Nou, het zit erop, ik heb een nieuwe heup. Been en prothese moeten nog wel een beetje aan elkaar wennen en de wond trekt nog behoorlijk, maar ik mag niet klagen.
En gelukkig ben ik uit het ziekenhuis en kan ik gewoon thuis en in de tuin uitrusten. Zelfs even op de laptop schrijven zoals ik nu doe, wat een verademing!
Of het zo vervelend was in het ziekenhuis? Nou eigenlijk helemaal niet; het was er zelfs gezellig. Soms was ik zo diep in gesprek met mijn buurvrouw aldaar dat we helemaal vergaten dat we ook nog een prikje of fotootje moesten en keken we verstoord op als zoiets moest. Zo van 'hé, we waren net lekker in gesprek, zie je dat niet?'.
Wat ons opviel, was dat de behandeling zo verschillend was. Tenminste, daar wees mijn 81-jarige buurvrouw mij op. Niet zozeer vanwege het leeftijdsverschil, maar door de verpleegkundige die je toevallig net trof. Zelf mocht ik bijvoorbeeld meteen de eerste nacht op de postoel, terwijl zij het had moeten doen met een soort bedpo waar de niets op 'gedaan' kreeg. Zij bleef met haar infuusje waar de slangen uitgehaald waren steeds haken, terwijl ik er meteen een kousje over kreeg om te voorkomen dat ik overal aan bleef haken.
Of zou het toch de persoon zelf zijn die dat afdwingt? Dat ze bijvoorbeeld meteen aan mij zagen dat ik - potdomme - wel even als een koningin behandeld wil worden en bovendien zo onhandig ben dat ik overal aan zou blijven haken als ik geen kousje over mijn infuus zou krijgen en ze dus een bloedbad wilden voorkomen?
CWZ only knows...
3 opmerkingen:
Beterschap Monique!
Voorspoedig herstel!
Fijn dat de operatie goed is gegaan! En het iig gezellig was daar 😀 Nu herstellen. Sterkte!
Een reactie posten