Epen

uitzicht vanaf het terras

Het voelde weer als thuiskomen: het klassieke weekendje in Ieëpe (Epen in gewoon Hollands). Voor de vierde keer op rij vierden wij onze om en nabij twintigjarige (studie)vriendschap in het familiehuis van firma Beaujean in het Geuldal.

We waren dit jaar helemaal compleet - ook alle partners waren er - en er waren geen kindjes bijgekomen. Wel de nodige blessures; we worden duidelijk ouder....

Onze excursie was dit keer naar de vuurstenenmijn; als je daar eens heen wilt gaan, moet je zeker om de gids Wiel vragen (en dan niet schrikken van een toegift van 2 uur). Een bijzonder stukje Nederland daar in het zuiden, paradijs voor archeo- en geologen.

Het weer zat natuurlijk ontzettend mee; we konden qua avondmaaltijd op ons terras zo in een Bertollireclame.

De 'code' dat er geen Latijn gesproken wordt op zo'n weekend werd dit jaar wel enigszins verbroken: de zoon van Lambertus kwam met onderstaand t-shirt (een vaderdagcadeau) binnenzeilen - maar we vergaven het hem meteen (zelf had ik immers ook op bestelling een boek over humor op Griekse vazen meegenomen van de UB en ook daar werd niet moeilijk over gedaan - integendeel!):

Ik kijk alweer uit naar volgend jaar!