Ga toch fietsen!

Trouwe lezers van dit blog weten het al: ik ben gek op fietsen en vind het belangrijk dat fietsen zo veel mogelijk gestimuleerd wordt.

En het is dus maar goed dat ik in Nederland - fietsland bij uitstek - woon. Hoewel het in ons land voor de hand lijkt te liggen dat er veel gefietst wordt door de geringe hoogteverschillen in ons landschap, is dat toch ook het gevolg van bewuste politiek (waar nu heel veel landen jaloers op zijn) van het aanleggen van een uitstekende fietsinfrastructuur, waaraan onder andere de protesten tegen de vele kinderdoden ten gevolge van het snel toenemende autoverkeer ('stop de kindermoord') én de oliecrisis in de jaren zeventig hebben bijgedragen.

En ik vind het dus ook prachtig dat in Nijmegen veel maatregelen worden genomen om het fietsen te stimuleren, want autorijden gaat uiteindelijk altijd ten koste van de natuur.

Je hebt al het RijnWaalpad (de snelle fietsverbinding tussen Arnhem en Nijmegen) dat z'n voltooiing nadert, en futuristische verlichting en paarse bewegwijzering krijgt en nu komt daar de fietsapp Toury nog bij.

De Toury-app is opgezet als een game, waaraan je individueel en als groep collega's aan mee kunt doen. Degene die het vaakst de fiets pakt (dat wordt op de app bijgehouden) en dus de meeste kilometers in het 'spel' maakt, wint een weekend Parijs; tevens wordt elke week onder alle deelnemers een fiets verloot.

Toch maar eens gaan downloaden, die app.

Blijde boodschap

Al vaak gezien de laatste tijd op verschillende sociale media, maar toch maar eens vastleggen hier. Omdat-ie zo leuk is ...

Co-bomen

Jaaaa, dat is nog eens een sympathieke club, daar ga ik meteen lid van worden, dacht ik toen ik hoorde over de stichting Co-bomen.

De stichting wil namelijk dat de vergeten boomgaarden in Lent en omgeving weer vruchten gaan afwerpen. Door middel van burgerparticipatie. Doneren, samen snoeien (als je wilt), plukken, picknicken en smullen maar van die noten, appels, peren en vlierbessen. Niets hoeft, alles mag.

Het is net de Hof van Eden. Een beetje van jezelf, maar vooral van ons allemaal.

Binnenkort de eerste bijeenkomst....

Ontdek je plekje

Door de komst van het heerlijke weer werd ik de afgelopen dagen menigmaal naar buiten gelokt. En ik was verrast door wat ik ineens allemaal zag in mijn dorp.

Waarlijk, er was een geheel nieuw strand in onze achtertuin aangelegd in de tijd dat wij winterslaap hielden!

En een eindje verderop, op het landgoed Doornik, was een heel Wijland neergestreken. Wijland? Ja, een mobiele camping voor zogenaamde wijmensen, mensen die gezamenlijk willen genieten op een mooi gelegen weiland. Dit jaar in Lent, volgend jaar weer ergens anders. Op deze kleine, sfeervolle en natuurvriendelijke camping kun je kiezen uit verschillende slaapgelegenheden: een pipowagen, een originele indiaanse tipi of gepimpte oldtimercaravan. Eten doe je het liefst gezamenlijk bij het kampvuur.Wil je daarna lekker badderen? Dat kan in de hottub!

Goh, zo ontdek je je plekje nog eens!

Iedereen komt door de deur behalve....

Ilja Leonard Pfeiffer heeft dinsdag de Libris Literatuurprijs gewonnen met zijn fantastische boek La Superba, dus ik verwachtte dat hij woensdag wel bij DWDD zou aanschuiven. Niets hoor! En donderdag en vrijdag ook niet.

Bij Pauw en Witteman dan? Nope. Wel zong Ellen ten Damme donderdag een lied waarvan de tekst door hem geschreven is en ging het over immigratie naar aanleiding van het boek van Chistine Otten en was ook Frans Timmermans aanwezig. Pfeiffer had daar gemakkelijk bijgekund, want in zijn bekroonde boek is immigratie immers een belangrijk thema.

Zou hij geen zin hebben gehad in kneuterig Hollands gekakel? Of zou hij soms bang zijn geweest op dezelfde stoel te belanden als Heleen van Rooyen met haar onsmakelijke selfies?

Ik kan me er iets bij voorstellen.

Gelukkig heeft hij zich overigens wel laten verleiden tot het houden van een radio-interview van maar liefst een uur lang bij Nooit meer slapen net na het winnen van de prijs. Misschien is dat inderdaad een betere keuze; het is een prachtig interview geworden, een Genuese dronk waardig.

En vandaag zag ik op zijn Facebookpagina dat Ilja uitgebreid gefêteerd werd door zijn terrasvrienden in Genua. Thuis. Zoals het hoort.

Mooi(e) man!

Update: dinsdagavond verscheen hij wel maar liefst twee keer live bij Nieuwsuur (min. 10-17 en min. 35-40). Ook mooi.

De 1.000 dollar prijsvraag

Via @emijnsbergen werd ik pas op een berichtje met een prijsvraag die uitgeschreven was door de universiteitsbibliotheek van Chicago geattendeerd. Het was iets met Grieks en Frans en je kon er 1.000 dollar mee verdienen, dus Edwin dacht meteen aan mij. Een volledige miscalculatie uiteraard, maar ik voelde me wel vereerd.

Het ging om het ontcijferen van de tekst die in de marge van een zestiende eeuws handschrift was geschreven. Eén blik op het gekriebel was genoeg om me te doen beseffen dat ik hier niet uit zou gaan komen; ik heb het nog wel even aan een collega voorgelegd en ook aan de hoogleraar Grieks op onze universiteit. Maar ook zij konden er geen chocola van maken.

Dat in tegenstelling tot het Italiaanse duo Daniele Metilli (systeembeheerder en softwareontwikkelaar met grote interesse in bibliotheken en archieven) en Giula Accetta (zijn collega, specialist in de contemporaine Italiaanse steno en de Franse taal), die het 'geheimschrift' kraakten en konden identificeren als een snelschrift uit de 18e eeuw.

Metilli's conclusie: het waren vooral de sociale media en wereldwijde beschikbaarheid van online bronnen die het hem mogelijk hadden gemaakt het mysterie van het handschrift te ontrafelen. "What great times we live in!"

As Mr. Metilli observed, social media and electronic resources made it possible for him “to identify the shorthand and translate the first fragments in a few hours on a Thursday night. If I didn’t have access to online sources such as Google Books, the Greek Word Study Tool of the Perseus Digital Library, and the French corpora of the CNRTL, I probably wouldn’t have won. What great times we live in!” It was also, for him, another confirmation of his desire to work in libraries or archives. “Where else would I find such wonderful mysteries to solve?” he wrote.

Van mij mag hij in de Nijmeegse UB komen werken!

Het hangende boek

Van een hangend kopje koffie had ik al wel eens gehoord, maar een hangend boek?

Eerst maar eens uitleggen wat een hangend kopje koffie is: dat is een kopje koffie dat voor je betaald is door de klant voor je; het is een sympathieke, oeroude Napolitaanse traditie.

Goh, dacht een Italiaanse boekverkoper, die met lede ogen aanzag dat de jeugd steeds minder boeken koopt, dat zouden we ook met boeken kunnen doen! Dus hij bedacht de actie #librosospeso, die op Twitter meteen een gigantische hit werd.

De bedoeling van de actie is dat de betalende klanten in zijn boekwinkel gevraagd wordt vrijwillig te betalen voor het boek van de volgende, hem/haar vaak nog onbekende klant; die klant moet wel achttien jaar of jonger zijn.

Zo creatief kunnen alleen Italianen zijn.

Lustrum

Het was weer even net als vroeger: college oude geschiedenis van professor De Blois. En gelukkig hoefden we geen aantekeningen te maken, want het was onderdeel van een gelegenheidssymposium ter ere van het 85-jarig bestaan van de studentenvereniging klassieke talen. Maar de professor kon het niet laten om bij bepaalde begrippen te vermelden 'dat hoeven jullie niet te onthouden' (alsof we alsnog een tentamen zouden krijgen) en huiswerk op te geven: 'als jullie echt willen weten hoe het er in een Romeins leger aan toe ging, moet je Tacitus' Historiën boek 1 caput 21 t/m 26 eens lezen'.

Na het gelegenheidscollege waren we in ieder geval weer goed op de hoogte van de troepenverplaatsingen in de Romeinse tijd in al z'n facetten ('het Romeinse leger kun je het best vergelijken met een zich verplaatsende stad') en het feit dat het heel gevaarlijk was voor het leger om magazijnproblemen te hebben (welaan, daar weten we in de bibliotheek ook alles van!).

Maar ook andere prominente classici in spe hielden mooie lezingen over reizen en transport in de oudheid, waarbij vooral de presentatie van Claire Stocks over Hannibal in Tunesië in positieve zin opviel.

En natuurlijk gingen we daarna borrelen en eten - het eten echter met een selectief gezelschap in een zelfgekozen restaurantje: de lichting van 1986, eigenwijze stukken vreten.....

N.B.: bij de vorige reunie was ik ook al aanwezig; veel gekker moet het niet worden

Baal

Heerlijk om in de vakantie aan cultuur te doen, ook al is het de laatste dag van je vakantie. Toneel, dat had ik lang niet meer gedaan. Stom, want toneel is een fantastisch medium.

Baal. Zo heette het toneelstuk, dat ik bezocht en door Bertold Brecht geschreven is. Brecht schreef het stuk toen hij achttien jaar oud was en het gaat over de jonge anarchistische Baal, die zuipt, danst, feest, vreet, vrijt, kortom LEEFT alsof zijn leven er van afhangt. Hij verzet zich tegen de burgerlijke moraal en alles wat MOET; hij wil vooral zijn eigen weg kiezen, en ontdekken wat hij WIL in plaats van wat hij (onder andere van zijn moeder en zijn baas) moet. En hij weet anderen hier in mee te trekken; een soort Ramses Shaffy avant la lettre dus. Yolo!

En wat is er mooier dan dat zo'n stuk door jongeren wordt gespeeld; zij voelen deze vrijheidsdrang en identiteitsvraagstukken die Brecht in dit stuk aanroert moeiteloos aan. Zij hebben geen moeite met alle drank en seksuele handelingen en toespelingen, paraderen soms ongegeneerd in hun ondergoed over het podium, vinden het gaaf als er scènes omgewisseld worden of er zomaar bitterballen in het publiek rondgaan, wisselen moeiteloos van kleding, jongens, meisjes, alles door elkaar, allemaal willen ze Baal zijn.

En tussen al die vervreemdende chaos wordt er prachtig gespeeld, gezongen en gemusiceerd. De jeugd op het toneel wil de dood in het leven niet en heeft de moed om samen op te trekken én alleen te zijn.

Als klap op de vuurpijl had het toneelstuk trouwens nóg een troef: mijn achternichtje Amber speelde erin mee.

En hoe!

aankondiging, speellijst, en foto's

recensie

De encyclopedie van op het nippertje geredde kennis

Van de week kwam ik via het onvolprezen radioprogramma Nooit meer slapen op het spoor van De encyclopedie van op het nippertje geredde kennis, een verzameling weetjes en herinneringen die opiniepeiler, uitgever en schrijver Hans Vervoort met grote toewijding op Facebook heeft gezet om ze aan de vergetelheid te onttrekken; als schrijver moet je immers 'iets' met Facebook, nietwaar?

Eén van de weetjes is de herkomst van het begrip nipper(tje). Een nipper blijkt het achterste deel van het achtersteven van een schip te zijn waar matrozen vroeger nog op het laatste moment op konden springen voor de boot vertrok. Maar dat is gewoon via Google te vinden. Andere dingen zijn niet zo maar op het internet te vinden. Bijvoorbeeld de liedjes die zijn moeder altijd zong en de herinneringen die hij daarbij heeft (nipper 12):

Mijn overleden moeder zingt in mij verder en dat is een rare
ervaring.
Ik breek af en toe uit in schlagerteksten uit de jaren '30 en
hoor mezelf dan met verve zingen:
'Als je pas getrouwd ben krijg je koekjes bij de thee – lever
op je brood – kinderen op je schoot.'
Ook deze wil me wel eens ontschieten: 'Twee ogen zo blauw
– één van mijn buurman en één van mijn vrouw – twee ogen
zo blauw.'
Ik ben er een lijstje van gaan aanleggen, het zijn er nu
veertien.
De laatste die kwam bovendrijven:
'O, was ik maar dood,
Die ik liefheb die krijg ik toch nooit,
O, wat een verdriet,
Die ik liefheb die krijg ik toch niet'
Het komt door dat gezamenlijk afwassen dat vroeger
gebeurde en waarbij mijn moeder graag zong.
Ergens in mijn hersenpan is daar een liederenbestandje van
ontstaan.
Zo snel mogelijk na mijn eigen huwelijk heb ik gezorgd voor
een afwasmachine. Je moet je kinderen beschermen! 

of zijn eerste herinnering aan een computer:

Het zal in 1970 geweest zijn dat hij afgeleverd werd: de
eerste volwaardige computer van het markt-en
opinieonderzoekbureau Inter/View dat ik enkele jaren
daarvoor met drie anderen had opgericht. Voordien
behielpen we ons met een sorter, een apparaat dat gaatjes in
ponskaarten kon tellen en het resultaat in een venstertje
toonde.
Deze computer kon niet alleen enquête-resultaten tellen,
maar ze ook omzetten in percentages en het totaal eronder
zetten! En het kon ook die tabellen printen!
Weg met de rekenlineaal, weg met de handgeschreven
tabellen die overgetikt moesten worden.
Het apparaat was met al zijn onderdelen 4 meter lang, kwam
tot borsthoogte en woog 5 ton. Het stond in een stofvrije en
airconditioned ruimte en mocht alleen door experts benaderd
en aangeraakt worden. Uit de verte zag je lampjes branden
en grote schijven draaien. De toekomst kon beginnen. Deze
digitale olifant had een bijbehorend geheugen.
Liefst 8 kilobyte (kb)! 

Ter ere van zijn 75ste verjaardag heeft hij de (s)nippers gebundeld en in boekvorm uitgegeven. In eigen beheer. Je kunt er voor kiezen het boek op papier of als ePub te kopen, of gratis te downloaden.

Heel sympathiek. Ben meteen vrienden geworden met Hans op Facebook.

gratis download (pdf)
recensie
radiofragment

Xerteles

'Het lijkt wel Valentijnsdag!', riep een van mijn collega's uit, toen ze het dienblad met Xertelolly's zag. En inderdaad, daar leek het wel een beetje op: de eerste stap in de liefde, voor Xerte dan, door het programma ook daadwerkelijk te gaan gebruiken. Oké, nog in de oefenstand. De eerste les en over twee weken de tweede les en dan moeten we het kunnen. Goed kunnen en dan kunnen we er zelfstudielessen mee gaan ontwerpen.

De bezielende leiding over de cursus was in handen van Inge Donkervoort van 12Change, ooit begonnen met het afstandsonderwijs door de begeleiding van kinderen van expats, dat oorspronkelijk met behulp van brieven ging; later kwam daar de fax bij, nog weer later de e-mail en nu dus e-learningmodules, waaronder Xerte, waar ze niet anders dan enthousiast over kan zijn.

En ik heb het idee dat die liefde ook overgekomen is en wie weet zich verder over Nederland gaat verspreiden.