Als je voor een wat grotere operatie in het ziekenhuis terechtkomt, krijg je op een gegeven moment kamergenoten. Ik nu dus ook weer. Had ik er de vorige keer nog één, dit keer maar liefst drie. En ze waren niet eens allemaal aan hun heup geopereerd!
Eentje wel, de vrolijke Miep van 91, die door een onfortuinlijke val een heup gebroken had. De prothese welteverstaan, want ze had al twee kunstheupen. Hmmm, niet fijn om te weten dat die ook kunnen breken...
Verder werd de kamer bevolkt door een eveneens vrolijke man van rond de vijftig, die zijn enkel gebroken had. Hij hield van voetbal en zong veel. Praten deed hij ook graag; hij had een bewogen leven gehad.
En dan was er nog een jongeman van rond de dertig, die een infectie had opgelopen toen ze zijn schouder opereerden - in het najaar, een half jaar geleden nota bene!
Gelukkig ben ik geen pessimist, maar je zou er wanhopig van kunnen worden als je zo om je heen ziet wat er allemaal mis kan gaan bij zo'n operatie. Vooral toen er de tweede dag in de plaats van de vrolijke vijftiger een man werd binnengereden wiens heup enkele dagen daarvoor was geopereerd waarbij een wondlek was ontstaan; de operatie moest over....
Maar als je je daar even niet zo druk over maakt, kun je veel plezier beleven aan je kamergenoten. Heerlijk om de mannen zo enthousiast te zien worden van de halve bekerfinale die NEC toch maar mooi won. Alle pijnen en pijntjes waren prompt vergeten en iedereen viel tevreden in slaap na die wedstrijd met gratis commentaar.
De volgende dag vertrok na de vrolijke vijftiger ook de coole dertiger; hij had een boodschap voor ons, de dames. Dat hij zo onder de indruk was van ons geweest, dat wij niet de hele nacht gekermd hadden van de pijn. De heren die vóór ons in de kamer hadden gelegen en ook een heupoperatie hadden gehad, hadden dat namelijk wel gedaan.
Zo. Die konden we in onze zak steken. Of is dat een raar woord in dit verband?
2 opmerkingen:
Nou zeg. Alweer in t ziekenhuis. Sterkte hoor. Liefs🌺
Thanks!
Een reactie posten