Gelukkig nieuwjaar!

Vandaag wordt het Iraanse nieuwjaar (nowruz) gevierd. Ik vind dat persoonlijk een heel logische keuze om nieuwjaar te vieren: aan het begin van de lente. Iedereen heeft daar lekker twee weken vrij nu. Ha, dat zou ik nu ook wel willen! Nou ja, nog even wachten.

In Iran zet men geen kerstboom, noch steekt men vuurwerk af. Nee, voordat het nieuwjaar wordt, maakt men het hele huis schoon. Op een aparte tafel zet men de zogenaamde haft sin neer: zeven voorwerpen die in het Farsi beginnen met een -s-.

Voor wie het wil weten, die voorwerpen die met een -s- beginnen zijn:

- sabzi (gras; lijkt op het Nederlandse 'kattegras' en staat voor geboorte en wedergeboorte)

- samanu (pudding; staat voor volmaaktheid)

- sib (appel; symboliseert schoonheid en gezondheid)

- sendjid (gedroogd fruit van de lotusboom; symboliseert de liefde)

- sir (knoflook; symboliseert het beste medicijn)

- somaq (gemalen hout geperst tot poeder; staat voor de kleur van de zon den de overwinning van het goede op het kwade)

- serkeh (azijn; staat voor ouderdom en geduld)

Soms worden er ook een muntstuk (symbool voor rijkdom) en een hyacint en een tulp (symbolen voor de lente) bij geplaatst. In het Perzisch beginnen deze voorwerpen ook met een -s-.

En als men het nog niet genoeg vindt, kan men er ook nog voorwerpen die hoge symbolische waarde hebben, maar niet met een -s- beginnen, bij plaatsen, namelijk

* eieren (vruchtbaarheid)

* spiegel (reflectie van het leven)

* kaarsen (geluk)

* goudvis (leven)

* sinaasappel drijvend in een schaal met water (onze planeet aarde omringd door het heelal)

Meestal legt men er tegenwoordig ook een Koran (spiritualiteit) bij.

In deze dagen gaat men vaak bij elkaar op bezoek en houdt men familiepicknicks. Dat moet reuze gezellig zijn (ik was nog nooit met nowruz in Iran, ik ken het alleen van verhalen).

Lucky Persians!

Voor geïnteresseerden: zie ook het artikel van Thomas Erdbrink, dat hij op zijn blog heeft geplaatst.