Swing!

Dansen, dat deden we vroeger in de studententijd in Nijmegen altijd bij de Swing, 'een soort van warm zwart zwembad voor semi-kritische blindgangers'.

En vanavond gaan we dat weer doen, bij de Swing Reunion Party. Samen met 1.100 andere Nijmeegse nostalgisten. De Swing zelf bestaat niet meer als gebouw; het is omgetoverd tot winkelcentrum. Vandaar dat men uitgeweken is naar De Lindenberg.

Maar dat mag de pret niet drukken.

Want het is in ieder geval al - een goed voorteken - een paar dagen hartstikke gezellig op de Facebookpagina. Er worden herinneringen opgehaald, kaartjes gevraagd en aangeboden, verzoeknummers ingediend en ingewilligd door de dj's van weleer, kortom: voorpret. En vanavond kunnen we dus echt ouderwets loos gaan; geoefend hebben we al een paar keer in de Lentse Danssalon, waar het minder zwart is, maar wél échte vinylplaten gedraaid worden uit de jaren '70, '80 en '90. Vanavond zal het voornamelijk jaren tachtig zijn, wat er gedraaid wordt, net als toen. Heerlijke doemmuziek om bij weg te dromen of op te pogoën.

Pubers zullen er niet op afkomen, en dat is waarschijnlijk maar goed ook. Laat dit cohort zich maar lekker 25 jaar in de tijd terug wanen, toen zij er nog niet waren. Met z'n allen zullen we proberen de bierbuiken, grijze haren en het zwangerschapsvet (allemaal hún schuld) weg te denken. Het is er tóch donker.

Keizer Caesar

Leuk, deze week de hele week prof. dr. Fik Meijer bij de Universiteit van Nederland! Gisteren over Romeinse keizers, van wie er maar een paar gewoon in bed stierven.

Jammer dat de Volkskrantredacteur bij de inleiding van het tweede college (zie hierboven) Caesar de eerste keizer laat zijn. Hij was weliswaar de etymologische vader van het woord en adoptiefvader van de eerste Romeinse keizer, maar zelf toch echt republikeins leider.

Sed quid est in nomine?

Paulus

Heel toevallig kwam ik via een goede vriend terecht bij een voorstelling over Paulus in de Parkstraatgemeente in Arnhem; zijn vriend speelde er namelijk de hoofdrol en ze zouden daarna bij ons komen eten.

De voorstelling was indrukwekkend en bij vlagen hilarisch. Actueel ook, want Paulus was iemand die twee millennia geleden enorm voor vrijheid van meningsuiting vocht. In internationaal verband.

Na de voorstelling heb ik nog twee dingen geleerd:
1. het Spijkerkwartier is in de twintig jaar dat ik er niet geweest ben behoorlijk ten goede veranderd
2. het is leuk om na een voorstelling met de hoofdrolspeler te gaan eten.

Boek hem ook (als je tenminste een kerk of een kroeg bent....)!

Voorbij, dat mooie project!

En ineens was het voorbij, het project online instructietool. Het werk zit erop, de tool is gekozen, de collega's zijn getraind, de eerste set modules is gemaakt, de afsluitende lunchbijeenkomst is geweest, het afscheidsetentje is geweest.....

Het voelt leeg. Geen project meer. Beginnen aan het wegwerken van het achterstallige werk op het gebied van collectieondersteuning.

Maar de herinnering blijft: het was een fijne en intensieve tijd waarin ik veel geleerd heb. En de groep was in één woord fantastisch. Zo fantastisch dat ze me gisteren in verlegenheid brachten met ontzettend lieve cadeautjes: een grote bos bloemen, een mok met de icoontjes die we voor Xerte hadden laten ontwerpen en een speciaal voor mij ontworpen Xertie. En ik wás ze al zo dankbaar voor al het werk dat ze verzet hebben.

Waar onze Xertemodules dan staan? Ja mensen, dat is een groot geheim. Ze zullen pas onthuld worden als de publieke presentatie plaats gaat vinden. En ja, op dat moment zal ik 'm ook hier met jullie delen.

Nog even geduld dus, jullie. Wij zijn in elk geval klaar!

Hadrianusgame

Erg leuk gemaakt, deze Hadrianusgame. Doe 'm zelf en ontdek hoeveel je eigenlijk weet van keizer Hadrianus en de tijd waarin hij leefde.

Via NKV

Dream on....

Rutger Bregman volg ik al een tijdje via de Correspondent. Hij heeft leuke, goede ideeën en werkt ze ook gedegen uit, zodat hij niet de hemelfietser is die hij misschien op het eerste gezicht lijkt. Want ja, gratis een basisinkomen voor iedereen lijkt natuurlijk een onhaalbare utopie. Totdat je er goed over na gaat denken, zoals Bregman gedaan heeft.

En afgelopen jaar was hij te gast bij Dé onderwijsdagen. Niet dat ik daar bij was hoor, te druk, je weet het wel, ik kan niet alle congressen aflopen. Maar gelukkig zijn er opnames gemaakt van zijn lezing en afgelopen weekend had (nam) ik eindelijk eens de tijd om die te bekijken.

In de lezing stelt hij dat ook onderwijsmensen niet moeten stoppen/ zichzelf weer moeten aanleren om utopisch te denken, en niet moeten denken dat alle vernieuwing wel via de technologie binnenkomt en we goed bezig zijn als we ons daar maar een beetje aan aanpassen.

Want we moeten niet alleen maar in de pas willen lopen, maar af en toe ook uit de pas durven lopen, durven te dromen.

Een man naar mijn smaak.

Bekijk hier zijn inspirerende lezing.

Vensterbankgesprekken

Margreet Dolman, een van de alter ego's van Paul Haenen, biedt graag troost. Zij kan dat als geen ander. En ze weet, gekleed in een roodoranje tentjurk, haar gasten ook op een prettige manier tot ontboezemingen te verleiden.

Bijzonder leuk vind ik dan ook de vensterbankgesprekken; door de informele sfeer, onder andere bewerkstelligd door de vingercamera, worden mensen spontaan heel openhartig.

Heerlijke ontspanning voor op druilerige dagen als deze.

Mooie afleveringen van de afgelopen tijd vond ik - bekijk 'm als je ook zin hebt om warm van binnen te worden - bijvoorbeeld die met Jan Versteegh:



Of, iets langer geleden met Maarten Heijmans (de acteur die Ramses Shaffy zo geweldig speelde):



Of die met (nog iets langer geleden) Ellen ten Damme:



Enfin, je kunt vast je eigen favorieten ook wel vinden.....

Onze man in Teheran

Af en toe komt er zowaar iets bijzonders op de televisie. Morgenavond bijvoorbeeld begint er een vierdelige serie over het leven en het werk van Thomas Erdbrink, 'onze man in Teheran'.

Interessante man in een interessant land, waar je niet zo makkelijk achter de schermen kunt kijken en al helemaal niet als journalist. Maar Erdbrink doet het gewoon en werkt ook nog eens voor de bekendste krant van het land dat als de Grote Satan bekend staat aldaar.

Én hij is gelukkig getrouwd met een Iraanse.

Kijken morgen om 20.15 uur!

trailer

HTML

Ik heb het altijd kunnen en willen vermijden: het leren van HTML. Maar uiteindelijk ontkomt een modern mens er niet aan.

De reden dat ik er op stuitte was door het willen plaatsen van plaatjes in de Xerte-pagina's waar dat volgens de officiële paginatypes niet kan.

En op een gegeven moment wil je het zo graag, dat je de rare codes, de je van een welwillende collega hebt gekregen gaat kopiëren. En laat een andere collega je zien hoe je die codes kunt manipuleren, zodat er nog meer aan je wensen wordt voldaan. Geloof me, dan ga je voor de bijl. Want het lijkt wel webtoveren, wat je met dat HTML kunt.

'O', zegt weer een andere collega, 'ik heb nog wel een boekje liggen met de basisbeginselen van HTML; die kun je wel lenen'. 'HTML 4? zegt mijn man; ik heb net een boekje HTML 5 weggegooid'. Nou ja, zo veel zullen die codes nou ook weer niet veranderd zijn, dacht ik. Dus ik begon in het HTML 4 boekje uit 1999 te lezen. En het was alsof ik in een geschiedenisboek zat te bladeren! Er wordt nog zonder schaamrood op de kaken gesproken over de browsers Netscape Navigator en Mosaic en de zoekmachines Alta Vista en Yahoo. Alleen daarom al vind ik het een prachtig boek. Nikste Google en Chrome.

Maar eigenlijk kan ik me beter beperken tot een kant en klare up to date, met behulp van Google op het internet gevonden handleiding natuurlijk. Enfin, wordt vervolgd.

Bibliotheken en vertrekhallen

Op dezelfde bladzijde waarop Koch de vloer aanveegt met de bibliothecaressen, valt hij ook over het vernieuwde interieur van de bibliotheken zelf:

De bibliotheek is er een van het grondig verbouwde type, alles van een veelkleurige (laagdrempelige!) nieuwigheid die de lezers moet verleiden hier boeken te komen lenen, zoals ze nog niet eens zo heel lang geleden probeerden de ongelovigen met popmuziek de leeglopende kerken in te lokken. Vroeger waren bibliotheken nog gewoon stoffig, denkt hij, naar binnen gericht, vandaag de dag proberen ze allemaal op vertrekhallen van vliegvelden te lijken.

En dat alles legt hij in de mond van schrijver M., in wie we eenieder natuurlijk Mulisch herkennen.

Gemakkelijk haar

De directeur van onze bibliotheek voert een campagne vóór lang haar. Daar kwam ik achter toen ik haar vertelde dat ik naar de kapper ging. 'Je gaat het toch niet kort laten knippen?'. 'Nee hoor, alleen maar bijpunten en de kleur bijwerken.'

En ja hoor, ze keurde het na afloop van het kappersbezoek GOED bij de nieuwjaarskoffie. Pfew!

Persoonlijk maakt kort of lang haar mij niet zoveel uit, als het maar gemakkelijk te onderhouden is. En laat dat laatste nou precies een kenmerkende eigenschap van bibliothecaressen zijn, getuige de volgende passage uit Geachte heer M.:

Wat is dat toch met bibliothecaressen? vraagt hij zich niet voor de eerste keer af, terwijl hij achter haar aan loopt langs eindeloze kasten met te vaak uitgeleende, beduimelde en daarom totaal onappetijtelijke boeken. Waarom hebben ze allemaal hetzelfde haar? Hij heeft niets tegen vrouwen met kort haar. Integendeel. Kort of zelfs gemillimeterd haar kan een vrouw prachtig staan. Maar dit is iets anders. Dit is gemakkelijk haar, makkelijk te onderhouden, als een tuin met alleen tegels en geen gras.

Oei, betrapt. Gelukkig heb ik geen kort haar.....

Stoute voornemens

Zo! En wat zijn jouw stoute voornemens?