Beste bij(d)rol

Schermmoe

Ik ben een beetje schermmoe. Zit ik de hele dag op m'n werk met een beetje pech al voor een scherm, krijg ik er met het sporten wéér een voor m'n neus.

Dat laaste overigens pas sinds begin van dit schooljaar, omdat er bij het sportcentrum nieuwe spinningfietsen zijn gekocht. Met computerschermpjes. En met de eveneens nieuwe spinningleraar kan ook al niet gesold worden. Kon ik eerst nogal smokkelen: als de spinningjuf bitcherig zei 'we gaan er weer een stukje weerstand bij doen' dan deed ik er gewoon soms stiekem een stukje weerstand af. Kom op zeg, ik ben geen anabolenrobot.

Maar met de nieuwe schermpjes kan dat niet meer. De sportleraar ziet scherpjes hoeveel weerstand er bij hoeveel rotaties per minuut op staat. 'Kom op, minstens 70 rotaties per minuut bij deze weerstand, niet afzakken naar de 60!'

Amai!

Maar toch smelt ik weer als hij dan zegt: 'Het gaat om jou, de training en de muziek'.

En de schermpjes denk ik dan.

Nieuwe volger

We hebben er een nieuwe volger bij: Juul. Juul en ik zijn bevriend geraakt door onze mannen (stadsgenoten in hun 'vorig leven'). We hebben samen fietsvakanties gedaan en af en toe brengen we weekendjes samen door. Véél te weinig eigenlijk de laatste tijd!
Verder is Juul de tofste huisarts van Almere.

Welkom Juul; al was je er al langer....

Retrobruiloft

Als ik een top 5 van bruiloften zou mogen samenstellen, zou het bruiloftsfeest waar we afgelopen vrijdag naar toe zijn gegaan er honderd procent in staan. Wat een geweldig feest op een geweldige locatie!

Alles retro, niks sjieke pakkengedoe (de bruid had haar jurk van blauwe tule zelf gemaakt en de bruidegom had een een eerste luitenantpak uit Rusland laten overkomen). De muziek kwam uit een oude brandweerwagen, gedanst kon er worden op de Perzische tapijtjes die daar waren neergelegd, er waren allerlei fauteuilzitjes met oude schemerlampen, er liepen honden en geiten rond, er was een kampvuur.

Beter dan retrosprookjes....kun je gewoon niet bedenken.

Ik droom nog even verder.

Hoesjes voor de leesbril

Gisteren was ik bij de kapper, ja bij de dorpskapper, niet bij de dure modekapper in de stad. Ik was er enorm trots op dat ik - ik moest immers mijn haren verven en weet dat ik dan inclusief knippen en drogen zo'n anderhalf uur kwijt ben - mijn leesbril had meegenomen voor de consumptie van de blaadjes. Dat soort dingen vergeet ik namelijk nogal snel.

En eindelijk was het zover: de verf was aangebracht en ik kon beginnen met het verslinden van de Weekends, de Linda's en de Viva's. Ik pakte mijn leesbril en zette hem op.

'Kopje koffie?' 'Ja, lekker.'

'Wilt u geen hoesjes voor de pootjes van uw leesbril?'

'De watte?'

'Ja, dan beschadigt de haarverf de pootjes van uw leesbril niet.'

'Ehh, doe maar dan'.

En er werden netjes twee hoesjes over de pootjes van mijn leesbril geschoven.
Cool. Ik ben benieuwd wat de modekapper uit de stad daar tegenover weet te stellen.

Scholier in Nijmegen

Je zal maar middelbare scholier in Nijmegen zijn. Dan kun je zo maar twee vreemde dingen in één week meemaken: een rukker in het (Kronenburger)park voor je school of een man die zichzelf van het leven berooft terwijl je de brug over fietst om naar huis te gaan.

Heftig. Gelukkig krijgen we binnenkort een rechts kabinet. Dan zullen we dit soort dingen niet meer meemaken. Ik voel me bij voorbaat veilig.

Linkshandig en boos

Ik heb een lieve dochter. Maar af en toe is ze boos. Nieuw onderzoek heeft uitgewezen dat dat kan komen doordat ze linkshandig is.

Niet dat dat erg is; ze bevindt zich immers in goed gezelschap: Obama, McEnroe....
Heerlijk om die weer eens (boos) terug te zien!

Zie meer over linkshandigheid in het boek het raadsel van linkshandigheid.

Animoto van Epen

Create your own video slideshow at animoto.com.

Eindelijk heb ik een keer geprobeerd een Animoto-filmpje te maken. Inderdaad heel makkelijk. Het moeilijkste was nog om plaatjes zonder personen te vinden. Is ook niet helemaal gelukt, maar een kniesoor die daar op let.

Ik heb er ook een gemaakt voor Facebook; daar staan wel mensen op. Die mag je ook zien, maar dan moet je wel vrienden worden....

Schattig

Erg schattig vond ik ze van de week bij DWDD, de internettende 80-plussers (zie filmpje hierboven).
De vrouw die graag YouTubefilmpjes van Wim Sonneveld kijkt, de man die elke dag op Marktplaats te vinden is (maar er nooit iets koopt) en de ondeugende filmpjes die naar elkaar doorgestuurd worden.

Een heel eigen wereld, niets eenzaam!

Zwart-wit

Moedig van onze rector om tijdens zijn speech bij de opening van het nieuwe academisch jaar te pleiten voor meer allochtonen plus bijbehorende vrijheid van religie op de universiteit en zich daarmee openlijk te keren tegen de ideeën van Geert Wilders.

Wel jammer dat hij niet gelijk gewaarschuwd heeft dat ze met hun hoge opleiding verhoudingsgewijs niet meer zullen gaan verdienen. Maar dat heeft niets te maken met hun afkomst, want dat geldt voor de autochtonen ook. Ze zullen door hun hoge opleiding wel een langer en gezonder leven hebben.

Ze kunnen in elk geval ook proberen hoogleraar te worden. Dan zitten ze met hun verdiensten tenminste aan de goede kant van de samenleving. Dan moeten ze wel héél hard werken. Maar als ze bijvoorbeeld Turks zijn, zijn ze dat wel gewend, want Turkse talenten moeten vanaf hun zevende keihard werken voor het toelatingsexamen voor de betere universiteit. Aldus pasbenoemd hoogleraar Asli Ozyürek te Nijmegen.

Een andere hoogleraar (Wasif Shadid uit Tilburg) pleitte overigens onlangs bij zijn afscheid voor het afschaffen van de term allochtoon. Misschien is dat nog wel het verstandigst om te doen. Ik ben er wel voor, want strikt genomen zijn onze kinderen nu ook allochtonen (waar mijn zoon tot zijn schrik tijdens een etymologiepresentatie van een van zijn klasgenootjes ineens achterkwam).

Ja jongens, denk niet wit, denk niet zwart, maar in de kleur van je hart.....♪♪♪.

Zullen we de maatschappij eens gaan verdelen in de hartelijken en de hartelozen? Kijken wat dat oplevert! Of beter nog: geen verdeling. Geen gezeik.

Oma-laarsjes

Ik ben niet zo'n modefanaat, of eerlijk gezegd verre van dat. Ik wil gewoon mákkelijke kleding en het boeit me niet of het in de mode is of niet.
Maar nu beginnen mijn kinderen zich ermee te bemoeien.

Van de week kwam ik bijvoorbeeld thuis met nieuwe laarsjes, niet eens zo onhip.
'Maar mamma, dat zijn OMA-laarsjes', was het commentaar van de kinderen.
'Ze zijn niet van Adidas of Nike of zo, maar jij hebt zelf toch ook Birkenstocks van zwart lakleer?'
'Ja, maar dat zijn Bírkenstocks'.
'En zelf wil je nota bene uggs! Die zijn pas UGLY!!!!

Nee, ik wijzig mijn kledingkoers niet. Ook niet vanwege mijn kinderen.

Bibigun

We dachten dat we onze zoon naar een veilige school hadden gestuurd, maar vandaag viel dat knap tegen: er was na school blijkbaar een vechtpartijtje waarbij een bibigun tevoorschijn werd gehaald.

Oei.....

Gelukkig wisten de leerlingen zelf de ruzie te sussen.

Talking Carl

Mijn broer Carl was een van de eersten die Talking Carl op zijn iPhone geïnstalleerd had. Afgelopen familieweekend heeft hij ons er ook behoorlijk mee lastiggevallen vermaakt.

En nu heeft hij er een beroemde fan bij: ook Wim de Bie blijkt enorm onder de indruk van Carl en voert 'm zelfs op als hoogleraar op het gebied van nieuwe mediatechnologie en met name wifi.

Wie had dat ooit gedacht, Carl?

Nieuwe volger

We hebben een nieuwe volger: Tiroka - maar wie of wat is ze? Ga uw gang: stelt u voor!

Epen

uitzicht vanaf het terras

Het voelde weer als thuiskomen: het klassieke weekendje in Ieëpe (Epen in gewoon Hollands). Voor de vierde keer op rij vierden wij onze om en nabij twintigjarige (studie)vriendschap in het familiehuis van firma Beaujean in het Geuldal.

We waren dit jaar helemaal compleet - ook alle partners waren er - en er waren geen kindjes bijgekomen. Wel de nodige blessures; we worden duidelijk ouder....

Onze excursie was dit keer naar de vuurstenenmijn; als je daar eens heen wilt gaan, moet je zeker om de gids Wiel vragen (en dan niet schrikken van een toegift van 2 uur). Een bijzonder stukje Nederland daar in het zuiden, paradijs voor archeo- en geologen.

Het weer zat natuurlijk ontzettend mee; we konden qua avondmaaltijd op ons terras zo in een Bertollireclame.

De 'code' dat er geen Latijn gesproken wordt op zo'n weekend werd dit jaar wel enigszins verbroken: de zoon van Lambertus kwam met onderstaand t-shirt (een vaderdagcadeau) binnenzeilen - maar we vergaven het hem meteen (zelf had ik immers ook op bestelling een boek over humor op Griekse vazen meegenomen van de UB en ook daar werd niet moeilijk over gedaan - integendeel!):

Ik kijk alweer uit naar volgend jaar!

Blowfish

Ik ben niet echt een spelletjesfanaat - tot grote ergernis van mijn kinderen. Ik verlies trouwens ook altijd met spelletjes, tenzij het geluksspelletjes zijn. Behendigheidsspelletjes en denksportspelletjes zijn niet aan mij besteed en gezelschapsspelletjes maar bij tijd en wijle.

Toen ik mij iPod gekocht had en mijn kinderen er van allerlei spelletjes opzetten: 'kijk eens mam, dat is een leuk spel', moest ik ze weer hevig teleurstellen; ook digitale spelletjes boeien me maar matig tot niet.

Behalve dan één spelletje tot mijn verbazing: blowfish. Bij dit spelletje moet je snoezige blaasvisjes op proberen te blazen door met je vinger op het touchscreen te drukken; tegelijk moet je oppassen voor een rood stekelvisje, dat het blaasvisje kan lekprikken. Bij elk level komen er meer stekelvisjes bij. En evengoed moet je dan nog steeds proberen 2/3 van het scherm vol met vrolijk gekleurde blaasvisjes te krijgen.
Ik ben er eerlijk gezegd niet heel goed in, maar dat maakt me eigenlijk niet uit (meneer Festina is er ondertussen overigens wel een meester in; ook hij kan niet van de iPod afblijven; dat moge duidelijk zijn).

Vorige week bleek echter dat mijn dochter dit enige spelletje dat ik leuk vind had verwijderd ten gunste van andere spelletjes. Ik was natuurlijk des stekelvis en zei dat ze het er meteen weer op moest zetten; ik herkende mijn eigen iPod niet meer! 'Kijk mam, je hebt nu ook blowfish poppers!' zei ze 'die moet je ook eens proberen; hiermee gaat het er juis om dat je zo veel mogelijk blaasvisjes kapotschiet'.
 'Oké, oké', sprak ik vermoeid.

Maar het toeval wilde dat ik er heel goed in was en meteen de eerste keer al een record vestigde. In ons gezin ben ik al een week ongeslagen en dat is ongekend.

Leve de blowfish poppers!

I.M.

Pas was ik in de bibliotheek in Lent en - ze hebben daar niet veel boeken - mijn oog viel op de roman I.M. van Connie Palmen. Die roman wilde ik eigenlijk 15 jaar geleden lezen, maar toen had ik geen tijd.

Nu wel, maar ik moet bekennen dat ik er niet veel aan vond: te klef, te dweperig en te expliciet, met te veel details die ik eigenlijk niet wil kennen, bijvoorbeeld dat zowel Ischa als Connie in hun broek moesten poepen toen Connie voor het eerst met Ischa mee naar huis ging, of dat de ballen van Ischa na zijn overlijden even koud waren als de rest van zijn lichaam. Maar ik heb toch doorgelezen, omdat er af en toe ook aardige zinnen, gedachten, en woorden in stonden, zoals het verschil tussen literatuur en journalistiek, lezen en beleven, delen is verdubbelen en rouw is rauw (en spruw in Connies geval) en adieuïteit (een door Ischa verzonnen woord).

En het levensverhaal van Ischa boeide me toch ook wel: het begin van zijn leven in een concentratiekamp en later de verstoting door zijn eigen ouders, iets wat al begon met de verstoting door zijn vader van alle boeken van zijn boekenkast behalve de thora, die juist weer extreem goed gekend moest worden.

Eigenlijk had ik überhaupt nog nooit iets van Connie Palmen gelezen, maar heb haar wel vaak op televisie gezien.
Gek toch; eigenlijk hoort dat andersom te zijn. Maar om echt een oordeel te vormen moet ik misschien de wetten of de vriendschap eens lezen. De voorbereidingen voor het boek de vriendschap heb ik door het lezen van dit boek in elk geval wel tot me genomen.

Wie heeft er wel eens iets van Connie Palmen gelezen en: wat vond je ervan?

De eerste twee uur vrij

En ineens is de school weer begonnen; mijn zoon moest zijn rooster ophalen. Twéé achtste uren maar liefst dit jaar, maar ook een paar keer in de week het eerste uur vrij. Ook op maandag en daarna Engels.
De eerste twéé uur vrij dus, grapte een van zijn klasgenoten. De afspraak is al gemaakt dat er het eerste uur naar de supermarkt gegaan wordt om de snacks voor tijdens de Engelse les te gaan halen. Dat belooft weer wat voor de lessen Engels dit jaar. Fun....

Beter spellen

Een beetje hersengymnastiek elke ochtend - al is het maar 10 seconden -  is nooit weg, vandaar dat ik me geabonneerd heb op beterspellen.nl.

Goed begin van de dag.

Zou iedereen moeten doen.

Wie weet helpt het.

Farsi en Arabisch zijn hot

Steeds meer Amerikanen schijnen Farsi, Dari en Arabisch te leren (zie filmpje hierboven). De reden daarvoor is dat er behoorlijke werkgelegenheid is voor degenen die die talen beheersen. Vooral de geheime diensten vragen vaak kennis van deze talen in hun op te vullen vacatures, maar ook bijvoorbeeld IT-bedrijven.

Zou dat in Nederland ook zo zijn? Blijkens de opheffing van de vakgroep Arabisch bij onze universiteit niet; daar hadden ze stelselmatig te weinig studenten.

Hadden wij onze kinderen nou toch maar tweetalig opgevoed. Had de wereld aan hun voeten gelegen...

Ooggetuigen: de Griekse beleving

Literaire teksten uit de oudheid zijn natuurlijk prachtig, maar de graffititeksten uit de Griekse en Romeinse wereld zijn ook niet te versmaden: ze brengen je dicht bij de 'gewone mens'.

Classica Evelien 't Wout  heeft een aantal van die mooie graffititeksten en teksten op scherven, stenen, loden en gouden plaatjes uit de Griekse oudheid bij elkaar gezet in het boek Een wereld vol goden. Nou ja, er staan een paar literaire teksten bij, zoals de beschrijving van geschiedschrijver Thucydides over de ziekte de pest, waar hij zelf getuige van was.

Gisteren was ze bij de avonden te gast en vertelde met groot enthousiasme over de 'sms-jes' uit de oudheid: boodschappenbriefjes, smeekbeden aan goden, vervloekingen et cetera.

Leuke aflevering met - zoals altijd bij de avonden - mooie muziek. Het boek ga ik zeker eens kopen/ lezen en ik raad degenen die ècht iets over de Griekse oudheid te weten willen komen dat ook aan!

Volgens 't Wout helpt het begrijpen van de antieke Griekse cultuur je bij het begrijpen van andere (soms vreemd aandoende) exotische culturen en helpt daarmee waarlijk begrip te krijgen voor deze culturen; je kunt als het ware oefenen met de Griekse cultuur.

Als dat geen mooi streven is!

Afscheid

Mijn schoonouders vertrekken na 3 maanden bij ons vertoefd te hebben morgen weer naar Iran.

Het is natuurlijk jammer dat ze weggaan, maar ik zie er ook wel weer naar uit om het huis voor onszelf te hebben. Het was soms een beetje vol en helemaal vrij heb ik me niet gevoeld de afgelopen 3 maanden; je houdt onbewust toch rekening met het bezoek. Ik kon bijvoorbeeld niet zo maar in m'n onderbroek door het huis lopen. Niet dat ik dat met grote regelmaat doe, maar het KAN tenminste.

Nu ligt dat meer aan mij dan aan mijn schoonouders, want dat zijn echt schatten van mensen. Ze hebben ons geholpen met de was, de afwas, het eten, de tuin (de buurvrouw werd erdoor aangestoken en ging ook de tuintegels elke dag vegen). In die zin was het 3 maanden een beetje een betere wereld. En zelf hebben ze ook enorm genoten van de vrijheid hier, het even niet onder druk en met woekerprijzen leven. Dat was fantastisch om te zien. En ze hebben natuurlijk heerlijk met de kleinkinderen gespeeld en gisteren zelfs nog leren dammen.

Met andere woorden: we gaan ze missen!

Nieuw argument om te lezen

Ronald Giphart lanceerde vandaag een nieuw argument om te gaan lezen: lezen is gezond, met name boeken met humoristische inslag.

Kom op, gij zult lezen en vooral de boeken van Herman Brusselmans, want gij zult meer dan die schamele 6 minuten per dag moeten lachen voor een langer leven!

Want verder is er eigenlijk maar bar weinig te lachen in de wereld! Behalve natuurlijk leuke films, cabaret, grappige vrienden en collega's en kabinetsformaties met krokettenhumor...