Niets is zo sneu als een tentoonstelling die niet door mensen bekeken wordt. En toch is dat het lot van veel tentoonstellingen in deze dagen. Ook die van ons over het doorleven van heldinnen uit de klassieke oudheid. Deze leeft nog steeds voort, maar in stilte ondanks haar verleiding en dynamische tijdlijnen.
En de vrouw strijdt nog steeds, maar nu even niet tegen maatschappelijke ongelijkheid, nee, schouder aan schouder met (de) man (en macht) tegen het coronavirus.
Ik ben blij en dankbaar dat we de tentoonstelling vorige week nog wel groots hebben kunnen openen, met professor Bé Breij die als wapen scherpe, maar ook hartelijke en humoristische retorische taal had meegenomen, en verder publiek (wetenschappers en studenten) van de opleidingen Algemene Cultuurwetenschappen en Griekse en Latijnse Taal en Cultuur plus enkele geïnteresseerde UB-collega's en toevallige passanten.
Het was een mooie bijeenkomst, zonder dat we het wisten een van de laatste op de campus voorlopig en daardoor extra dierbaar. Maar nu staat de tentoonstelling dus een beetje voor niemand mooi te zijn. Hoewel, voor niemand? De UB was tot 24 maart 'gewoon' open voor maximaal 99 personen per zaal/ locatie, dus wie weet zijn er nog bezoekers langsgelopen.
Het vervolgevenement dat in de Week van de Klassieken zou plaatsvinden hebben we evenwel moeten cancelen. En daar hadden we nou juist zo'n zin in! Verteller Paul zou ons op 2 april het verhaal van koningin Dido, sterke vrouw uit de oudheid, komen vertellen in Theaterzaal C, gelardeerd met epische werken uit onze collectie oude drukken. Zó jammer!
Maar gelukkig biedt hij bij wijze van troost morgen tóch deze vertelling aan. Niet live voor een groot publiek natuurlijk, maar wel van 16.00 uur tot 17.00 uur via zijn YouTubekanaal. Waarom? Omdat het morgen wereldverteldag is, en we tijdens deze crisis meer dan ooit verhalen nodig hebben.
 |
| Opening van het digitale gedeelte van de tentoonstelling |
Ook wij hadden bij onze expositie trouwens een digitaal gedeelte, samengesteld door de drie studenten Algemene Cultuurwetenschappen, die ook de fysieke tentoonstelling gemaakt hadden. Bij deze digitale tentoonstelling waren ze echter bijgestaan door een UB-studentmedewerker en een van onze onvolprezen functioneel beheerders. En dat gedeelte van de tentoonstelling gaat zeker doorleven, want een van de docenten van ACW vroeg ons meteen of het ook beschikbaar was voor haar om tijdens haar colleges te gebruiken. Lijkt me persoonlijk een mooie spin-off van onze tentoonstelling, en wie weet wat er allemaal nog meer voor moois uit voortgekomen zou zijn, als deze crisis er niet tussendoor was gekomen! Enfin, gelukkig hebben we de foto's nog...
 |
| fragment digitale tentoonstelling: voortleven in de muziek |
 |
| de drie terecht trotse studentassistenten ACW... |
 |
| ...waarvan een met toepasselijk t-shirt! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten