Het is zo fijn
werknemer bij de RU te zijn....
Dat denk ik wel eens. Niet altijd natuurlijk, dat zou ook weer overdreven zijn. Maar vandaag dacht ik het weer eens, tijdens de lunchwandeling door de Botanische Tuin. Het was net een kleine Keukenhof, maar dan zonder de bijbehorende drukte.
Esther en ik zijn eigenlijk nog de enig overgebleven lunchwandelaars van het project 'lunchwandelen', dat door een speciale werkgroep is opgezet en waar wij beiden geen lid van waren. Sterker nog, het lunchwandelen begon voor ons pas goed toen het project was afgelopen omdat het animo te gering was.
Jammer, want het was eigenlijk best leuk weer eens andere collega's (en het MT - want dat wandelde ook fanatiek mee) in een andere omgeving te zien. Sommige collega's wandelen ook wel, maar alleen. Die willen misschien juist even geen collega zien. Of wat lezen. Of van de stilte genieten. Die momenten heb ik ook wel, maar meestal heb ik wel zin in een babbeltje over koetjes en kalfjes. En soms over begrotingen, de invloed van valutaschommelingen op het literatuurbudget, Metis en D-Space of Het Leven zelf.
Maar vandaag hadden we het vooral over de bloemen. Geen van beiden zijn we bovengemiddeld bloemenkenner - we kennen alleen de bekendste bloemsoorten. Van de helft vragen we ons af wat de naam van de prachtige soort is. Want bordjes staan er niet in de Botanische Tuin. De vader van Esther is natuurgids. Soms neemt ze een foto met haar mobieltje om de naam van de bloem aan haar vader te vragen, maar vandaag had ze haar mobieltje niet meegenomen. Ik ook niet, maar dat is niet abnormaal; ik wil zo 'licht' mogelijk wandelen en zeker niet gestoord worden tijdens mijn welverdiende tocht door de Botanische Tuin.
Ach, hadden we maar een collega met botanische kennis! Dan zouden de wandelingen waarschijnlijk nog leuker worden. En nog leerzaam ook! Of nog meer meewandelende collega's, voor de afwisseling. Maar op dagen als vandaag boeit dat allemaal niet. Vandaag is ALLES goed.
Et in Arcadia ego......
10 opmerkingen:
Als je nu dagelijks een foto neemt van de flora, en op je blog zet, kunnen we raadplaatjes doen :-)
Zo, ben jij zo'n plantenkenner dan? Ik zag trouwens wel op hun site dat ze elke week een plant van de week hebben. Deze week is dat de bosanemoon. Nooit van gehoord...
Maarten 't Hart zegt dat je planten waarvan je de naam kent eerder ziet staan. Hij heeft gelijk.
O, wat mooi gezegd van hem! Ik ga morgen op zoek naar de bosanemoon...
Waar? In een boek of in het bos? Of bij het tuincentrum?
De botanische tuin natuurlijk! Daar moet-ie staan, toch?
Ja, natuurlijk! Dat had je gezegd. Maar ik vergeet wel 's wat (om het eufemistisch uit te drukken). In elk geval heb ik net besloten te stoppen met twitteren. Dat geeft misschien weer wat lucht in het brein.
Heb je de bosanemoon nog gevonden?
Mijn citaat van 't Hart was overigens niet letterlijk hoor...
Ah, goed zo. Ik begin er niet eens aan, aan dat twitteren......
We hebben de bosanemoon zojuist gezien. Mooi hoor. Er waren evengoed nog veel raadselachtige bloemen; Esther heeft er een paar gefotografeerd, maar heeft geen kabeltje. Enfin, de raadplaatjes komen er nog wel.
BLIJ was je Festina!
Daar gaat het namelijk om.
Ik lees net in een boek van Jan Bor: Op de grens van het denken het volgende citaat van Han Fortmann:
De waarneming kan veel rijker zijn, zij kan de werkelijkheid openbaren in haar oerkwaliteiten welke voorafgaan aan de woorden die wij als etiketten erop plakken. Maar dat vraagt oefening, innerlijk leeg worden en veel geduld.
Openbaren is een prachtig woord in deze.
Het woord is aan U.
Ja, dat botst dan weer een beetje met de mening van Maarten 't Hart. Ik denk dat beide beweringen waar zijn?
Een reactie posten