Joris Luyendijk

Vandaag was het eindelijk zover: de opening van het academisch jaar. Ja hoor, de studenten gaan eindelijk beginnen na twee weken introductie. En het zijn er dit jaar in verband met de crisis meer dan ooit.

In groten getale waren ze dan ook op komen dagen bij de opening van het academisch jaar. Om eindelijk de rector eens live te horen spreken? Om de diverse prijzen voor academische prestaties te zien uitreiken? Nee hoor, ze waren maar met één doel gekomen: om Joris Luyendijk te zien spreken.

Die is blijkbaar erg populair onder de studenten. Dat kan ik me voorstellen, want hij spreekt hun taal, houdt ervan om de knuppel in het hoenderhok te gooien en kan af en toe heerlijk puberale opmerkingen maken. En toch: de ideale schoonzoon, volgens een collega van mij tenminste. Wat wil je nog meer?

De rector sprak als eerste zijn welkomstwoord uit. Kern van zijn betoog was dat we Europeser moesten gaan denken en meer aan internationalisering moesten gaan doen. Zeker ook de studenten.

En toen kwam Joris. Hij rook even aan het glas van de rector en zei: 'nee, ik krijg liever geen Mexicaanse griep', waarop hij een eigen, vers glas water voor zich neerzette.

En met de woorden 'I am a monkey' begon hij zijn speech, in het Engels natuurlijk. En meteen gaf hij de rector een sneer door op te merken dat het toch niet heel serieus gemeend was met die internationalisering aan de RU, aangezien de grootste helft van de speeches in het Nederlands was. Die opmerking over die aap duidde overigens op het feit dat hij vaker op tv geweest was, dus dat iedereen een (positieve) mening over hem had en hij geen oordeel over ons; ons kent hij immers niet.

Vervolgens ging hij in op de minder positieve aspecten van de internationalisering, bijvoorbeeld als je als student naar het buitenland gaat, dat je dan ineens een nobody bent. Vaak weten mensen niet eens waar Nederland ligt. Nederland gidsland? Laat ons niet lachen!

Om later natuurlijk te benadrukken dat je er mentaal enorm van groeit door naar het buitenland te gaan. En als een gek leert relativeren.

Vervolgens haalde de vlotte spreker (oplezen van een blaadje vindt hij echt middeleeuws) er tal van voorbeelden uit zijn rijke schatkamer van eigen ervaringen van aan. En natuurlijk gooide hij daarbij weer enkele knuppels in het hoenderhok, door bijvoorbeeld te stellen dat Al Quaida de meest succesvolle internationale organisatie is, als het gaat om het wegvallen van landsgrenzen om gezamenlijk tot één doel te komen.

Aardig was dat hij tot slot nog enkele positieve dingen over Nederland naar voren bracht, namelijk dat hij z'n praatje gewoon zonder stropdas kon houden, lekker op informele toon (probeer dat maar eens in het buitenland!), en dat er door het fameuze belastingstelsel grote onderlinge solidariteit is in Nederland. Want van het geld dat hij met dit praatje verdient, moet hij zo'n 70% belasting afdragen, maar daardoor is wel iedereen verzekerd van goede medische zorg en zo. In Amerika zijn dit soort dingen moeilijk uit te leggen.

Waarop de rector (afkomstig uit de juridische hoek) hem na afloop niet alleen een fles port, maar ook een gratis collegereeks fiscaal recht aanbood om trucjes te leren minder dan die 70% af te dragen. En daarmee had de rector natuurlijk ook meteen de lachers op zijn hand.

Maar Joris bleef de leukste.

Gerrit

Ik ben zojuist vrienden geworden met Gerrit op Facebook.

'Gerrit, welke Gerrit, bedoel je, oom Gerrit soms, van wie je gisteren het 50-jarig huwelijksfeest had? Moderne man zeg!'

'Nee, Gerrit Komrij, van nu af aan gewoon Gerrit voor mij'.

'En waarom dan wel?'

'Nou, op deze manier kun je namelijk wèl reageren op zijn weblog. Tja, hij had er zelf naar toegelinkt, dan krijg je dat. Dan kan ik me niet inhouden, hoor'.

Dwarsliggers

Wat zou een samenleving zijn zonder dwarsliggers? Saai toch?

Nou, en laat er toevalligerwijs een nieuw soort boek (boeksoort) op de markt komen, net op het moment dat ook de e-books de Nederlandse markt gaan veroveren: de dwarsligger! Wat een timing!

Een boekje van 8 bij 12 centimeter, dat gemaakt is van dun papier en op ingenieuze wijze prettig overdwars gelezen kan worden.

Klasse! Niet iedereen houdt namelijk van e. Sommigen houden gewoon van dwars papier. En die worden nu op hun wenken bediend.

Vincent Everts (de Pierre Wind onder de internetgoeroes) houdt van e, maar dat hadden we ook niet anders verwacht.

En Herman Koch ('snel, makkelijk en vanaf elke plek').

Maar wie zou het boegbeeld van dwars worden?

Eh, ook Herman Koch ('wat de iPod is voor de muziek, is de dwarsligger voor het lezen. Straks past Oorlog en vrede in de binnenzak van je jasje'). Samen met Nicci French ('an absolute brillant idea').

Get Clicky

Ik was het al langer van plan, maar nu heb ik het eindelijk gedaan: een statistiekprogrammaatje op mijn weblog. Wat is dat grappig! Je kunt any minute zien hoeveel bezoekers je op je blog hebt of hebt gehad.

Ter geruststelling: niet wie, want alleen het IP-adres van de bezoeker wordt vermeld.

Op welke zoektermen gezocht wordt, kun je ook terugvinden.

Vandaag had ik bijvoorbeeld een bezoeker uit Marokko. Hij (of zij?) heeft gegoogled op 'dik vrouw in Amsterdam' en is 10 seconden op mijn blog geweest.

Curieus, want als ik google op 'dik vrouw in Amsterdam', kom ik niet bij mij uit.

Misschien is hier wel sprake van een doorklikker?

Enfin, ik vermaak me er nog even mee.

Get clicky, als je het nog niet bent! Het is leuker dan any pretpark!

Raadsel (vervolg)

Misschien wordt het raadsel zo duidelijker!

Raadsel

Dit bord kwamen wij tegen in de duinen bij Wijk aan Zee. Mag je hier nu fietsen of niet?

Voorbereidingen voor de middelbare school

Nu de boeken binnen zijn, kunnen de voorbereidingen voor de middelbare school pas echt beginnen!

De boeken moeten namelijk gekaft worden. Oei, dat is lang geleden!

De spullen die daarvoor nodig zijn, hadden we voor de vakantie al geregeld. Mijn zoon wilde zwart kaftpapier. Geen poespas, kom nou. Paint it black! En rode etiketten.

Agenda: Garfield. Voor de broodnodige humor. "Mamma, wat is mijn bloedgroep?'

Paperassen met betrekking tot de eerste week zijn ook al binnen. De eerste week zal er voornamelijk kennisgemaakt worden. Zodat de leerlingen een goede start krijgen. Want wie niet lekker in z'n vel zit, leert niets. Aldus de begeleidende brief.

Dat lijkt soft, maar er staat ook enkele gestrengheden in: de leerlingen wordt gesommeerd om minstens 3 keer per week hun schoolmail te checken. Op straffe van?

Mijn voorspelling is dat de leerlingen dat vanzelf wel gaan doen, als ik dat bij onze buurjongen tenminste zie. Die checkt elk moment zijn schoolmail. En vooral voordat hij naar school gaat. Waarom? Omdat hij hoopt dat er een leraar ziek is! Dan heeft hij misschien het eerste uur vrij.

Wat die schoolmail betreft: er staan allerlei handigheidjes in om die in de inbox van je 'normale' e-mail te krijgen. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is, worden hier de programma's Thunderbird, Eudora en POP-client x voor aangeraden.

Juist. Ik help wel met boeken kaften.

Tweede dag

Waar het de eerste dag voortvarend ging, ging het de tweede dag enigszins mis.

Om 11 uur zei mijn collega: 'Kom, Festina, zullen we gaan?'

Ik dacht: 'Waarheen in godsnaam?'

We hadden vergadering en ik had nog niet in m'n agenda gekeken!

Ik was even vergeten dat vergaderen ook bij het werk hoort.

Vanaf de derde dag zal dat vast beter gaan.

Eerste werkdag

Een uurtje voor tijd dacht ik: hé, nog maar een uurtje!

Met andere woorden: de tijd vloog voorbij vandaag. Ik arriveerde vrij vroeg, maar niet vroeg genoeg om kamergenoot 1 voor te zijn. Kamergenoot 2 kwam wat later en maakte hels kabaal doordat zijn mobiele telefoon (wekker!) afging. En dan is het fijn als je backoffice zit.

Maar het belangrijkste was dat ik de code van de koffieautomaat nog uit m’n hoofd kende. Ik was namelijk meteen toe aan een bakkie troost toen ik uit het raam keek: het grasveld waar wij normaliter op uitkeken is nu definitief getransformeerd tot fietsenparkeerplaats. Zo jammer!

Maar er was ook goed nieuws: het bibliografisch centrum van de Centrale Bibliotheek wordt met een eenparig versnelde beweging (in november is het klaar!) omgebouwd tot Learning Zone met leuke zitjes, een touch table, groepswerkplekken met digiboards en skypemogelijkheden. En dat is nog maar fase 1!

Het wordt nog gezellig de komende tijd! Ik geloof dat ik me maar weer eens opnieuw ga inschrijven als student!

Laatste vakantiedag

Tja, wat moet je doen, zo'n laatste vakantiedag om het gevoel van vakantie nog even vast te houden? Na een week ben ik het, zoals onlangs wetenschappelijk bewezen is, waarschijnlijk al weer kwijt, dat vakantiegevoel. En nog waarschijnlijker na een dag al, aldus mijn persoonlijke ervaringsgegeven.

Vanavond ga ik in ieder geval even kijken naar Zomergasten, waar Alexander Pechtold te gast is. AP lijkt mij een sympathieke man en na vanavond zal blijken of ik dat nog steeds vind.

Maar overdag? Lekker in de tuin zitten lezen, dat lijkt me een aardige optie. Ik ben in 2 boeken tegelijk bezig, namelijk Emma en de Godsformule.

Maar ik zou me ook natuurlijk ook met andere vormen van kunst kunnen bezighouden: het beeld van een poepende man die in de Waal gegooid wordt bekijken in het kader van 'een kunstenaar moet er wat voor over hebben om mensen naar z'n expositie te lokken'.

Ik weet het nog niet. U hoort het nog. Of niet.

Festina lente!

Bovenstaand plaatje kreeg ik gisteren van Velocitas. Hij is leuk!

Hyves

We konden er eigenlijk al niet meer omheen, maar hebben het toch nog lang weten tegen te houden: mijn zoon (en in zijn kielzog natuurlijk ook mijn dochter) zit op hyves.

Hij heeft geluk, want de site heeft net een nieuw uiterlijk gekregen.

De reden dat wij zoonlief toestonden op Hyves te gaan, is dat hij binnenkort toch naar de middelbare school gaat en het dan allemaal ècht niet meer tegen te houden is. Dat bleek al meteen op de kennismakingsmiddag van de middelbare school. 'Heb jij ook Hyves?' was de meest gestelde vraag. Hij zal dan ook wel gaan MSN-nen met z'n vriendjes. En weet ik veel wat nog meer. Weg onschuld!

Vanmorgen was ik in het kader van de grammaticalessen aan mijn zoon het meewerkend voorwerp aan het uitleggen. De grammaticalessen doen we altijd met behulp van de computer en wel via CambiumNed. Na de grammaticales mag hij zijn eigen dingetjes weer gaan doen op de computer. In zijn geval wil dat tegenwoordig zeggen: eerst even Hyves checken.

Gisteren was hij in een goede bui en mocht ik even meekijken, zelfs meehelpen een buddypoke-pose uitzoeken. Maar vandaag was er een schoolvriendinnetje online. Prompt veranderde hij in een tegenwerkend voorwerp en sommeerde mij onmiddellijk de kamer te verlaten.

Er gaat veel veranderen de komende tijd.

Sterke vrouw

Een vriendin van mij heeft een nieuwe beun. En dat is maar goed ook, want ze had meteen wat aan haar auto: toen ze pas wilde wegrijden had ze de versnellingspook in haar hand.

De beun - een Afrikaan - was onder de indruk: sterke vrouw! Hij vroeg of hij de auto zou meenemen.

'Maar, eh, de versnellingspook is toch afgebroken?' waarschuwde mijn vriendin.

'Don't worry, meisje, wij Afrikanen kunnen dat'.

De taalprof

Het weblog van de taalprof is al lange tijd - al van voor de tijd dat ik de biebblogs ontdekte - één van mijn favoriete weblogs. Niet dat het er per se zo flitsend uitziet (wat mij betreft mag het wat kleuriger), maar omdat de onderwerpen altijd de moeite waard zijn.

De meest recente post van de taalprof handelt over de persoonsvorm en is tegelijkertijd een pleidooi om de grammatica wat swingender (de vergelijking met de keeper is treffend) uit te leggen en - getsieiderrie - niet alleen de trucjes aanleren met betrekking tot het vinden van de (persoons)vorm in kwestie.

En laat ik nu nèt de persoonsvorm (en het werkwoordelijk en naamwoordelijk gezegde en meer van dat soort schatten) aan het uitleggen zijn aan mijn zoon. Op de basisschool (tenminste, de basisschool van mijn zoon) wordt er namelijk weinig tot geen aandacht aan grammatica besteed en mijns inziens is één van de basisvoorwaarden om een tweede (en meerdere) vreemde taal aan te leren op z'n minst een basale grammaticale kennis. Anders krijg je namelijk een enorme babylonische spraakverwarring.

Wat zijn we blij met de steun in de rug van de taalprof!

En zeker ook wat betreft zijn pleidooi om het naamwoordelijk gezegde terug te laten keren in de basiskennis van de lage schoolleerlingen draag ik hem een warm hart toe. Ik heb hem al toegezegd dat ik - in het geval hij mocht overwegen om met een spandoek op het Binnenhof te gaan staan - hem zeker zal komen vergezellen!

Ut prosit!

Spinnen en hitte

Wat mij betreft gaan sport en hitte niet echt samen, vandaar dat ik er heel trots op ben dat ik gisterenavond ben gaan sporten. Spinnen wel te verstaan, een van de meest zweetopwekkende sporten die ik ooit heb beoefend.

En aangezien het sportcentrum waar ik de sport beoefen een zomerrooster draait (normaal ga ik nooit op dinsdagavond sporten, maar ik had geen keus, de andere tijden waren al bezet), kreeg ik een andere instructeur dan normaal. Een jong gastje met een hoog stemmetje. Ik moest wel even aan hem wennen, maar hij bleek fenomenaal; hij was niet alleen sportinstructeur, maar tegelijkertijd oook DJ:

'En nu een nummer uit 1995, speciaal voor jullie'.
'En nu een cover, van een nummer van Deep Purple; mensen boven de 30 weten misschien nog hoe dat nummer heet, ik ken alleen de cover'.*
'Bij dit laatste nummer mogen jullie fijn jullie ogen sluiten en meegaan in het heerlijke ritme van de muziek'.

Tussendoor had hij natuurlijk ook nog aansporingen als 'kom op, het is jouw uitdaging, het is jouw resultaat' en een stukje techniekles. Zo kennen we nu allemaal de pedal stroke en snap ik nu eindelijk wat mijn vrijdagmiddagjuf bedoelt met 'trek en duw' als we moeten klimmen.
De andere aansporingen van mijn vrijdagmiddagjuf zoals 'kost je moeite nu, hè' had ik al wel meteen door, want die waren zeer gelijkend op de opmerkingen die mijn gymjuf vroeger maakte.

Ik ga 'm vaker proberen, die dinsdagavond.

Zeker nu ik op vrijdagavond ook al Zumba ga doen. Tenminste, daar heeft mijn buurvrouw mij voor opgegeven.....

* ik wist meteen om welk nummer het ging, namelijk smoke on the water; bleef echter even in dubio of ik het goede antwoord zou geven, want dan wist iedereen dat ik boven de 30 was, maar aan de andere kant had ik nog nooit een popquiz gewonnen, dus aangezien niemand anders het wist, hoewel er een paar heren van minstens boven de 50 aanwezig waren, heb ik dat laatste aspect maar laten prevaleren.

De Romeinen hebben het beter begrepen....

In de Gelderlander wordt er door de dierenambulance voor gepleit je hond vooral binnen te houden met deze tropische temperaturen. Honden kunnen namelijk niet zweten en bezwijken daardoor sneller dan mensen.

In Rome hebben ze het beter begrepen; daar is een heus openluchtzwembad voor honden geopend!

Cura canem!

Hi there!

De eerste volger uit Amerika (North Carolina)! Het wordt nu echt internationaal hier.

Hoe ze in 's hemelsnaam aan mijn - toch echt Nederlandstalige - blog is gekomen, weet ik niet, maar mijn motto (festina lente) zal haar misschien hebben aangesproken?

Ik heb even haar weblog bezocht en begreep daaruit dat ze pas weer begonnen is met bloggen en uit alles blijkt dat ze er weer helemaal zin in heeft!

Bij haar zag ik ook een leuke quote van Yogi Berra: we have a good time together, even when we're not together.

En of internet daar een bijdrage aan levert!

Halal toeval

Bestaat toeval?

Gisteren hadden we vrienden te eten en de mannelijke helft vertelde dat hij onlangs een nieuw genre had toegevoegd aan zijn wijnassortiment, namelijk de halalwijn.

En vanmorgen las ik in de Volkskrant dat het aantal halalproducten in de schappen fors toeneemt.

Volgens mij heeft hij een gat in de markt gevonden met z'n halalwijn! Proost!

Zie ook artikel in de Gelderlander (met foto en reacties).

De bibliotheek in Wijk aan Zee

Ik vind het altijd leuk om bibliotheken te bezoeken in andere plaatsten. Gewoon, uit nieuwsgierigheid. Dus de bibliotheek in Wijk aan Zee wilde ik ook wel eens bezoeken, toen we daar toch op vakantie waren. Nou, dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan!

De eerste dag had ik meteen al een bordje zien staan met bibliotheek. Maar we waren op weg naar het strand en niet naar de bibliotheek. En het strand gaat nog steeds voor de bibliotheek, zeker als het mooi weer is. Een paar dagen later dacht ik 'ik ga toch eens kijken'. Maar ik wist niet meer precies waar ik het bordje gezien had. Navraag bij de visboer leverde de informatie op dat de bibliotheek in Wijk aan Zee sinds een jaar gesloten was. En dat dat onder groot protest gebeurd was. Er was nog wel iets van een servicepunt of zo, maar daar wist ze ook het fijne niet van. Waar ze in ieder geval ook van baalde, was dat de bakker en de slager inmiddels ook al verdwenen waren uit Wijk aan Zee. Die %$#$ gemeente!

Tja, wat doen je in zo'n geval? Dan ga je naar het plaatselijke VVV-kantoor. Daar konden ze me een kaartje met het telefoonnummer en openingstijden van het jeugdservicepunt bieden. Het jeugdservicepunt was ondergebracht bij een school/ naschoolseopvang en dagelijks geopend van 14.30 tot 16.30 uur. De uitleg van de VVV-mevrouw was voldoende om het lokaal - want meer was het niet - te vinden. Maar het servicepunt kon ik niet binnengaan; er zat een briefje op de deur dat er een zomersluiting was. Alleen op de laatste dinsdag voor het begin van het schooljaar was-ie open. En wel tot 18 uur.

Nou, dat viel nog net binnen mijn vakantie.

Dus dinsdags op pad naar de bibliotheek. Het was toch niet zulk mooi weer en we waren al de hele dag buiten geweest in verband met een fietstocht. Stilletjes hoopte ik dat ze internet hadden, want dat begon ik zo langzamerhand te missen. Oké, meneer Festina had z'n Blackberry mee en meneer Brownie z'n notebook met dongle, maar internet wil je eigenlijk voor jezelf hebben: digitale onafhankelijkheid is een groot goed.

En ja, hoor: daar stonden ze: twee glanzende computers, te wachten op een gebruiker. Er waren twee bibliotheekmedewerkers en ik was de enige klant. Wil je het nog luxer hebben?

Nadat ik m'n internetbehoefte had bevredigd, raakte ik in gesprek met een van de twee medewerksters (de andere was al naar huis). Ik vertelde het verhaal van mijn zoektocht. Ze was verbaasd dat het VVV-kantoor de informatie over de bibliotheek kende en kaartjes met telefoonnummer en openingstijden had. Want vroeger hadden ze veel contact met de VVV, maar nu niet meer. En ja, het protest was hevig geweest; er was zelfs een of andere landelijke prijs gewonnen met het protest.

Ik zei dat het misschien ook aardig was om wat kaartjes mee te geven voor het nivonhuis waar wij bivakkeerden, want ook daar was de bibliotheek niet bekend. En ik nam aan dat er vast meer mensen waren die wel eens wilden internetten, want dat was niet mogelijk in het nivonhuis, behalve voor de huiswacht. Nou, ik kreeg een hele stapel kaartjes mee, want voorheen kwamen er inderdaad behoorlijk wat klanten van diverse recreatieplekken, waaronder het nivonhuis en de nivoncamping.

Toen ik gewapend met de kaartjes bij de huiswacht aankwam, zei ze me dat dit bij het nivon allemaal niet bekend was en er toevallig de vorige avond een vergadering was geweest, waarin een flinke discussie was ontstaan over het wel of niet plaatsen van een computer met internetverbinding voor de gasten. Er waren hardliners die flink tegen waren: dan zouden er alleen maar jeugd op gaan zitten gamen en anderen die er niet zo'n probleem in zagen, integendeel. Want ook bij het nivonhuis in Lage Vuursche zijn bijvoorbeeld al langere tijd computers met internetverbinding en daar heeft het eigenlijk nooit tot problemen geleid.

De voorstanders hadden gewonnen: er komt een computer met internetverbinding voor de gasten. In de toekomst zullen ze dus gewoon op internet kunnen checken of ze de staatsloterij hebben gewonnen. Tot die tijd kunnen ze even naar de plaatselijke bibliotheek gaan. Van half 3 tot half 5.

T9

Ik ben niet zo'n SMS-er. Eigenlijk heb ik - ik vertel het met het schaamrood op mijn kaken - twee jaar geleden tijdens mijn vakantie pas leren SMS-en. Eerder had ik het simpelweg niet nodig.

En tijdens deze vakantie heb ik dan eindelijk (Brownie bedankt!) geleerd hoe je kunt SMS-en met behulp van T9. Over het algemeen houd ik niet van apparaten die voor je invullen (mensen die veel met Word werken zullen dat herkennen), maar ik moet toegeven, dit is wel een heel handige tool! Je hoeft namelijk niet meer 2 of 3 keer op een knopje te drukken in de hoop dat het goede lettertje verschijnt en o, wat heb ik in het verleden vaak de correctieknop moeten indrukken om transploft-achtige constructies te voorkomen. Want ik ben niet zo van de afko's.

En helemaal gecharmeerd van het systeem was ik toen ik mijn eigen (echte!) naam intypte. Doe het eens en je zult verrast zijn.

Blijverdje.

Vicesima prima

En nummer twee nieuwe volger op één dag: Wilma. Niet Wilma van den Brink, die jullie misschien kennen, maar een andere Wilma, waar ik niet veel meer over weet dan dat ze prachtig gedecoreerde sites volgt. Daar steekt de mijne maar bleekjes bij af!

Misschien kun je zelf iets over jezelf vertellen, Wilma?

Vicesima

Soms is de wereld zooo klein! Dan krijg je ineens oudcollega's weer in het vizier, bijvoorbeeld door een gezamenlijke hobby: bloggen.

In dit geval geldt dat voor mij en mijn oudcollega Mieke School. Zij blogt/blogde? onder de naam Biepmiep.

Biepmiep is natuurlijk een geuzennaam voor bibliotheekmedewerkers, zoals Wow!ter in 2006 al opmerkte.

Ik ken haar via mijn oude werkplek, het TBL in Oss. Grappig is dat ik ook haar zoon in de klas had voor Latijn.

Maar het kan ook zijn dat ik me helemaal vergis en dat onder Biepmiep ene Kitty schuilgaat. Want Mieke blogt nu onder Biepmieke.....

En als mediathecaris op het TBL.

En is natuurlijk actief op Boekenproeven.

Als Biepmieke de vrouw achter 23 wazige dingen is, dan volgt ze zichzelf; ook een goed idee! Ik heb zelf (op aanraden van Wow!ter) een rss-feed op mijn weblog. Dat heeft 2 voordelen, namelijk 1. je kunt zien hoe je berichtjes er in de rss-reader uitzien en 2. je kunt in de statistieken zien hoeveel mensen een abonnement op je blog hebben.

Zo en nu na al die verwarring tijd voor een echt verhaaltje over Biepmiep.

Lezen op vakantie

Lezen op vakantie is toch wel een van de toppunten van vreugde. En deze vakantie waren we in het gezelschap van lezers (de Brownies), dus dat kwam helemaal goed. Het is denk ik lang geleden dat het me gelukt is 5 boeken in één vakantie te lezen; zoveel had ik er niet eens bij me! Tja, en dan wordt het onderling lenen, hè? Zelf had ik Caesarion bij me (niet de echte, want die is allang dood, maar het boek) en het huis van mijn dromen. Daar dacht ik genoeg aan te hebben, maar nee. Ik had ze zo uit. Al grasduinend in de stapel van de Brownies kwam ik Ik ben niet bang tegen. Erg leuk boekje trouwens. Maar ook een beetje triest uiteindelijk.

En toen kwamen de aanraders van de echte lezers (meerdere mensen verbaasden zich erover dat onze mannen zoveel lazen; lezende mannen is blijkbaar een uitzonderlijk soort): de pianiste, dat vond meneer Brownie wel wat voor mij. Bleek ook zo te zijn, lekker bizar in ieder geval. En mooi taalgebruik; Jelinek is namelijk naast schrijfster ook dichteres.

En als afsluiting nog een serieus boek: de eeuw van Azië, aangeraden door meneer Festina. Ook dat was een indrukwekkend boek, maar dan op een heel andere manier. Ik zal er nog een keer apart over schrijven, als ik weer eens weinig te lezen heb.

Thuiskomst en lezen

Vroeger lag er, als je van vakantie terugkwam, een hele stapel kranten, die een of andere aardige buurvrouw voor je opgestapeld had, voor je als 'te lezen'. En aangezien ik altijd bang ben iets te missen, ploegde ik ze toch maar even door.

Later werd het mogelijk om de krant voor een x-aantal weken op te zeggen. Zo, dat bespaarde veel tijd! Een soort opluchting bij thuiskomst, omdat het nieuws toch niet meer terug te halen was.

En nu is daar de RSS-reader voor teruggekomen. Ik heb ze doorgeploegd, die 'kranten'. Zou je ook een vakantieregel kunnen opstellen voor je RSS-abonnementen? 'Alles markeren als gelezen' kan ik niet over mijn hart verkrijgen......

De hippe bewoners

Het is een bepaald slag mensen dat over het algemeen in NIVON-huizen komt: bewust, sociaal, natuurvriendelijk. Iedereen doet er zo op z'n eigen manier z'n best voor om met z'n allen een leuke, rustige sfeer te creëren.

Maar soms moet de huiswacht toch een beetje bijsturen: 'het is nu toch wel een beetje een te grote troep in de keuken. Kunnen we daar in het vervolg met z'n allen wat beter op letten?' Met name sinds begin dit jaar de corvee is afgeschaft, lijkt men zich misschien af en toe iets consumentachtiger op te stellen.

Maar de televisie keihard aanzetten, terwijl er mensen aan het eten zijn, dat is tocht echt not done in de NIVON-huizen. Afgelopen week was er een stel dat dat niettemin deed. En eigenlijk was dat nog heel grappig ook, omdat het zo onverwacht was. Gaandeweg werd duidelijk wat er aan de hand was. Het stel (een soort Janis Joplin après la lettre en donkere man met hoed en leren broek in cowboylaarzen; ze vielen meteen al op) had namelijk een staatslot gekocht en wilde weten of het de 25 miljoen had gewonnen. De uitslag zou om vijf voor acht bekend gemaakt worden; het was echter pas kwart voor zeven! Het stel kon blijkbaar niet zo goed lezen? Vriendelijk opperde de huiswacht de uitslag samen met hen op internet te bekijken, zodat de rust hersteld kon worden. Gaarne gingen ze daar op in. Helaas hadden ze geen prijs gewonnen.

De volgende dag was er weer een incident, maar dan van een heel andere aard: een mevrouw gilde het bijna uit, omdat uit haar theepot volgens haar thee was verdwenen. En het was nog wel zulke bijzondere thee, dat niemand die lekker zou kunnen vinden. En iedereen werd direct in staat van beschuldiging gesteld. Gelukkig was de hysterie maar van korte duur.....

Ja, je maakt wat mee in de natuurvriendenhuizen. Loten uit de loterij, dat zijn het!

Het hippe strand

Helmgras, duindoorn, zeepkruid, pijpbloem (!), geelwalstro: bloemen en struiken die leven in de duinen en op de deuren van ons NIVON-huis.

We hebben twee heerlijke, zonovergoten weken doorgebracht aan zee. In het verdacht opgesteld paradijs nog wel, zo relaxed als het maar zijn kan. We hebben veel gelezen, veel geluierd op het strand, menig terras aangedaan, gefietst, gewandeld, een rondje duinspringen geprobeerd. You name it, we did it. De bazaar van Beverwijk bezocht? Natuurlijk! Nu we er toch waren.

Voor muziekoptredens hoefden we het huisje niet te verlaten; het was wat dat betreft om de dag bal. Dat kwam doordat er een muzikale familie in het huis aanwezig was, die rond dezelfde tijd vakantie genoot als wij in de Banjaert. Met name opa, de gitarist en entertainer, kende erg veel liedjes van verschillende streken, culturen en steden.

Maar ook verder zeer geweldige mensen ontmoet. Een paar bizarre ook, maar daarover later meer. Eerst ff uitrusten!