De lieve lezers van dit blog hebben pech,
want met mooi weer ben ik vaker weg.
Festina, slecht-weer-blogger
dinsdag 31 maart 2009
zondag 29 maart 2009
Scheren met je mobiel
De ringtone die een scheerapparaat nabootst kennen we allemaal waarschijnlijk wel, maar nu is er een mobiele telefoon ontworpen waarmee je je echt kunt scheren. Zou er ook een ladyshave-model zijn?
Onvermoede talenten
Afgelopen vrijdag hadden we een etentje bij een collega ter ere van het afscheid van Martino, een van onze collega's. Formeel gesproken was Martino onze leidinggevende, maar in een matrixorganisatie is dat minder van belang zijn we uiteindelijk allemaal elkaars collega, maar in verschillende rollen, zodat iedereen zich maximaal kan ontplooien. Zoiets.
Normaal gesproken gaan we bij het afscheid van een collega eigenlijk altijd met z'n allen uit eten, maar deze keer was onze collega Tirza zo gastvrij de hele afdeling uit te nodigen voor een etentje bij haar thuis. Het bleek een prima restaurant te zijn! En dan te bedenken dat ik al 8 jaar haar collega ben zonder dat te weten!
Uiteraard hadden wij een cadeau voor onze vertrekkende collega meegenomen, maar Martino verraste ons met nog een veel leuker cadeau voor ons allemaal: een mini-wekkertje voor op ons bureau. We kregen als opdracht mee alle alarmbellen tegelijk te laten rinkelen, als er (weer eens) te lang vergaderd dreigt te worden over een onderwerp, in plaats van gewoon ACTIE te ondernemen. Een verzoek waar ik gaarne aan zal voldoen!
zaterdag 28 maart 2009
Infantilisering
Onlangs zag ik dat mijn man een doosje paaseieren gekocht had bij de Albert Heijn. Op de verpakking stonden tips hoe je de paaseieren het best kon verstoppen, aan de ene kant een lijstje met verstopplekken voor binnen (op een lage kast, tussen de CD's) en aan de andere kant een lijstje met verstopplekken voor buiten (in de struiken). Ongelooflijk betuttelend vond ik dat.
Maar in België maakt men het nog bonter. Er is een reclamebureau ingehuurd dat er voor moest zorgen dat de Belgische 50-plusser meer aan het bewegen zou slaan. Omdat sporten waarschijnlijk te veel zou afschrikken, heeft men het woord sportelen bedacht. Sportelen! Alsof dat meer mensen aan het sporten zou krijgen! Als ik afwassen nu eens afwasselen zou noemen, zouden mijn kinderen zich dan vrijwillig aanmelden om te helpen met de afwas? Of als we werken nu eens werkelen zouden noemen, zouden mensen op maandagochtend als de wekker gaat dan meteen een glimlach op hun lippen krijgen bij de gedachte aan de activiteit die ze zullen gaan verrichten?
Misschien. Ik waag het echter te betwijfelen.
vrijdag 27 maart 2009
Lente?
Het begon zo mooi, de lente! En nu alweer troosteloze regen en hagel. Ja, HAGEL, vanmorgen op de fiets. Ik had gedacht mijn handschoenen niet meer nodig te hebben tot november......Nou, dus maar even een plaatje om ons allen weer op te vrolijken! Grappige jongens, hè, die Lentenaren? Mede door dit jaarlijks terugkerende narcissenkunstwerkje dacht ons oude buurmeisje dat wij naar LENTE gingen verhuizen. Was het maar waar!
donderdag 26 maart 2009
De status van de universiteitsbibliotheek
De status van de universiteitsbibliotheek is een groot goed, dat stevig bewaakt dient te worden. Wij, de medewerkers, doen daar elke dag ons uiterste best voor, voor en achter de schermen.
Vandaag hoorde ik echter het volgende verhaal: een hoogleraar zou een klacht hebben ingediend bij de bibliotheek, omdat hij niet klantvriendelijk geholpen zou zijn. Hij wilde namelijk een paar bladzijden uit een zeer statige, kwetsbare oude druk gekopieerd hebben, en vroeg hoe lang dat zou gaan duren. Een week ongeveer, meneer, was er geantwoord. Onze repro wordt namelijk verbouwd.
Nou, weet u wat, daar kan ik niet op wachten, had de hoogleraar gezegd. Ik schrijf die vier bladzijden wel over.
Dat was allemaal geen probleem. Het probleem begon pas, toen de man bijna klaar was en hij de oude druk weer in moest leveren, omdat de bibliotheek ging sluiten. Dat was een stap te ver. Hij hoefde nog maar 10 regels! Had men niet even kunnen wachten met het sluiten der bibliotheek?
Vandaag kreeg ik ook een telefoontje van een meneer van ons academisch ziekenhuis. Men wilde op een afdeling van dat ziekenhuis afscheid van een collega nemen en een klein dankwoordje in het Latijn maken. De afdeling Latijn op de universiteit was vandaag gesloten (?), zei de meneer, en toen had hij aan de universiteitsbibliotheek gedacht. Kijk, we hebben nog wel status!
Het te vertalen zinnetje luidde: Bedankt, mijn grote vriend. Want zij (de collega) hield erg van Latijn, zo lichtte de man toe. Zou het dan geen vriendin moeten zijn, opperde ik. Ja, als dat kon in het Latijn. Jawel meneer. Ik heb zelden iemand zo blij horen zijn met deze kennis. Op de een of andere manier maakte hij ook een wat zenuwachtige indruk, waardoor ik me afvroeg of hij wel bij het ziekenhuis wérkte, maar dit terzijde.
Gratias ago, amica magna mea!
woensdag 25 maart 2009
Twitter is hot
Twitter songs from jcfrog on Vimeo.
Twitter is hot. Zaterdag ging het bij Paul de Leeuw over Twitter. Britse scholieren zullen in de toekomst les gaan krijgen via Twitter.
Het inspireert tot grappige columns en filmpjes. Het inspireert zelfs tot songs met titels als 'ne me twitte pas' en 'you may say I'm a Twitter'. Maar overtuigen doet het mij nog niet. Misschien als Ramsey Nasr gaat twitteren? Zou ik dan abonnee worden? Zul je zien dat het dan al weer VERPEST is door reclame.
Mindmagazine
Ik had het weer eens gedaan: een papieren tijdschrift gekocht. En dat terwijl ik zo min mogelijk nieuw papier meer in huis wil hebben, omdat we er al zoveel gratis van krijgen. Maar ja, je wilt toch iets te doen hebben als je in je zonovergoten tuin zit en alle tuinwerkzaamheden al verricht hebt.En het was weer eens lekker, een zweverig magazine doorbladeren. Minstens een maal per jaar heb je daar (als vrouw?) behoefte aan. Ik denk niet dat ik volgende maand weer het Mindmagazine ga kopen, want dan vind ik het vast weer te veel van hetzelfde. Ik ken mezelf.
Maar goed, deze keer stonden er leuke weetjes in, bijvoorbeeld dat mensen die net hun handen hebben gewassen, milder blijken te oordelen dan mensen met ongewassen handen. Ga ik dus vaker doen: handen wassen. Kijken of het helpt.
Verder aardige columns (waarvan er één een ode aan de bescheidenheid was; valt bij mij altijd in goede aarde), veel zelftestjes uiteraard, die je overigens ook online kunt maken, een verwijzing naar een site waarop je de schoonheid van het brein kunt bewonderen. Fascinerend om bijvoorbeeld eens een foto te zien van een brein dat door het herpesvirus is aangetast. Jakkie.
En last but not least natuurlijk: relatie- en versiertips. De mooiste uit deze reeks:
Als je die leuke man of vrouw wilt versieren, moet je vooral doen alsof je leest, ontdekten Britse onderzoekers. Mannen zijn het meest onder de indruk van een vrouw wanneer ze vertelt dat ze het nieuws op internet leest. En vrouwen van een man als hij beweert dat hij de autobiografie van Nelson Mandela heeft gelezen.
Aan de slag, dames en heren! Lezen!
dinsdag 24 maart 2009
maandag 23 maart 2009
zondag 22 maart 2009
Braintraining met een Italiaans sausje
Braintrainers. Ik heb er nooit het nut van ingezien. Volgens wetenschappers werken de braintrainspelletjes ook niet voor het verbeteren van het geheugen, iets waar ouders wel op hopen natuurlijk, voor hun kroost en last but not least henzelf. Ze kunnen echter beter Scrabble spelen met hun kinderen of ze helpen met het huiswerk. Daar schijnen ze namelijk wel slimmer van te worden.Maar nu kwam er toch een tip van de onvolprezen SPQR, een site die mij sowieso altijd in een goed humeur brengt, omdat er per dag één of twee interessante en grappige nieuwtjes over Rome en Italië instaan: het Breinboek Italië.
Kan je de schilderijen bij de juiste Italiaanse schilder plaatsen? De afbeelding van saltimbocca kiezen bij het recept? Herken je de stijl van Versace en Armani? Weet je wat Verdi, Columbus en Leonardo da Vinci met elkaar te maken hebben? En wat Italiaanse koffie met je brein doet? Kan je rekenen zoals de Romeinen? Word je slimmer van tomaten? Het is zomaar een greep uit de inhoud van dit boek. Goed voor urenlange – zonnige – hersengymnastiek. Voor iedereen die geestelijk vitaal wil blijven. En van Italië houdt natuurlijk.
Aldus de beschrijving van SPQR. Dit lijkt me een heerlijke vorm van braintraining. Het boek is uitgebracht door de uitgeverij Neurocampus, die ook een site heeft, met behulp waarvan tienduizenden mensen proberen hun hersenen fit te houden.
Nou, geef mij maar zo'n breinboek, of ik er nou slimmer van word of niet.
En de Italianen? Die maken zich geen zorgen over hun brein; ze zijn vooral bezorgd om de kebabzaakjes die hun cultuur bedreigen. Zou daar ook een vraag over in stan?
vrijdag 20 maart 2009
Gelukkig nieuwjaar!
Vandaag wordt het Iraanse nieuwjaar (nowruz) gevierd. Ik vind dat persoonlijk een heel logische keuze om nieuwjaar te vieren: aan het begin van de lente. Iedereen heeft daar lekker twee weken vrij nu. Ha, dat zou ik nu ook wel willen! Nou ja, nog even wachten.
In Iran zet men geen kerstboom, noch steekt men vuurwerk af. Nee, voordat het nieuwjaar wordt, maakt men het hele huis schoon. Op een aparte tafel zet men de zogenaamde haft sin neer: zeven voorwerpen die in het Farsi beginnen met een -s-.
Voor wie het wil weten, die voorwerpen die met een -s- beginnen zijn:
- sabzi (gras; lijkt op het Nederlandse 'kattegras' en staat voor geboorte en wedergeboorte)
- samanu (pudding; staat voor volmaaktheid)
- sib (appel; symboliseert schoonheid en gezondheid)
- sendjid (gedroogd fruit van de lotusboom; symboliseert de liefde)
- sir (knoflook; symboliseert het beste medicijn)
- somaq (gemalen hout geperst tot poeder; staat voor de kleur van de zon den de overwinning van het goede op het kwade)
- serkeh (azijn; staat voor ouderdom en geduld)
Soms worden er ook een muntstuk (symbool voor rijkdom) en een hyacint en een tulp (symbolen voor de lente) bij geplaatst. In het Perzisch beginnen deze voorwerpen ook met een -s-.
En als men het nog niet genoeg vindt, kan men er ook nog voorwerpen die hoge symbolische waarde hebben, maar niet met een -s- beginnen, bij plaatsen, namelijk
* eieren (vruchtbaarheid)
* spiegel (reflectie van het leven)
* kaarsen (geluk)
* goudvis (leven)
* sinaasappel drijvend in een schaal met water (onze planeet aarde omringd door het heelal)
Meestal legt men er tegenwoordig ook een Koran (spiritualiteit) bij.
In deze dagen gaat men vaak bij elkaar op bezoek en houdt men familiepicknicks. Dat moet reuze gezellig zijn (ik was nog nooit met nowruz in Iran, ik ken het alleen van verhalen).
Lucky Persians!
Voor geïnteresseerden: zie ook het artikel van Thomas Erdbrink, dat hij op zijn blog heeft geplaatst.
donderdag 19 maart 2009
Thee heeft zoveel charme!
Mijn kinderen moesten van de week een wetenschappelijk testje doen. Ze moesten onderzoeken of je na een zware training eerder afkoelde van cola, melk of thee. En tot hun verbazing koelden ze van thee het meeste af. Hoera voor de thee!
woensdag 18 maart 2009
HIV-remmers
Ieder weldenkend mens weet heus wel dat onthouding het beste middel tegen HIV-besmetting is. Maar we zijn niet allemaal paus of pastoor geworden. Misschien juist wel omdat we opzien tegen een celibatair bestaan. De meeste mensen hebben (behoefte aan) sex; dat is nu eenmaal ons aangeboren instinct.
En dat kan ook prima zonder verdere verspreiding van AIDS, als er maar condooms gebruikt worden. Dat heeft bovendien als voordeel dat er geen ongewenste kindjes komen. Scheelt weer een paar abortussen.
De paus wil dat maar niet begrijpen. Hij ziet de oplossing in een ''geestelijk en menselijk ontwaken''. Mooi gesproken, maar niet realistisch.
De Surinaamse regering is iets praktischer ingesteld: zij biedt gratis besnijdenis aan tegen HIV. Het schijnt dat besnijdenis de kans op HIV-besmetting met 60% vermindert. Natuurlijk schuilt in deze vorm van besnijdenis ook een gevaar, namelijk dat de besneden personen denken dat ze volmaakt beschermd zijn. Maar toch is het een aardige reductie van het besmettingsgevaar. En zeer hygiënisch bovendien.
Ja, die moslims en joden zijn zo gek nog niet. De katholieken kunnen daar nog een hoop van opsteken!
dinsdag 17 maart 2009
Beroemde leerlingen
foto: Bart Temme
Een tijdje ben ik geabonneerd geweest op het weblog literatuurlog, maar ik heb de RSS-feed uit mijn reader gehaald, toen ik merkte dat het literatuurlog eigenlijk voornamelijk over schrijvers en dichters uit het noorden ging en ik merkte dat Coen Peppelenbos wel erg anti-Ramsey Nasr was ten tijde van de verkiezing van de dichter des vaderlands.
Maar pas had ik een keer tijd over (werkelijk, dat gebeurt me een heel enkele keer eens) - en toen heb ik even snel de bijdragen over de boekenweek bekeken.
En wie schetst mijn verbazing? Daar zag ik een oud-leerling van mij volop in beeld. Natuurlijk met Jean-Pierre Rawie, want daar gaat ze nu al een aantal jaar mee. Toch leuk om je oud-leerlingen zo terug te zien. Lilian Marijnissen (ik geloof dat ikhaar in de brugklas en tweede klas heb gehad) is natuurlijk ook wel beroemd, maar toch meer een beetje als dochter van.
Veel contact heb ik overigens niet meer met oud-leerlingen. Esther (die van JPR) zie ik af en toe nog wel, maar voor de rest is het dun gezaaid. Onlangs is een oud-leerling van mij collega van mij geworden, evenals de zus van een oud-leerling. Dat vind ik wel heel bijzonder. De collega die oud-leerling van mij was, heeft mij pas toevertrouwd dat hij in het bezit is van een filmpje met mij als juf, maar hij vergeet het steeds mee te nemen. Ik zal hem er binnenkort weer een keer naar vragen. En wie weet hier publiceren.
Toen ik nog lesgaf, droomden we met de klas trouwens wel eens over wie er nou beroemd zou worden. Ik zei altijd dat ik hoopte dat iemand van mijn leerlingen eens zover zou komen dat-ie het Lineair A zou ontcijferen. Ik gaf ene Amon de grootste kans, omdat hij in de brugklas al op eigen houtje uitgedokterd had hoe de coniunctivus werkte. En ook verder alleen maar tienen haalde. Maar veel heeft het niet geholpen; ik wacht nog steeds op de definitieve ontcijfering......
maandag 16 maart 2009
Lezen van blogs wint terrein. Of toch niet?
Bij nu.nl las ik vandaag dat weblogs tegenwoordig populairder zijn dan e-mail. Ha, ben ik even bij de tijd, denk je dan. Wrong. Bij een beetje adjunct las ik even later dat het bloggen alweer achterhaald is. Tegenwoordig moet je twitteren om een beetje hip te zijn.Ronald Giphart heeft dat goed aangevoeld. Hij twittert nu een roman. Of liever: laat een roman voor zich twitteren. Een soort moderne slavernij. De tweets van de getwitterde roman komen op de website ze.nl netjes onder elkaar te staan om de roman 'meer leesbaar' te maken. Oordeelt u zelf, zou ik zo zeggen.
En kijk ook eens naar de op 14 maart in Amerika (where else) begonnen 'Twitter novelette' Ratha's island. Als u tijd heeft, want er wordt juist minder geblogd en meer getwitterd omdat men geen tijd meer heeft om al die blogs te lezen. Al die tweets wel dan, denk ik dan. Persoonlijk zou ik daar nu juist horendol van worden. Voor functionele mededelingen alà, maar verder? Nee.
Gisteren en eergisteren waren er gasten op de expositie van mijn man, die overal in de abstract geometrische schilderijen vogelvormen zagen. Nu begrijp ik waarom.
Het waren twitteraars.
vrijdag 13 maart 2009
Ik vraag me af....
....of ik na dit weekend nog gewoon Festina zal zijn, of alleen maar de vrouw van. De afgelopen dagen was ik vooral de vrouw van een onrustige man, de vrouw van een steeds legere zolder. Met name dat laatste beviel me wel, van het eerste weet ik dat het van tijdelijke aard zal zijn.
klassieke pater B.
Enkele dagen geleden kreeg ik van een oud-studiegenoot van mij het bericht dat pater B., onze docent oudchristelijk Latijn was overleden. Nu bleek hij al in december overleden te zijn, maar niemand van ons wist er eigenlijk van. Ach ja, lieve pater B., van wie iedereen beweerde dat hij de hele dag knipoogde, maar die natuurlijk gewoon wat aan zijn ene oog had.Binnenkort is er een reünie van de studenten (en docenten) klassieke talen in Nijmegen. Dan zal pater B. zeker gezamenlijk herdacht worden. In eerste instantie had ik getwijfeld of ik wel naar de reünie zou gaan, maar nu ben ik blij dat ik me toch heb opgegeven.
Eén van de lezingen zal namelijk verzorgd worden door professor B. van oudchristelijk Grieks, een al even lieve man, die de gewoonte had elke zin af te sluiten met hè, hè, zie je 't, zie je 't. Zou die dat nu nog doen? En zou hij ook nog een stukje piano spelen? Dat deed hij namelijk altijd op de avondjes van het Sodalicium Classicum, de studentenvereniging van GLTC Nijmegen. Ja, jammer dat pater B. er niet bij zal zijn. We zullen hem zeker missen!
Eric Moormann, hoogleraar klassieke archeologie, van wie ik helaas nooit les gehad heb, zal flink zijn best moeten doen om dat te compenseren!
donderdag 12 maart 2009
RSS-owl
Vandaag heb ik ter ere van de boekenweek - maar dat laatste verzin ik erbij - de RSS-owl op mijn werkcomputer geïnstalleerd. Met de RSS-owl kun je feeds van afgeschermde blogs en andere web 2.0 - toepassingen verzamelen. En ook de comments, die niet meer te houden zullen zijn.Ik heb de owl prominent op mijn bureaublad gezet, zodat ik er elk moment aan denk om 'm even te checken. Er zal maar eens iets in de organisatie gebeuren zonder dat ik het weet! En als ik mijn oor heel dicht tegen het scherm houd, zegt hij af en toe heel zachtjes 'oehoe'. Zo lief!
woensdag 11 maart 2009
Onze wijk, maar dan fout....
Nou zeg, gisteren was onze wijk en straat weer eens op TV, werd er gezegd dat het de muziekwijk in Almere betrof! Kijk maar eens op dit filmpje (het stukje over onze wijk begint bij 00.31).
De niet-literaire zoo
Op de school van mijn kinderen wordt voor het onderdeel wereldoriëntatie met thema's gewerkt. Zo zijn in de loop van de tijd de thema's de buurt/ons huis, ridders en kastelen, milieu/afval/hergebruik, volksvermaak en kermis en klerenbende al aan de orde geweest. Afgelopen week was het tijd voor de introductie van het nieuwe thema: bodemleven/dieren. Het thema past goed bij de boekenweek, maar dat is toeval.
Als inleiding op het thema mochten de kinderen rondom de school zoeken naar kleine dieren die op of onder de grond leven. Die moesten ze in emmertjes verzamelen. Vervolgens werden de diertjes niet ontleed, ze hoefden ook niet nagetekend te worden - nee, veel spectaculairder - er werd een race tussen die verschillende diertjes gehouden!
De worm moest tegen de spin en de spin tegen de tor en zo verder, tot er voldoende kampioentjes overbleven voor de halve finale. Die ging tussen een spin, een worm, een duizendpoot en een kever.
De spin maakte naar het schijnt een goede kans voor de finale, maar was net voor de halve finale overleden (van de stress?). De bazin van de spin was in huilen uitgebarsten, maar een van de andere kinderen was zo goed om haar een andere spin te lenen. Maar dat was een slome spin, dus niet goed genoeg voor de finale. De finale ging uiteindelijk tussen de duizendpoot en de kever. En de kever won. Natuurlijk, want die had mijn zoon gevangen. Ik had 'm echt goed afgericht, hè mamma, was zijn winnaarscommentaar.
Ja hoor, dream on.
Tjielp, tjielp
De boekenweek is van start gegaan en we zullen het weten ook! Gisteravond het traditionele boekenbal met onze veelal hoogbejaarde schrijvers, van wie Gerrit Komrij toch wel de ondeugendste is, getuige het volgende citaat uit de Volkskrant:
"Hij hekelde alles en iedereen in ‘de dierentuin van het boekenbedrijf’: de uitgevers, de critici, de heren van de CPNB, de dames met hun boekjes over seks, exen en menopauze, de schrijvertjes over dementie en kanker – het zijn allemaal kut- en flutboeken".
Zou de verkoop van de Nederlandse romans hier door stijgen? Ach, wie geen geld heeft, downloadt toch gewoon de gratis ringtone voor een hoop gekwetter?
De foto is trouwens van mijn ex-overbuurman Netream, die zich er blijkens de comments niet van bewust was hoe actueel zijn foto wel niet is....
dinsdag 10 maart 2009
Tweetbook
Zouden ze in Amerika het thema van de Nederlandse boekenweek kennen? Je zou het haast denken, want vanaf 14 maart gaat de Amerikaanse science fiction auteur Clare Bell als eerste ter wereld de micro-blogsite Twitter gebruiken voor het publiceren van een kort verhaal.
Elke dag zal ze stukjes van het verhaal posten; al deze stukjes zullen verzameld worden op de website van de schrijfster, zodat iedereen op elk moment het verhaal in kan vliegen.
Et ita res parvae crescunt.
maandag 9 maart 2009
Eigen straat voor een rockband
Een tijdje geleden las ik in de krant dat U2 gedurende een week een eigen straatnaambord in New York kregen ter ere van het uitkomen van hun nieuwe CD.
Een week! De Rolling Stones hebben voor altijd hun naam verbonden aan onze straat! Ze hebben het straatnaambord nog gesigneerd ook, toen ze even voor een optreden in Nijmegen waren. Het gesigneerde bord is te bewonderen in het voorzieningenhart in Lent. Zelfs de ambtenaren van de gemeente snapten dat je zo'n gesigneerd straatnaambord beter niet in de straat kunt neerzetten.
Toevallig stond er een paar maanden geleden ook een artikel in de krant dat er in Dartford nu een hele wijk is waar de straatnamen geïnspireerd zullen gaan worden op de Rolling Stones. Natuurlijk! Je hebt altijd baas boven baas. Maar Mick Jagger en Keith Richards komen dan ook uit Dartford. Voorbeelden van mogelijke straatnamen in Dartford zijn Stones Avenue, Ruby Tuesday Drive and Little Red Walk. Ook Satisfaction Street and Black Boulevard zijn voorgesteld, maar daar werden meteen enkele vraagtekens bij gezet.
Bij de straten bij ons in de wijk, getooid met de namen van Britse popbands, zijn op het laatste moment ook nog wat wijzigingen doorgevoerd: de Whostraat is vervangen door de Kinksstraat en aan de straatnamen Deep Purplestraat en Coldplaystraat voor de straten waar de sjiekste villa's aan kwamen heeft men nog lang getwijfeld. De bewoners vonden de staatnamen wat 'te modern.'
zondag 8 maart 2009
Crisis
Nu de crisis eindelijk lekker op gang is gekomen, neemt de vindingrijkheid van de mensen eindelijk ook weer toe. Nou ja, ik probeer het maar eens positief te bekijken. Dat kan ik ook makkelijk als ambtenaar met een vast salaris, vrouw in een niet-conjuctuurgevoelig beroep.
Bij het gamesmagazine Power Unlimited heeft men uitgerekend wat nou eigenlijk de goedkoopste hobby is. De uitslag was heel verrassend: gamen.
Gamen goedkoper dan lezen? Ja! Gezien de uitslag vermoedde ik het al: er is uitgegaan van gekochte boeken. Alsof er geen bibliotheken zijn waar je boeken kunt lenen! Alleen als je langzaam leest, is lezen weer goedkoper. Het lezen van gekochte boeken dan.
Naar de film gaan is relatief duur. Maar als je naar de film Kikkerdril gaat, leer je wel met de crisis te leven volgens Nausicaa - prachtige naam - Marbe. Door de film leer je namelijk dat de tering naar de nering zetten niet alleen tot misère hoeft te leiden. En dat bespaart je weer een heleboel therapiekosten, iets wat in het onderzoek van PU natuurlijk niet is meegenomen. Ook de kosten ter bestrijding van overgewicht zijn vast niet meegenomen....
Martin Bril wil ondertussen de economie een beetje helpen en koopt punaises en schildermateriaal. Ook geniet hij van de krant. Hoeveel zou dat eigenlijk kosten per uur, het lezen van een krant?
Jan Mulder - eigenlijk altijd wel vindingrijk - vergelijkt het crisisteam met een voetbalteam vol mannen waar hij allerminst van gecharmeerd is. Zonder Femke en andere stoere vrouwen zullen we nog wel een tijdje in deze crisis blijven hangen, zo voorspelt hij.
Staatssecretaris Heemskerk - geen lid van het crisisteam - wil dat we met z'n allen vakantie vieren in eigen land. Lekker genieten van de Zeeuwse stranden en de Drentse bossen. Kan de staatssecretaris dan misschien ook zorgen voor beter weer dan?
En dominee Gremdaat? Die verlangt gewoon naar de zon.
Ik ook.
zaterdag 7 maart 2009
Scheit
Enkele dagen geleden waren mijn kinderen naar het jeugdjournaal aan het kijken. Ik was met de afwas bezig. Maar ineens werd ik uit mijn huishoudelijke bezigheden opgeschrikt.
Er was namelijk een scheit geboren op de St. Bernardusschool in Joppe. En laat dat nou MIJN oude lagere school zijn! De school waar ik zo veel geleerd heb, niet alleen taal en rekenen, maar ook veel over de natuur. De school was namelijk idyllisch gelegen, midden in het bos. Er was een groot dierenpark omheen en we hadden in de bovenbouw een eigen volkstuintje, waar we zelf groenten mochten verbouwen. Levend stratego deden we gewoon in het bos.
En nu was daar dus zomaar een scheit geboren, een kruising tussen een mannetjesschaap en een vrouwtjesgeit (andersom heet het een gaap). Feest! En juffrouw Anja, die ook nog mijn juf is geweest, vertelde het verhaal op het journaal. Ik vond het wel heel bijzonder allemaal.
In mijn tijd liepen er nog hangbuikzwijnen en damherten in het dierenpark. Of die zich ooit verenigd hebben, weet ik niet. Maar wat zou dat opgeleverd hebben? Hangbuikherten en damzwijnen? Nee, doe maar gewoon een scheit!
vrijdag 6 maart 2009
Spinning: de eerste keer
Sommige collega's gingen er al van uit dat er wel een verslag van het spinningavontuur op mijn weblog zou verschijnen: u bestelt maar! Mijn voordeel zal in ieder geval zijn dat ik niet tien keer hetzelfde verhaal hoef te vertellen. Het sporten zelf was al vermoeiend genoeg! Lees en huiver mee:
Het was natuurlijk hopeloos - met mijn conditie gesteld. En tot overmaat van ramp moest ik vooraan plaatsnemen. Bij dit soort gelegenheden heb ik sterk een voorkeur voor een plaats achterin. Ik weet niet of andere mensen dat ook hebben, maar ik vermoed van wel.
Gisteravond had ik al netjes mijn sporttas ingepakt, want als ik dat 's ochtends doe, wil ik nog wel eens de helft vergeten in te pakken. Ik had alles mee: sportkleding, sportschoenen, een euro voor het kluisje, een handdoek en douchegel.
Al snel bleek dat ik er weliswaar goed aan had gedaan een joggingbroek aan te doen, maar dat ik er beter aan had gedaan een wat kortere joggingbroek aan te trekken: binnen de kortste keer zat mijn joggingbroek zo'n beetje verstrikt in de bidonhouder, zodat ik m'n broekspijpen moest oprollen. Niet dat dat zo'n straf was, want na een minuut had ik sowieso de behoefte om zo weinig mogelijk kleding aan m'n lijf te hebben. En in die bidonhouder had ik liever een bidon met water gehad. De handdoek had ik mee de zaal ingenomen, want dat zag ik iedereen doen. En daar was ik achteraf heel erg blij mee, want na vijf minuten was ik zo bezweet, dat ik constant mijn handen, gezicht en stuur moest afboenen. En dan had ik nota bene nog bijna een uur te gaan....
Nu had de instructrice wel het zwaarste programma in het begintraject gezet, zodat we het later wat rustiger aan konden doen. Maar rustig werd het het hele uur natuurlijk niet meer. Vooral de staande sprint met de fiets op hoge weerstand was lichtelijk zwaar voor mij en heb ik gedeeltelijk zittend afgelegd. Weinig motiverend natuurlijk voor de sporters achter mij, maar daar kon ik ook niets aan doen. De volgende keer zoek ik gewoon een plaatsje achteraan.
De volgende keer? Ja, zo erg was het nou ook weer niet.
Het mooiste gedeelte vond ik de cooling down. De fiets werd hierbij gebruikt als een soort driedimensionale yogamat. Het achtergrondmuziekje was alleen geen Indiase hymne, maar een Franse chanson. Weer eens wat anders. Variatio delectat.
donderdag 5 maart 2009
Spinning
Nou, vandaag flink in de sportfuik gelopen! Ik dacht nog weg te kunnen komen met mijn sportblessure van een half jaar geleden, maar nee! Uit overleg met mijn sportdocent bleek dat ik nog best zweetsporten kon beoefenen zonder mijn heup al te zeer te belasten, bijvoorbeeld spinning. Had ik daar wel eens aan gedacht? Nee! Eigenlijk ongelooflijk voor een fietsliefhebber als ik.
Ter voorbereiding van het gesprek had ik nog even geïnformeerd welke sporten er momenteel eigenlijk in Lent te beoefenen zijn. Stoeigym leek me wel leuk, maar dat bleek voor kinderen te zijn, BBB leek me gunstig, maar de tijd was ongunstig, bodystep sprak me aan, maar dat zou een te grote schokbelasting opleveren.
En spinning dan, zou dat niet überhaupt een te grote schok zijn? Nee, lekker je verstand op nul en jezelf laten gaan. Nou, vooral dat eerste sprak me direct aan. Aan de slag dus morgen!
woensdag 4 maart 2009
Menselijk journaal
Door de week kijk ik elke dag wel even naar De wereld draait door. De redactie heeft oog voor opmerkelijke zaken en het is een lekker snel en afwisselend programma. Er zitten interviews in, muziek, filmpjes en Matthijs van Nieuwkerk leidt ons daar vlot en enthousiast doorheen.
Gisteren was Eva Jinek voor de eerste keer tafeldame bij Matthijs. Zij was namelijk hot news geworden omdat er een filmpje van haar op You Tube was gezet van de voorbereidingen van de presentatie van het nieuws. Ik weet niet of het van zo'n 60 seconden-journaal was dat na DWDD altijd wordt uitgezonden (als je DWDD bekijkt mis je namelijk het 8- uurjournaal), maar dat doet er niet toe. Eva maakte zich er in ieder geval druk om of er nu wel of niet nog een knoopje van haar vestje open moest. Heerlijk, zo'n inkijkje bij de voorbereiding van het journaal. Het zijn tenslotte geen robots, die nieuwslezers. Of het journaal nu de juiste extra kijkers trekt met de juiste innerlijke moraal, weet ik niet. De ringtone Boobies, ik zie je borsten! zal in ieder geval razend populair worden. Juist, if you have it, flaunt it. Of niet, Arie?
dinsdag 3 maart 2009
Raak schrijven
Op ons werk werd er van de week een folder, pardon stijlkaart, uitgedeeld met schrijftips. Het heeft uiteindelijk als doel het niveau en de helderheid van de stukken geschreven door RU-medewerkers op te krikken. Erg fijn. Aandacht voor taal is altijd fijn.
Ik weet nu eindelijk dat ik niet halverwege het stuk ineens van u op jij moet overschakelen (maar dat had ik op de lagere school al geleerd) en dat ik er beter aan doe de woorden refereren en implementeren te mijden. Ik moet voortaan spreken van verwijzen en invoeren. Referentekader? Nee, verwijzingskader. Een nieuwe werkwijze invoeren. Uit het buitenland?
Lange zinnen zijn uit den boze; korte zinnen het devies. En ik dacht nog wel dat ik op een universiteit ging werken! Wie gaat er straks dan nog de woorden refereren en implementeren gebruiken? Wie weet straks nog wat dat betekent? Ik heb de betekenis van deze woorden nog maar net geleerd en nu moet ik ze al weer afleren! Mogen er straks alleen nog maar woorden uit onze pen rollen die eruit zien alsof ze door een marketingbureau opgesteld zijn? Zodat subsidiegevers ons ook kunnen begrijpen? Zijn we zo afhankelijk geworden van het tweede en derde geldstroom? Of wil men dat ons hoofd wordt ontlast van moeilijke woorden, zodat we er weer een hoop Engelse woorden in kunnen proppen? De universiteit wil namelijk ook tweetalig worden. Maar refereren en implementeren zijn zo'n beetje de enige woorden die Engelstaligen uit onze taal begrijpen!
Toevalligerwijs verscheen er tezelfder tijd ook een artikeltje in 925.nl met vier tips voor helder schrijven. De tips waren achtereenvolgens:
1. Lees
Lezen is een voorwaarde voor goed schrijven. Door veel te lezen, blijft u leren over taal, stijl, structuur en grammatica. Hoe meer u leest, hoe groter uw kennis van de taal.
2.Schrijf
Goed schrijven betekent veel doen. Besteed veel aandacht aan uw dagelijkse schrijven, maar probeer ook eens los te breken uit de zakelijke omgeving: begin een weblog, schrijf brieven of hou een dagboek bij.
3. Lees opnieuw
De meeste mensen lezen hun eigen stukken niet opnieuw. Niet voordat ze een e-mail versturen en niet voordat ze een presentatie naar een collega schuiven. Eigenlijk nooit. Daardoor ontgaat ze de missers, de rare zinsconstructies en de spelfouten, maar ook die zin waarin iets heel anders staat dan ze eigenlijk bedoelden.
4. Sta open voor kritiek
De beste manier om beter te leren schrijven is anderen te vragen wat ze van uw pogingen vinden. Geen gemakkelijke taak, want een oordeel van een objectieve lezer kan hard aankomen. Laat u daar niet door afleiden: het doel is beter te gaan schrijven en daarvoor heeft u feedback uit uw omgeving nodig.
Kijk, daar heb je wat aan!
Abonneren op:
Posts (Atom)