Soms ben ik gewoonweg trots op mijn vrienden! Bijvoorbeeld als ze mooie initiatieven ontplooien tijdens de coronacrisis.
Neem nou Fenno en Mieke, een stel waarbij je als stel relatietherapie kunt volgen, wat sowieso een goed idee is. Maar helemaal nu! Want tijdens de quarantaineperiode zit je behoorlijk op elkaars lip en niet elke relatie is daar tegen bestand, zeker als die toch al wat wankel was; je hebt nu immers weinig escapes meer.
En omdat ze even geen gebruik van hun praktijkruimte kunnen maken, en het zonde vinden van de borden die anders door de kamer vliegen, bieden ze tijdelijk gratis noodtherapie aan. Geweldig toch? En ze hebben ook nog een weblog met allerhande tips en tricks voor als het niet zo lekker loopt met z'n tweetjes. Of met z'n viertjes of meer voor degenen die kinderen hebben rondlopen. Terecht dat deze positieve actie de aandacht van de landelijke pers heeft getrokken. Luister hier maar eens naar Thank God it's Sunday afgelopen zondag op radio 2.
Maar daar houdt het niet mee op, want Fenno biedt ook nog eens gratis noodsessies voor mensen met angst- en paniekklachten die ontstaan zijn door coronastress. En ook daar is de pers opgesprongen, zie hier bij De stip of hier in Trouw. Fenno is bij beide media ook even in beeld, en je kunt goed zien dat hij niet eng is, integendeel! Hij is één bonk rust en begrip, precies wat je nodig hebt tijdens dit soort dagen/weken/ maanden.
Doet Mieke dit soort noodsessies dan niet? Nee, want die is ook nog juf, en dat is ook een belangrijk, vitaal beroep zelfs, dezer dagen. Maar de pers dan? Is die dáár dan niet op afgekomen? Of is dat niet spectaculair genoeg soms? Ja, zeker wel. Kijk hier maar eens....!
Kijk, dat noem ik nog eens positief verschil maken. Keep up the good work, guys!
We hadden er zó naar uitgekeken, al die etentjes met het Iraanse nieuwjaar (nowruz) afgelopen weekend. Maar niets, nada, hietsjie ging er door. Het enige wat ons restte was foto's van onze haft sin ('lentetafel') naar elkaar sturen.
En zelfs die hadden wij niet dit jaar, alleen de goudvis van de tafel van vorig jaar nog. Ook die was/ is in een sociaal isolement. Misschien was het zijn straf, dat wij ook eens weten hoe dat voelt, alleen in je kom te moeten zwemmen. Daar is inderdaad niets aan.....
Niets is zo sneu als een tentoonstelling die niet door mensen bekeken wordt. En toch is dat het lot van veel tentoonstellingen in deze dagen. Ook die van ons over het doorleven van heldinnen uit de klassieke oudheid. Deze leeft nog steeds voort, maar in stilte ondanks haar verleiding en dynamische tijdlijnen.
En de vrouw strijdt nog steeds, maar nu even niet tegen maatschappelijke ongelijkheid, nee, schouder aan schouder met (de) man (en macht) tegen het coronavirus.
Ik ben blij en dankbaar dat we de tentoonstelling vorige week nog wel groots hebben kunnen openen, met professor Bé Breij die als wapen scherpe, maar ook hartelijke en humoristische retorische taal had meegenomen, en verder publiek (wetenschappers en studenten) van de opleidingen Algemene Cultuurwetenschappen en Griekse en Latijnse Taal en Cultuur plus enkele geïnteresseerde UB-collega's en toevallige passanten.
Het was een mooie bijeenkomst, zonder dat we het wisten een van de laatste op de campus voorlopig en daardoor extra dierbaar. Maar nu staat de tentoonstelling dus een beetje voor niemand mooi te zijn. Hoewel, voor niemand? De UB was tot 24 maart 'gewoon' open voor maximaal 99 personen per zaal/ locatie, dus wie weet zijn er nog bezoekers langsgelopen.
Het vervolgevenement dat in de Week van de Klassieken zou plaatsvinden hebben we evenwel moeten cancelen. En daar hadden we nou juist zo'n zin in! Verteller Paul zou ons op 2 april het verhaal van koningin Dido, sterke vrouw uit de oudheid, komen vertellen in Theaterzaal C, gelardeerd met epische werken uit onze collectie oude drukken. Zó jammer!
Maar gelukkig biedt hij bij wijze van troost morgen tóch deze vertelling aan. Niet live voor een groot publiek natuurlijk, maar wel van 16.00 uur tot 17.00 uur via zijn YouTubekanaal. Waarom? Omdat het morgen wereldverteldag is, en we tijdens deze crisis meer dan ooit verhalen nodig hebben.
Opening van het digitale gedeelte van de tentoonstelling
Ook wij hadden bij onze expositie trouwens een digitaal gedeelte, samengesteld door de drie studenten Algemene Cultuurwetenschappen, die ook de fysieke tentoonstelling gemaakt hadden. Bij deze digitale tentoonstelling waren ze echter bijgestaan door een UB-studentmedewerker en een van onze onvolprezen functioneel beheerders. En dat gedeelte van de tentoonstelling gaat zeker doorleven, want een van de docenten van ACW vroeg ons meteen of het ook beschikbaar was voor haar om tijdens haar colleges te gebruiken. Lijkt me persoonlijk een mooie spin-off van onze tentoonstelling, en wie weet wat er allemaal nog meer voor moois uit voortgekomen zou zijn, als deze crisis er niet tussendoor was gekomen! Enfin, gelukkig hebben we de foto's nog...
fragment digitale tentoonstelling: voortleven in de muziek
Hoe kwetsbaar je eigenlijk bent, merk je heel goed tijdens deze bizarre coronapandemie. Eigenlijk heb je, goed beschouwd, bij alles hulp nodig. Van mensen die je helpen het voedsel in de winkels te krijgen, tot mensen die je helpen je laptop in orde te krijgen voor het thuiswerken en als je pech hebt en ziek wordt, mensen die in de zorg werken.
Wat een zegening dat al deze mensen er zijn! En je keer op keer willen helpen, ook als je keer op keer stom bent geweest. Bijvoorbeeld door in mijn geval steeds maar weer uit te stellen om m'n werklaptop even langs te brengen om 'm aan de netwerkkabel te leggen en eduVPN te installeren.
Groot respect voor de helpdeskmedewerkers die je daar zonder oordeel doorheen slepen, zowel via de chat als aan de fysieke balie. Het was mijn eerste echte contact met mijn nieuwe collega's van de ICT sinds we per 1 januari 'gefuseerd' zijn tot Information Services. En ik houd nu al van ze!
Dus als je me hebt horen klappen vanavond om 20 uur, was dat mede voor hen!
Een sympathiek idee van Radboudhoogleraar Marc van Oosterdorp (@fonoloog) om door universitair docenten thuis hoorcolleges op te laten nemen en online te laten zetten. Een steeds groter wordende internationale beweging pleit hier al veel langer voor en er zijn in de loop van de tijd al talloze activiteiten in deze richting ontplooid. Waarom toch al die slotjes op het universitaire (en hogeschool) online onderwijs? Er wordt toch al voor betaald via de belasting? Het ministerie van Onderwijs wil de slotjes in ieder geval opengooien, dus daar ligt het niet aan.
Een aantal middelbare schoolleraren heeft dit licht overigens al veel langer gezien en mooie en duidelijke video's opgenomen en gratis op YouTube gezet om bijvoorbeeld de examenstof te behandelen. Heel fijn voor leerlingen die niet zo'n goede docent hebben, of die gewoon eens voor de afwisseling iemand anders de stof willen horen uitleggen.
Voor het primair en secundair onderwijs zijn sowieso al heel veel leermaterialen bij elkaar gebracht in Wikiwijs. Gewoon, zonder dat er Corona was, maar geboren uit de behoefte om elkaar te helpen en inspireren!
Als UB Nijmegen hebben we zelf enkele jaren geleden al een hele set zelfstudiemodules gemaakt en gratis en voor niks en voor iedereen te bekijken op internet gezet. Zie hier; je kunt ze trouwens ook via Wikiwijs vinden. Tevens zijn we bezig met een groot project om de open leermaterialen van alle cursussen informatievaardigheden van alle universiteiten en hogescholen van Nederland op één platform bij elkaar te zetten. Dit doen we in samenwerking met SURF. Daar zijn ze een omgeving aan het testen die dat mogelijk moet maken voor al het lesmateriaal van de hogescholen en universiteiten. Het beoogde platform heet SURFsharekit, dat losjes gebaseerd is op de vroegere HBO-kennisbank (een repository van open access publicaties).
Voor dit open en online onderwijs krijgen (kregen?) we de handen op de universiteiten trouwens maar moeilijk op elkaar. Niet veel mensen zien (zagen?) er het nut van in: te veel werk, te veel gedoe, ik maak toch maar liever m'n eigen materialen, ik heb er zo veel werk in gestopt, dat ga ik niet zo maar gratis met iedereen delen.....
En inderdaad, het is heel veel werk. want op dat platform gaan we niet zo maar lukraak alles neerplempen, want we willen er wel een beetje kwalitatief goed materiaal op zetten, omdat er anders te veel ruis ervaren zal worden door de gebruikers. Dus we zijn begonnen met het maken van een kwaliteitsmodel met bijbehorend scoreformulier om per object te toetsen of het op z'n minst aan onze minimale kwaliteitseisen voldoet. Voorts hebben we een taxonomie ontwikkeld en voorzien we elk op te nemen leermateriaal van metadata (tags), zodat je het materiaal later ook makkelijk terug kunt vinden. Want als je 10 video's en/of andere leermaterialen online zet, kun je die nog wel makkelijk onderscheiden en terugvinden, maar hoe zal dat gaan als je 10.000 leerobjecten hebt? En zijn die allemaal gecheckt op eventuele copyrightschendingen en niveau?
Dat er onder studenten behoefte aan open en online onderwijs is, blijkt wel uit deze video (met name vanaf 1:22):
Sowieso zou het tof zijn geweest als er qua alle punten die de student noemt in deze video al doorgepakt zou zijn vóór de coronacrisis! Nu is het toch een beetje behelpen, al is die chatfunctie op de ondersteuningssite van de Radboud Universiteit wel heel handig!
Bij de TU Delft zijn ze wat online leren betreft al veel verder en zijn ze tevens wereldleider op het gebied van MOOCs. Laat ze maar schuiven, die nerds daar!
Als je trouwens tijd hebt en je wilt laten inspireren, bekijk dan deze verzameling video's van enthousiaste voorlopers in het open en online onderwijs en ik weet zeker dat je 'om' bent!
En wist je dat we in Nederland een heuse lector Open Educational Resources hebben?
Dat is wel weer genoeg voor vandaag!
Update:
De eerste quarantainecolleges staan online en zijn hier te bekijken. Uploaden kan hier.
Het was goed bedoeld van de gemeente Nijmegen: plastic afval laten scheiden door gratis zakken daarvoor beschikbaar te stellen. Maar ook te begrijpen dat ze daar nu een kleine bijdrage voor vragen: 5 cent per zak, al is het maar om de extra kosten te dekken voor het uitsorteren van al het spul dat in de zakken gedaan werd dat er niet in thuishoorde. Alleen: wat doe je met de rollen plastic die je nog in huis hebt?
'Gewoon, in zo'n zak van 5 cent gooien natuurlijk, het is toch plastic!'
Maar is dat nou niet zonde voor het milieu? Kan de gemeente niet een overgangsperiode van enkele maanden inlassen, zodat iedereen de gratis zakken netjes op kan maken?
Beetje tegenstrijdig dit...
Update naar aanleiding tip van oplettende lezer:
Je kunt ze bij de DAR, het stadhuis en de stadswinkel inleveren voor hergebruik.
Afgelopen weken heb je niet veel van me gehoord. Ik was namelijk druk mee aan het organiseren aan een tentoonstelling over controversiële mannen voor de Week van de klassieken. Dat laatste was tenminste oorspronkelijk de bedoeling. Maar toen we het onderwerp aan het uitwerken waren, veranderde dat gaandeweg van (controversiële) helden naar (controversiële) heldinnen uit de oudheid: oneindig veel interessanter. Saillant detail is dat dat idee nota bene van een man kwam!
En met deze themawijziging paste het eigenlijk ook wel in het plaatje van de internationale vrouwendag. Mooi zo, twee vliegen in één klap en dan maar een wat langere duur van de tentoonstelling (de week van de klassieken begint pas eind maart).
Als je zin hebt om deze twee vliegen verenigd te zien, kom dan op maandag 9 maart om 16.30 uur naar de opening van de tentoonstelling door prof. dr. Bé Breij, voorvechtster van de (antieke) retorica.
