Op dezelfde bladzijde waarop Koch de vloer aanveegt met de bibliothecaressen, valt hij ook over het vernieuwde interieur van de bibliotheken zelf:
De bibliotheek is er een van het grondig verbouwde type, alles van een veelkleurige (laagdrempelige!) nieuwigheid die de lezers moet verleiden hier boeken te komen lenen, zoals ze nog niet eens zo heel lang geleden probeerden de ongelovigen met popmuziek de leeglopende kerken in te lokken. Vroeger waren bibliotheken nog gewoon stoffig, denkt hij, naar binnen gericht, vandaag de dag proberen ze allemaal op vertrekhallen van vliegvelden te lijken.En dat alles legt hij in de mond van schrijver M., in wie we eenieder natuurlijk Mulisch herkennen.
