Het is natuurlijk jammer dat ze weggaan, maar ik zie er ook wel weer naar uit om het huis voor onszelf te hebben. Het was soms een beetje vol en helemaal vrij heb ik me niet gevoeld de afgelopen 3 maanden; je houdt onbewust toch rekening met het bezoek. Ik kon bijvoorbeeld niet zo maar in m'n onderbroek door het huis lopen. Niet dat ik dat met grote regelmaat doe, maar het KAN tenminste.
Nu ligt dat meer aan mij dan aan mijn schoonouders, want dat zijn echt schatten van mensen. Ze hebben ons geholpen met de was, de afwas, het eten, de tuin (de buurvrouw werd erdoor aangestoken en ging ook de tuintegels elke dag vegen). In die zin was het 3 maanden een beetje een betere wereld. En zelf hebben ze ook enorm genoten van de vrijheid hier, het even niet onder druk en met woekerprijzen leven. Dat was fantastisch om te zien. En ze hebben natuurlijk heerlijk met de kleinkinderen gespeeld en gisteren zelfs nog leren dammen.
Met andere woorden: we gaan ze missen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten