Het spelspel

Pakweg een half jaar geleden - het zal tijdens een lockdown geweest zijn - had ik me opgegeven voor de voorrondes voor het Groot Dictee der Nederlandse Taal. Het leek me leuk om een keer écht mee te doen. Dat laatste werd tenminste in het vooruitzicht gesteld. Vorig jaar vond de uitzending plaats vanuit onze eigen UB en ik was onder de indruk van de vibe en de organisatie. Wat een leuk event! Maar zelf stond ik aan de zijlijn.

Natuurlijk was ik de opgave voor de voorrondes allang weer vergeten (geen lockdowns meer, maar heerlijk veel ander vertier, iets met groepen mensen samen en zo), en dus was ik verbaasd toen ik afgelopen dinsdag een telefoontje kreeg: of ik nog mee wilde doen met de voorrondes van het Groot Dictee. 'Ja natuurlijk! O, komende zaterdag al? O, moet ik daarvoor naar Hilversum komen? Nou prima, I'll be there! '

In mijn naïviteit dacht ik dat ik daar gewoon aan een tafel zou gaan zitten, samen met nog een stuk of twintig kandidaten, maar nee, het bleek te gaan om het live spellen van moeilijke dicteewoorden tegen één andere kandidaat. Daar kwam ik pas achter toen ik de afgelopen afleveringen van de Taalstaat terugluisterde. Slik! Maar ja, nu kon ik me niet meer terugtrekken.....dat zou ik tenminste nogal laf van mezelf vinden. 

Dus daar ging mijn vakantie. Dicteewoorden stampen in plaats van aan het strand bakken of door het land fietsen. Wat een klotetaal is dat Nederlands eigenlijk! Waarom moet er wel een n in hartenlust, maar niet eentje in harteloos? Wie kan me dat uitleggen? 

Gelukkig vond ik een vriendin van mij die me wel wilde helpen met het handiger worden in het hardop spellen van de woorden. Want daar liep ik steeds vast: in het snel spellen van met name lange woorden; dan vergat ik onderweg hier en daar een aantal letters. Ik ben meer van het bedachtzaam opschrijven en dan kijken of het een beetje lijkt te kloppen. En daarna snel de spellingscontrole eroverheen...

Opdelen in lettergrepen leek voor mij de handigste oplossing, dan was het nog wel te overzien. Dat werden dus pittige parallellepipedumsessies. Probeer dat maar eens te spellen zonder een letter over te slaan; dan weet je een beetje hoe ik me voelde.

Enfin, het werd zaterdag en gelukkig wilde mijn man mij wel vergezellen naar het Mediapark. In de auto mochten van hem geen dicteewoorden meer bekeken worden. We luisterden gewoon naar het staartje van Nieuwsweekend en het begin van de Taalstaat. Ik hoorde dat ik als gast werd aangekondigd, een vreemde ervaring....

Ongemerkt waren we bij het Mediapark aangekomen en we gingen het radiogebouw binnen. We kregen uitleg van het beveiligingsteam en namen onze pasjes in ontvangst. Aangezien we vroeger aangekomen dan strikt noodzakelijk konden we even lekker om ons heen kijken. Ondertussen kwam de spelspelleider Wouter van Wingerden binnen. Hij droeg een map. Ik vroeg hem of die de opgaven bevatte en hij bevestigde dat. We praatten wat over koetjes en kalfjes en de volgende persoon kwam binnen. Lakshmi! Wacht even, ik moest toch niet tegen háár? Nee, zij kwam voor een ander programma. Jammer, ik vind haar heel sympathiek. Dus even een babbeltje. BN'ers onder elkaar.

En al gauw voegde mijn tegenkandidaat zich bij ons gezelschap. Met zijn dochter - gelukkig had ik ook een mascotte bij me! Ik voelde me ineens heel beschermd.

En voila, daar kwam de gastvrouw die ons naar de studio moest begeleiden. Ook al zo'n leuk mens! We mochten plaastnemen in de pauzeruimte met hang- en zitplekken. Even een koffie om op scherp te gereaken. Hé, daar kwam Frits Spits binnen. Natuurlijk, die moet af en toe ook even pauze hebben. 'Jij bent Monique neem ik aan?' 'Eh ja, en jij de presentator van het leukste programma van de radio?' hoorde ik mezelf antwoorden. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat ik zo maar een gesprekje met de superinnemende Frits had.

Het programma ging verder en wij werden opgeroepen om de studio in te gaan. Wat een belevenis! In de échte radiostudio! De dochter van mijn tegenkandidaat mocht ook mee de studio in. Van Frits Spits; de regisseur had net uitgelegd dat dat absoluut niet de bedoeling was, maar gelukkig bleek Spits de baas over zijn eigen programma. Mijn man moest helaas in de regieruimte blijven.

Er was geloot en ik mocht beginnen. 'Je bent collectiespecialist bij de Universiteitsbibliotheek van Nijmegen?' Dat klopt.' Heb ik je vorig jaar niet daar gezien, want het Groot Dictee kwam daarvandaan toch? 'Dat klopt. Ik weet niet of je MIJ per se gezien hebt, maar ik had wel een side-event georganiseerd, namelijk het Groot Dictee live meemaken met de collega's.' 'Ja, ik herinner me dat toch wel.' Zijn geheugen werkt blijkbaar beter dan dat van mij, maar ja, hij is dan ook wat minder een warhoofd dan dat ik ben en daarom presenteert HIJ een radioprogramma en ik niet. 

'En nou wil je graag naar Groningen, waar we naar toe gaan?' 

'O, ik wist niet dat jullie naar Groningen gingen?' 

'O, nee, nee, ik verspreek me - je hebt een scoop!'

Zo, die kon ik alvast in m'n zak steken. Zelfs een radiopresentator verspreekt zich wel eens....

Oké, de smalltalk was voorbij en het spel kon beginnen. 'Eet eens wat, ik vind je zo spichtig'. Spel spichtig'. S-P-I- eh, eh, C-H-T-I-G. De kop was er af en de rest ging ook redelijk. Vervilte moet echter blijkbaar zonder n. Ik was in de war met vilten.

'Ik ben toe aan toast met camenbert. Spel camenbert. 'C-A-M-B-E-R-T'. Fout! Maar gelukkig, het spel was afgelopen en er was nog een kans dat mijn tegenkandidaat ook af en toe wat letters onderweg vergat. Helaas, hij was veel sneller en meer bij zinnen dan ik, dus hij won. 

Geen probleem, hij mocht (terecht) door en ik werd genoteerd als reservekandidaat. 

We namen afscheid en werden naar de pauzeruimte gedirigeerd en hoefden nog maar één taak te verrichten, namelijk het reiskostenformulier invullen. Nog warm van de uitzending ging ik aan de tafel zitten om mijn bureaucratische burgermansplicht te vervullen. 

Toen ik opkeek, zag ik ineens wie er tegenover mij zat. Caroline van der Plas! Zo, wat een eer! We hebben een beetje over taal en talen gesproken en hadden (dus) een leuk gesprek. De koetjes en de kalfjes heb ik maar even vermeden, de dag was al enerverend genoeg geweest....

Kijk hier het optreden terug