Wol

Vanmiddag moest ik de stad in voor wol. Niet voor mezelf, want hoewel het wel bij mijn karakter past om heerlijk te gaan zitten handwerken, heb ik nooit leren breien. Met de naaimachine kan ik al evenmin overweg. Is ook niet nodig in deze consumptiemaatschappij, tenzij de crisis echt doorzet natuurlijk. Ik heb wel een naaimachine. Voor het geval dat.

Ik wist ook niet waar ik wol moest gaan kopen. En voor dingen waarvan je niet weet waar je ze moet kopen, ga je naar de meest algemene winkels. De HEMA en V en D bijvoorbeeld. Maar denk maar niet dat ze daar wol verkopen. Kerstattributen in overvloed, maar wol, ho ho ho maar. Ik wist dat er nog een handwerkwinkeltje in de stad was, maar die was inmiddels gesloten. Is handwerken uit? Ik had begrepen dat breien juist in was.
Iemand gaf me een tip: bij de WIBRA hebben ze nog wol! Natuurlijk, daar winkelen de 'arme' mensen! En verdorie, wat ben ik daar lang niet geweest. In mijn studententijd voor het laast, schat ik zo in. Maar ze hadden gewoon wol. Prima zaak. Ga ik vaker komen.

Nu ben ik nog vergeten te vertellen waar ik de wol voor nodig had: mijn kinderen zijn vroeg bejaard geworden. Ze hebben namelijk geleerd hoe ze pluisbolletjes kunnen maken door om 2 kartonnen kartonnetjes met een gat erin wol te wikkelen en willen niets anders meer. Probeer het ook eens; het is behoorlijk rustgevend en staat leuk in de kerstboom.