Mijn man had het van het weekend weer eens gedaan: de Volkskrant gekocht. Een groot pak onhandig papier en onze papierbak zat al bijna vol! We hadden al een tijd geen krant meer gekocht, juist omdat we sinds we verhuisd zijn al enorm veel plaatselijke krantjes krijgen. Niet dat we die ooit lezen, maar ze moeten wel de papierbak in. Tegen reclameblaadjes hebben we so wie so al een megasticker op onze deur geplakt. Het is hopeloos.
Wie mij een jaar geleden had gezegd dat ik niet meer dagelijks de Volkskrant wilde ontvangen, zou ik voor gek verklaard hebben; ik was verknocht aan elke pagina en elke rubriek van die krant. Wie kan zich nou een leven voorstellen zonder dagelijkse Sigmund, Gorilla, Martin Bril, de U-pagina, de sudoku's en natuurljik de spectaculaire, menselijke berichtgeving en mooie foto's, al die pittige colomns? Ik niet in ieder geval.
Maar op een gegeven moment was het onhoudbaar; het papier slurpte ons hele huis op en we lazen door tijdgebrek met name door de week toch de krant niet altijd of hoogstens alleen de voorpagina. Met pijn in het hart: opzeggen dan maar! Het plan was eigenlijk om in het weekend wel een krant te kopen (en daar dan de hele week mee te doen) plus af en toe een tijdschrift als Elsevier. NIETS is daar van terecht gekomen! In de eerste weekendvolkskrant stond meteen een paginagroot artikel over Marco Borsato. Mijn man en ik keken elkaar aan: nee.... dat was niet wat wij gewend waren. We dachten 'laten we volgend weekend eens een andere krant uitproberen, men zegt altijd dat Trouw zo goed is'; nou, zelden zo'n zoutloze krant gezien. Al met al werkte het: binnen twee weken waren we zo goed als afgekickt! We luisterden naar de radio (die ging voorheen niet aan, want wij LAZEN), we schuimden teletekst af en bekeken de Volkskrant ONLINE. Na enig zoeken waren al de vertrouwde rubrieken weer teruggevonden. Sigmund bleek zelfs een eigen site te hebben http://www.sigmund.nl/?d=-1. Afgelopen zaterdag had ik niet eens meer zin om 'm in de ECHTE Volkskrant op te zoeken. Dat beschouw ik toch wel als het definitieve afscheid. Van de papieren versie wel te verstaan, want ik ben nog steeds verknocht aan de Volkskrant, vooral nu ze good old dominee Gremdaat iedere week aan het woord laten: http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/1868. Prachtig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten