Liefde is....

.......dezelfde autozonnewering als je vriendin op je autoruit plaatsen

Gestopt met mindfulness

Eén van de deelnemers aan de mindfulnesscursus is gestopt. Niet omdat ze er niet veel aan had, maar omdat de cursus te snel ging voor het personage dat zich ontvouwt in het boek dat ze aan het schrijven is over mindfulness.

Te snel? De cursus mindfulness? En dat net nadat sommige mensen echt de vruchten van de eindeloze reeks oefeningen met de na 14 dagen 'saai beginnende te worden maar dat is juist de bedoeling want daarmee overwin je je eigen weerstand en vind je ware rust' bodyscan-cd aan het plukken waren. Sommigen hadden momenten van spontane verstilling gedurende de dag, anderen zelfs tot tranen toe emotionele tevredenheidservaringen. Eén van de mannelijke deelnemers (ja, bijna de helft van de deelnemers is man, dat had ik van tevoren niet verwacht) heeft sinds lange tijd weer genoten van een maaltijd met zijn vrouw, omdat hij het eten eens niet naar binnen schrokte, terwijl hij met z'n gedachten al bij de volgende klus, krant of tv-programma was.

Zelf ben ik nog niet zó ver, moet ik eerlijk bekennen, maar minstens ergens in de verte merk ik dat de cursus me goed doet. En laten we wel wezen, geduld is een van de pijlers van de mindfulness. De zichtbare vruchten zullen komen. Elke dag een nieuwe kans.

Komende week gaat vermoedelijk intensiever worden dan afgelopen week, want de nadruk komt deze keer te liggen op de moeilijke momenten: hoe ga je daar mee om (dat moet je observeren, elke dag een, net als bij afgelopen week bij elke dag een vreugdevol moment).

En dat zal de gestaakte deelneemster moeten missen. Dat gaat ze zichzelf natuurlijk verwijten, als ze bijvoorbeeld vastloopt met haar boek. Maar haar man zal haar daar doorheen trekken, want die volgt nu de cursus in plaats van haar.

En da's ook mooi.

Praat eens normaal, Fokke en Sukke!

Burendag

Onze straatgenoten zien we afgezien van onze directe buren eigenlijk maar zelden. Eigenlijk alleen maar met de straatfeestjes die zo nu en dan gevierd worden en die we lang niet altijd bezoeken. Eén van die straatfeestjes is de jaarlijkse burendag.

En deze keer was het thema van onze straat: voortuintjes. Want niet voor alle voortuintjes in onze straat wordt even goed gezorgd. Sterker nog, soms komt er zelfs een klacht van de wooncorporatie dat er niet goed voor een bepaalde tuin gezorgd wordt, dat er niet genoeg onkruid gewied wordt bijvoorbeeld. Ja echt, daar bemoeien ze zich mee! Ben ik even blij dat wij 'm altijd goed bijhouden. Tsjonge, straks zouden we nog opgepakt worden, of in de gevangeins belanden omdat we ons voortuintje niet goed verzorgen!

De altijd actieve feestcommissie van onze straat had het grondig aangepakt. Van de aangevraagde subsidie hadden ze bij lokale kwekers behoorlijk wat perkgoed gekocht dat iedereen mocht gebruiken, maar dat bij voorkeur op de gemeenschappelijke plekken gepoot diende te worden en bovendien hadden ze bedacht dat iedereen stekjes met elkaar kon ruilen. Dat laatste kwam niet echt van de grond (niemand had bijvoorbeeld belangstelling voor de door slakken aangevreten hosta), maar was toch leuk geprobeerd.

De kinderen mochten ondertussen nestkastjes in elkaar timmeren. Onze kinderen hadden daar geen belangstelling voor. 'Nee mamma, daar zijn we nu toch echt te groot voor'. Ach, wat waren ze schattig toen ze dit soort dingen nog wel wilden....

Na afloop van al het gewerk (ook de plantjes in de boomspiegels moesten grondig aangepakt worden; er werd wat heen en weer gekruid), konden we wijn proeven van de voortreffelijke wijnhandelaar bij ons uit de straat. Die had als thema: Australische en Nieuwzeelandse wijnen. En het weer had zich hieraan gelukkig aangepast. Hij kan het nog, de zon!

Oefenen voor het eindexamen Latijn op de iPad

Via een tip van @cee_ef kwam ik achter het bestaan van een nieuwe app voor Latijn: een grappig vormgegeven app met 8 sets oefeningen in grammatica ter voorbereiding op het eindexamen.

Natuurlijk heb ik 'm meteen gedownload, hoewel-ie niet goedkoop is (4,99 euro).

En aangezien mijn zoon ook beneden was, heb ik 'm even door hem laten testen. Hij werd er wèl en niet enthousiast van. Waar hij enthousiast over was, was over het niveau: 'is het eindexamen zo makkelijk? Dan zou ik nu al bijna eindexamen kunnen doen.' En dat zegt meer over het niveau van de oefeningen dan over het zijne; hij zit pas in de derde klas.
Waar hij niet enthousiast over was, was de 'funfactor': véél te saai. Ondanks dat Marcus, een van de personages uit de app, z'n duimpje omhoog en omlaag doet bij een goed, respectievelijk fout antwoord. Zelf vond ik 'm eigenlijk best leuk, maar dat zegt misschien meer over mij dan over de app.

Bij het opzoeken van de app in de appstore stuitte ik overigens op een gratis Latijn-app die ik nog niet eerder had gezien: een woordenboek Latijn-Nederlands. Altijd handig.

En op Orationis: een serie gebeden in het Latijn voor het geven van dank na de Heilige Mis. Die zal ik m'n zoon maar niet voorleggen.

Kijk hier voor meer Latijn-apps uit een vorig blogbericht



De ark van Noach

De afgelopen dagen hadden we bezoek uit Iran, een neef van mijn man met zijn vrouw en zoontje van vier. Tijd om de playmobil van stal te halen!
En geheel onverwacht was het jongetje van vier niet het meest gecharmeerd van de playmobilvakantiehuizen en auto's, maar van de miniversie van de ark van Noach.
'Wat is dit eigenlijk?', vroeg hij aan z'n pappa. 'Nou gewoon, een soort dierentuin, net als waar wij vandaag geweest zijn'. En hij raakte er niet mee uitgespeeld.

Zal ik de vader nog uitleggen dat het eigenlijk de ark van Noach is, dacht ik? Maar ja, komt die eigenlijk ook in de Koran voor (blijkt overigens van wel)? Enne, hoe zeg je dat eigenlijk in het Farsi?

Om een lang verhaal kort te maken: ik heb het maar achterwege gelaten. Speelgoed is speelgoed.

Schenkingen en de UB

Eigenlijk geldt natuurlijk het gezegde van 'je moet een gegeven paard niet in de bek kijken'. Maar soms moet dat toch, want schenkingen lijken en zijn vaak mooi, maar nemen natuurlijk ook plaats in.

In het geval van schenkingen aan de universiteitsbibliotheek plaats in de kasten in de open opstelling. Of in het magazijn. En eigenlijk hebben we daar ruimtegebrek. Dus moeten we streng zijn tegen de schenkers, hoe goed die hun giften ook bedoelen. Het kost namelijk ook nog eens geld want arbeidskracht om de boeken in de collectie te brengen (opname in de catalogus, onderwerpsontsluiting, plaatsing etiketten et ga zo maar door).

Maar desondanks zitten er vaak heel waardevolle boeken bij de schenkingen en die nemen we natuurlijk graag op.

Tot nu toe heb ik sind de aanvaarding van mijn collectieondersteunerschap nog niet zo veel te maken gehad met schenkingen - de meeste worden centraal afgehandeld - maar af en toe komt er eens een langs voor de collecties geschiedenis of klassieken, zeg maar mijn toko. Schenkingen voor de klassieke collectie komen meestal vanuit de hoogleraren of universitair docenten van de eigen universiteit, bijvoorbeeld boeken die ze zelf hebben geschreven of waaraan ze een bijdrage hebben geleverd. Die kunnen bijna ongezien opgenomen worden. Ook als ze in het Italiaans zijn, want Italiaans beheersen de meeste medewerkers en een heel aantal studenten bij Griekse en Latijnse taal en cultuur wel. Da's naemlijk wel zo makkelijk als je gaat opgraven in Pompeii.

Maar van de week kreeg ik een boek voor de collectie van geschiedenis in het Zweeds. Nu zijn er vermoedelijk heel weinig studenten en medewerkers die het Zweeds beheersen (Frans is vaak al een probleem), dus heb ik maar een andere bestemming gezocht voor het boek en de schenker daar netjes van op de hoogte gebracht.

De man kon het wel begrijpen, maar vond het ook jammer dat het Zweeds, laat staan het Frans zo uit de gratie was bij de studenten.

Vroeger.......

I don't like mondays...

And you?

Met dank aan zoonlief voor afbeelding

Vijftien kopjes thee

Vijftien kopjes thee op z'n arm: hoe krijgt hij het voor elkaar? Zou een goede ober voor mij zijn!

Nieuwe volger

En weer een nieuwe volger, bijna ongemerkt, want zonder plaatje:

Voor zover ik het kan inschatten, is zij inwoner van Lent en straatgenoot van ESB. Ze heeft in ieder geval een mooi weblog met veel foto's en avonturen van met name haar 2 schattige dochters.

Welkom!

Mindfulness

Gisteren ben ik maar eens begonnen met een nieuwe uitdaging: het volgen van een cursus Mindfulness. Gedurende 2 maanden gaat het hard werken worden: 1 avond in de week 2,5 uur cursus en dan elke dag 1 uur huiswerk - nou ja, huiswerk, meditatie. En aan het eind van de cursus een stiltedag.

Gisteravond zijn we meteen goed begonnen: we hebben een half uur gedaan over het bestuderen en eten van maar liefst 2 rozijnen. Een mindfulnesmond is gauw gevuld!

Weekendje Epen

Het is toch redelijk bijzonder als je al vijf jaar lang elk jaar een weekendje in het zelfde vakantiehuisje in Epen doorbrengt - dan moet het toch een aantrekkelijk onderkomen zijn.
En het is al helemaal bijzonder als je dat met dezelfde club van inmiddels 19 mensen van 3 tot 50 jaar doet, zonder dat er ooit 1 woord van irritatie is gevallen.
Dan moet het wel een bijzondere club zijn. En dat is het ook: het zijn namelijk 7 studiegenoten, die zo'n twintig jaar geleden vijf jaar met elkaar gestudeerd hebben en op een dag besloten hebben niet meer elkaars verjaardagen te bezoeken, maar 1 weekend (eerst was dat 1 dag) met elkaar bij te praten onder het genot van een drankje(s) en een wandeling(en). Kinderen en partners zijn daarbij van harte uitgenodigd en die sluiten zich dan ook graag en masse aan.
Trefwoorden dit jaar waren: bourgondisch, bier, plezier, wijn, fijn, zinkviooltje, krijgers, zon, onweer, regen, rennen, gips en wiskundebijles.

Verslagen van vorige jaren zie hier, hier en hier.

Limboland

Eens kijken of Fokke en Sukke gelijk hebben!

Reageren op Wordpress

Het stikt de laatste tijd van de raadsels. Want waarom kan ik ineens niet meer reageren op wordpressberichten? Ik kies toch netjes om te reageren via googleaccount? En dat wordt niet (meer) geaccepteerd. Terwijl ik dat wel heb. Ben ik als blogspotter soms ineens een ongewenste vreemdeling (die verdwaald is zeker). Sorry, wordpressers, dat jullie nu mijn briljante commentaar moeten missen :(

Bye Freddie

Erg mooi, deze Google Doodle!

Via via

De Romeinen hadden vroeger niet alleen SMS-taal, maar ook een geavanceerde routeplanner. Nou ja, voor hun tijd dan. Die is ons overgeleverd via een middeleeuwse kopie: de Peutinger Kaart.

Ene meneer Voorburg heeft daar weer een eigentijdse online versie van gemaakt. Dat kostte hem maar liefst al z'n vrije tijd de afgelopen zes maanden.

Het resultaat is Omnes viae en het is ontzettend leuk om daar mee te spelen. Hoe kom je bijvoorbeeld van Voorburg naar Rome? Of van Nijmegen naar Keulen? Je hoeft gelukkig niet de Romeinse naam voor Voorburg, Nijmegen of Keulen te kennen. Da's dan toch weer heel aardig van meneer Voorburg.

O ja, en niet alle wegen leiden naar Rome.

Migratieraadsel

Tegenwoordig zie je vaker bij weblogs die niet zo vaak gebruikt worden een blogpost verschijnen met daarop de titel: wij zijn aan het migreren. En daarna een aantal blogposts met (ik neem aan) zogenaamde reacties daarop. Weet iemand wat dat is? Moderne spam of....??

Mysterieuze nieuwe volger: F.

We hebben er een nieuwe volger bij, en hij/zij is zeer mysterieus.....Ook wel eens leuk.

Misschien wil F. hier iets zeggen over haar/hemzelf, misschien ook niet. Maar nieuwsgierig zijn we wel natuurlijk.

Welkom!