Gedichtenwedstrijd

Via de mail kreeg ik de oproep om weer mee te doen aan de regionale gedichtenwedstrijd, georganiseerd door de biblioteken van het Rijk van Nijmegen. Vorig jaar heb ik behoorlijk wat gedichten geschreven, dus ik had er maar eens een opgestuurd. Niet gewonnen natuurlijk, zo goed zijn mijn gedichten niet. Ach ja, ik pak er maar weer eens een uit die tijd en stuur 'm op.
Het gaat over vrouwen met een teveel aan macht, die uiterlijk mannelijke trekjes vertonen, maar tegelijkertijd (vrouwelijk?) gemeen worden.

Hanige dames

Hanige dames,
die pikken wat af.
Hun karmijnen kammen fel rood
slaan ze hun keiharde nagels in het
zachte vlees, tot het jammerlijk bloedt.
Trots met de veren omhoog,
klauwend en krijsend,
de koning te rijk.

Nee, hiermee zal ik niet in De Wereld draait door komen. Hoewel, je WEET het niet. Een collega-bibliotheekmedewerker, Nico Dijkshoorn, is het wel gelukt.
Hij publiceerde dagelijks korte gedichtjes op geenstijl.nl, werd opgemerkt en uitgenodigd bij DWDD en zit daar nu elke woensdag prinsheerlijk gedichtjes te maken tijdens de uitzending. Nou moet ik er eerlijk bij zeggen, dat vooral zijn eerste optreden fenomenaal was en het wat mij betreft redelijk flauw wordt de laatste tijd.

Hierbij zijn eerste optreden: http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/media_hoogtepunt.php?id=84&autostart=true

Facebook

Jawel, ik heb nu ook een account op Facebook. Niet dat ik dat per se wilde, maar mijn moeder was uitgenodigd om vrienden te worden door de dochter van haar zus uit Canada en wist bij God niet hoe je moest inloggen (je moet eerst inloggen/ een account aanmaken of hoe dat dan ook heet voor je vriend kunt worden). Zij stuurde de mail van vriendenverzoek naar mij toe, in de hoop dat ik haar verder kon helpen. Ik sta in ons gezin namelijk te boek als degene met de meeste verstand van sociale software; ze moesten eens weten!

Het lukte me uiteindelijk om een (zo mager mogelijk) account aan te maken. Niet dat ik mijn nicht vervolgens kon vinden, want er bestaan nog zo'n honderdvijftig vrouwen op Facebook die dezelfde naam als zij dragen. Een uitbreiding van de zoekopdracht met Canada leverde ook al niets op. Uit pure wanhoop mijn nicht gemaild: ik kan jou niet vinden, jij mij misschien wel? En ja hoor, zij vond mij met gemak (ik heb blijkbaar niet zoveel naamgenoten op deze wereld). Een uitnodiging om vrienden te worden, volgde al snel. Ik ben nu dus bevriend met mijn nicht uit Canada. En met haar zus, want denk niet dat het meteen ophoudt als je met een bekende vrienden bent geworden. O ja, en met een oom uit België (dat land schijnt niet echt te bestaan, de inwoners ervan wel?).

Ik heb er ineens 3 nieuwe vrienden bij; en ik heb al niet eens tijd voor mijn live-vrienden. Maar aan de andere kant: fijn om overzeese bekenden te hebben. Je weet maar nooit, als Nederland overstroomt of zo.......

Zo, en nu mijn moeder nog even op Facebook hijsen. Kunnen we misschien vrienden worden!

Iran in Leiden

Gisteren met vrienden naar het RMO in Leiden geweest voor de tentoonstelling Iran in vogelvlucht. Prachtige foto's uit de jaren '70 van de Zwitserse luchtfotograaf (weer eens wat anders dan luchtgitarist of luchtdirigent) Georg Gerster.
Check de sites hieronder:

http://www.rmo.nl/actueel/tentoonstellingen/iran-in-vogelvlucht

http://www.georggerster.com/

De kinderen, die ook mee waren, vonden de belendene tentoonstelling over dierenmummies overigens veel leuker; en het museum had nog wel zo z'n best gedaan met betrekking tot het verhogen van de Perzische sfeer: er werd een verhaal voorgelezen uit Duizend en een nacht door een oosters uitziende juffrouw, ze mochten de gefotografeerde landschappen namaken met golfkarton, ze konden een Perzisch paleis namaken met Lego en ga zo maar door....
Misschien toch volgende vakantie naar Egypte?

Quintus

Kijk, kijk, zelfs een volger uit de Romeinse tijd! Vijfde volger: Quintus: houdt ongetwijfeld van spelletjes.....

Wandelen over het web

Wandelen is een aangename bezigheid, of het nu in de natuur is of over het World Wide Web. Onlangs heb ik via WOW (http://www.wowter.nl/blog/) de site ontdekt van http://www.zbdigitaal.nl/; Edwin Mijnsbergen die dit blog maakt, blogt sneller dan menigeen twittert: een stuk of 3 meestal interessante posts per dag. En zo had hij vandaag bijvoorbeeld een leuke link naar http://www.oddee.com/, een site met allerlei lijstjes van maffe en bijzondere items. Een van de items is bijvoorbeeld een lijstje met foto's van de 20 mooiste bibliotheken ( http://www.oddee.com/item_96527.aspx); niet zozeer maf, maar wel om je vingers bij af te likken. Verder vind je er bijvoorbeeld de meest bizarre snorren en baarden, piercings, vreemde hotels (van zout), de twaalf grappigste reclameborden en ga zo maar door. Zelf kunnen ze er ook wat van, trouwens, dat reclame maken.

Vierde volger!

Het staat nu 2-2 in de verhouding mannelijke en vrouwelijke volgers. Het volgersbestand is dus in balans. De vraag dringt zich wel op waarom er zich eerst 2 mannelijke volgers en vervolgens 2 vrouwelijke volgers aandienden. Ben ik langzamerhand steeds vrouwelijker gaan schrijven of zijn mannen gewoon sneller in het uitdokteren van technische snufjes zoas 'het je aanmelden als volger'?

Voor digibete vrouwen zoals ik is de ontdekkingsreis in welke vorm van software dan ook (dus ook alle web 2.0 - toepassingen) zoiets als een landing op de maan. Op de een of andere manier reageert het programma net even anders dan je denkt; de zin vergaat behoorlijk snel als je 1 dingetje verkeerd doet en je weer helemaal opnieuw kunt beginnen, iets wat mij al meerdere malen is overkomen, vooral als net als bij ons de laatste tijd de verbinding af en toe wegvalt.

Maar nu even terug naar Katharina. Wie is Katharina? Katharina Lescailje, (toneel)dichteres en boekverkoopster uit de 17e eeuw? Of misschien wel Katharina van Kleef (van dat getijdenboek uit de 15e eeuw, dat uit elkaar wordt gehaald om in 2009 aan de lieve bewoners van Nimwegen e.o. ten toon te stellen)? Zou ze alvast rond zijn gaan kijken op de blogs van de brave burgers uit het huidige Nijmegen? Dat zou toch wel een succesje voor blogspot zijn, dat mensen uit voorbijgaande eeuwen zich als volgers van de verschillende blogs melden en commentaar leveren op de posts van de moderne mens. Ha, dat zou wel even wat spectaculairder worden dan een wagenspel! (http://nl.wikipedia.org/wiki/Wagenspel)

Welkom Katharina (van Kleef of niet)! We horen graag van je!

Gelukkig kerstfeest!

Lieve lezers van dit blog,

Een heel gelukkig kerstfeest!

En veel geluk en gezondheid in 2009!

Ach, en die o tempora, o mores zijn van alle tijden.

Kolonisten van Catan - het dobbelspel

Ik was net even het onlangs door ons aangeschafte dobbelspel van de kolonisten van Catan aan het uitproberen met mijn zoon; het bleek een leuke variant van het populaire bordspel, een beetje Yatzee-achtig.

Wat me opviel bij het verkennen van het spel, was dat mijn zoon en ik allebei een verschillende strategie hadden om het spel te leren kennen: hij had genoeg aan de helft van de spelregels om het spel te snappen en ik wilde de totale spelregels van a tot z lezen, omdat ik vind dat je moet weten hoe het spel eindigt voordat je eraan begint.

Ik vroeg me af welke strategie de beste was en tevens of het maar half willen lezen van de spelregels voortkwam uit het karakter van mijn zoon of dat het meer een eigenschap van iemand die graag computerspelletjes speelt was.

Mijn zoon had geen geduld meer, dus we sloten maar een compromis: we begonnen alvast met spelen en gingen iedere keer als we op iets stuitten het stukje erover lezen. Dat werkte goed - mijn zoon snapte de wenken eerder dan ik - totdat we bij het einde van het spel waren. Toen bleek namelijk dat we niet ieder bouwsel (straat, dorp, stad of ridder (jawel, een ridder heet een bouwsel in dit dobbelspel) apart hadden moeten opschrijven op het scorespoor van ons speelvel, maar de waarde van de bouwsels per beurt.

Quod erat demonstrandum....

Ontspannen weer thuis!

Nou, zelden zo ontspannen weer thuisgekomen! Benedictijnermonniken waren niet aanwezig in het NIVON-huis, wel hebben we een jonge dominee gespot in het kerkje in Lage Vuursche, alwaar we een sfeervolle kerstzangdienst hebben bijgewoond. Ik was nog nooit in een Nederlands Hervormde kerk geweest, maar het hele gebeuren leek erg op een katholieke mis, alleen wat kaler qua versiering. Bijzonder aan het kerkje was dat het het kerkje van de koningin bleek te zijn; het hoort bij Drakensteyn. Voor de koninklijke familie is een hele loge in het kerkje ingericht, mocht ze eens langskomen. In die loge nu zat een keurige jongeman, die wel een jonge versie van Willem-Alexander leek. Hij was keurig in pak gestoken en had een onberispelijke scheiding in z'n haar. Nadat het koor was binnengekomen, en een gezang ten gehore had gebracht, stond de jongeman op uit z'n bank en nam plaats achter de kansel. Het was dus geen familie van de koningin (of misschien toch een nazaat van prins Bernhard, maar een totaal andere richting ingeslagen dan de rest van de familie, je weet maar nooit). Hij sprak een gebed uit: hij was dus de dominee!!!! Wel fijn dat hij als een herder tussen zijn volk ging zitten. Dat heb ik onze pastoor nooit zien doen. Is dat NH-gebruik, of moest hij slechts plaats maken voor het enorme koor?

Eigenlijk was dit niet het hoogtepunt van het weekend, want de mis duurde veel te lang (anderhalf uur, daar hadden we niet op gerekend), maar de dominee was wel veelvuldig onderwerp van gesprek. Sommige dames hadden zelfs sjans met hem gehad middels indringend oogcontact. De vrouw (70 jaar) die naast mij zat niet. Die vond hem maar ouderwets praten. Hij moet maar eens wat filmpjes van dominee Gremdaat bekijken, dan krijgt hij de ouwetjes ook wel mee.

De rest van het weekend was zoals beloofd: ontspannen! Ontspannen in het bos, ontspannen in ons stamcafé "de Paddestoel", ontspannen pastelkrijten, ontspannen yoga, ontspannen meditatie (hoewel.....het was een actieve meditatie met veel draaien, ik werd er eigenlijk ook een beetje misselijk van), ontspannen gesprekken, veel gelachen.

Ik ga volgend jaar weer!

Drie dagen ontspannen voor kerst

Drie dagen ontspannen voor kerst. Kent u die uitdrukking? Ik moest daar pas weer aan denken toen ik de details voor het weekendje in het NIVON-huisje waar ik me voor had opgegeven thuis kreeg gestuurd. Het gaat dus echt gebeuren! Ik ga vanaf morgen drie dagen ontspannen voor kerst! Ik heb me in september meteen al opgegeven toen ik het programma zag: een weekend wandelen, yoga, wijntjes drinken, lekker eten en voetmassaage naar keuze in een prachtige omgeving en prettig gezelschap. Yes! Ik weet niet of ze ook eau des carmes of geuzelambiek hebben, of misschien wel getonsureerde benedictijnenabten met gebronsde armen, maar ik ga gewoon en zie wel wat er van komt. Ik ga jullie wel missen als ik gebadderd en wel gezeten naast mijn zojuist bij het kerstpakket gekregen radboudslippertjes bij het haardvuur een voetmassage ontvang!

http://www.nivon.nl/

Beste minister Plasterk

Beste minister Plasterk,

Ik weet niet of u mijn blog leest - dat zal wel niet, want u heeft het daar natuurlijk veel te druk voor (met uw werk in het proefballonnenlaboratorium).Het kan natuurljik ook zijn dat u wel de hele dag blogs en columns leest, want u schijnt uw departement te leiden als een columnist. U staat met uw herkenbare hoed op boten in Amsterdam en vanavond moet u al weer aantreden als voorzitter van de jury bij het nationale dicteecircus.

U bent in ieder geval wel vooruitstrevend en heeft een moderne kijk op de wereld. Dat waardeer ik aan u.

En u bent ook wel een aardige kruidenier. Eerst belooft u gratis schoolboeken aan de ouders van leerlingen van de middelbare scholen en vervolgens moeten die kostenloos gemaakt worden door de leraren op de Wikipedia. Dat had u natuurlijk al in uw hoofd toen u de leraren meer salaris beloofde. Zij moeten namelijk naast hun gewone baan voortaan zelf hun lesmateriaal gaan schrijven. De kosten voor de uitgever spaart u zo mooi uit; dat geld gaat als douceurtje naar de leraren. De kinderen mogen voortaan de hele dag met hun laptopjes spelen; wat geeft het nou als ze RSI-patiëntjes worden later. Dan bent u ze kwijt en schuift u ze gewoon door naar uw collega-minister van Gezondheidszorg. Die weet daar vast wel raad mee.

Ik heb alvast een tip voor u wat betreft mijn eigen vak: alle leerlingen leren voortaan Latijn via Kox Kollum (die naam moet u aanspreken); het is een gratis cursus Latijn, gemaakt door een leraar Latijn die daar zin in had; tegenwoordig wordt hij zelfs gesponsord door de Theologische Faculteit te Kampen. Ik geef u het adres: http://www.koxkollum.nl/cursus/frameset.htm. De cursus is nog niet helemaal af, maar daar kunnen collega's voor worden ingezet (bijvoorbeeld op een van de vijf nieuwe roostervrije dagen). Kox waarschuwt wel dat de methode didactisch gezien misschien wat ouderwets is en meer lijkt op een methode van vroeger, toen de kinderen op school nog konden stilzitten en zich concentreerden, maar er er is vast wel een collega bereid de boel wat op te pimpen. Een gegeven paard moet je nu eenmaal niet in de bek kijken.Kox Kollum is op 7 december 2006 ook begonnen met een cursus Grieks; die ziet er al wat moderner uit. Adres: http://www.koxkollum.nl/grieks/griekswelkom.htm.

Voor andere vakken zullen er vast vergelijkbare sites zijn. De vakken waarbij de evolutietheorie een rol speelt, zullen echter misschien problemen gaan opleveren. Het zou bijvoorbeeld kunnen voorkomen dat de ene leraar de evolutietheorie keurig inzichtelijk voor de leerlingen op de Wiki zet en een uur later een collega van een andere gezindte die hele theorie er weer af sloopt, omdat hij daar zelf niet in gelooft en zijn leerlingen daar ook geen kennis mee wil laten maken. Een leuke boel gaat dat worden; het ene uur staat de evolutietheorie erop, en het andere uur is-ie weer verdwenen. Lessen filosofie hoeven dan niet meer gegeven te worden, want op aanschouwelijke wijze wordt duidelijk gemaakt dat niets zeker is en alles in beweging. Zijn of niet zijn: eitje.
Spaart een hoop kosten uit.

Maar dan moet u ze wel af en toe van een leuk filmpje en chatje laten genieten en niet toestaan dat Hyves en YouTube zoals op het Drenthe College geblokkeerd wordt voor medewerkers en studenten, omdat het de lessen en werkzaamheden verstoort. Dat vind ik namelijk superlullig en niet zo modern. http://www.karssenberg.nl/weblog/2008/12/plaatsvervangende-schaamte-en-excuses.html

Ik vind het wel tof dat u een week van de vakantie van de middelbare scholieren afhaalt; dat scheelt mij weer een week oppas. Maar ik vind wel dat die vijf dagen die zo vrijkomen, vrij opneembaar moeten zijn. Gewoon, om af ten toe een snipperdagje te kunnen opnemen. Of buiten het seizoen op vakantie te kunnen gaan. Dat moet je mensen gunnen tijdens zo'n kredietcrisis. En leraren ook trouwens.

Over die tweede geldstroomfinanciering schrijf ik u later, want eigenlijk snap ik daar niets van.

O ja, en mocht u in een volgend kabinet minister van Gezondheidszorg worden, laat u ons dan ook zelf het elektronisch patiëntendossier invullen?

Met vriendelijke groet,

Festina lente

Mist

Het was vandaag mistig, dus vol op de weg. Mensen fietsen blijkbaar niet graag met mist, want ze gingen massaal met de auto. Ik vind fietsen in de mist juist fijn! Je wereld wordt heel klein en sprookjesachtig. Op de een of andere manier raak ik op zo'n mistige dag in een Lord of the Ringsmood. Een soort tijdloosheid maakt zich van me meester. Alsof de rest van de wereld niet bestaat. Heerlijk.
Het past goed in het advies dat dominee Gremdaat gaf aan een jong vrouwmens dat baalde van de kredietcrisis en met name al dat gepraat over geld. Maak je wereld klein, adviseerde hij haar. Wel, op zo'n mistige dag lukt dat heel aardig!
Voor wie zin heeft in (een al wat ouder) filmpje van de dominee: http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/1571/Alles+draait+om+geld+%28video%29

CU

Ik werd getriggerd door een berichtje op onzetaal.nl: SMS-taal is zo makkelijk nog niet, dat verwijst naar een artikel op de site van portablegear (de grootste gadgetvergelijker van Nederland) http://www.portablegear.nl/nieuws/1/84/9152/SMS-taal_moeilijker_dan_je_denkt.htm. Leuk artikel. Het blijkt dat niet zozeer het opstellen van de berichtjes problemen oplevert alswel het lezen ervan; het onjuist interpreteren van afkortingen kan leiden tot misverstanden.

Waarschijnlijk alarmerender is het bericht dat ik zag als gerelateerd artikel onder het kopje 'extreem gebruik': hierin wordt melding gemaakt van een nieuwe rage onder scholieren: sexting (dit houdt in dat veelal minderjarige jongeren digitaal flirten door naaktfoto's van zichzelf naar elkaar sturen per GSM). CU wordt soms dus wel heel letterlijk genomen....Bah! Ruk uit, Rouwvoet, hier wil ik mijn kinderen niet aan blootstellen!
http://www.portablegear.nl/nieuws/1/84/9155/Sexting:_minderjarige_leerlingen_verspreiden_naaktfotos_per_GSM.htm

Farsi leren

Mijn dochter had vannacht een logeerpartijtje met haar vriendinnetje; 's ochtends werden we wakker van hun vrolijk gekwetter. We gingen naar beneden en wat we zagen vertederde ons zeer: ze hadden alle knuffels mee naar beneden genomen en waren schooltje aan het spelen. De knuffels waren de leerlingen en ze leerden....Farsi. Sinds onze terugkomst uit Iran hadden we eigenlijk geen Farsi meer geoefend met de kinderen en gingen er vanuit dat ze al het geleerde vergeten waren. Maar nee, ongelooflijk hoe lang dat blijft hangen; de nichtjes van mijn man zijn goede leraressen gebleken. Ik hoorde mijn dochter tegen haar vriendinnetje zeggen: "Kijk, de vijf is heel makkelijk, dat is gewoon een omgekeerd hartje." Ach, en mijn hartje smolt. Toch maar weer oppakken, die Farsi-lessen.

Eerste vrouwelijke volger

Het was mijn zoon die het het eerst zag: "Mamma, je hebt er weer een volger bij!" Ja, en wel een vrouwelijke deze keer: Marianne 'reading is sexy' M.
Vrouwen aller landen verenigt u!

Wol

Vanmiddag moest ik de stad in voor wol. Niet voor mezelf, want hoewel het wel bij mijn karakter past om heerlijk te gaan zitten handwerken, heb ik nooit leren breien. Met de naaimachine kan ik al evenmin overweg. Is ook niet nodig in deze consumptiemaatschappij, tenzij de crisis echt doorzet natuurlijk. Ik heb wel een naaimachine. Voor het geval dat.

Ik wist ook niet waar ik wol moest gaan kopen. En voor dingen waarvan je niet weet waar je ze moet kopen, ga je naar de meest algemene winkels. De HEMA en V en D bijvoorbeeld. Maar denk maar niet dat ze daar wol verkopen. Kerstattributen in overvloed, maar wol, ho ho ho maar. Ik wist dat er nog een handwerkwinkeltje in de stad was, maar die was inmiddels gesloten. Is handwerken uit? Ik had begrepen dat breien juist in was.
Iemand gaf me een tip: bij de WIBRA hebben ze nog wol! Natuurlijk, daar winkelen de 'arme' mensen! En verdorie, wat ben ik daar lang niet geweest. In mijn studententijd voor het laast, schat ik zo in. Maar ze hadden gewoon wol. Prima zaak. Ga ik vaker komen.

Nu ben ik nog vergeten te vertellen waar ik de wol voor nodig had: mijn kinderen zijn vroeg bejaard geworden. Ze hebben namelijk geleerd hoe ze pluisbolletjes kunnen maken door om 2 kartonnen kartonnetjes met een gat erin wol te wikkelen en willen niets anders meer. Probeer het ook eens; het is behoorlijk rustgevend en staat leuk in de kerstboom.

Boekenbon

Bij ons op het werk hebben ze een ontspanningscommissie, die altijd wemelt van de goede ideeën. Dit jaar hebben ze met Sinterklaas bijvoorbeeld alle medewerkers een boekenbon cadeau gedaan. Heerlijk om zoiets in het vooruitzicht te hebben; je stelt je al voor dat je de boekenwinkel binnenloopt en zo maar iets kunt kopen zonder iets te betalen. Wat dan is de grote vraag. Eigenlijk maakt het niet uit wat. Dat je het kunt is al een heerlijk idee.

Pas voelde ik me ook al zo rijk toen ik de complete Odysseia vertaald door Imme Dros en voorgelezen door Ton Lutz kocht. Het is de radiouitzending van de NCRV uit 1995 die ik om de een of andere reden steeds miste of vergat op te nemen. Ideaal voor een lange autorit naar Griekenland, staat er als aanbeveling op de achterkant. Nou, als dat zou kunnen!

Ik moest uiteindelijk wel betalen aan de kassa, maar de prijs viel eigenlijk wel mee: 13 CD's voor 29,95. Daar kun je ze BIJNA niet voor branden. Ik heb nog niet de tijd gehad om 'm helemaal te luisteren, maar alleen een stukje was al voldoende om te weten dat ik een goede koop had gedaan. Wat zullen de oude Grieken jaloers zijn, als ze dit vanuit de Hades zien. Ze zullen denken dat bij mij thuis het Elysium is, alwaar de herrezen Homerus voordrachten houdt.

Dromen is zooooo fijn....

Vaagtaal 2008

Ik vind het leuk om af en toe aan taalenquêtetjes mee te doen. Zo heb ik pas meegedaan aan de vaagtaalverkiezing 2008. Er hadden maar 364 mensen gereageerd, maar volgens mij was het toch wel een representatieve lijst.
Want wie ergert zich niet aan de woorden proactief, herconceptualiseren en -o vreselijk - doorcommuniceren?
'Een plekje geven', door de vaagtaalpolitie een zorgzemel-uitdrukking (dat is nou wel een leuk woord) genoemd, voert de lijst aan.
Ik geef hierbij het plekje van de vaagtaalverkiezing op het internet: http://vaagtaal.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=124&Itemid=103

boek-meme

Een oproep via http://www.wowter.nl/blog/labels/Boek-meme.html: pak het eerste boek dat je in je omgeving hebt liggen en zet daarvan de 5e regel van pagina 56 op je blog. Raad anderen aan hetzelfde te doen.

Het dunste en meest handzame boekje dat ik in m'n bezit heb en overal rondslingert, dus ook bij mijn computer, is De gelukkige klas van Theo Thijssen. Het was vorig jaar het geschenk van de openbare bibliotheken aan al haar leden; anders was ik er waarschijnlijk nooit opgekomen om het te lezen, maar het is een alleraardigst en charmant boekje over onder andere de liefde voor het onderwijs en de intrede van de bureaucratisering in datzelfde onderwijs.
Ik ben blij dat ik het ontdekt heb.

De vijfde zin van bladzijde 56 luidt:
"Dat is de manier om de wereld te veroveren - niet bibberen van angst voor de raadsleden, maar schudden van de lach om hun gekkigheid...."
Nog een waar woord ook.

Wie volgt? De spelregels luiden als volgt:
De regels zijn simpel:
* Neem het dichtsbijzijnde boek, nu meteen
* Ga naar pagina 56
* Vind de vijfde zin
* Citeer die zin op je blog
* Kopieer deze instructies onderaan de post
* Zoek niet naar een goed boek, mooi boek, maar pak het dichtsbijzijnde

Ik had het woord meme overigens nog nooit gehoord. In de wikipedia staat het als volgt omschreven:
Een meme is een begrip uit de memetica en betekent een idee dat zich onder informatiedragers verspreidt (tot nu toe voornamelijk menselijke hersenen), en wordt ook wel omschreven als een besmettelijk informatiepatroon. In meer specifieke termen: een meme is een zichzelf vermeerderende eenheid van de culturele evolutie, zoals een gen de eenheid is van de biologische evolutie.
In Van Dale, Groot woordenboek der Nederlandse taal, 13e uitgave 1999, is het begrip meme opgenomen, met de volgende uitleg:meme (de; -n) (van mimesis, eenheid van culturele overdracht: memen verdubbelen zich door imitatie en kunnen dat in principe veel sneller dan genen (NRC)).
Weer wat geleerd.

Uitstapje in het werk

Uitstapjes met het werk zijn leuk, maar uitstapjes in het werk zijn soms misschien wel even leuk. Zo heb ik de afgelopen weken het collectieverwerkingsteam een stoomcursus Latijn gegeven. Het was eigenlijk de bedoeling dat ik met name het verschijnsel genitivus zou uitleggen, maar daar moest ik natuurljik wel een heel kader omheen bouwen. En dat was hartstikke leuk om te doen. De leden van het c-team hadden het systeem van naamvallen en verbuigingsgroepen sneller door dan menig brugklasser of andere beginner in het Latijn. Na 2 lessen hadden de zinnen omne initium grave en mens sana in corpore sano geen enkel geheim meer voor ze in petto. Het mooiste moment vond ik dat een van de 'discipuli' opmerkte, toen ze de afscheidsbundel voor een van de vorige bibliothecarissen in de kast zag staan: "Hé, daar staat capita selecta, dat betekent dus geselecteerde hoofdstukken!"
Het is waar wat ze zeggen, variatio delectat.

Vraag aan een voorbijganger

Van welke partij denk je dat Eberhard van der Laan is?
Eberhard?
De VVD gok ik zo.
Niet? De PVV dan misschien?
D66?
Nee dus. De PvdA. Let op, die naam zal in Nederland niet meer te stuiten zijn; overal zal hij opduiken, duizenden nieuwgeboren jongetjes zullen zijn naam gaan dragen, er zullen Eberhardwijken gaan ontstaan, Eberhardlanen ook. We dachten dat de Bosinjecties groot waren, nou de Eberhardinjecties zullen die van collega Bos doen verbleken. Onthouden die naam. We zullen hem nodig hebben tijdens de crisis.

Nieuws van de dag

Ik kan eigenlijk niet kiezen waar ik het over ga hebben vandaag. Over het lentegevoel? De zon scheen heerlijk vandaag, de mensen werkten in hun tuinen, de hardlopers waagden zich op straat (jij niet? nee, ik heb een heupblessure en werk aan innerlijke groei).
Dank u wel, Sinterklaas!

Verder was er veel Sinterklaasnieuws, bij de Taalprof bijvoorbeeld een serie van 10 sinterklaasgedichten over de grammatica (http://taalprof.web-log.nl/taalprof/2008/12/taalprofs-sinte.html). Bij SPQR het hele verhaal van Sinterklaas nog mar een keer: http://spqr.web-log.nl/spqr/2008/12/sinterklaas-lig.html (bij de reacties is te lezen dat een van de mooiste Nicolaaskerken vlak bij het Forum Romanum in Rome te vinden is; altijd leuk om te weten.)

Verder breekt Geert Wilders in de Volkskrant een lans voor het voortbestaan van de kranten (http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/2118/Slacht_de_Ster%2C_red_de_kranten); Ja, die Wilders slacht sterren met Sinterklaas, geen schapen. Een leuke variant. Wat zou hij bij het offerfeest gaan slachten?
Vervolgens las ik in dezelfde krant bij de column van Abdelkader dat er binnenkort een heuse hoogleraar blogologie wordt aangesteld bij de UvA: http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/2099.

En dan vroeg ik me verder nog offline af of er wel eens gedacht is aan een stappenteller voor Amerigo, naar analogie van het idee van de stappentellers voor de paarden in Rome http://spqr.web-log.nl/spqr/2008/11/romeine-paarden.html.

In een vlaag van weifelwind heb ik uiteindelijk al het nieuws maar genoemd.

Sinterklaas kapoentje

Onze kinderen doen 'af en toe' op school iets anders dan taal en rekenen. Rond sinterklaastijd mogen ze bijvoorbeeld werkbladen rondom het thema sinterklaas maken. Een van de dingen die ze gisteren in het woordenboek moesten opzoeken, was het woord kapoentje. In het door de school ter beschikking gestelde woordenboek was er geen kapoentje te vinden. Dus wat doet een moderne basisschoolscholier? Die zoekt kapoentje op op het internet. En wat blijkt kapoentje dan te zijn? Ik had altijd geleerd een lieveheersbeestje; dat past ook wel bij Sinterklaas met zijn geweldloze vrijgevigheid en rode mantel. Nee dus, het betekent gecastreerde haan. Tja, om die kinderen daar nou mee op te zadelen. Enfin, we hebben toch een heerlijk avondje gehad (en voor de zekerheid maar geen Sint uitgenodigd).

Leuke link

http://www.shibumi.org/eoti.htm: soms zegt een link genoeg; af en toe eens op klikken!

Foodblog

Footblog is uitgeroepen tot beste Nederlande blog van dit jaar. Ik had er nog nooit van gehoord, dus het werd tijd om er eens een kijkje te gaan nemen. Altijd leuk om een nieuw blog te bezoeken, alsof je voor het eerst bij iemand thuis komt, even de sfeer proeven, uit nieuwsgierighied in alle kamers kijken. Er zijn heel wat bewoners van dit blog, ik werd er eigenlijk een beetje duizelig van. Veel berichten over vet eten, mager eten, biologisch eten en vooral fout eten (er is bijvoorbeeld een rubriek 'neppers').
Uit nieuwsgierigheid besloot ik het polletje maar eens in te vullen. Ter aanvulling van de zin 'met kerst eet ik dit jaar' kon je kiezen uit een aantal mogelijkheden; ik heb maar gekozen voor vlees noch vis. Ik verwachtte - net als op het intranet van onze werkgever - meteen een uitslagje te zien met de percentagestand van dat moment. Niets hoor, de mededeling 'uitslag van deze poll: 8 december om 8.16 uur' verscheen op het scherm. Me dunkt dat ik dat hele blog dan al vergeten ben.
Een aardige rubriek vond ik wel 'koken kijken', maar dat kwam waarschijnlijk omdat het eerste filmpje dat ik daar op tegenkwam een oud filmpje van het Simplisties Verbond was (jagers jagen, kijk zelf maar op http://www.foodlog.nl/koken_kijken/ (even op de pleeknop drukken). Hè, mijn dag is weer goed.

http://www.foodlog.nl/

Decembermaand

Ongemerkt zijn we alweer in december beland. Korte dagen, vandaag leek het om 3 uur ´s middags al middernacht. Het kerstboompje, waar ik het pas over had, heb ik inderdaad maar mee naar kantoor genomen, alwaar hij nu fungeert als gezamenlijk aftelmechanisme. Nog even, en dan is het kerst. En nu maar hopen dat ik ook die zonder al te veel verplichtingen door kan komen!
Dominee Gremdaat heeft me de tips van de hand gedaan in z´n wederom onvolprezen preek van de week http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/2036. Ik denk dat ik ze maar opvolg!

Tweede volger

Een tweede volger: Wow!

Vervolgens

Hoe zou het toch met Velocitas zijn? Zijn naam betekent dan wel snelheid, maar ik voel me nauwelijks door hem achtervolgd of ingehaald. Het doet me een beetje denken aan het verhaal van de schildpad en de haas.
Pas kreeg ik wel op andere wijze bericht van Velocitas; een van mijn onzichtbare volgers, laten we haar Katebee noemen, had een reactie willen plaatsen en kwam uiteindelijk op zijn e-mailadres uit. Snel (jawel) stuurde Velocitas het bericht naar mij door. Maar van Katebee hebben we - ondanks mijn uitgebreide uitleg over het plaatsen van reacties - niets meer vernomen. Blogspot heeft ook wel een enorm veiligheidscordon om het reactiegebeuren opgetrokken. Daar voel ik me aan de ene kant veilig bij, maar aan de andere kant frustreert het mensen die willen reageren. En dan gaat natuurlijk het hele web 2.0-gedachtegoed verloren; het wordt meer 2.niks op deze manier. Soms voel ik me ook wel een pastoor die voor een lege kerk preekt. Maar - toegegeven - zelfs dat is leuk.
Onze man in Teheran (http://onzemaninteheran.com/), een van de blogs die ik volg, heeft duidelijk meer reageerders. Maar die schrijft natuurlijk vanuit een VEEL interessante plaats en heeft inmiddels landelijke bekendheid. Wat ik leuk vind van 'onze man' is dat hij van de woorden die je moet overtypen om aan de tonen dat je een mens en geen spamcomputer bent, echt iets gemaakt heeft. Het zijn allemaal woorden met betekenis in de Perzische cultuur, bijvoorbeeld 'siasi' (politiek) of Hafez of Khayam (beroemde Perzische dichters). Zou het daar misschien aan liggen?

WOW

De laatste weken had mijn zoon het steeds over WOW. Ik dacht: 'is hij nu ineens geïnteresseerd geraakt in de nieuwste web 2.0 - toepassingen in de bibliotheek en leest hij het weblog van mijn collega Wouter Gerritsma uit Wageningen (http://www.wowter.nl/blog/)? Of zoekt hij tegenwoordig zijn vriendjes op wie o wie (http://www.wieowie.nl/)? Nee, niets van dat alles; in bibliotheken is hij niet geïnteresseerd en met zijn vriendejes heeft hij contact via RuneScape (http://nl.wikipedia.org/wiki/RuneScape): 'daar kun je ook chatten, dan hoef ik niet op Hyves'; ben benieuwd of hij dat volgend jaar nog zegt, als hij naar de middelbare school gaat. Pas vroeg hij aan mij waar Welles lag; bleek na lang doorvragen dat hij via RuneScape een vriend uit Wales had.
Maar over Runescape heeft hij het niet zo vaak meer de laatste weken; het is WOW voor en WOW na. En eindelijk kwam ik er vandaag achter: WOW staat voor World of Warcraft, een 3D online oorlogsspelletje waar je voor moet betalen. O, daarom ging hij zo vaak naar vriendje D. Die heeft namelijk een abonnement. Tja, en dan sta je als ouder voor de vraag of hij ook een abonnement mag. Ik weet het zo net nog niet; ik ben eigenlijk tegen oorlog, maar dat zijn de ouders van zijn vriendje volgens mij ook, maar bij hen ligt het anders, want de vader van D. vindt het ook leuk om WOW te spelen. Toch maar eens met mijn man overleggen of we onze zoon (en hemzelf) hier aan bloot willen stellen.......
Bij http://nl.wikipedia.org/wiki/World_of_Warcraft lees ik in ieder geval onheilspellende berichten over de verslavende werking van de game:
"World of Warcraft staat bekend als een verslavende game. Een grote factor hierbij is het feit dat er geen punt is waarop de speler het spel "wint".
In de media is al vaak aandacht besteed aan gevallen van gameverslaving, soms zelfs gamers die in een afkick kliniek belanden. Er is een geval bekend waarbij een 4 maanden oude baby overleden is door toedoen van een echtpaar uit Zuid-Korea, die door 't vergeten van de tijd tijdens het spelen van World of Warcraft in een internetcafé, hun baby na thuiskomst liggend op haar buik aantroffen, overleden door verstikking.
Onderzoekspsycholoog Dr. Orzack stelt dat bij gemiddeld 40% van de spelers van World of Warcraft een gameverslaving optreedt, hij wil dan ook dat men een waarschuwing op de verpakkingen verplicht stelt."

Familiefoto's

Familiefoto's, moet je daar iets mee hebben? De familiefoto die in ons gezin het meest getoond werd, is die van opa (de stiefvader van mijn vader), die gemaakt werd op het moment dat hij 72 (!) kleinkinderen had (mijn broertje was de jongste). Dat was natuurlijk een monument, maar voor de rest heb ik er niet zo veel mee; ze moeten er wel zijn, natuurlijk, maar liever niet in groten getale.

Vandaag hielden we op het werk een kleine inventarisatie met betrekking tot foto's van gezin/ partner/ kinderen op onze burelen. Dat kwam doordat een collega van ons een foto van een jonge vrouw op zijn bureau had staan, waar wij het bestaan niet van kenden. Het bleek echter om een voorbeeldplaatje te gaan. Toch zag het er wel stoer uit en wij hadden ons al een compleet secret life voorgesteld. Ach ja, waarom zou je zoiets niet in stand houden?
Ikzelf heb 2 schattige kleine fotootjes van mijn kinderen op mijn bureau, want ik vond het zonde om ze op de rommelmarkt te verkopen. Mijn kinderen hadden ze namelijk zelf gemaakt.

Maar: wie heeft er nou ECHT een grote foto van z'n gezin/partner/kinderen op zijn bureau staan? In Amerikaanse films zie je dat namelijk wel heel veel, evenals Amerikaanse vlaggen, te pas en te onpas. En daar gaan ze ook de straat op als er een nieuwe president is gekozen. Uitbundig volkje.
Bij ons op het werk niet. Wij gingen ook niet de straat op toen we een nieuwe baas kregen of zo. Een klein beetje logisch is dat wel, van die foto's dan, omdat veel collega's aan balies werken en aan een balie zou het enigszins misplaatst zijn een foto van je gezin/partner/kinderen op je werkplek te plaatsen. Dat leidt maar af van de hulpvraag. Maar op de bureau's zie je er ook niet veel. Zijn wij in Nederland soms niet familiottistisch genoeg? Of misschien te egocentrisch? Niet trots op onze familie? Of juist professioneel, zelfstandig en wars van kinderachtig gedoe met fotootjes van kijk-mij-het-nou-eens-goed-voor-elkaar-hebben-met-de vruchtbaarheid-of-de-aantrekkingskracht? Wie het weet mag het zeggen. Het kan natuurlijk ook gewoon calvinisme zijn. Dat maakt mij weer een klein beetje katholiek.

Yogafatwa

Yoga Fatwa
Yogae Fatwae
Yogae Fatwae
Yogam Fatwam
Yoga Fatwa

Die woorden horen niet echt bij elkaar, of wel? Toch is het zo dat in Maleisië een fatwa is afgekondigd tegen het beoefenen van yoga: de moslims zouden maar te veel in contact komen met boeddhistische ideeën en zo. Oh, wat is het fijn om een christen te zijn! Hoewel....toen ik afgelopen zomer in Iran was, heb ik meerdere yogacentra gezien; voor de Iraniërs hoop ik dat de fatwa niet voor Iran geldt!

P.S. Ik heb nu 3x geprobeerd de rijtjes te scheiden, maar (de software van) het blog haalt iedere keer de spaties weg; erg brutaal, want tabs kent-ie ook al niet. Of zou blogspot z'n roots soms in Maleisië hebben?

Pepernotenhaar

Festina Lente was druk, dus had geen tijd om aan het weblog te werken. Nu, na het kappersbezoek, het pepernoten bakken, het spelen van gezelschapsspelletjes met de kinderen die een dagje thuis waren omdat de juffen een studiedag hadden, is er weer tijd voor reflectie over deze activiteiten.
Het kappersbezoek - laten we het daar eens over hebben - viel mee; het was op de een of andere manier zelfs een beetje surrealistisch (en festina lente houdt van surrealisme), want terwijl de kapster mijn haar stond te verven, stonden er een paar schilders de kapperszaak te schilderen. Het was mooi om te zien hoe kapster en schilder elkaar observeerden qua schilderkunst. De schilders werkten zonder handschoenen, de kapster met. De schilders hadden een emmer verf, de kapster een klein bakje. De kleur verf die de schilders gebruikten, behield dezelfde kleur op het te verven object, namelijk wit; de verf die op mijn hoofd gesmeerd ging worden, zag er ook wit uit, maar zou zich op mijn hoofd hopelijk transformeren tot een andere kleur. En ik, ik dacht alleen maar: 'oh, als de kapster ook nog maar een beetje op mij let, en niet alleen op de schilders'....Maar gelukkig werden mijn haren even bruin als de pepernoten die we die middag zouden gaan bakken. Dat liep weer even mooi af als alle andere verhalen in het Sinterklaasjournaal. Want de waarheid, die is net als de Zwarte Pieten maar gekleurd.

Kerstgevoel

Sneeuw heeft zo veel charme; ik krijg er altijd prompt een kerstgevoel van. Ik ging vandaag naar buiten en kreeg meteen al de neiging een kerstboom gaan versieren; helaas, er waren geen glimmende bolletjes in de buurt. Gelukkig zag ik in de schuur wel mezenbollen liggen. Ach, wat een win-win situatie: ik kon even kerstboompje spelen en de vogeltjes hadden ook wat te eten. En het leuke van die mezenbollen is dat ze weliswaar niet glimmen, maar jou zelf doen glimmen als er 20 koolmeesjes op afkomen.
En dan wordt dat kerstgevoel nog versterkt door de warmte in huis, het grote aanbod aan kunst en cultuur op televisie, de enorme hoeveelheid onontkoombare reclame voor leuke cadeautjes en goede doelen op de televisie, kinderen die na het maken van een sneeuwpop ineens zin hebben in gezelschapsspelletjes; kortom, het zal niet meevallen om morgen gewoon op de fiets te stappen en naar het werk te gaan; ik geloof dat ik maar een kerstboompje meeneem.....

Damned

Jaaaa, weer een beetje experimenteren met een plaatje; even iets anders dan de hele middag achter de bar helpen bij de damclub, omdat je kinderen daar op zitten en er vandaag een damdag was. Ik mocht ook nog de foto's maken! Helaas vielen mijn eigen kinderen buiten de prijzen (zul je altijd zien). Danmed!

Berichten sturen

Soms stuur je berichten, maar soms sturen berichten jou. Dat was bijvoorbeeld gisteren het geval. Eigenlijk wilde ik schrijven over de interessante bibliotheekbijeenkomst in Utrecht, waar we ondanks het serieuze onderwerp heel wat afgelachen hebben - goede sprekers zijn soms ECHT een genot - en veel nieuwe termen hebben bijgeleerd (accreditatie, libqaul +, competitie estafette, om er maar een paar te noemen; voor de rest van het jaar genoeg, lijkt me).
De treinreis was ook relaxed; van ons werk mogen we voortaan alleen nog maar 1e klas reizen. Ik heb altijd het gevoel dat mensen mij aankijken van 'hoor jij eigenlijk niet in de 2e klas', omdat ik geen mantelpakje draag, noch een moderne veelkleurige bril, noch op een interessante laptop interessante dingen aan het uitwerken ben. Maar misschien zagen ze nu wel aan mij dat ik wel 3 nieuwe, interessante woorden had geleerd waardoor ik toch een van hen was. Wat kan geluk soms toch in een klein hoekje zitten.
Maar ik geloof dat ik een beetje afgedwaald ben. Het berichtje dat mij gisteren stuurde, was dat rond gisteren de miljoenste bezoeker van het Valkhofmuseum verwacht werd en dat die een cultuurreis en een Romeinse boekrol cadeau zou krijgen. Dat ik mijn hoofd nu weer vrij heb, is te danken aan het feit dat die miljoenste bezoeker gisteren al geweest was en mijn kans op een prijs dus verkeken. Snif. http://www.gelderlander.nl/voorpagina/nijmegen/4072113/Valkhof-ontvangt-miljoenste-bezoeker.ece Daar helpen geen 3 interessante woorden tegen.

Read it and weep

Het begint eigenlijk een beetje te gek te worden, maar morgen ga ik WEER naar de tentoonstelling 'luxe en decadentie' in het Valkhof. Eigenlijk ga ik gewoon voor het Romeinse eten, maar dat moet je maar niet doorvertellen. Bovendien is er een reden bijgekomen, maar waarschijnlijk is die al vervlogen (http://spqr.web-log.nl/spqr/2008/11/1-miljoen-bezoe.html).

Mijn museumjaarkaart is inmiddels verplaatst van een duister hoekje achter in de kast naar mijn portemonnee, zodat ik 'm altijd bij me draag. Ik begin van 'm te houden!
Het plaatje is trouwens van Netream. Volgens mij is hij ook vaker geweest.....

Mijn hobby zijn

Bij de school van onze kinderen wordt aan Sinterklaas gedaan. Aan surprises wel te verstaan. Ja, daar zien we naar uit: gezellig knutselen met de kinderen!
Maar dan: de briefjes waarmee dit gebeuren gepaard gaat en met name de taalfouten die gemaakt worden! Op het door de kinderen in te vullen briefje begon het al goed:
MIJN HOBBY ZIJN:
Hoe verwacht je dan dat de kinderen foutloos leren schrijven? Het meisje dat mijn dochter getrokken had, wilde graag 'schijfspullen'. Wij vroegen ons al af wat dat zou moeten zijn: spullen voor de computer, leuke spulletjes die je op de damschijven zou kunnen plaatsen? Weten wij veel. Nee, schrijfspullen natuurlijk, zei mijn dochter. Kinderen kunnen nu eenmaal beter decoderen dan volwassenen. Iets in mij zegt dat ze deze vaardigheid nog heel hard nodig zullen hebben en in sterke mate zullen ontwikkelen in de rest van hun leven als het zo doorgaat met het taalonderwijs. Elk nadeel hep z'n voordeel.

Ook hier commercie

Je zult het niet geloven: ik had mijn bericht (met het woord marketing erin) nog niet gepubliceerd of er kwam al een pop-upje met de volgende tekst: genereer omzet met je blog met relevante advertenties van Google AdSense. Nou vraag ik je! Is dat nou niet brutaal?
Verder lezend kwam ik erachter dat Google je per klik uitbetaalt. Ja, ik ga me hier een beetje in het zweet zitten werken voor de advertentieclub van Google. Mooi niet.......

lange berichten of korte berichten?

Wel een lang bericht zeg, dat van gisteren. Zou er eigenlijk een etiquette bestaan wat betreft de lengte van weblogberichten? Korte, bondige en leuke berichten zijn natuurljik leuker om te lezen, vooral als er een foto bij staat. Bij mij komt dat nog wel, voorlopig houd ik het bij tekst. Dat is vast een beetje ouderwets. Maar mensen moeten zich daar gewoon doorheen ploegen, vind ik. Later worden ze dan beloond met foto's.
En - om terug te komen op de lengte - als je nou zou proberen om een roman te schrijven op zo'n weblog, zou dat ook zo maar kunnen? Dat wordt dan wel doorwerken, want het moet er in 1 dag op staan; het wordt een beetje lelijk als er iedere keer een datum tussen verschijnt.
Kort, puntig en met afbeelding, dat is vast het best voor het lezersplezier. Maar ja, ik verafschuw nu eenmaal marketing en marketingideeën, dus ik HOUD ME ER LEKKER NIET AAN.

lux en decadent

Drie keer naar dezelfde tentoonstelling gaan, dat is pas lux en decadent! Zo voelt het tenminste, maar als ik er goed over nadenk, was het eigenlijk niet drie keer dezelfde tentoonstelling, noch Heracleitisch gezien, noch qua vorm.
Dat klinkt misschien wat raadselachtig, maar het is eenvoudig: de afgelopen tijd ben ik drie ker naar de tentoonstelling luxe en decadentie in het Valkhofmuseum in Nijmegen geweest. Niet dat het speciaal zo'n mooie tentoonstelling was (dat was het wel, maar een keer goed bekijken zou voldoende geweest zijn); het kwam echter toevallig zo uit. De eerste keer dat ik ging, was met man en kinderen tijdens - of liever gezegd na een kermisbezoek op het aangrenzende plein. De stilte van het museum trok ons na het kermislawaai ontzettend aan. Het was bovendien niet druk en we hadden de museumjaarkaarten bij ons. De audiotoer hebben we overgeslagen; er staat voldoende tekst op de bordjes om te tekst goed te kunnen volgen. Een voordeel van de audiotoer vind ik overigens wel dat het heerlijk rustig is in de zalen; iedereen staat daar naar die koptelefoontjes te luisteren in plaats van onzinnige opmerkingen te plaatsen. Mijn dochter ontpopte zich tijdens de rondgang door het museum als een echte feministe: ze vond dat er te veel mannelijke beelden stonden. De sieraden vond ze echter prachtig. Zou ze zo willen dragen.
De tweede keer dat ik ging was als hulpouder tijdens een schoolexcursie. Voor deze excursie hadden zich opvallend veel ouders aangemeld (normaal moeten ze smeken om voldoende ouders mee te krijgen); het was weliswaar de bedoeling om alleen de kinderen met de fiets veilig van Lent naar Nijmegen te begeleiden, maar in het museum deden ze er niet moeilijk over als de ouders ook de rondleiding mee volgden.Volgens mij was dat niet de bedoeling van de school, want er werd iets gemompeld over bijschrijven op de rekening, maar het was een erg leuke en professionele rondleiding. Met name het verhaal over de met een pastei van nachtegaaltongetjes gevulde muizen die na het roosteren met huid en haar als snacks werden gegeten door de Romeinen, dat verteld werd bij een 'muizenvetmestpot' deed het goed. Er was maar een meisje dat bleek wegtrok (ze heeft zelf muisjes als huisdieren, vertelde ze me later).
De derde keer dat ik de tentoonstelling bezocht, was gisteravond. Om het spannend te maken, is er namelijk een aantal vrijdagavondopenstellingen georganiseerd door het museum. We zouden naar de lezing over gladiatoren gaan en voorafgaand in het museumcafé een hapje Romeins eten. De kaartjes voor de lezing hebben we moeten omruilen voor een later tijdstip, want het eten duurde langer dan we van tevoren verwacht hadden - een catering voor zoveel personen was men duidelijk niet gewend in het museumcafé - maar de ervaring was er een om nooit te vergeten: de gladiatoren hadden namelijk ook honger en zaten in gladiatorenkleding aan het tafeltje naast ons. Sine Cerere et Libero friget Venus stond er op de plaid; sine gladiatore non, zou ik er aan toe willen voegen! Luxer en decadenter kon het niet worden!

Enigs verjaardag

Gisteren was een vriendin van mij jarig. Ze woont in Ierland; laten we haar voor het gemak Enig noemen. Eigenlijk had ik Enig al een paar dagen geleden een brief moeten sturen. Zij is namelijk postbode en vindt het prachtig als er busladingen vol brieven (kaarten mag eventueel ook, maar liever echte brieven) op haar verjaardag binnenkomen, terwijl zij de post aan het sorteren is. Want alleen dan is ze echt jarig. Moderne digitale zaken verafschuwt ze ten zeerste, maar dan vooral wanneer het brieven of boeken betreft. Met TV's en DVD's is ze zelfs heel technisch. Ik was nog vergeten te vertellen dat ze ook in de bibliotheek werkt. Ze heeft daar een e-mailadres, maar dat weigert ze te gebruiken. Als er echt belangrijke berichten zijn, dan moet men maar de moeite nemen om haar die mondeling of in briefvorm te doen toekomen. E-mailberichten ondermijnen het contact, verspreiden virussen en zijn vooral onnodig bewerkelijk en nutteloos. Wat is er mis met een brief, waarom is die nieuwlichterij nodig? Mensen, word wakker en steun Enig. Want kijk nou eens, ik typ hier dit stukje voor mijn weblog (wat is dat nou weer, daar is het DAGBOEK toch voor uitgevonden?), terwijl ik in die tijd natuurlijk gewoon een brief had kunnen schrijven. Kan niet meer, ik moet zo gaan slapen. Weet je wat, ik print gewoon de stukjes weblog uit en bundel ze tot een boekje. SSSStt, niets zeggen......
Enig, gefeliciteerd!

Onder dezelfde sterrenhemel

Ik heb gisteren zo veel geschreven, dat ik me vandaag maar eens inhoud. Sorry, bloggie! Ik ben ook met zo'n spannend boek bezig (Onder dezelfde sterrenhemel, een verhaal over een Iraanse vrouw wier dochter ontvoerd is naar Iran, maar die ze uiteindelijk weer terugkrijgt; nee, niet Betty Mahmoudi, maar een andere) Op aanraden van mijn moeder, dus moet stichtelijk zijn ;-).

definitief afscheid - of toch niet?

Mijn man had het van het weekend weer eens gedaan: de Volkskrant gekocht. Een groot pak onhandig papier en onze papierbak zat al bijna vol! We hadden al een tijd geen krant meer gekocht, juist omdat we sinds we verhuisd zijn al enorm veel plaatselijke krantjes krijgen. Niet dat we die ooit lezen, maar ze moeten wel de papierbak in. Tegen reclameblaadjes hebben we so wie so al een megasticker op onze deur geplakt. Het is hopeloos.
Wie mij een jaar geleden had gezegd dat ik niet meer dagelijks de Volkskrant wilde ontvangen, zou ik voor gek verklaard hebben; ik was verknocht aan elke pagina en elke rubriek van die krant. Wie kan zich nou een leven voorstellen zonder dagelijkse Sigmund, Gorilla, Martin Bril, de U-pagina, de sudoku's en natuurljik de spectaculaire, menselijke berichtgeving en mooie foto's, al die pittige colomns? Ik niet in ieder geval.
Maar op een gegeven moment was het onhoudbaar; het papier slurpte ons hele huis op en we lazen door tijdgebrek met name door de week toch de krant niet altijd of hoogstens alleen de voorpagina. Met pijn in het hart: opzeggen dan maar! Het plan was eigenlijk om in het weekend wel een krant te kopen (en daar dan de hele week mee te doen) plus af en toe een tijdschrift als Elsevier. NIETS is daar van terecht gekomen! In de eerste weekendvolkskrant stond meteen een paginagroot artikel over Marco Borsato. Mijn man en ik keken elkaar aan: nee.... dat was niet wat wij gewend waren. We dachten 'laten we volgend weekend eens een andere krant uitproberen, men zegt altijd dat Trouw zo goed is'; nou, zelden zo'n zoutloze krant gezien. Al met al werkte het: binnen twee weken waren we zo goed als afgekickt! We luisterden naar de radio (die ging voorheen niet aan, want wij LAZEN), we schuimden teletekst af en bekeken de Volkskrant ONLINE. Na enig zoeken waren al de vertrouwde rubrieken weer teruggevonden. Sigmund bleek zelfs een eigen site te hebben http://www.sigmund.nl/?d=-1. Afgelopen zaterdag had ik niet eens meer zin om 'm in de ECHTE Volkskrant op te zoeken. Dat beschouw ik toch wel als het definitieve afscheid. Van de papieren versie wel te verstaan, want ik ben nog steeds verknocht aan de Volkskrant, vooral nu ze good old dominee Gremdaat iedere week aan het woord laten: http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/1868. Prachtig!

yoga gaat voor

Vandaag geen tijd voor de blog: yoga gaat voor! Ik zou na de yogales (= een potje slapen volgens mijn man) nog wat kunnen melden, maar meestal heb ik geen zin om de door yoga verkregen innerlijke rust te verstoren en zeker niet met digitale perikelen.
Morgen zal ik wat schrijven over de Volkskrant.

Nagekomen bericht:
We hebben weer in de meest onmogelijke kronkels gelegen bij yoga; we werden honden, katten, vogels, vliegen, kamelen en weet ik wat niet meer; en last but not least moesten we ook nog cobra's worden; dat deed me denken aan het stukje video dat ik dezelfde dag in de Gelderlander online had gezien over de reptielenbeurs (zo'n beurs waar Marianne Thieme beter niet voor uitgenodigd kan worden) http://www.gelderlander.nl/video/regionieuws/article4009536.ece (zie met name het voedsel)

Alice in blogland

Ik voel me net Alice in Wonderland; verwonder me over de blogmogelijkheden. Ik weet inmiddels dat een volger geen stalker is en ben zelfs zelf volger geworden van een aantal blogs. Iedereen kan zien welke blogs ik volg (tenminste als ik dat wil, want ik kan me ook anoniem als volger aanmelden; vooralsnog vind ik dat te voyeuristisch, dus ik maak mezelf gewoon bekend bij de blogbeheerders).
De reactie van mijn zoon op mijn volger was teleurstellend: zijn profiel was te mager. Ik heb hem uitgelegd dat geduld een schone zaak is en dat ik pas een week in de lucht ben. Je krijgt dan niet meteen de meest geprofileerde volgers Je moet je volgers bovendien een beetje paaien, legde ik hem uit. Soms kan het een tijdje duren voordat de volger meer van zichzelf prijsgeeft. Hier een berichtje van SPQR, dat de volger zal plezieren: http://spqr.web-log.nl/spqr/2008/11/romeinse-politi.html

Een volger!

Yes, het ongelooflijke is gebeurd! Ik heb een volger, en nog een snelle ook! Wat een volger precies inhoudt of wat-ie kan is mij nog niet duidelijk, maar ik kan m'n zoon weer onder ogen komen!

kaal

Het voelt als uit de kast komen; de bekentenis dat je een blog hebt. Een van de eerste mensen die ik vertelde dat ik een blog had, was mijn zoon. Hij vond er niets aan. Geen smiley's, geen foto's, weinig kleuren, alleen gewauwel. Hij vond het ook een beetje zielig dat ik nog geen reacties had (logisch, ik heb niet bepaald een kermis gebouwd).
Wat ik vandaag gedaan heb, is mijn profiel proberen aan te maken. Voor ik begon met het aanmaken van mijn profiel - zonder foto, op de een of andere manier ben ik altijd een beetje huiverig voor het plaatsen van mijn foto op het internet -was mijn profiel 7 keer bekeken, nadat ik mijn profiel had aangemaakt (een werkje van circa 5 minuten) was mijn profiel al 20 keer bekeken; best scary.

Obama wint

Obama heeft de Amerikaanse verkiezingen gewonnen! Ik had niet anders gedacht dan dat hij een geliefde kandidaat zou zijn: als je zijn naam omdraait, krijg je namelijk amabo. En in het Farsi betekent Obama (Oe ba ma): Hij (is) met ons: Tja, nomen est omen....

Ik blog dus ik besta

Ik blog, dus ik besta.
Tja, nu kan ik dus berichtjes de ether in sturen, maar waar moet ik het in godsnaam over hebben? Vandaag een redelijk saaie dag op kantoor, dus daar ga ik niemand mee lastig vallen (de koffie smaakte overigens wel goed). De hoeveelheid mist vandaag? Beeeh, ook saai.
O.k., dan maar over de naam van dit blog. Festina lente. Dat is natuurlijk een grapje, omdat ik tegenwoordig in Lent woon en de betekenis ervan 'haast je langzaam' is. Een collega van mij vreesde al dat mijn blog in het Latijn zou zijn. Had natuurlijk gekund. De domeinnaam festinalente.blogspot.com was al bezet, dus heb ik maar gekozen voor theeheeftzoveelcharme; dat past ook wel bij mij, weten mensen die mij goed kennen.
Ik had het blog overigens nog niet aangemaakt, of ik kon 'm al niet meer vinden. Googlen op festina lente leverde natuurlijk niet mijn blog op, maar wel leuke sites. Een van de sites verwees naar een man die de gewoonte had elk jaar kerstkaarten te sturen met de titel festina lente; slechts de bijpassende afbeeldingen verschilden elk jaar en - toegegeven - ook de tekst wel enigszins. Op een gegeven moment heeft de goede man ze gedigitaliseerd en dat neemt nu een plaatsje in onze ether in. Vrij bovenaan nog wel. Niet dat mijn blog het meer verdiende om daar te staan, maar dat komt nog wel!
Enfin, met enig zoekwerk heb ik dus mijn blog weer gevonden. De wereld is gered.
De link naar de kerstkaartenman is trouwens http://www.leidenuniv.nl/fsw/verduin/kerst/festlent.htm

digitale snelweg

Ik kan het bijna niet geloven, maar ik zit op de digitale snelweg, ik die eigenlijk niets van snelheid en auto's moet hebben. Maar goed, van verspilling al evenmin en om nou iedereen een krantje te sturen met mijn 'interessante' mededelingen, dat gaat ook weer wat ver. Ik voel me op deze manier wel een snelle meid!