Joris Luyendijk

Vandaag was het eindelijk zover: de opening van het academisch jaar. Ja hoor, de studenten gaan eindelijk beginnen na twee weken introductie. En het zijn er dit jaar in verband met de crisis meer dan ooit.

In groten getale waren ze dan ook op komen dagen bij de opening van het academisch jaar. Om eindelijk de rector eens live te horen spreken? Om de diverse prijzen voor academische prestaties te zien uitreiken? Nee hoor, ze waren maar met één doel gekomen: om Joris Luyendijk te zien spreken.

Die is blijkbaar erg populair onder de studenten. Dat kan ik me voorstellen, want hij spreekt hun taal, houdt ervan om de knuppel in het hoenderhok te gooien en kan af en toe heerlijk puberale opmerkingen maken. En toch: de ideale schoonzoon, volgens een collega van mij tenminste. Wat wil je nog meer?

De rector sprak als eerste zijn welkomstwoord uit. Kern van zijn betoog was dat we Europeser moesten gaan denken en meer aan internationalisering moesten gaan doen. Zeker ook de studenten.

En toen kwam Joris. Hij rook even aan het glas van de rector en zei: 'nee, ik krijg liever geen Mexicaanse griep', waarop hij een eigen, vers glas water voor zich neerzette.

En met de woorden 'I am a monkey' begon hij zijn speech, in het Engels natuurlijk. En meteen gaf hij de rector een sneer door op te merken dat het toch niet heel serieus gemeend was met die internationalisering aan de RU, aangezien de grootste helft van de speeches in het Nederlands was. Die opmerking over die aap duidde overigens op het feit dat hij vaker op tv geweest was, dus dat iedereen een (positieve) mening over hem had en hij geen oordeel over ons; ons kent hij immers niet.

Vervolgens ging hij in op de minder positieve aspecten van de internationalisering, bijvoorbeeld als je als student naar het buitenland gaat, dat je dan ineens een nobody bent. Vaak weten mensen niet eens waar Nederland ligt. Nederland gidsland? Laat ons niet lachen!

Om later natuurlijk te benadrukken dat je er mentaal enorm van groeit door naar het buitenland te gaan. En als een gek leert relativeren.

Vervolgens haalde de vlotte spreker (oplezen van een blaadje vindt hij echt middeleeuws) er tal van voorbeelden uit zijn rijke schatkamer van eigen ervaringen van aan. En natuurlijk gooide hij daarbij weer enkele knuppels in het hoenderhok, door bijvoorbeeld te stellen dat Al Quaida de meest succesvolle internationale organisatie is, als het gaat om het wegvallen van landsgrenzen om gezamenlijk tot één doel te komen.

Aardig was dat hij tot slot nog enkele positieve dingen over Nederland naar voren bracht, namelijk dat hij z'n praatje gewoon zonder stropdas kon houden, lekker op informele toon (probeer dat maar eens in het buitenland!), en dat er door het fameuze belastingstelsel grote onderlinge solidariteit is in Nederland. Want van het geld dat hij met dit praatje verdient, moet hij zo'n 70% belasting afdragen, maar daardoor is wel iedereen verzekerd van goede medische zorg en zo. In Amerika zijn dit soort dingen moeilijk uit te leggen.

Waarop de rector (afkomstig uit de juridische hoek) hem na afloop niet alleen een fles port, maar ook een gratis collegereeks fiscaal recht aanbood om trucjes te leren minder dan die 70% af te dragen. En daarmee had de rector natuurlijk ook meteen de lachers op zijn hand.

Maar Joris bleef de leukste.