Het duurde tweeëneenhalf uur en was weer-ga-loos. Voor wie onder een steen geleefd heeft dit weekend: ik heb het natuurlijk over het concert van mister Nick Cave.
Wat een gast, wat een stem, wat een talent, wat een poëzie, wat een power! En dat alles verenigd in één man. Man? God!
Wat een mazzel dat we kaartjes voor de eerste rij hadden. Met name de eerste vier liedjes was dat een enorm voordeel; daarna had Cave namelijk genoeg van al dat stijve gezit van z'n publiek - twee nummers daarvoor had hij de fotograferende pers al als een zonnekoning middels een handgebaar weggestuurd; 'they make too much noise', vertrouwde hij ons toe. Hij zweefde de zaal in en plukte her en der wat mooie jonge vrouwen uit de theaterzaal (zie hier) en maande ze zich naar voren te spoeden. En in hun kielzog kwamen er natuurlijk meer mensen mee. Ook wij stonden op en namen - nu staand - weer onze plek op de eerste rij in. Lenig sprong de nachtgod uit Brighton vervolgens weer het podium op om ons verder kippenvel te bezorgen.
Gezeten achter de glanzende piano met z'n glanzende schoenen en zegelring aan pink en ringvinger, maar ook veelvuldig vóór op het podium, inclusief het verlaagde stuk waar wij ons bevonden. Tijdens het zingen werd hij door de mooie jonge dames die hij naar voren had geleid gestreeld dat het een lieve lust was. En, beken ik met het schaamrood op de kaken, ook door mij. In eerste instantie vond ik het een beetje puberaal en eng om te doen, maar aangemoedigd door de rest van de bacchantes om mij heen maakte ook ik mijn meisjesdroom waar: het aanraken en strelen van Nick Cave. En toen ik merkte dat zijn bloes uit zijn broek hing, heb ik zelfs even zijn buik geaaid (voor wie het weten wil: die is zacht, pezig en glad). Heaven dus.
I’m transforming, I’m vibrating, I’m glowing
I’m flying, look at meI’m flying, look at me now
uit: Jubilee street
Voorprogramma:
Maar ook voor het concert hadden we al een heerlijke dag gehad: gemeente- en fotomuseum met foto's van Corbijn (ja, ook Cave was daar volop aanwezig) en eten aan het strand (het zwarte pad in Scheveningen: hoe toepasselijk!)
Ik geniet nog even na, als jullie het niet erg vinden. Want zo vaak beland je nou ook weer niet in de hemel.
Een greep uit de recensies:
Volkskrant (5 sterren!)
Hier een mooie afspeellijst van grote stukken registratie van het concert op YouTube door Dick Buursma.
4 opmerkingen:
Prachtige, gloedvolle recensie! En wat een details. Persoonlijk had ik de buik van Cave wat hariger ingeschat, zo zie je maar weer ;)
Met groet,
ha! adoratie! Maar een prachtartiest. Leuk om te lezen.
@ Wim: dank je! Ik zat misschien te veel aan de zijkant van de buik. Want uiteindelijk ben ik naar het concert gelokt door een vriendin die zei dat ze bij het vorige concert zo ver vooraan stond dat ze z'n navelhaartjes kon zien...
@ Edwin: tx. Als je de kans een keer krijgt: zeker gaan!
Een reactie posten