Beroemde collega

In sommige organisaties heb je een SuperGrover, in onze organisatie hebben wij SuperGoran. Want onze Goran, die vertaalt de Nederlandse literatuur in het Bosnisch dat het een lieve lust is. En dat allemaal 'gewoon' naast zijn baan bij ons op de UB.

Met zijn nieuwste vertaling, die van In Europa van Geert Mak, won hij zo maar weer even een belangrijke vertaalprijs in Bosnië.

Niet mis!

Kroatië en identiteitskaart

Dit jaar wilden we eindelijk eens naar Kroatië gaan. Appartement geboekt. Klaar.
Nee, niet klaar.
Ineens mogen de kinderen van de regering niet meer op ons paspoort meeliften. Maar: ze hebben een allebei een identiteitskaart. Is dat voldoende? Is Kroatië voldoende Europees? Ehhh, het staat niet op de door het ministerie verstrekte brief.
Wat doet een bezorgde burger dan? Juist, naar de paspoorverstrekker bellen, de gemeente dus.

'Kroatië? Nee, ik weet niet of daar een identiteitskaart voldoende is. Dan zult u met de Nederlandse ambassade in Kroatië moeten bellen; dat is namelijk een twijfelgeval.'

'Pardon, moet ik zelf de ambassade bellen? Zijn daar geen richtlijnen voor bepaald? Moet iedereen die met z'n kinderen naar Kroatië wil reizen zelf de ambassade bellen? Dan worden ze daar toch stapelgek? Kan niet één iemand van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten bellen en dat landelijk regelen?'

'Nee, dat is niet nodig; zoveel mensen gaan er niet naar Kroatië.'

Gelukkig bestaan er webpagina's. Op de webpagina van de Nederlandse ambassade in Kroatië staat dat iedereen (dus ook kinderen) gewoon met een identiteitskaart in- en uit kan reizen.

Tja, ze hebben het maar even op hun website gezet, want ze werden natuurlijk gék van al die mensen die belden.

Soeterbeeckprogramma: een verademing!

Een week geleden werd het wat mij betreft door het interview van Ilja Leonard Pfeiffer weer eens bevestigd: het Soeterbeeckprogramma van de Radboud Universiteit is echt een verademing: ze bieden kwaliteit, ze durven diepgang aan, ze zijn toegankelijk en ..... ze zijn snel.

Het verslag en de foto's van het interview met Ilja (we zijn vrienden, dus ik mag Ilja zeggen) staan bijvoorbeeld al online. (En ik sta er ook op, dank daarvoor).

En aankomende donderdag is er alweer - naast alle activiteiten rondom de maand van de filosofie - een voor iedereen toegankelijk actualiteitencollege over de val van het kabinet door een van Nijmeegs tophoogleraren Carla van Baalen.

Wat mij betreft mogen ze blijven!

Lent: wereldstad

Toen we naar Lent verhuisden, dachten we in onze naïviteit nog dat we naar een dorp gingen verhuizen. Maar nu we er een tijdje wonen, lijkt het wel alsof Lent langzaam tot wereldstad transformeert.

Want - hou je vast - we krijgen een Van der Valkhotel in Lent. In Lént!

Ilja en de bezieling

Toen @heleen70 enkele maanden geleden twitterde dat er op de uni op 19 april een evenement zou zijn met Ilja Leonard Pfeiffer en ze vroeg of er iemand zin had om mee te gaan, hoefde ik geen seconde na te denken. Ik ging mee. En het werd de eerste keer dat ik Heleen en Ilja live zou ontmoeten.

Heleen bleek een uitstekende tafeldame (we hadden afgesproken in de refter); het was of we elkaar al heel lang kenden, wat in zekere zin ook zo was. Onze gezichten kwamen elkaar tenminste behoorlijk bekend voor en we hebben ooit dezelfde alma mater bezocht en wilden dezelfde studies doen, hoewel de een uiteindelijk koos voor Frans en de ander voor klassieke talen.

En toen we voor het interview met Ilja Leonard iets gingen drinken in het Cultuurcafé, hoefden we ook geen moment na te denken om als twee giechelende pubers op de schrijver af te stappen toen we hem eenmaal buiten met een biertje en sigaretje gespot hadden; dat ging als het ware vanzelf. Want we vonden het een beetje ongezellig dat hij daar zo alleen stond te genieten van de stilte voor de lezing. En gelukkig was hij sportief: een beetje 'participating with the audience' vond hij wel amusant. En er voegden zich al snel meer mensen bij ons.

Ook het interview was interessant en bij vlagen hilarisch. Heleen en ik hebben beiden een vraag durven stellen en smolten weg bij zijn ontwapenende lachje.

En natuurlijk hebben we na afloop beiden een boek gekocht en het laten signeren. Dat maakte de avond af en daar hebben we op gedronken. É thaumata polla.

IRL en ILP: beide geslaagd.

MyEnergy

Al wekenlang is mijn zoon elke zondagavond stipt om acht uur in de meterkast te vinden. Hij neemt dan de meterstand op. Dat moet voor zijn energieproject.

En hij stelt ons ook allerhande vragen: hoe vaak hebben jullie deze week de was gedaan? En op hoeveel graden? Hoe vaak hebben jullie de droger gebruikt? Hoe vaak hebben jullie gedoucht? En hoe lang douchen jullie gemiddeld? Alsof we dat allemaal nog weten na een week, maar we werken braaf mee.

Maar nu vrees ik dat het moeilijkste stuk komt, want het energieproject blijkt een energiebesparingsproject te zijn. 'Waar kunnen we het best op besparen?' Want: 'ik moet aan het eind van de week zien hoe veel dat scheelt op de energiemeter.'

'Ehhhhh, misschien moeten jullie voortaan korter douchen?'

'Wie?'

Met rechts getypte woorden positiever

Als ik computer/ gecomputerd heb, heb ik eerder last van mijn rechter- dan van mijn linkerhand. En toch werkt mijn linkerhand (blind) harder op het toetsenbord. Maar mijn rechterhand doet weer meer muiswerk.

Als ik echter vooral positieve woorden zou willen tikken, zou mijn rechterhand het nog drukker krijgen; woorden die voornamelijk op de rechterhelft van het toetsenbord getypt worden, zouden namelijk positiever beoordeeld worden dan woorden die voornamelijk met links getypt worden.

Testje: welke woorden denk je dat voor het grootste deel met rechts getypt zijn in dit stukje? En word je daar blij van?

Landelijk overleg bij de VU

Afgelopen week was het weer zo ver: landelijk overleg vakspecialisten geschiedenis. Dit keer bij de VU. Rem was onze voortreffelijke gastheer en de vergadering verliep in goede harmonie. Veel bezuinigingen, functieveranderingen, Open Access, selectie en deselectie, Discovery Tools en PDA.

En we kregen ook rondleidingen:

door de papierloze bibliotheek van de toekomst (ook wel MediaXperience genoemd)

door de onlangs fors ingekrompen Bibliotheek Geesteswetenschappen

en het kekke plankje voor de iPads waar voorlopig geen geld voor is

en niet te vergeten het HDC (Historisch Documentatiecentrum voor het Nederlands protestantsisme)

Mooie dag, met mooie afsluiting (eten met studievriend van vroeger):

Concurrentie voor de UB?

De UB zou het liefst 365/24/7 open zijn, maar helaas ontbreken daar de middelen voor. Zo waren wij met Pasen bijvoorbeeld gesloten. En dan krijg je - als je niet oppast - concurrentie. In dit geval van een studentenvereniging.

Ovum Novum bood namelijk studenten aan om - voor wie echt omhoog zat - tijdens de paasdagen in het verenigingsgebouw te komen studeren. En daar hebben maar liefst tien studenten gebruik van gemaakt.

Ondanks de sympathieke actie zullen ze echter de comfortabele werkplekken en lounge van de UB waarschijnlijk toch gemist hebben! Sorry mensen....

studeren bij Ovum Novum

Antwerpen

Antwerpen was een van de steden die ik tot mijn schande nog nooit bezocht had. Wás, want afgelopen weekend heb ik dat goedgemaakt.
Mooie stad, prachtig station, gastvrije hotels (we werden zonder extra kosten overgeboekt van een drie- naar viersterrenhotel omdat het driesterrenhotel was 'overboekt') en bourgondisch (het eerste tafereel bij het eerste café dat we 's ochtends om 11 uur bezochten was een oude mevrouw met een flinke bol Leffe in de hoek van het café en verderop nog twee oude mensen met bier en warme wijn).

Het enige wat een beetje tegenviel was het diamantmuseum: na twee nummertjes waren we de langdradige audiogids al zat en van de diamantenroofgame wist niemand van het personeel hoe het werkte.

Maar verder: alles perfect en plezant!

Thomas en Iran

Thomas Erdbrink, nog een van de weinige westerse correspondenten in Iran, had het wel voor Tegenlicht over om even een dagje naar Nederland te komen om commentaar te leveren bij de fragmenten die de redactie van het altijd scherpe programma over Iran had verzameld. En het is een interessant uur geworden.

Bekijk de aflevering hier en je begrijpt weer iets meer van de complexe situatie van en rondom Iran.

R.I.P. Konijn

Wat sneu voor het konijn, wordt-ie afgebroken vlak voor Pasen....

meer info

Virtueel bezoek aan Rome

Altijd leuk om Rome te bezoeken - al is het maar virtueel. En dat is nu helemaal plezierig via de nieuwste versie van Rome Reborn (een digitale, driedimensionale reconstructie van het oude Rome). In deze versie vlieg je als het ware rond in het Rome van 320 na Christus en zie je het Colosseum, het Circus Maximus, het Forum Romanum, het Pantheon en vele, vele andere gebouwen levensecht op je scherm verschijnen.

En als je dat gedaan hebt, kun je je alvast gaan verheugen op de volgende versie, waarin je zelf als avatar kunt rondwandelen en met anderen kunt praten. Maar dan moet er inmiddels al wel een sponsor gevonden zijn. Eerst maar eens zo:

Omkleden voor de klassieken

Vorige week zaterdag stond er een mooi artikel van Piet Gerbrandy in Trouw over de pracht en kracht van de humaniora. En hij haalde daarin een schitterend citaat aan, dat ik niet kende en hier graag deel; het gaat om een stukje uit een brief van Machiavelli, waarin hij vertelt hoe hij zich 's avonds omkleedt alvorens zijn studeervertrek binnen te gaan.

"En als ik me zo dan passend heb aangekleed, treed ik binnen in de gemeenschap van grote mannen uit de Oudheid, door wie ik liefdevol ontvangen word en bij wie ik het voedsel tot me neem dat in feite het enige voedsel is waarvoor ik op de wereld ben gekomen. Ik schaam me dan niet om het hen te spreken en naar het motief van hun daden te vragen. En in hun goedwillendheid geven zij mij antwoord. En vier uur lang voel ik geen enkel verdriet, vergeet ik al mijn zorgen, heb ik geen angst voor de armoede en word ik niet verontrust door de dreiging van de dood: met hart en ziel geef ik me aan hen over".

Mooi he? Het gaat - aldus Gerbrandy - in het leven uiteindelijk niet om bezittingen of kapitaal. Het gaat om omgang met beschaafde vrienden uit welke tijd dan ook die ons iets te vertellen hebben en waar we veel waardevols van kunnen leren. Nog steeds. Moffel die vrienden dus niet weg. Ze zullen ons immers altijd op weg helpen, wherever we may go.

Uitkijkkonijn

Vandaag heb ik gebruik gemaakt van de laatste dag om dé attractie van Nijmegen van binnen en van buiten te bezichtigen: het Uitkijkkonijn in het Valkhofpark.
Een fotoreportage:

Wel eigenaardig dat het konijn een week voor Pasen verdwijnt.......
Bij wijze van troost hier nog een filmpje voor de liefhebbers:



En hier de making of