. En of de titel klopt? Vast wel, want lezen kost heel veel tijd en kan niet besteed worden aan strijken, boodschappen doen en koken. En kan vrouwen maar op slechte ideeën brengen, bijvoorbeeld als er in die boeken over overspel wordt gesproken (vraag maar aan Emma Bovary!). Of niet, want dan is de vrouw daar niet meer nieuwsgierig naar, omdat ze er via het lezen al kennis mee heeft gemaakt en het zelf niet meer hoeft uit te proberen.
Maar als vrouwen niet lezen, wat gaan ze dan doen? Televisie kijken (heel gevaarlijk), shoppen (nog veel gevaarlijker) of werken (het allergevaarlijkst). Eigenlijk redelijk onschuldig dus, dat lezen.....

In het voorwoord van het boek, dat door Kristien Hemmerechts is geschreven en vrij op pdf beschikbaar is, wordt de vraag gesteld waarom er toch zoveel afbeeldingen zijn met lezende vrouwen: is dat erotiserend, een excuus om een vrouw af te beelden, of vervelen de vrouwen zich gewoon en lezen ze een boekje tijdens het poseren dat er dan maar bij wordt geschilderd?

Het verdient aanbeveling om het hele stuk van Hemmerechts te lezen, maar hier alvast een paar aardige uitspraken uit het voorwoord:

'Over de vrouw die leest, weten we één ding met zekerheid: ze is niet waar ze is; ze is 'hier'en ze is 'elders''.

'En dat we meer tijd nodig hebben om een leven te leven dan om erover te lezen. Was dat niet het geval, dan zouden wij nooit over het leven van iemand anders kunnen lezen. En hoe eenzaam zouden we dan niet zijn.'

'Leven, lezen, leren: is het een toeval dat die woorden zo sterk op elkaar lijken?'

Het boek staat vol met mooie illustraties (schilderijen, tekeningen en foto's) van lezende vrouwen. Het lijkt me een prachtig boek en absoluut ongevaarlijk.

Maar hoe zit dat nou met schrijvende vrouwen? Zijn die wel gevaarlijk? Het toeval wil dat daar ook een boek over bestaat. Daar is geen stukje van openbaar. Dat kan ik me wel voorstellen. Schrijvende vrouwen zijn natuurlijk stukken gevaarlijker dan lezende vrouwen....

recensie uit de Volkskrant

Gerrit haalt uit

Gerrit (nee, niet die, maar Komrij) haalt uit naar twee schrijvers die momenteel zeer in de goedkeurende belangstelling staan bij het Nederlandse publiek: Kluun en Kader Abdolah.
Het zijn geen nieuwe artikelen, maar oude stukken uit Vrij Nederland. Helaas nog steeds diep raak. Wat Kader Abdolah betreft, ben ik milder, maar ik kan me er toch iets bij zijn kritiek voorstellen. Meneer Festina snapt al langer niet wat ik aan zijn boeken vind; daar zal ik vast door beïnvloed zijn.....

Boeken niet uit de mode bij de UB: Graham strikes back

Als reactie op de bezorgde reacties op de ombouwing van het bibliografisch centrum tot Learning Zone slaat onze bibliothecaris (Graham Jefcoate) terug in de Vox middels een ingezonden brief. Dat is maar goed ook, want er stond deze week een derde (!) bezorgde reactie in, van een promovendus kerkgeschiedenis deze keer. Nou ja, het is in ieder geval publiciteit: de bibliotheek is flink in het nieuws en op deze manier kunnen we ons beleid en onze verdiensten tenminste nog weer eens uitleggen.

Graham schrijft:

In Vox en op Voxlog stonden afgelopen week brieven die de indruk geven dat de bibliotheek geen belangstelling meer heeft voor gedrukte boeken. Dit is niet juist. Het Bibliografisch Centrum wordt inderdaad een studentgerichte 'Learning Zone' met rond de 100 pc's, dit volgens de wensen van de universiteit en de studenten en conform de ontwikkelingen in vele universiteitsbibliotheken in Nederland en in het buitenland. Enkele van de gedrukte bibliografieën die nu in het centrum staan worden nauwelijks nog ingezien.
........ (een lang stuk over de zorg voor onze gedrukte collectie).....
Bovendien koopt de universiteit nog jaarlijks een behoorlijk aantal gedrukte boeken en tijdschriften (21.047 banden in 2008). Ook nu de UB Nijmegen, zoals bijna alle wetgenschappelijke bibliotheken, primair digitale bibliotheek wordt, wordt veel aandacht ook besteed aan ons gedrukt erfgoed en de actuele 'hybride'collectie van digitale en gedrukte bronnen. Al met al hoop ik de lezers overtuigd te hebben dat de UB zeker niet het gedrukte boek uitbant.'

Donderdag 10 december is de opening van onze (paarsfluwelen) Learning Zone. Tegelijkertijd wordt ook onze nieuwe zaal voor het raadplegen van oude en kostbare werken geopend. En 's middags is de opening van de UB-tentoonstelling 'verbruikt verleden' (een collectie unieke boeken uit het voormalige klooster Soeterbeeck, met als topstuk een pas verworven vijftiende-eeuws graduale dat in het verleden is hersteld met oude resten papier).

Kijk, dat is handelen! Vul in dat aanmeldingsformulier voor de opening!

Order!

Sommige docenten vinden uitdrukkelijk dat het bijbrengen van fatsoen bij hun taak hoort. Zoals bijvoorbeeld de lerares wiskunde van mijn zoon. Zij zag een leerling nogal nonchalant de klas binnenstrompelen.
'Kom jij eens hier, loop eens rechtop, knoop je veters vast (of zal ik dat voor je doen?) en trek je broek eens omhoog. Dit ziet er echt niet uit. Vorig jaar had ik een leerling in de klas die het ook stoer vond om z'n broek zo'n beetje op z'n heupen te hangen. Toen ik 'm vroeg om een som op het bord uit te komen rekenen, stond-ie ineens in z'n onderbroek. Nou, lekker stoer!'

Dit verhaal vertelde mijn zoon gisteravond bij het avondeten.

Het enige wat mijn dochter vervolgens wilde weten, was wat voor onderbroek die jongen nou aanhad....

Niet alleen de bestuurders van de culturele instellingen....

.....kunnen niet meer met elkaar door één deur, maar nu ook de bestuurders van de stad Nijmegen niet meer. De reacties van het publiek zijn uiteraard weer niet van de lucht:

Nu maar hopen dat die studenten in nijmegen ook echt slim gaan worden en niet alleen maar links stemmen bij de volgende verkiezingen, dan kan het nog een leuke stad worden ook! Maar ja aangezien de leraren allemaal van die linkse baarddragende socialisten zijn zal de kans wel weer erg klein zijn.

goed gedaan.
links, jullie hebben geen antwoorden.
altijd maar zeggen belast de rijken
noem de rijken eens niet zo vies, gewoon de werkenden
Jullie links werkenden zijn diegene die 32 uur per week, 4 dagen van 480 minuten maken
Dit si gewoon waa, geen extra inzet, overal rechten zien, geenplichten zien, mensenn die meer werken als vieze rijken betitelen, bah links

En nog meer van dat soort fraais.

Gevallen over de OZB. Hoe ga je dat je kleinkinderen vertellen?

Vicesimus septimus

Bij ons heeft zich gevoegd Gert Jan Hermus. Hij is werkzaam in de bibliotheekbranche sinds 1984; momenteel met veel plezier als regiomanager voor de vestigingen Sneek en IJlst bij de Stichting Bibliotheken Súdwest Fryslân. Hij heeft een blog, een hyvespagina en is aangesloten bij Bibliotheek 2.0. Alom op het web aanwezig dus!

Welkom!

Kader Abdolah begrijpt het

Kader Abdolah begrijpt hoe je bruggen bouwt! Over het bezoek bij de paus gisteren zegt hij: ,,Het leek wel of ik mijn familie terugzag, alleen in andere kleuren. De imam van onze moskee, mijn oom, droeg altijd gele pantoffels, de paus droeg vandaag rode schoenen. Ik zie weinig verschil''.

Kijk, zo hoort het.

Verdere uitspraken:

,,Het was een buitengewoon mooie ervaring om de paus in deze omgeving en op deze manier te mogen ontmoeten. Dat had ik niet verwacht, maar het heeft me zeker geïnspireerd om nu nog mooier te schrijven.''

,,Het voelt alsof ik de voetstappen van God achter de gordijnen heb gehoord".

,,Er was duidelijk oogcontact. Ik was natuurlijk ook de enige die er Oosters uitzag. Het was verrassend sfeervol, je voelde er de glorie, de macht, de kunst. De paus zei dat God ons talent heeft gegeven en riep ons op dat te gebruiken om pijn, verdriet en geluk te tonen. Dat mijn talent van God komt, heb ik altijd al ervaren en het is mooi om dat bevestigd te zien door de paus.''

Zie NRC en SPQR voor de meeting paus/ beroemde kunstenaars.

Meneer Foppe sluit zijn blog

Hé, dat is nou jammer. Meneer Foppe sluit zijn blog. Omdat-ie alleen maar was opgezet om z'n boek te promoten. En ik was er net aan gewend dat 'Bieslog' weer terug was. Nou, nu ga ik 'm ook met grof geweld uit m'n sidebar verwijderen. Zal hem leren!

Klein succesje

We hebben een klein succesje behaald met ons expogroepje: onze tijdlijn is inmiddels ruim 2.600 keer bekeken en staat bij de populaire tijdlijnen (tussen items over Michael Jackson en Barack Obama).

Gauw kijken, anders is-ie er weer vanaf!

Zo bijzonder is het tijdlijntje namelijk nou ook weer niet, meer een expiriment eigenlijk. Maar nu is de tijdlijn ook al kandidaat voor de presentatie van de touchtable bij de opening van de Learning Zone van de UB op 10 december.

Zomertijd

De meningen over Zomertijd van Coetzee zijn niet allemaal (zie commentaar) positief. Ik ben in ieder geval wel positief: origineel om je eigen autobiografie uit de mond van anderen die een rol hebben gespeeld in een bepaalde periode van je leven tevoorschijn te toveren.

En het grappige is dat de lezer over die personages (zogenaamed geïnterviewd door een bewonderaar van Coetzee die de goede man nog nooit gezien of gesproken heeft) eigenlijk bijna nog meer te weten komt dan over Coetzee zelf.

De beschreven periode is de tijd dat Coetzee vanuit Amerika naar Zuid-Afrika teruggekeerd is, onder andere om voor zijn vader te zorgen. Erg goed kunnen ze niet met elkaar overweg, maar ze delen bij gebrek aan beter (lees: geld) toch een arbeidershuisje samen. Tijdens de' interviews' met de bekenden uit Coetzees omgeving (waaronder enkele minnaressen die dat niet met hart en ziel waren) blijkt dat dit niet Coetzees gelukkigste periode in zijn leven is. Sowieso blinkt hij niet uit in sociaal gedrag, maar tijdens deze periode wordt het hem wel heel erg moeilijk gemaakt. Hij ergert zich kapot aan de apartheid en de sociale ongelijkhedi die daaruit voortvloeit. Noch blank, noch zwart profiteert van dit regime.

En wat het lot van de christelijke beschaving in Arfika betreft, daar hebben ze nooit een minuut van wakker gelegen. En dit - dit! - zijn de mannen onder wier vuile duim hij leeft!

Naast de interviews zijn er ook dagboekfragmenten in het boek opgenomen, evenals toevoegingen van de 'biograaf'. Ronduit ontroerend zijn de laatste paar fragmenten over de laatste dagen van zijn vader. Die hakken erin. Niet een moment om je op je gemak bij te voelen. En zich op zijn gemak voelen, dat is nou juist een van Coetzees minst sterk ontwikkelde karaktertrekken:

Voelde hij zich bij iemand op zijn gemak? Hij was geen op-zijn-gemakmens, als je dat zo zeggen kunt. Hij ontspande nooit. Dat heb ik met mijn eigen ogen gezien. Dus: voelde hij zich op zijn gemak bij zwarten? Nee. Hij voelde zich niet op zijn gemak bij mensen die zich op zijn gemak voelden. Het gemak van anderen gaf hem een ongemakkelijk gevoel.

 En soms is dat nog herkenbaar ook!

Gratis BlackBerry

Dat is toch wel echt zwijnen, als je een gratis BlackBerry vindt! Eén van onze studenten van de RU overkwam dat en nee, hij was niet eigenlijk van iemand anders, hij was daar neergelegd om gevonden te worden. Een stunt van studentencarrièreblad SUM.

De BlackBerry was verstopt in de bibliotheek. Goh, wat jammer dat ik niet beter uit mijn doppen heb gekeken......

Onze Anja

Hoe zouden ze 'onze' Anja eigenlijk gevonden hebben? Met de nieuwe zoekmachine? Succes in ieder geval, Anja!

foto via NVB-online

Serie spotprenten Venus van Milo

Stilus heeft een mooie serie spotprenten van de Venus van Milo op zijn site gezet. Vooralsnog zie ik geen reden om mijn avatar te wijzigen. Als ik dat ooit doe, verander ik 'm naar de Venus van Dali.

Maar grappig zijn ze wel, die cartoons!

Museum Orientalis anderhalf jaar dicht

Wat is dat toch met die culturele instellingen in Nijmegen, verzuchtte ik pas al. En nu is daar weer het verhaal van een culturele instelling in het rijk van Nijmegen bijgekomen en wel het museum Orientalis. Dat heeft 57 man personeel (waarvan 20 man vast personeel) tijdelijk ontslagen en gaat anderhalf jaar dicht.

Triest, want het is een mooi museum, dat werkelijk prachtig gelegen is. Daar moet toch iets van te maken zijn? Ze zijn al getransformeerd van een Bijbels Openlucht Museum naar een museum dat meerdere religies belicht. Maar blijkbaar trekt dat toch te weinig bezoekers. Door verkeerd bestuur? Volgens verschillende reaguurders in ieder geval wel. Anderen wijten het exploitatietekort vooral aan de gemeente, die te weinig geld uittrekt om dit museum, dat een brug wil slaan tussen te religies, te steunen.

Rond de kerst zijn ze in ieder geval een weekje open. Misschien toch maar eens gaan. Om ze een hart onder de riem te steken.

Op drumles? Alsjebleift niet!

Mijn dochter zit sinds kort op muziekoriëntatie. Tijdens deze oriëntatie krijgen de leerlingen elke week een ander instrument dat ze kunnen uitproberen; na een half jaar mogen ze dan een keuze maken met welk instrument ze door willen gaan. Dit keer waren de drums aan de beurt. De leraar had gezegd dat ze gevoel heeft voor drummen (zul je altijd zien).

Ik schat dat het minstens een weekend gaat duren om de drumdroom in duigen te laten vallen. Ik moet er namelijk niet aan denken....

Verbaasd meisje

De juffrouw voor Grieks vroeg: 'Waarom heb jij je woordjes niet geleerd?'
'Omdat Wrts (een online woordjesoverhoorprogramma) geen Griekse tekens kent', antwoordde het meisje.
'Nou, maar ik zie dat je gelukkig je hand nog hebt om te schrijven!'

Dominee Gremdaat over godenslaap en kunstescapisme

Dominee, u zou zo ambassadeur voor de bibliotheek kunnen worden!

Nationale gekte

Grotere kaart weergeven

Het lijkt wel een nationale gekte! Iedereen stuurt elkaar foto's en links van zijn werkplek of huis op Google streetview. Ok dan, hier het linkje naar de universiteitsbibliotheek Nijmegen. Niet bepaald op z'n mooist, want de weg is opgebroken. Erasmus vindt het maar vreemd allemaal.
En mijn eigen huis? Dat mogen jullie zelf opzoeken! De foto's zijn overduidelijk in de winter gemaakt zul je dan zien!

Tweede ouderavond

Mijn zoon zit nu een kleine 3 maanden op de middelbare school en gisteren was al de tweede ouderavond. En vanavond zou ik ook nog naar de door de oudervereniging georganiseerde thema-avond over geluk kunnen gaan, maar ik geloof dat ik dat maar oversla....

De ouderavond die gisteren plaatsvond, wordt elk jaar gehouden en heet 'aapjes kijken'. Elke docent mag op die avond een minuut of vijf iets over zijn of haar vak vertellen. Ik had me er van tevoren niet zoveel van voorgesteld, maar het werd een topavond! Wat een ongelooflijk enthousiasme spreidden de leraren ten toon! Sommige presentaties leken wel caberetvoorstellingen. De biologielerares deed bijvoorbeeld echt niet onder voor Brigitte Kaandorp. Ik begon spontaan te applaudiseren toen ze klaar was.
De leraar aardrijkskunde, die het over geografische vibraties in de klas had (het was snikheet in het lokaal) en aansluitend op de actualiteit (de herdenking van de val van de Berlijnse muur) spontaan op uiterst grappige wijze over allerlei muren in de wereld begon te praten, de lerares geschiedenis met haar prachtige mimiek, de leraar lichamelijke opvoeding die over de douchegewoontes van de jongens begon te praten en hoe hij dat in het rapportcijfer meetelde, de leraar techniek die niet te stoppen was. En dan waren de meest kleurrijke docenten (filosofie en wiskunde) in verband met ziekte nog niet eens aanwezig.

Mijn buurvrouw had gelijk toen zij zei dat ze gewoonweg zelf weer zin kreeg om naar school te gaan.

En toch viel er een ouder achter in de klas in slaap. Hoe hij dat voor elkaar kreeg?

Wende

Donderdag 12 november treedt Wende op in Nijmegen. Wat een toepasselijke naam heeft ze voor een optreden in zo'n week! Maar dat zal wel toeval zijn.

Toeval was zeker niet de Vorlesebühne die gisteren als pauzevoorstelling bij de RU in de Rode Laars werd gehouden. In Nederland heb je zoiets niet, een paar mannen die op stoelen op een podium zitten en hun (literair absurdistische) teksten voordragen. Nee, in Nederland heb je meer vrouwenleesclubjes en heel veel alcohol schijnt daar niet te vloeien (zo luidde althans de vergelijking).

Een leuke impressie geeft Voxlog:

Zes verhalenvertellers op een rij, de helft Duits en de helft Nederlands, schotelden de bezoekers een gevarieerd literair menu voor: liedjes, verhalen, gedichten, zelfs een slide lecture. Het centrale thema is het eigen leven in de DDR, en het einde dat er aan de opdeling van Duitsland kwam nadat de muur was doorbroken. Een dozijn gasten was getuige van deze zogeheten Vorlesebühne.


De leden van beide voorleesgroepjes zappen in een razend tempo langs hun literaire spinsels. Het gaat over kroketten die uit de muur zouden kunnen worden getrokken als ie er nu nog zou staan. Over waar de Berlijners waren toen de muur viel – in slaap gevallen in een luie stoel na een nachtdienst, kijkend naar het testbeeld van de tv. Over paraderende reuzen op straat, te zien in een powerpointpresentatie, toen de Duitse eenwording een feit was. Over de Kittifix-lijm die werd gesnoven door DDR-kleuters om ‘te vergeten dat die uit het westen ons wilden afmaken’. Er wordt een gedicht voorgedragen over de vrijheid om te reizen, Nutella te eten met een lepel en om te kiezen tussen arm en rijk, want niemand is gelijk. Een Duitse voorlezer vertelt over de bende waarvan hij lid was, en die een aanslag pleegde op Honecker – en daarbij zijn achtste dubbelganger ombracht. En een van de jongere leden, die drie was toen de muur viel, vertelt dat ze toen op zoek was naar haar moeders schoot – maar diens benen waren geamputeerd.

Ondertussen ging het notitieboekje van een van de voorlezers rond (normaliter hebben ze een gastenboek, maar dat hadden ze nu niet bij zich); daar moesten we allemaal een portret van onszelf tekenen. Kon hij in Duitsland laten zien wie er allemaal bij de voorstelling in Nijmegen waren. En volgens mij was ik de enige medewerker tussen al die studenten (maar dat viel niemand op, denk ik).

Om vier uur vond er nog een evenement rondom de herdenking van de val van de muur plaats en wel de 'onthulling' van de 'Nijmeegse Berlijnse muur', een stukje houten muur beschilderd door graffiti-artiest Rob Arts en een twintigtal studenten. Dat evenement heb ik maar even overgeslagen, hoewel er gratis Glühwein geschonken zou worden. De muur staat in ieder geval mooi en de entourage is perfect oostduits door de jaren '70 betonbouw en opgebroken straten in verband met de werkzaamheden aan de Heyendaalseweg.

Maar of dat voorzien was?

Omdat je een vrouw bent?

Van 2009 tot 2013 krijgt iedereen die bij de Radboud Universiteit werkt zomaar 200 euro persoonlijk budget per jaar uitgekeerd (dank jullie, lokale vakbonden). Dat kun je bij je salaris tellen, maar dan pikt de fiscus er ook nog een graantje van mee of inzetten voor je vakbondslidmaatschap of sportkaart of zo. Dan profiteer je van het volle bedrag.

Helaas krijg ik maar 120 euro.
'Omdat je een vrouw bent?' vroeg een collega met een grijns.

 'Nee, omdat ik maar 60% werk.' antwoordde ik hem (met een nog veel grotere grijns).

De spin

Rommelmarkten, ik ben er dol op! Er is altijd wel wat leuks te vinden of te beleven. Vroeger kocht ik veel dingetjes op de rommelmarkt (met name speelgoed en boeken voor de kinderen), tegenwoordig verkopen we vooral. Weg met die troep! Gelukkig zijn de kinderen het daar ook mee eens. Baar geld willen ze zien voor hun knuffels, dino's, computerspelletjes en boeken.

Vandaag was het weer zover: een kindervrijmarkt in het buurthuis. In een kleine vier uur tijd hebben we een kleine 40 euro opgehaald: een leuk sprongetje richting iPod touch of Wii of weet ik veel wat.

De leukste klant was een therapeute die een speelgoedspin van ons kocht. Ze werkt met arachnaphoben en deze spin paste precies bij haar therapievorm. Ze heeft ook een echte vogelspin, maar die is voor de cliënten die al wat verder in de therapie zijn. Het stapje daarvoor is een vogelspin die onlangs is doodgegaan.

Juist.

De Rudy Kousbroekwiki

De Rudy Kousbroekwiki is klaar. Het is zelfs gelukt de tijdlijn - die eigenlijk nog niet af is - te embedden (dat lukte eerst niet). Direct linken naar de catalogus schijnt echt niet te kunnen en dat zou juist zo mooi zijn....
Nu eerst maar eens kijken wat het publiek er van vindt en of er reacties op komen!
De vitrines zijn in ieder geval al ingericht, dus men is al opgewarmd en een enkele waaghals heeft zelfs al de bontjes rond de aaibaarheidsfactor geaaid.
Grappig is dat de man van een collega van ons Rudy Kousbroek zeer goed schijnt te kennenn, omdat deze columns schrijft in een door hem uitgegeven tijdschrift. Ze zou de link voor de tentoonstelling en de wiki doorsturen. Als cadeautje voor zijn tachtigste verjaardag. En nu maar hopen dat hij het leuk vindt wat we er van gemaakt hebben! Of zelfs aanvullingen heeft?

En nu....

Bier!

Collecteren: het zit er weer op!

Het zit er weer op, het collecteren dit jaar. Morgen weet ik hoeveel ik heb opgehaald, want dan wordt het zegel verbroken en de bus geleegd.

Ik heb er eigenlijk niet eens een hekel aan, aan dat collecteren. Je kunt nog eens achter de voordeur bij andere mensen kijken, bijvoorbeeld.

Het eerste waar ik ieder jaar weer van schrik, is dat andere mensen een veel opgeruimdere gang hebben dan wij. Hoe doen ze dat toch, vraag ik me af terwijl de mensen hun portemonnee zoeken. 'Nee, hier is-tie niet, misschien boven'. Dit jaar was er trouwens één gang die nog minder opgeruimd was dan de onze. Ik wilde bijna vragen of ze aan het verhuizen waren. Gelukkig deed ik dat niet; het bleken gulle gevers.

Mensen die niet willen geven, die zijn ook leuk. 'Ik doe niet aan collectes'. 'Ik heb al mijn geld nodig voor mijn zieke hond, dat is alles wat ik heb en ik heb ook nog een zieke kat.' 'Ik heb geen kleingeld, ik pin altijd alles.' Ik ook, maar ik heb toch een speciaal potje voor collectes. Misschien een goed idee, ook voor u?

Maar het leukst zijn toch wel de mensen die wèl geven, en zeker die met zichtbaar plezier in het geven.

Zumba

Oei, wat een spierpijn had ik vandaag. Vooral in mijn heupen en knieën. Eigen schuld, want wie laat zich op mijn leeftijd nou verleiden tot deelname aan Zumba?

Een jonge, dartele, elastieken Braziliaanse deed ons, Hollandse boerinnen met stijve heupen, voor hoe het moest. Alles met salsa- en merenguepasjes, up-tempo, maar toch vrouwelijk en sierlijk, oosters soms. 'Rapido, en nu sexy step, met de schouders omlaag, hiho'.

Ik heb in mijn leven heel wat aerobics gedaan, maar dit was wel even andere koek. Ik kan het eigenlijk nog nauwelijks geloven, dat ik het einde van de les heb gehaald.

De vernietiging van de UB

Tsjee, alweer een ingezonden brief in de Vox met betrekking tot onze (waarschijnlijk op 10 december geopende) Learning Zone.

De vernietiging van de UB

De cultuur van het boek is in de academische wereld aan het verdwijnen. Ik vrees dat de Radboud Universiteit hier aan meewerkt. Gezien ik dit liever niet wil geloven, roep ik het personeel van de UB, het college van bestuur en de wetenschappelijke medewerkers van de Radboud Universiteit op om mij van het tegendeel te overtuigen.
De UB is momenteel bezig met de vernietiging van het Bibliografisch Centrum. De bibliografieën die eerst in het Bibliografisch Centrum stonden, worden verhuisd naar de magazijnen en naar de Leeszaal. Het lijkt erop dat dit geen geïsoleerde gebeurtenis is. Op de website van de UB staat namelijk het volgende: 'De Centrale Bibliotheek aan de Erasmuslaan transformeert de komende jaren naar de centrale ontmoetingsplek voor studenten en medewerkers van de Radboud Universiteit.'
We moeten ons realiseren dat een wetenschappelijke bibliotheek niet primair een ontmoetingsplaats is, maar een zeer belangrijk hulpmiddel in de zoektocht naar de waarheid. De ontmoetingsfunctie is secundair.
Tjeerd van Hoorn, alumnus filosofie

Ik heb zomaar het idee dat er nog wat aan de communicatie rondom de opening van de Learning Zone moet gebeuren. Wat bijvoorbeeld mijns inziens niet voldoende is uitgebuit in de communicatie, is het feit dat we namelijk ongeveer gelijktijdig met de inrichting van de LZ een prachtige nieuwe voorziening voor het raadplegen van oude drukken in de leeszaal gaan krijgen, we bezig zijn met een uitgebreid programma rondom het digitaliseren van onze erfgoedcollecties en we vorig jaar alle oude drukken in één verdieping hebben bijeengezet onder de beste klimatologische omstandigheden.

Geen aandacht voor het boek? Integendeel zou ik zo zeggen. De functie van de bibliotheek is slechts aan het uitbreiden, niet aan het verarmen. Geen vernietiging, maar verrijking dus!

Metrotekstuelen

Metrotekstuelen: mannen die elkaar SMS-jes sturen met een kuskruisje. Echt waar, gelezen in de Telegraaf.

Matthijs en de mediapriester

Die Mattijs toch! Hoe kritisch tegenover de mediapriester (of vooral eigenlijk tegenover diens hoogste baas).
Maar laat ik nou eens kritisch zijn tegenover Matthijs: je gaat toch niet meespelen in een verfilming van De gelukkige huisvrouw van Heleen van fucking Rooyen? De paus mag dan condooms in Afrika verbieden, hij speelt tenminste niet mee in een film van Heleen!

UB goes wiki

Eén van mijn nieuwe taken (in feite vervanging van projectwerk) is het lidmaatschap van de expogroep. En bij de expogroep zullen ze geschrokken zijn van mijn dadendrang, want ik vind dat elke tentoonstelling een klein crossmediaal feestje moet zijn. Zo hebben we voor de volgende tentoonstelling (over Rudy Kousbroek) een wiki (is nog niet af, iemand nog ideeën?) ontwikkeld. En vandaag zijn we op bezoek geweest bij het archief om te praten over hun (pas opgestarte) wiki en hun ervaringen daarmee. En we hebben gepraat met de automatiseringsinnovator over leuke gadgets bij webexposities; die kwam er in de vorm van een tijdiljn (erg leuk, met name ook voor toepassingen in het onderwijs), waar we mee aan het spelen zijn. En die automatiseringsinnovator hebben we enthousiast gemaakt voor een toepassing hiervan op de touchtable.

Maar da's allemaal nog toekomstmuziek. Eerst de tentoonstelling over der Rudy (die met die hoge aaibaarheidsfactor).

Eerste blogverjaardag

Zo zie je maar weer dat dingen altijd anders lopen dan je van tevoren kunt bedenken: ik had een jaar geleden echt niet kunnen denken dat ik een blogverjaardag zou gaan vieren.
Hoe het zover gekomen is dat ik een blog, weet ik eigenlijk niet zo preceis meer. Het zal wel iets te maken hebben met een informatiebijeenkomst op het werk onder leiding van Wow!ter over web 2.0, de verhuizing naar een kamer met veel web 2.0-kennis, de gedachte van 'nou, dat kan ik ook wel' en de verbluffende eenvoud van het maken van een blogaccount. Ik ben in ieder geval niet zo'n 23 dingenproduct.

En wat me drijft om door te gaan, weet ik eigenlijk ook niet. Dat zal vooral te maken hebben met het aantal avonturen dat ik door de blogs (zowel lezen als schrijven) beleef, de leuke mensen die ik op deze manier ontmoet en ontmoet heb, de kennis die ik opdoe (ik kan nu tenminste een béétje meepraten met mijn collega's), de informatie die ik op deze manier zelf heb opgeslagen (erg leuk om af en toe terug te bladeren, net als in een fotoalbum), uitgezocht (blogendo discimus) en gedeeld. Het allerleukst zijn natuurlijk de reacties. Hierdoor komen vaak verhalen en discussies los die je altijd weer doen verwonderen en soms verblijden. In de reacties tonen mensen misschien nog wel hun echtste kleuren en diepste dimensies. Ze houden je wakker en je hebt elke dag 'post'.

Soms is het ook leuk om te jennen (dat deed ik vroeger altijd met mijn leerlingen, maar dat kan nu niet meer, o.k., de collega's soms) of te provoceren en dat alles wanneer je er maar zin in hebt. Geen urenlang overleg over het te voeren beleid, maar gewoon DOEN, eigen baas zijn in eigen huis. Het wordt daardoor af en toe wel een ratjetoe van onderwerpen, maar dat moet iedereen maar mooi voor lief nemen. Iemand heeft me ooit eens ondergebracht bij de biblioblogs, maar dat heeft me er toch niet van weerhouden meer over andere onderwerpen dan over bibliotheken te schrijven. There's more in life!

I love you all!

mijn eerste blogpost: aandoenlijk hè?