We hadden er zó naar uitgekeken, al die etentjes met het Iraanse nieuwjaar (nowruz) afgelopen weekend. Maar niets, nada, hietsjie ging er door. Het enige wat ons restte was foto's van onze haft sin ('lentetafel') naar elkaar sturen.
En zelfs die hadden wij niet dit jaar, alleen de goudvis van de tafel van vorig jaar nog. Ook die was/ is in een sociaal isolement. Misschien was het zijn straf, dat wij ook eens weten hoe dat voelt, alleen in je kom te moeten zwemmen. Daar is inderdaad niets aan.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten