Sommige collega's gingen er al van uit dat er wel een verslag van het spinningavontuur op mijn weblog zou verschijnen: u bestelt maar! Mijn voordeel zal in ieder geval zijn dat ik niet tien keer hetzelfde verhaal hoef te vertellen. Het sporten zelf was al vermoeiend genoeg! Lees en huiver mee:
Het was natuurlijk hopeloos - met mijn conditie gesteld. En tot overmaat van ramp moest ik vooraan plaatsnemen. Bij dit soort gelegenheden heb ik sterk een voorkeur voor een plaats achterin. Ik weet niet of andere mensen dat ook hebben, maar ik vermoed van wel.
Gisteravond had ik al netjes mijn sporttas ingepakt, want als ik dat 's ochtends doe, wil ik nog wel eens de helft vergeten in te pakken. Ik had alles mee: sportkleding, sportschoenen, een euro voor het kluisje, een handdoek en douchegel.
Al snel bleek dat ik er weliswaar goed aan had gedaan een joggingbroek aan te doen, maar dat ik er beter aan had gedaan een wat kortere joggingbroek aan te trekken: binnen de kortste keer zat mijn joggingbroek zo'n beetje verstrikt in de bidonhouder, zodat ik m'n broekspijpen moest oprollen. Niet dat dat zo'n straf was, want na een minuut had ik sowieso de behoefte om zo weinig mogelijk kleding aan m'n lijf te hebben. En in die bidonhouder had ik liever een bidon met water gehad. De handdoek had ik mee de zaal ingenomen, want dat zag ik iedereen doen. En daar was ik achteraf heel erg blij mee, want na vijf minuten was ik zo bezweet, dat ik constant mijn handen, gezicht en stuur moest afboenen. En dan had ik nota bene nog bijna een uur te gaan....
Nu had de instructrice wel het zwaarste programma in het begintraject gezet, zodat we het later wat rustiger aan konden doen. Maar rustig werd het het hele uur natuurlijk niet meer. Vooral de staande sprint met de fiets op hoge weerstand was lichtelijk zwaar voor mij en heb ik gedeeltelijk zittend afgelegd. Weinig motiverend natuurlijk voor de sporters achter mij, maar daar kon ik ook niets aan doen. De volgende keer zoek ik gewoon een plaatsje achteraan.
De volgende keer? Ja, zo erg was het nou ook weer niet.
Het mooiste gedeelte vond ik de cooling down. De fiets werd hierbij gebruikt als een soort driedimensionale yogamat. Het achtergrondmuziekje was alleen geen Indiase hymne, maar een Franse chanson. Weer eens wat anders. Variatio delectat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten