Vrienden met collega's op Facebook

Eerst wilde ik er niet zo aan, vrienden worden met collega's op Facebook. Maar langzamerhand ben ik er toch aan gewend geraakt. Wat maakt het immers uit? Je kent elkaar en waarom zou je niet af en toe iets met elkaar delen dat iets meer privé is, zoals een familiefoto of iets dergelijks? Het begon met een, toen kwam nummer twee en langzamerhand is er geen houden meer aan.

Wat daarbij zeker meespeelt is dat facebook je anders als een zeurend kind collega's blijft aanraden om bevriend mee te worden.
Dan maar in een keer allemaal. One big family. Heeft ook wel iets knus.

Inge

We hebben er een nieuwe volger bij: IngevR. Inge ken ik via twitter, maar verder eigenlijk niet. Ik weet dat ze biologe en informatiemedewerker is, maar verder eigenlijk niet veel. Misschien wil ze zelf wat kwijt hier? Zou ik wel leuk vinden!
Uit haar beschrijving bij de 'bio' van twitter:
Fascinated by absurdity of life...At last, we, uninformed, might have invented everything by ourselves...

Welkom Inge!

Volg Inge via twitter

Ir-An

Sommige dingen zijn zo slecht in de media vertegenwoordigd, dat je ze beter via blogs kunt volgen. Neem de opstand in Iran; die komt niet of nauwelijks op de Nederlandse televisie, terwijl daar veel gebeurt. Is dat een afspraak tussen de Nederlandse en Iraanse regering? Zijn er geen journalisten (we hebben Tomas Erdbrink toch?). Of is er gewoon te veel opstandnieuws? Dat zou natuurlijk ook kunnen. Maar voorlopig blijf ik Ir-An op de voet volgen.

Jolande en de wandeling

De wandeling is eigenlijk best een relaxed programma, maar toch kijk ik het bijna nooit. Geen tijd en zo, weet je. Maar gisteren heb ik toch even een uitzondering gemaakt, want Jolande Sap zou geïnterviewd worden tijdens die wandeling.

Wat een vrouw, wat een natuurlijke uitstraling, helemaal geen stijvigheid of hijgerigheid. Een prettig soort kruising tussen Femke Halsema en Agnes Kant.

Een verademing!

Bij de tandarts

Tandartsen zijn over het algemeen niet mijn beste vrienden; behalve mijn eigen tandarts dan. Die is zo kundig en zo zacht voor zijn patiënten, dat ik er met een gerust hart heenga.

Een verdoving bijvoorbeeld is bij hem allerminst pijnlijk. Om je de pijn van de spuit niet te laten voelen laat hij eerst een druppeltje van de verdovingsvloeistof op de plaats waar hij de spuit wil gaan zetten vallen. Dat heb ik bij nog geen enkele andere tandarts meegemaakt. Jij wel?

Vandaag moest ik weer naar hem toe en wel voor het plaatsen van twee kronen, dat wil zeggen het afslijpen van de tanden (en vooral het verwijderen van de eerdere vullingen) zodat de kronen geplaatst kon worden. Eitje. Maar wat er daarna gebeurde, tartte elke verbeelding. Er werd een grote computer binnengereden, die mijn afgesleten tandstompjes moest meten. Met een scanner.

Het zag er bizar uit: de tandarts kreeg mondelinge aanwijzingen uit het apparaat; het vertelde hem precies welke hoeken van de tand hij precies moest scannen. In totaal duurde deze scanfase een minuut of tien, volgens mij een stuk langer dan het aloude 'happen'. De stukjes die nog niet gescand waren, waren blauw op het apparaat. Het deed me erg denken aan demonstratie van de 3D printer die ik gisteren bij DWDD zag. Gelukkig kwam de kroon er niet meteen uitrollen, want dan was ik helemaal verbluft geweest. Nee, de beelden moesten nog bijgewerkt worden in Israël en werden na het weekend weer teruggestuurd naar mijn tandarts.

Gelukkig, dat voelde .... comfortabel.

Twitterbrood

Een bakker uit Zwolle dacht: 'ik ga eens een graantje meepikken van die twittermanie' en bedacht het twitterbrood. Dat is een speciaal soort brood (met appel, chocola, kokos en kwark) met het bekende vogeltje erop. Je kunt het via twitter bestellen en ook thuis laten bezorgen; de 'dubbele boterhammen' zijn namelijk zo gemaakt dat ze - in een klein soort pizzadoos ingepakt - gemakkelijk door de brievenbus kunnen.

Ook een twitterbrood bestellen? Het gaat als volgt in z'n werk: Stuur een tweet met de tekst 'Ik #bestel een #twitterbrood bij @deStadsbakker' en het komt voor de bakker. Voor € 4,95.

Nice!

Hier een video van het fenomeen.

Leuke naam: Facebook

Een Egyptische man was zo blij dat de revolutie tot een goed einde gebracht was (onder andere door de inzet van Facebook), dat hij prompt zijn pasgeboren dochter naar het sociale medium genoemd heeft. Vreemd overigens dat 'Facebook' in het artikel in de Pers dat er melding van maakt vertaald wordt met 'feitenboek'.

Dan heb je het niet helemaal begrepen.....

Traktatie

Toen mijn zoon naar de middelbare school ging, dacht ik dat ik van het traktatiegebeuren rondom het verjaardaggebeuren af zou zijn. Het eerste jaar was dat ook zo.

Maar nu, in het tweede jaar, is er blijkbaar een traktatierevival opgestaan: er moest een traktatie komen.
Ik vroeg m’n zoon wat er zoal getrakteerd werd, want je/hij wil natuurlijk niet uit de toon vallen.
‘In ieder geval niets gezonds, want dat is net zoiets als een hemd dragen, of nog erger een hemd dragen en ‘m dan in je onderbroek doen’.

Duidelijk, van de gezonde traktatie (stukjes appel, banaan, mandarijn en druiven op een spies zien te rijgen en dan vers bezorgen op school en vervolgens in de kring de leuke moeder uithangen en meezingen met de nieuwste verjaardagsliedjes) zijn we in ieder geval af. Van de traktatie an sich dus niet.

Boeken en poezen

Handig, zo'n kast, als je boeken- èn poezenliefhebber bent.

via Boekeman

Schone ambitie....

Nieuw weblog: Smetius

Je hoeft je maar een keer om te draaien of er is weer een nieuw weblog ontstaan. En ditmaal is het een bijzonder weblog: een die geheel gewijd is aan Smetius, een Nijmeegse geleerde uit de 17e eeuw, die geïnteresseerd was in oudheden en deze ook verzamelde.
Hij heeft ook nog 2 boeken over de Nijmeegse oudheden geschreven, namelijk Oppidum Batavorum en Antiquitates Neomagenses. Deze zijn onlangs in het Nederlands vertaald.

Het weblog is opgestart ter ere van een tentoonstelling (april/mei) in de UB Nijmegen over deze Smetius en zijn zoon, kortweg Filius genoemd. De maker van de tentoonstelling (in samenwerking met L.S.) is de vertaler van de Oppidum Batavorum en Antiquitates Neomagenses, die wij ook wel kennen als Velocitas en de man achter Stilus (van die klassieke cartoons). En sinds kort dus als blogger.

Geen stijl

In eerste instantie denk je bij het bekijken van bovenstaaand filmpje dat je te maken hebt met een campagneflimpje voor Geen Stijl, maar niets is minder waar! Het is een reclamefilmpje voor (een kandidaat van) het CDA!

Die Ger Driessen toch! Die heeft er veel voor over om een zetel in de Provinciale Staten te krijgen!

Bofkont

Heb je dat ook wel eens, dat je je een bofkont voelt omdat er iets leuks op je werk georganiseerd wordt? Vandaag is in elk geval zo'n dag voor mij; en wel omdat ik naar de Kellendonklezing mag. Gasten: Arnon Grunberg (die de Kellendonkprijs krijgt) en Gerrit Komrij (mijn facebookvriendje), die de lezing verzorgt.

Toegift: interview met beide heren bij campus in beeld

De Egyptische revolutie

'Wat deed jij tijdens de Egyptische revolutie?'
'Nou, ik las een boek.'
'Dat is geen verrassing, dat doe je wel vaker.'
'Ja, maar ik las de alchemist'
'Dan is het goed, want dat is behoorlijk toepasselijk'.
'Dat dacht ik ook!'
'En bovendien is het boek sinds kort verboden in Iran'.
'O'.
'Maar dat heeft niet zozeer te maken met het boek, als wel met de vertaler, die 'fout' is volgens het regime.'
'Maar als een boek verboden is, dan wil je het toch juist graag lezen?'
'Precies, daarom las ik het ook'.
'Dus niet naar aanleiding van de Egyptische revolutie?'
'Nee.'
'Nou, dat valt me dan van je tegen.'

Belgische impasse: geen sex

Lukt het in Egypte (nog?) niet om tot een politieke oplossing te komen, in België duurt het intussen ook al een tijdje. Het grappige is wel, dat alles gewoon doorgaat in het land, alsof er niets aan de hand is. De mensen leiden hun leven, de kinderen gaan naar school, de mensen naar kantoor, de boeren bewerken het land, de vuilnis wordt opgehaald, elke ochtend is er een krant. Geen regering nodig dus!

Maar toch knaagt er iets bij sommige mensen - en vooral bij politici, want hoe lang kan een land eigenlijk zonder regering? De Belgische politica Marleen Temmerman heeft al een oplossing aangedragen: de vrouwen (en met name die van de onderhandelaars) moeten gewoon weigeren sex te hebben met hun mannen tot er een regering is gevormd; dan is er zó een regering gevormd.

Om haar ongebruikelijke suggestie kracht bij te zetten, haalt ze enkele succesvolle voorbeelden uit het verleden aan, bijvoorbeeld recentelijk in Kenia:

Daar sleepten de onderhandelingen voor een nieuwe regering zich in 2009 ook eindeloos voort. Een groep Keniaanse vrouwen ging toen in seksstaking en ze riepen de vrouw van de president en de premier op om mee te doen. Prostituees die meededen aan de seksstop kregen zelfs een financiële compensatie. Nog geen week later lag er een akkoord voor een nieuwe regering.

En natuurlijk de beroemde sexstop in de door de komediedichter Aristophanes beschreven komedie Lysistrata, die leidde tot het einde van de Peloponnesische oorlog: onder leiding van de militante Lysistrate ('zij die de legermacht ontbindt') hielden de Atheense vrouwen een sexstaking en bezetten bovendien de Akropolis waar de Atheense staatskas werd bewaard, zodat de oorlog niet meer gefinancierd kon worden; zij staakten deze bezetting pas toen de vrede tussen de Griekse stadstaten een feit was.

Misschien ook een tip voor de Egyptenaren?

Moderne Sisyphus

via stilus

Trots

Ik ben zo trots op Mieke, die binnenkort maar mooi gaat exposeren met haar dochter in de dorpsschuur in Lent. Harnassen van een weduwe gaat de expositie heten. De harnassen zijn de verbeeldingen van de 'rouwschilden' die ze zich aanmat na het overlijden van haar man Ronald een klein jaar geleden, maar die gelukkig steeds zachter en buigzamer worden.

“Bijna een jaar geleden overleed mijn man heel plotseling. Een feit dat niemand kon voorzien, maar dat we wel onder ogen moeten zien. Een manier om dat te doen ontstond als vanzelf. Vanaf september 2010 had ik een onweerstaanbare drang vorm te geven wat ik voelde, dacht, wilde laten zien. Mijn werk tot nu toe geef ik de titel “Harnassen van een weduwe”. Het zijn merendeels ruimtelijke werken van ijzerdraad, papier, garen en stof.

Rouw maakt erg kwetsbaar. Wie kwetsbaar is heeft een harnas nodig. In tijden dat het beter gaat mag het harnas ietsje af of verandert van samenstelling en structuur. Deze rouwverwerking is terug te zien in verschillende harnassen en korsetten. Zo ben ik begonnen met harde materialen als ijzerdraad, metaal en papier en zijn langzaam zachtere materialen, garen en stof, gaan overheersen.”

Zzp hoezee!

Met hulde aan alle zzp-ers!

Andere tijden, andere revolutie

In het kader van de revolutie in Egypte bij Andere tijden zaterdag een herhaling van een uitzending uit 2003 over de revolutie in Iran tegen de sjah, ter vergelijking. Welke kant zou het in Egypte op gaan? Geen keiharde garanties dat het de goede kant op gaat! Maar we hopen het met z'n allen wel natuurlijk....

Boeken en Schrijvers

Had ik hier al een keer reclame gemaakt voor Piet Schrijvers (nee, niet die keeper) of Lucretius' De rerum natura? Zonee, dan moet dat nodig eens gebeuren!

Vanochtend was Piet Schrijvers namelijk bij het programma Boeken van de VPRO op bezoek om met Wim Brands te praten over zijn vertaling van De rerum natura, een boek uit de eerste eeuw voor Christus over het ontstaan en de verschijningsvormen van de natuur, atomen, levenskunst en de onzin van angst voor de dood. Het boek was geliefd bij onder andere Einstein, Voltaire en Montaigne.

Wat kan die man daar heerlijk, vlot, eigentijds en erudiet over vertellen!

Zie ook hier. Dus toch.

De bibliotheek in Alexandrië anno 2011

De bibliotheek van Alexandrië is een instelling die al heel wat te verduren heeft gehad de afgelopen eeuwen, maar zich desondanks ontwikkeld heeft tot een uiterst moderne bibliotheek, misschien wel een van de vooruitstrevendste van de wereld; ze bergt onder andere een grote server waarop een (steeds actueel gehouden) kopie van het internetarchief draait in zich - hoewel de Egpytenaren daar momenteel niet zo veel aan hebben.

Maar nu wordt ze bedreigd door plunderdemonstranten. De directeur van de bibliotheek laat dat niet gebeuren en laat z'n gebouw beschermen door de Egyptische jeugd en andere vrijwilligers middels een menselijke keten, als ze dat al niet uit zichzelf deden. Een prachtig gezicht; de jeugd wil niet beroofd worden van haar toekomst!

nou ja, zo stoffig is-ie dus niet meer....

Het leven van Pi

Altijd fijn, als je een boek uit hebt (dan kun je namelijk met het volgende beginnen). Het boek Het leven van Pi had ik bij de bibliotheek gehaald omdat een vriendje van mijn zoon er zo enthousiast over was. Ik dacht 'dan vindt mijn zoon het ook vast leuk', want ze hebben een beetje dezelfde smaak.

Maar nee hoor, bij de eerste bladzijde liep hij al vast. 'Dit is echt een te moeilijk boek, mamma, wat betekent nou weer zoölogie, kosmogonisch, kabbalist en theologie?' Ik zei nog 'lees nou maar gewoon door, dat is waarschijnlijk alleen de eerste bladzijde, anders was D. er ook allang mee gestopt.' Maar daar trapte hij natuurlijk niet in.

En dat is jammer, want de rest van het boek was zeer aangenaam, met verhalen over India, het ontstaan van de naam Pi, de jeugd van Pi in de dierentuin van z'n vader, de helden van Pi, de godsdienstverslaving van Pi en de wonderlijke reis van Pi naar Canada, met een volwassen Bengaalse tijger (en aanvankelijk ook hyena en zebra) in een reddingssloep over de Grote Oceaan omdat het schip vergaan was. Zó smeuïg verteld! Maar blijkbaar niet de juiste moeilijkheidsgraad op de eerste bladzijde.

Google reader

Laat ik het vandaag eens hebben over de Google reader; daar is geen speciale reden voor, maar soms moeten dingen gewoon even in het zonnetje gezet worden. Het is namelijk een heerlijke uitvinding. Simpel maar doeltreffend. Alle weblogs waar ik op geabonneerd ben, slaan alarm (nou ja, worden vet) als er iets nieuws verschenen is. Mijn collega @harrieknip wees me er ooit op en ik ben 'm er nog altijd dankbaar voor.

Het enige nadeel is misschien dat alle berichten in hetzelfde format opgebouwd zijn, als je ze via de reader leest. Volgens mij is dat bij een e-reader ook het geval; de boeken verliezen op die manier een beetje hun karakter. Daarom klik ik af en toe even door.Om het karakter van het weblog even te voelen. Er zijn er namelijk bij die veel aandacht aan hun opmaak hebben besteed.

Google reader biedt je ook de mogelijkheden om blogposts een ster te geven. Dan krijgt zo'n post een sterrenstatus, zodat je 'm later nog eens goed kunt doorlezen of misschien wel eens gebruiken voor een artikeltje of zo. Bij mij is het inmiddels een hele sterrenhemel geworden....

Er staan ook wat statistiekjes in de reader. Daar kun je bijvoorbeeld op zien hoeveel abonnees een weblog heeft. Ik ben er erg trots op dat ik van sommige weblogs de enige abonnee ben. Bijvoorbeeld van ouheid.nl. Ik heb bij de webmaster ooit 'geklaagd' dat ik de feed niet in mijn reader kreeg en dus iedere keer naar de site moest om te zien of er iets nieuws was; en dat vergat ik natuurlijk steevast. En dat terwijl ik best veel berichtjes voor de site leverde. Overigens is de lieve webmaster onlangs veel te vroeg overleden. Daarom is me deze feed in de reader nog dierbaarder. Als herinnering aan deze bijzonder aardige persoon. En zo heeft elke feed z'n eigen verhaal. Vandaar deze ode. Soms moet dat gewoon.

Stories Guy

Tja, opgestaan is plaats vergaan! Volger weg, volger erbij! Onze nieuwe aanwinst is Pieter Offermans. Wie is Pieter? Aan zijn avatar kun je al het een en ander afleiden; hij is namelijk historicus en wel een historicus met een heel gevarieerde werkervaring: redacteur bij een uitgever, vrijwilligerswerk voor 'kunstenaars in dialoog', het publiceren van verscheidene artikelen, werkzaamheden aan een boek over het heden en verleden van Limburg, bibliotheekadviseur en 23dingen coach en kwartiermaker voor de Library School.

Zijn visie:
Mijn leven lang help ik mensen om zichzelf - en de wereld om hen heen - beter te begrijpen.
Ik begon mijn loopbaan voor de klas en heb inmiddels vele manieren ontdekt om te werken aan de maatschappelijke en persoonlijke vorming van mensen. Op dit moment ligt mijn focus op het bibliotheekwerk. In mijn visie is de bibliotheek veel meer dan een uitleenfabriek van boeken. Het is een werkplaats waar nieuwe kennis wordt gecreeërd en waar mensen elkaar ontmoeten.

Verder lees ik op zijn interessante weblog dat hij ervan overtuigd is dat verhalen troosten, verbinden en inspireren. Wel, tegen dit alles kan ik niets, maar dan ook niets inbrengen.

Welkom, Stories Guy!