Heerlijk om in de vakantie aan cultuur te doen, ook al is het de laatste dag van je vakantie. Toneel, dat had ik lang niet meer gedaan. Stom, want toneel is een fantastisch medium.
Baal. Zo heette het toneelstuk, dat ik bezocht en door Bertold Brecht geschreven is. Brecht schreef het stuk toen hij achttien jaar oud was en het gaat over de jonge anarchistische Baal, die zuipt, danst, feest, vreet, vrijt, kortom LEEFT alsof zijn leven er van afhangt. Hij verzet zich tegen de burgerlijke moraal en alles wat MOET; hij wil vooral zijn eigen weg kiezen, en ontdekken wat hij WIL in plaats van wat hij (onder andere van zijn moeder en zijn baas) moet. En hij weet anderen hier in mee te trekken; een soort Ramses Shaffy avant la lettre dus. Yolo!
En wat is er mooier dan dat zo'n stuk door jongeren wordt gespeeld; zij voelen deze vrijheidsdrang en identiteitsvraagstukken die Brecht in dit stuk aanroert moeiteloos aan. Zij hebben geen moeite met alle drank en seksuele handelingen en toespelingen, paraderen soms ongegeneerd in hun ondergoed over het podium, vinden het gaaf als er scènes omgewisseld worden of er zomaar bitterballen in het publiek rondgaan, wisselen moeiteloos van kleding, jongens, meisjes, alles door elkaar, allemaal willen ze Baal zijn.
En tussen al die vervreemdende chaos wordt er prachtig gespeeld, gezongen en gemusiceerd. De jeugd op het toneel wil de dood in het leven niet en heeft de moed om samen op te trekken én alleen te zijn.
Als klap op de vuurpijl had het toneelstuk trouwens nóg een troef: mijn achternichtje Amber speelde erin mee.
En hoe!
aankondiging, speellijst, en foto's
recensie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten