Lekker de zon in!

Na al dat gereis van afgelopen weken was ik het bijna ontwend om thuis te zijn. Vandaag nog wel even naar Amsterdam geweest voor een verjaardag (oké, de tentoonstelling Van Gogh en de kleuren van de nacht nog even meegepakt), maar nu maar even vooral genieten van de zon.

Zonnebaden schijnt op allerlei manieren goed voor je te zijn: gebruinde mensen schijnen er 15% slanker uit te zien en zonnebaden schijnt je brein in conditie te houden. Slimmer worden door alleen maar in de zon te zitten.

Walhalla!

De marteling van het genot

Dat genieten een ernstige zaak is, zou je niet zeggen wanneer je het burgerlijk hedonisme van de moderne westerling in ogenschouw neemt. Of het nu komt door de macht van de commercie of door een algehele moedeloosheid van het tijdsgewricht, in elk geval verklaren twintigers, hoog opgeleid of niet, dat ze gewoon lekker willen leven, terwijl de gebronsde senioren die ons vanaf glossy covers toelachen zich lijken toe te leggen op een prijzige vorm van verveling. Iets van je leven maken betekent blijkbaar vlot een beetje geld verdienen, koffie zetten met pads of capsules, rondhangen op de golfbaan, driemaal per jaar winkelen in een Europese wereldstad en op zondagmiddag een goed gesprek bij de openhaard met een glaasje prosecco. We worden allemaal tachtig, hebben een prima band met onze kinderen en kleinkinderen en in tijden van financiële crisis wachten we nog even met het verkopen van ons huis. Tweemaal per week bedrijven we een half uur lang de liefde, en mocht dat op den duur wat moeizamer gaan, dan biedt de apotheker uitkomst.....

Heeft dit alles ook iets met echt genot te maken, met puur, onversneden, hartstochtelijk nagejaagd genot, met afmattende uitspattingen waarvan je dagen moet bijkomen? Of met wat het tegendeel lijkt, het genot van ascese, versterving en mystieke extase? Zijn we wel radicaal genoeg in ons hedonisme? Is ons genot wel goed doordacht? Ik vrees dat het moderne genieten, althans zoals het door de publieksmedia gepropageerd wordt, niet zozeer voortkomt uit liefde voor de prikkeling der zintuigen of verlangen naar grensverleggende ervaringen, als wel uit de behoefte geldstromen controleerbaar gaande te houden, in de wetenschap dat wie nu zijn lichaam uitput, later niet meer interessant is als consument. Het genot is verregaand gereguleerd en gebanaliseerd.

Het is de vraag of daar iets op tegen is. Ook in de klassieke Oudheid is meermalen gewezen op de gevaren van het genieten, of het nu gaat om culinair, erotisch of esthetisch genot.

Zo begint 'de marteling van het genot' van Piet Gerbrandy. Eindelijk in mijn bezit. Heerlijk boekje! Kost maar € 2,50. Veel genot!

Grijp de macht!

Facebook: politieke barometer?

Afgelopen weekend werd ik opgeschrikt door het bericht dat Facebook was afgesloten voor Iraniërs in verband met de verkiezingen. Net nu ik via Facebook een ontspannen contact met het jongere deel van mijn schoonfamilie begon te krijgen.

Tegelijkertijd las ik dat Rusland een aandeel in Facebook wil kopen. Maar Russische contacten bezit ik niet.

Wie schetst echter mijn verbazing? Sinds eergisteren staat Facebook gewoon weer open voor de Iraanse bevolking. Affarin!

Beroering in de openbare bibliotheek van Nijmegen e.o.

Ach, de bibliotheekwereld is zo'n rustig wereldje waar nooit iets gebeurt. Zou je denken.

In de Nijmeegse (of beter gezegd Zuidgelderse) openbare bibliotheek is momenteel veel beroering ontstaan over de directeur; die zou een sfeer van angstcultuur en intimidatie in stand houden. Met name de managementlaag blijkt hier inmiddels schoon genoeg van te hebben. De raad van toezicht wijt de oververhitte situatie aan de grootscheepse veranderingen in het bibliotheekwezen door de veranderde rol van de bibliotheek in de maatschappij.

Deze informatie heb ik uit een artikel van de Gelderlander van vorige week. Ik schrok er van, want wist niet dat het speelde. Maar het is blijkbaar een onderwerp dat leeft, getuige het aantal reacties, 30 tot nu toe; dat is een aantal dat niet vaak gehaald wordt.

De reacties lopen sterk uiteen van:

Vroeger kwam er een bus, je pakte een boek de chauffeur gaf een stempel en het liep prima. Zie nu dat een heel team van managers de scepter zwaaien bij de eenvoudige functie van het uitlenen van een boekje. Zelfs nog een raad van toezicht ofwel hoe maken we van poep goud. Misschien even de salarissen van die mensen hier noemen. Zo te zien vervelen ze zich en hebben ze veel tijd om in elkaars vaarwater te zitten.

tot:

Huberts kun je niet meer op cursus sturen dat helpt geen moer. Het is een narcistische arrogante man die het liefst alle macht alleen heeft. De macht binnen de Bieb is nu verdeeld en dat zint meneer Huberts helemaal niet. De dictator wil dit terugdraaien zodat hij weer de alleenheerschappij krijgt. Personeel is hiet terecht bezorgd over. Inmiddels zijn al twee van de 10 managers vertrokken want die zien het niet meer zitten. Een van de 2 is een kracht die al 35 jaar bij de Bieb in Nijmegen werkt. Ook heeft Huberts al eerder een prima manager met "ziekteverlof" gestuurd en de muziekdeskundige met een afkoopsom van liefst Euro 130.000.= het bos ingestuurd, De Raad van Bestuur pikt dit allemaal maar die is geen knip voor de neus waard. Voorzitter Titus Hoedemakers is door Huberts zelf voor die functie aangezocht want dat is een vriend van de direkteur. En ook daarna heeft Huberts allerlei maatjes om zich heen verzameld. Jammer dat we met die Huberts zitten opgescheept. Toen hij Nijmegen solliciteerde kwam hij trouwens niet eens door de kwalificatie voor die functie heen maar via via heeft hij zich binnen weten te dringen. Je moet Huberts eens op Wikepidia googelen en dan krijg je een CV te zien waar Albert Krielen jaloers op zou zijn. Vooral op literair gebied staan er veel zaken op die helemaal niet aan hem mogen worden toegeschreven. Personeel wees verstandig, Huberts kan zich zelf toch niet veranderen en dat wil hij trouwens ook helemaal niet want hij meent de wijsheid in pacht te hebben dus: WEGSTUREN DIE MAN EN SNEL !!!

tot:

Huberts heeft binnen het politieke klimaat van Nijmegen belangrijke strategische beslissingen moeten nemen. Dat die niet altijd bij iedereen goed vallen is duidelijk. De collectieve publieke actie tegen de directeur is dan wel heel menselijk, maar ook kwetsend. En zeer zeker niet fatsoenlijk. Ik ken Huberts gelukkig op een heel andere manier.

De directeur zelf zegt dat "de problemen waar de managers op wijzen, grotendeels terug te voeren zijn op de veranderende positie van de bibliotheek in de maatschappij. Dat is een veranderingsproces dat voor de medewerkers moeilijk te accepteren is."

Tja, wie zou er nou gelijk hebben?

Saillant detail is dat een van de teamleiders van de OBGZ binnenkort bij ons komt werken!

Hemelvaart

We waren van plan om afgelopen weekend - beginnend bij donderdag - een hemelvaart te gaan maken en wonder boven wonder is dat gelukt: in Parijs aangekomen beklommen we na de parkeerhandelingen verricht te hebben, alsof we nog niet moe genoeg waren na 5 uur in de auto gezeten te hebben, nog een 5 verdiepingen en toen kwamen we in ons appartement: de hemel, dat uitzicht over Parijs vanuit alle ramen van het appartement!

Het appartement hadden we gehuurd van de operazangeres Marina Comparato. Logisch dat ze het niet wil verkopen terwijl ze er bijna nooit is. Wie verkoopt er nou een hemel? Mooier is het om de hemel te delen met anderen. En wij waren een van de gelukkigen.

Eigenlijk kon de Eiffeltoren daar niet tegenop en zelfs het Musée d'Orsay niet. De Kandinskytentoonstelling in het Centre Pompidou misschien een klein beetje. En de Sainte- Chappelle nog een klein beetje meer.

Wat je leert tijdens zo'n hemelvaart is dat de hemel voor iedereen weer anders is. In mijn zoons hoofd is dat het bezichtigen van de Mona Lisa (deze hemel hebben we deze vakantie niet kunnen realiseren), in mijn dochters hoofd de fontein van Nikki de Saint Phalle. Voor haar was de Kandinskytentoonstelling een soort van desillusie: o, dus dat schilderij in het appartement is dus gewoon een papier; het echte schilderij is hier!

Mooi leermoment in de hemel.

En nu Parijs....

Even in andere sferen....

Baby 2.0

Je kunt je kinderen niet vroeg genoeg vertrouwd maken met de geneugten van het sociale web, moeten de onderzoekers gedacht hebben, toen ze een oud Fisher Price-speeltje uitrustten met sensoren om baby's met hun ouders te laten twitteren. Hoe het precies in z'n werk gaat lees je hier.

Gelukkig zijn onze baby's al groot.

That was England

Well, we zijn dus weer veilig terug uit Engeland. We hebben een ander Engeland gezien dan in het filmpje hierboven getoond wordt, maar zeker niet minder spectaculair!

Wat dacht je van het aan de alcohol brengen van jonge vormelingen (dat schijnt vrijdag al begonnen te zijn; de elfjarigen moesten drie keer de communie oefenen met de bijbehorende slok wijn en zondag werd dat nog eens dunnetjes overgedaan onder het toeziend oog van de aartsbisschop van Canterbury). Als peetouders hadden wij daar niets over te zeggen, sterker nog, ook wij werden volgegoten met dezelfde voortreffelijke wijn. En ook na de dienst werd er bij de hapjes geen koffie, maar wijn geschonken (rond het middaguur!). De enige tegenprestatie die wij hoefden te leveren was het uitspreken van de woorden 'Bishop, this is Luc'. O ja, en het zingen van hymns en het aanhoren van de lezingen en preek, die ik overigens heel erg goed en aansprekend vond. Bepaald geen straf in ieder geval. En toen hadden we de wijn nog niet op, dus ik heb echt met m'n volle verstand geluisterd! Nee, ik kan me wel voorstellen waarom mijn broer en zijn vrouw overgestapt zijn op de Anglicaanse kerk.

En verder hebben we natuurlijk flink genoten van het mooie landschap (dat begon al bij Dover bij het uitzicht op de mooie krijtrotsen en kastelen), het prettige gezelschap van de Engelsen, de mooie huizen en tuinen, de mooie regen en de vloerbedekking in de badkamer.

Ik denk dat we de volgende keer zeker wat langer blijven. Kunnen we eindelijk ook een keer naar Londen, want daar zijn we uiteindelijk nog nooit geweest.....

Raadplaat

Als de kinderen weer eens een nieuw thema op school hebben, krijg je daar als ouders altijd wat van mee. Het thema dat mijn kinderen de komende tijd onder de loep gaan nemen, is zintuigen. Mijn zoon toont zich voorlopig met name geïnteresseerd in gezichtsbedrog (en bijbehorende zoekplaatjes).

Ik hoor wel wie de meeste dieren kan ontdekken op bovenstaande plaat. Ondertussen ben ik in Engeland. Dinsdag ben ik er weer, om donderdag weer te vertrekken naar....Parijs!

Ja, wat een reislust ineens, hè. Maar je moet iets doen om de kredietcrisis te bezweren, zodat je later niet kunt zeggen 'ik heb het niet geweten, ik heb er niets aan gedaan.' Dus pak je koffers, mensen!

Yes, weer een boekmeme

Boekmemes, ik ben er gek op! Gisteren zag ik er weer een, bij ten aanval. Deze meme is gebaseerd op de top 100-lijst van een door de BBC georganiseerde verkiezing enkele jaren geleden van het beste boek ooit. Hij is wel Engelstalig (en Engelstalig geörienteerd), maar interessant en daarom help ik graag mee met de verspreiding ervan. Let op, hier komt-ie:

1. Kijk naar deze lijst en maak de boeken die je gelezen hebt vet.
2. Zet een sterretje (*) bij de boeken die je geweldig vindt.
3. Cursiveer de boeken die je van plan bent te lezen.

1. Pride and Prejudice – Jane Austen
2 The Lord of the Rings – JRR Tolkien

3 Jane Eyre – Charlotte Bronte
4 Harry Potter series – JK Rowling

5 To Kill a Mockingbird – Harper Lee
6 The Bible

7 Wuthering Heights – Emily Bronte
8 Nineteen Eighty Four – George Orwell
9 His Dark Materials – Philip Pullman
10 Great Expectations – Charles Dickens
11 Little Women – Louisa M Alcott
12 Tess of the D’Urbervilles – Thomas Hardy
13 Catch 22 – Joseph Heller
14 Complete Works of Shakespeare

15 Rebecca – Daphne Du Maurier
16 The Hobbit – JRR Tolkien
17 Birdsong – Sebastian Faulks
18 Catcher in the Rye – JD Salinger
19 The Time Traveller’s Wife – Audrey Niffenegger

20 Middlemarch – George Eliot
21 Gone With The Wind – Margaret Mitchell
22 The Great Gatsby – F Scott Fitzgerald (wel de film gezien)
23 Bleak House – Charles Dickens
24 War and Peace – Leo Tolstoy
25 The Hitch Hiker’s Guide to the Galaxy – Douglas Adams

26 Brideshead Revisited – Evelyn Waugh
27 Crime and Punishment – Fyodor Dostoyevsky
28 Grapes of Wrath – John Steinbeck
29 Alice in Wonderland – Lewis Carroll
30 The Wind in the Willows – Kenneth Grahame
31 Anna Karenina – Leo Tolstoy
32 David Copperfield – Charles Dickens
33 Chronicles of Narnia – CS Lewis
34 Emma – Jane Austen
35 Persuasion – Jane Austen
36 The Lion, The Witch and The Wardrobe – CS Lewis
37 The Kite Runner – Khaled Hosseini
38 Captain Corelli’s Mandolin – Louis De Berniere
39 Memoirs of a Geisha – Arthur Golden
40 Winnie the Pooh – AA Milne
41 Animal Farm – George Orwell
42 The Da Vinci Code – Dan Brown
43 One Hundred Years of Solitude – Gabriel Garcia Marquez
44 A Prayer for Owen Meaney – John Irving
45 The Woman in White – Wilkie Collins
46 Anne of Green Gables – LM Montgomery
47 Far From The Madding Crowd – Thomas Hardy
48 The Handmaid’s Tale – Margaret Atwood
49 Lord of the Flies – William Golding
50 Atonement – Ian McEwan
51 Life of Pi – Yann Martel
52 Dune – Frank Herbert
53 Cold Comfort Farm – Stella Gibbons
54 Sense and Sensibility – Jane Austen
55 A Suitable Boy – Vikram Seth
56 The Shadow of the Wind – Carlos Ruiz Zafon

57 A Tale Of Two Cities – Charles Dickens
58 Brave New World – Aldous Huxley
59 The Curious Incident of the Dog in the Night-time – Mark Haddon
60 Love In The Time Of Cholera – Gabriel Garcia Marquez
61 Of Mice and Men – John Steinbeck

62 Lolita – Vladimir Nabokov
63 The Secret History – Donna Tartt (pas nog herlezen)
64 The Lovely Bones – Alice Sebold
65 Count of Monte Cristo – Alexandre Dumas
66 On The Road – Jack Kerouac
67 Jude the Obscure – Thomas Hardy
68 Bridget Jones’s Diary – Helen Fielding
69 Midnight’s Children – Salman Rushdie
70 Moby Dick – Herman Melville

71 Oliver Twist – Charles Dickens
72 Dracula – Bram Stoker
73 The Secret Garden – Frances Hodgson Burnett
74 Notes From A Small Island – Bill Bryson
75 Ulysses – James Joyce

76 The Bell Jar – Sylvia Plath
77 Swallows and Amazons – Arthur Ransome
78 Germinal – Emile Zola
79 Vanity Fair – William Makepeace Thackeray
80 Possession – AS Byatt
81 A Christmas Carol – Charles Dickens
82 Cloud Atlas – David Mitchell
83 The Color Purple – Alice Walker (wel de film gezien, mooi)
84 The Remains of the Day – Kazuo Ishiguro (wel de film, gezien prachtig)
85 Madame Bovary – Gustave Flaubert (toevallig net uit)
86 A Fine Balance – Rohinton Mistry
87 Charlotte’s Web – EB White
88 The Five People You Meet In Heaven – Mitch Albom
89 Adventures of Sherlock Holmes – Sir Arthur Conan Doyle
90 The Faraway Tree Collection – Enid Blyton
91 Heart of Darkness – Joseph Conrad
92 The Little Prince – Antoine De Saint-Exupery
93 The Wasp Factory – Iain Banks
94 Watership Down – Richard Adams
95 A Confederacy of Dunces – John Kennedy Toole
96 A Town Like Alice – Nevil Shute
97 The Three Musketeers – Alexandre Dumas
98 Hamlet – William Shakespeare
99 Charlie and the Chocolate Factory – Roald Dahl (wel de film gezien, met een prachtige rol voor Johnny Depp)
100 Les Miserables – Victor Hugo

Nou, ik zit in ieder geval boven de 6: bij de BBC ging men ervan uit dat de meeste mensen niet meer dan 6 van de 100 boeken uit dit rijtje gelezen zouden hebben. Dat valt weer mee. Komt met name door mijn retroleesproject van de laatste tijd.

Ik heb de rest van de boeken gecursiveerd: ik zal het maar bekennen; eigenlijk zou ik nu al met pensioen willen gaan om de rest van de boeken te lezen (en meer). Maar dat zal er wel niet in zitten.

De Harry Potter-serie is de enige boekenreeks die ik niet gecursiveerd heb. Daar vind ik namelijk niets aan. We hebben ze nota bene allemaal thuis (voor de kinderen), maar het kan mij niet boeien, die Harry. Ik ben wel een paar keer meegegaan naar de film met mijn zoon, maar ik had het gevoel dat ik dat een beetje aan het uitzitten was. Mijn zoon daarentegen heeft ze allemaal met veel plezier gelezen. En games van gespeeld. Daarna zijn zijn leesactiviteiten behoorlijk stilgevallen, niets kon namelijk tippen aan Harry P. Ja, de boeken van Darren Shan misschien een beetje, maar toch niet helemaal. Mijn zoon vond ze te verschillend van kwaliteit. Come on, J.K., write something new!

Sterretjes heb ik niet gezet: de boeken die vetgedrukt zijn, vond ik allemaal geweldig!

Kort verhaal

De zeer wijze vrouw uit het verhaal van gisteren heeft mij gevraagd eens te proberen een kort verhaal te schrijven. Ik zei dat ik dat best eens wilde proberen - het is toch eigenlijk gewoon een lange blogpost, nietwaar? Maar vandaag zag ik - de wijze vrouw is serieus wat haar verzoek betreft - bij de reacties van het verhaal van gisteren, dat zij er zelfs een handleiding bij gevonden heeft (uit de inleiding op korte verhalen door Poesjkin):

Ten eerste vereist het een bijzondere concentratie. Exactheid en kortheid zijn de voorwaarden voor goed proza. Verder vereist het overdenking en nog eens overdenking. Weloverwogen, beknopt en voor alles eenvoudig geschreven, doortinteld van eenzelfde humor, raak, fijn en mild willen de korte verhalen onderhoudende vertellingen zijn, kunstig opgebouwd en verrassend door de onverwachtheid van de ontknoping en bovenal: onafhankelijk van de geldende normen.

Oei, dat klinkt pittiger dan gewoon een lange blogpost. En het onderwerp? Ik denk dat ik maar eens een kort verhaal ga maken over een zeer wijze vrouw.

Antigone

Toneelvoorstellingen, daar ga ik eigenlijk veel te weinig heen. En dat is jammer, want ze kunnen zo mooi zijn.

Maar gelukkig, gisteren kwam het er weer eens van. En wel een klassiek stuk: de Antigone (naar Anouilh). En dat in een kleine zaal, in het verbouwde Lindenbergtheater, waar ik nog nooit geweest was. Wat heeft Nijmegen toch veel te bieden waar ik veel te weinig gebruik van maak! Maar ja, je kunt eenmaal niet alles hebben.

Klein zusje, het theatergezelschap dat de Antigone ten tonele bracht, deed het GOED. Met name de hoofdrolspeelster (Annemieke Drummen) was formidabel. De bijrollen waren aardig, hoewel soms niet overtuigend, bijvoorbeeld Creon die door een vrouw gespeeld werd. En twee wachters, van wie er een vrouw was. De andere wachter, de man, was overigens wel ontzettend grappig.

En wat ook altijd leuk is na een theatervoorstelling, is de bespreking achteraf. Ik was met een zeer wijze vrouw, dus we kwamen al snel tot de kern van de zaak. Hoe ver ben je bereid om te gaan voor je grondrecht, ook als dat tegen de door de bestuurders ingestelde wet ingaat en waarom maak je eigenlijk vuile handen in je leven? Had Antigone gelijk? En: zou Antigone een steenbok geweest zijn?

Onderweg naar huis bedachten we bij alle gebeurtenissen hoe Antigone daar op gereageerd zou hebben. Bijvoorbeeld toen we de parkeerkaart per ongeluk verkreukeld hadden. En we eigenlijk een hoge boete zouden moeten betalen daarvoor. Uiteindelijk hebben we de 'wachter' natuurlijk vermurwd. Dat is niet zo moeilijk met twee vrouwen. Let wel: Antigone was in haar eentje (ze had wel een zus, maar die was te laf om te sterven voor het Recht). We wisten beiden niet of we het in ons eentje gered zouden hebben. Waarschijnlijk zouden we in ons eentje niet eens de parkeergarage in gedurfd hebben.

Boeken en lingerie

Goh, dat we daar niet eerder aan gedacht hebben: bibliotheken moeten net als het boekhuis in Culemborg ook lingerie gaan verhuren! Wat zullen de uitleencijfers omhoog schieten!

Overleven door het lezen van boeken

Gisteravond kwam ik toevallig voor de televisie terecht. En ik herkende meteen de film die er op was: the edge, over een 3-tal mannen die uit een neergestort vliegtuig in de wildernis van Alaska terechtkomen: een wat oudere miljardair (mooie rol van Anthny Hopkins), een modefotograaf (de minnaar van de mooie vrouw van de miljardair) en nog een fotograaf; ze waren op weg naar een fotoshoot. O ja, en ze krijgen ook nog een moordlustige beer als tegenspeler.

De wat oudere miljardair overleeft als enige met name dankzij....zijn boekenkennis. Mooi toch? En minstens even spannend als Jaws op het andere net!

Zo.

Zo, daar gaat mijn gratis hobby: http://www.volkskrant.nl/multimedia/article1195910.ece/Gratis_artikelen_op_internet_snel_verleden_tijd

Dorpskapper

Ik moest eigenlijk al heel lang naar de kapper, maar ik heb nooit zin om naar de kapper te gaan. Het duurt namelijk altijd zo lang en is zo zonde van de tijd. Gisteren dacht ik, weet je wat, ik maak gewoon een afspraak in Lent, bij de kapper waar ik met m'n kinderen ook altijd naar toe ga. Misschien duurt het daar wel korter. En je gelooft het of niet: dat was ook zo! Binnen anderhalf uur stond ik weer buiten, geverfd en wel.

Niets ingewikkeld behandelinkje zus, behandelinkje zo, het is echt leuker met highlights, nee, we kunnen beter de kleur helemaal weghalen in plaats van alleen de uitgroei te behandelen, zal ik het nog even mooi opföhnen. Niets trendy inrichting, trendy spulletjes die ze je proberen aan te smeren, niets in trendy kleren naar de kapper omdat je anders zo uit de toon valt daar.

Gewoon knippen en verven.

En wist je trouwens dat Frank Rijkaard een nieuwe vriendin heeft? Z'n kindermeisje! Mooi haar heeft ze trouwens. Naar welke kapper zou ze gaan? Als je haar niet kent: sorry, ik kan geen foto's plaatsen, want die waren exclusief voor de Story! Moet je zelf maar naar de kapper gaan!

Weekend at Waikiki

een echte amateuropname!

Heb je dat ook wel eens? Van die associaties? Ik heb dat bijvoorbeeld met Wiki. Bij het woord Wiki moet ik altijd denken aan Weekend at Waikiki, een Fries/Gronings studentenbandje met wat kleine hitjes. Ik heb de band pas maar eens gegoogled en zowaar, hij bestaat nog! En wat ik niet wist: een van de bandleden is later 'getransformeerd' tot (de veel bekendere) Junkie XL!

De site van de band is heel gastvrij; al hun nummers staan er gewoon afspeelbaar op. Mooi. Die LP's van WaW kan ik dus ook weggeven. Aan wie? Dat weet ik niet. Ik weet niet of er IEMAND geïnteresseerd is in de band Weekend at Waikiki. En of er IEMAND eigelijk nog wel LP's draait. Alleen diehards en retro-freaks? Mensen die het geluid en het gevoel van het opzetten van de plaat missen? Nou ja, ik kan het me eigenlijk ook wel weer voorstellen. Maar mijn huis is gewoonweg te klein voor de LP's (en niet alleen LP's). Daarom wil ik zo veel mogelijk digitaal.

Een tijdje lang hebben 'Netje' (een vriend van mij) en ik de band voor de grap overal gepromoot - ik spreek over zo'n twintig jaar terug. Zelfs de DJ van de Elegast wilde The Valley af en toe wel eens draaien. Ja, omdat we vaste klanten waren natuurlijk. Maar alleen helemaal op het einde, als de meeste mensen al weg waren.

En toch is het nummer best fijn om op te zetten als je boos bent, als je het gevoel hebt van 'I've reached the limit, I'm angry'. Voor die stemming moet je altijd een paar nummers hebben klaarstaan. Voor blije gevoelens ook, en wel in veel grotere getalen. En niet alleen van Weekend at Waikiki.

Sing out loud!

Cultuur op de campus

Ongeveer een jaar geleden heb ik me geabonneerd op de wekelijkse nieuwsberichten van Cultuur op de campus. Niet dat ik de activiteiten van de club vaak bezoek, maar ik vind het wel leuk om te zien wat er allemaal te doen is.

Zo worden binnenkort de voorrondes van het NK luchtgitaarspelen gehouden. Ik wist niet dat daar Nederlandse kampioenschappen voor bestonden! En pas hadden ze een ballenbios (een interactieve show waarbij het publiek betrokken wordt bij het kiezen van de film door het gooien van ballen naar de favoriete titel in een mega-ballenbak).

En vooral: het wordt eens interessant om de dies-viering van de uni op 14 mei te bezoeken: er zijn gratis optredens van Milow, de Staat, Roosbeef, Marike Jager, Giovanca en Hit Me TV: grote namen! In de Gelderlander werd er al openlijk getwijfeld of de bezoekersstroom in toom kon worden gehouden bij zulke bands (De kop van het artikel: toppers op gratis festival universiteit: ha, lekker niet DIE toppers, denk ik dan).

Wat is er toch veel te doen! Anders had ik dat allemaal niet geweten! Goed werk, CodC!

Stilus vernieuwd

Aan het begin van de maand kijk ik altijd even of er nog leuke nieuwe klassieke cartoons zijn bij Stilus. Dat deed ik vandaag toevallig ook en mijn mond viel open van verbazing: de site is totaal vernieuwd: de nieuwe cartoons staan nu in vol ornaat op de pagina! Gaat dat zien!

Ik heb er ter illustratie een uitgepikt over rokers (een uitstervend ras in Nederland; ze herkennen zich ongetwijfeld in dit mannetje).

Over mijn eigen Achilleshielen zullen we het maar niet hebben...

Madame Bovary

Vandaag heb ik helaas afscheid moeten nemen van Madame Bovary. Ik heb het boek van Flaubert met plezier (eindelijk eens) gelezen.

In zekere zin een behoorlijk betoverend boek, vooral mooi en toch ironisch geschreven. Prachtige vergelijkingen, heerlijk om in weg te dromen. Ik vroeg me - praktisch als ik soms toch ben - af hoe het Emma in de moderne tijd vergaan zou zijn. Zij zou met haar temperamentvolle karakter waarschijnlijk nooit getrouwd zijn met de degelijke, sullige Charles, of er na een korte samenwoningstijd achter zijn gekomen dat het nooit echt wat zou kunnen worden tussen hun twee. Bovendien zou ze zich met de moderne sociale media nooit zo verveeld hebben in het afgelegen dorp en zou ze gewoon zelf voor haar dochtertje hebben moeten zorgen. Tja, de moderne tijd is leuk, maar niet zo lux als-ie lijkt! En de kooplust wordt tegenwoordig meer dan ooit aangewakkerd en vergemakkelijkt, iets wat toch wel bedreigend zou zijn geweest voor de madame. Maar haar depressies zouden wel beter behandeld kunnen worden met moderne therapie & medicatie.....

Naast Emma en Charles spelen nog meer personen een rol in de ondergang van de familie Bovary: Homais, de ambitieuze apotheker, meneer Lheureux, een soort koopman/ bankier die behoorlijk debet was aan de kredietcrisis van Emma c.s., en natuurlijk de minnaars van madame Bovary: Rodolphe en Léon, die het leuk vonden om met Emma te spelen, maar niet thuis gaven toen zij in moeilijkheden kwam.

De vertaling van Van Pinxteren is wel wat ouderwets, maar dat hinderde niet echt. Het is tenslotte ook een oud boek en in het Frans lezen zou een goede oefening zijn geweest, maar kost zoveel tijd hè.

Met De Bies vlaggen zwaaien

Wim de Bie is getransformeerd van analoog naar virtueel kunstenaar. Als je wilt weten hoe dat zo is gekomen, moet je op deze link drukken. Erg bevrijdend!

Wij zijn draadloos!

Hè, hè, eindelijk zijn wij nu ook draadloos! Gisteren konden we met z'n vieren tegelijk internetten. Als je denkt dat dan de rust in huis is weergekeerd, dan heb je het mis! Waar broer en zus eerst naast elkaar overleg pleegden met elkaar over een spel, moet dat nu over de trap gedaan worden. Kijk, ik heb een goede ruil gedaan op Habbo! Hé, ga eens uit mijn (virtuele) kamer! Hoe moet je......?

Verder kunnen we 10 dagen niet bereikt worden door mensen zonder digitale aansluiting in verband met de overgang van de ISDN-lijn naar een digitale lijn. En hebben we nu een modem in onze slaapkamer, waardoor de radio-ontvangst daar ineens belabberd is. En dat terwijl er niets fijner is dan nog wat in bed blijven liggen radio luisteren.

Enfin, het zullen hopelijk kinderziektes blijken te zijn. Bovendien hebben we nu voortaan onbeperkt bellen van en naar vaste lijnen! Ik noem het maar een mooi kado voor moederdag!

De puinhopen van het Keuls archief

Vandaag een interessant item bij Eén Vandaag over het bijeenrapen van de overblijfselen van het Keuls archief. Een hels karwei voor de (soms ex)medewerkers. Neerlands grootste Middeleeuwenkenner Frits van Oostrum kwam nog even aan het woord, evenals een Duitse Albertus Magnuskenner. Frits van Oostrum legde en passent uit welke maatregelen er in de UB van Leiden zijn genomen ten aanzien van calamiteiten: er zitten bijvoorbeeld rode banden om de topstukken van de bibliotheek; die krijgen voorrang bij reddingsoperaties.

Hoe dat bij de UB Nijmegen geregeld is? Wij hanteren maar één regel, bestaande uit drie woorden: bel de conservator. Een instructie met betrekking tot deze regel wordt jaarlijks herhaald. Nee, wij hebben het WEL goed voor elkaar!

Uitzendig een vandaag (vanaf minuut 15):

Pen

Zo, vandaag had ik weer eens een mooi excuus om naar de Penshop te gaan. Mijn neefje moet namelijk confirmation (een soort vormsel) doen en aangezien ik zijn peettante ben, ga ik daar natuurlijk heen. Het is maar liefst acht jaar geleden dat we in Engeland waren, maar mijn broer komt zo vaak naar Nederland, dat we elkaar genoeg zien.

Ik heb in ieder geval een mooie pen voor hem gekocht (en ook eentje voor z'n broer en broertje), dus vergeten zal hij ons bezoek hopelijk niet. En hoewel ze weer prachtige pennen bij de Penshop hadden, ben ik toch niet in de verleiding gekomen er (nog) eentje voor mezelf of mijn kinderen te kopen. Knap hè? Zou daarom overal de vlag hebben uitgehangen?

Voor nog een liefhebber van de balpen (maar dan om praktische redenen) zie hier.

Professor Blosjes

Gisteren was een ideale dag om te werken. Veel mensen hadden namelijk een vrije dag genomen, dus dan kun je lekker opschieten, scheelt zeker zo'n 20 mailtjes. In een tijd van een vloek en een zucht had ik de maandrapportages en de powerpointpresentatie af en mijn deel van het intranet gevuld.

Eindelijk tijd om na het verorberen van een door een collega meegenomen allerminst droge eierkoek even naar de tijdschriftenzaal te lopen om een artikel op te zoeken; nog niet alles is immers online beschikbaar. Vrolijk fluitend (nou ja, in mezelf dan) liep ik door de KDC-ruimte naar de tijdschriftenzaal.

Maar ineens moest ik toch even blijven staan, want ik zag een bekende zitten: professor Blosjes. Bij hem ben ik ooit afgestudeerd en hij had mij ook gezien. Ik vroeg hem of hij soms met iets katholieks bezig was, dat hij in de leeszaal van het KDC zat te werken. Nee, zei hij, allerminst, maar het is hier zo lekker rustig! Hij was bezig met het overschrijven van een gedeelte van een artikel, dat hij in een noot van zijn eigen artikel wilde verwerken.

Ik vroeg hem of hij dat niet beter kon kopieëren of (laten) scannen of dat het artikel ook niet elektronisch beschikbaar was. Hmm, dat geloofde hij niet, want het was uit 1997. Ik vroeg hem of hij dan niet bang was dat er fouten in zijn noot zouden verschijnen. Nee hoor, zei hij met een sluw lachje. Ha, dat sluwe lachje kende ik nog goed! Gelukkig vroeg hij mij deze keer niet of ik er toch nog eens over na wilde denken of ik toch nog wilde promoveren, iets wat-ie normaal altijd wel doet, als hij mij ziet.

Hij zal de hoop wel hebben opgegeven.

De ideale samenleving

Als je de deur bij het Nivonhuis in de bossen bij Bennekom na het overwinnen van enkele zandpaden binnenkomt, loop je meteen tegen een gedicht aan, waarvan de eerste regels luiden: Hij, die denkt te zijn aangekomen bij een hotel, laat hem omkeren - en snel. En dan nog iets over dat vriendschapsbanden bij Nivon belangrijker zijn dan verschillen tussen arm en rijk.

Ik ben niet zo'n lid dat al dat soort verzen/ liederen/ strijdkreten uit z'n hoofd kent. Ik zou eigenlijk ook bij God niet weten wat Berg vrij (bekende Nivonkreet) betekent of waar die kreet vandaan komt. Zo lang ben ik zelfs nog niet eens lid. En ook niet actief in de organisatie, die inmiddels qua bestuur niet meer zo stevig in z'n schoenen schijnt te staan. Raar eigenlijk, in deze tijd van revival van de duurzaamheid. Dan zou zo'n organisatie toch juist moeten groeien? Maar ja, die goedkope vliegtickets hè?

Het is duidelijk dat ook het Nivon mee moet gaan met de moderne tijd en er is discussie over hoe ver men daar in moet gaan. De bezoekersaantallen zijn in ieder geval flink teruggelopen de laatste tijd en financieel staat het Nivon er niet goed voor. Huiswachten zijn ook steeds moeilijker te krijgen. Er zijn al veel concessies gedaan. Tot mijn verbazing was zelfs de corvee afgeschaft! Niet meer eigenhandig de plees poetsen! De werkkast hoef je alleen nog maar in om je eigen kamer schoon achter te laten.

Ook de vlag wordt al jaren niet meer gehesen bij de Nivonhuizen. En het nuttigen alcoholische drank is allang niet meer verboden.

Maar wat gebleven is en mij het meeste aantrekt in de Nivonhuizen is de geweldige rust die er heerst. Iedereen is lief voor elkaar, gunt elkaar de vrijheid, praat gedempt.
En dat in een prachtige omgeving. Het is eigenlijk een soort ideale samenleving. Dat er 100 mensen bij elkaar zijn, merk je eigenlijk niet eens. Het terras bij een Nivonhuis is de enige plek in Nederland waar ik m'n tas met waardevolle spullen onbeheeerd achter durf te laten.

Bij het de Bosbeek hoort ook een eigen bos, waar een vuurplaats is aangelegd. Als je het even meldt bij de beheerder, kun je zo met een paar mensen een vuurtje maken met hout dat daar door vrijwilligers is neergelegd. Verder zijn er verantwoorde klimtoestellen, pingpongtafels en natuurlijk een voetbalveldje. De kinderen hebben we dus hele dagdelen niet gezien. Slow parenting schijnt dat te heten. In ons geval betekende dat in goed gezelschap op het terras hangen met een boekje, een hapje en een drankje. Heerlijk.

Lent: dorp van de wereld

Het is duidelijk: Lent wil nu definitief meegaan in de vaart der volkeren. Toen wij vanmiddag terugkwamen van onze vakantie, werden we verwelkomd door manshoge billboards met daarop de tekst: Lent open op zondag! Alsof er normaal een dikke muur om Lent zit.

Maar wij dorpsbewoners kunnen voortaan in ons eigen dorp (met nota bene twee kerken) op zondag boodschappen doen. Dat is fijn als je terugkomt bij een lege koelkast....