Toneelvoorstellingen, daar ga ik eigenlijk veel te weinig heen. En dat is jammer, want ze kunnen zo mooi zijn.Maar gelukkig, gisteren kwam het er weer eens van. En wel een klassiek stuk: de Antigone (naar Anouilh). En dat in een kleine zaal, in het verbouwde Lindenbergtheater, waar ik nog nooit geweest was. Wat heeft Nijmegen toch veel te bieden waar ik veel te weinig gebruik van maak! Maar ja, je kunt eenmaal niet alles hebben.
Klein zusje, het theatergezelschap dat de Antigone ten tonele bracht, deed het GOED. Met name de hoofdrolspeelster (Annemieke Drummen) was formidabel. De bijrollen waren aardig, hoewel soms niet overtuigend, bijvoorbeeld Creon die door een vrouw gespeeld werd. En twee wachters, van wie er een vrouw was. De andere wachter, de man, was overigens wel ontzettend grappig.
En wat ook altijd leuk is na een theatervoorstelling, is de bespreking achteraf. Ik was met een zeer wijze vrouw, dus we kwamen al snel tot de kern van de zaak. Hoe ver ben je bereid om te gaan voor je grondrecht, ook als dat tegen de door de bestuurders ingestelde wet ingaat en waarom maak je eigenlijk vuile handen in je leven? Had Antigone gelijk? En: zou Antigone een steenbok geweest zijn?
Onderweg naar huis bedachten we bij alle gebeurtenissen hoe Antigone daar op gereageerd zou hebben. Bijvoorbeeld toen we de parkeerkaart per ongeluk verkreukeld hadden. En we eigenlijk een hoge boete zouden moeten betalen daarvoor. Uiteindelijk hebben we de 'wachter' natuurlijk vermurwd. Dat is niet zo moeilijk met twee vrouwen. Let wel: Antigone was in haar eentje (ze had wel een zus, maar die was te laf om te sterven voor het Recht). We wisten beiden niet of we het in ons eentje gered zouden hebben. Waarschijnlijk zouden we in ons eentje niet eens de parkeergarage in gedurfd hebben.
5 opmerkingen:
Festina! Wat een prachtvoorstelling eigenlijk in Nijmegen! Wat is lezen dan een secondlifeexperience.
Nee, dan het theater, wat een oervorm om belangrijke thema''s voor het voetlicht te brengen. Nu ben ik toevallig in het bezit, tijdelijk, -want geleend van de onvolprezen bibliotheken in Nederland!- van de Antigone van Anouilh en ik las nog even de kern van het stuk door. Om te onthouden in mijn dagelijkse bestaan.
De volgende tekst illustreert het dilemma wat te doen: ja-zeggen en handelen en dus compromissen sluiten al gaat het tegen je ziel en geweten in, de pragmatici zoals Creon. Of nee-zeggen en vasthouden aan je principes ook al houden die in wezen niet stand.(Voskuil kwam wel erg in beeld na zijn nieuwste boek waar dit onderwerp tot in de kleinste details is weergegeven en ik tot de conclusie kwam dat het tot in het oneindige doortrekken van een principe pathologisch kan worden.)
Enfin, Antigone verwoordt het zo:
Quel sera-t-il, mon bonheur? Quelle femme heureuse deviendra-t-elle, la petite Antigone? Quelles pauvretes faudra-t-il quelle fasse, jour par jour, pour arracher avec ses dents son petit lambeau de bonheur? Dites, a qui devra-t-elle mentir, a qui sourire, a qui se vendre?
Kort door de bocht vertaald: moet ik mij dusdanig in het leven compromitteren door te behagen, te liegen en mijn ziel te verkopen zodat ik toch mijn kleine gelukje elke dag opnieuw voor de poorten van de hel kan wegsleuren?
Neen Creon, wij zijn van het soort dat de vragen blijft stellen tot aan het einde toe. Wij blijven staan in onze waarheid ook al betekent dit de dood.
Verheffend kan theater zijn en stemt mij weer tot nadenken. Een goede dag Festina, het was een mooie avond!
...en een mooie aanvulling. Gaan we vaker doen! En dat formuleer ik als een uitroep en niet als een vraag, want anders moet je met ja of nee antwoorden:)
Het korte verhaal, dat ter sprake kwam....
Ik lees 'toevallig' zojuist waaraan dit moet voldoen. (Inleiding in de korte verhalen van Poesjkin). Ten eerste vereist het een bijzondere concentratie. Exactheid en kortheid zijn de voorwaarden voor goed proza. Verder vereist het overdenking en nog eens overdenking. Weloverwogen, beknopt en voor alles eenvoudig geschreven, doortinteld van eenzelfde humor, raak, fijn en mild willen de korte verhalen onderhoudende vertellingen zijn, kunstig opgebouwd en verrassend door de onverwachtheid van de ontknoping en bovenal: onafhankelijk van de geldende normen.
Festina ga je gang........yes you can.
Beste 'Festina Lente' en 'Katharina',
Wat je al niet tegen kunt komen wanneer je af en toe je eigen naam googlet... Fantastisch om te lezen dat jullie onze voorstelling mooi hebben gevonden! Hartelijk dank voor de complimenten. Hoe wisten jullie trouwens van de voorstelling af?
groet,
Annemieke / Antigone
Beste Annemieke, wat leuk dat je dit stukje gevonden hebt en reageert! Alsnog de complimenten, maar dan rechtstreekser!
De aankondiging van het stuk had ik volgens mij via oudheid.nl.
Echt leuk en echt doorgaan met spelen! Ben je nu ook met een stuk bezig?
Een reactie posten