Heleen bleek een uitstekende tafeldame (we hadden afgesproken in de refter); het was of we elkaar al heel lang kenden, wat in zekere zin ook zo was. Onze gezichten kwamen elkaar tenminste behoorlijk bekend voor en we hebben ooit dezelfde alma mater bezocht en wilden dezelfde studies doen, hoewel de een uiteindelijk koos voor Frans en de ander voor klassieke talen.
En toen we voor het interview met Ilja Leonard iets gingen drinken in het Cultuurcafé, hoefden we ook geen moment na te denken om als twee giechelende pubers op de schrijver af te stappen toen we hem eenmaal buiten met een biertje en sigaretje gespot hadden; dat ging als het ware vanzelf. Want we vonden het een beetje ongezellig dat hij daar zo alleen stond te genieten van de stilte voor de lezing. En gelukkig was hij sportief: een beetje 'participating with the audience' vond hij wel amusant. En er voegden zich al snel meer mensen bij ons.
Ook het interview was interessant en bij vlagen hilarisch. Heleen en ik hebben beiden een vraag durven stellen en smolten weg bij zijn ontwapenende lachje.
En natuurlijk hebben we na afloop beiden een boek gekocht en het laten signeren. Dat maakte de avond af en daar hebben we op gedronken. É thaumata polla.
IRL en ILP: beide geslaagd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten