Circus

Zo'n diploma-uitreiking, dat is toch ieder jaar weer een heel circus, moeten ze bij de school van mijn zoon gedacht hebben.

Laten we er dan ook maar een écht circus van maken!

En dus was er een circusdecor, waren er spreekstalmeesters, en mochten de mentoren de ideale kandidaten voor bepaalde circusattracties kiezen. Aldus werden de geslaagden ingedeeld in trapezewerkers, clowns, koorddansers, jongleurs, popcornverkopers, acrobaten en ga zo maar door. In groepjes moesten ze naar het podium komen alwaar hun kwaliteiten voor de acts aangeprezen werden. Alleen de levende kanonskogel, die mocht in z'n eentje naar voren komen....

Gelukkig was dat niet mijn zoon.

Nee, mijn zoon was ingedeeld bij de dierentemmers. Een act als leeuwenfluisteraar, dat zou hem volgens de mentoren goed afgaan: hij is immers vrij rustig (in de klas) en wilde sowieso al iets met psychologie gaan doen. Maar tegen hém fluisteren zou dan weer niet zo'n goed idee zijn, want dan zou-ie zomaar in slaap kunnen vallen...

Mooi, al die typeringen. Alleen zochten ze nog iemand om de poep op te ruimen.

En weet je wie ze daar voor in gedachten hadden? Juist, de ouders! Die waren immers toch al gewend de stront van hun kinderen op te ruimen (mailtjes naar de mentor, telefoontjes naar de verzuimcoördinator...).

Goed op de hoogte, dat personeel!

Lekkere zomernacht met Ellen ten Damme

Ik weet niet of je er iets van gemerkt hebt, maar vandaag is de zomer begonnen.

En het Soeterbeeck Programma zou het Soeterbeeck Programma niet zijn als ze niet een festival aan de nacht ervóór gekoppeld hadden: de scheidsnacht tussen lente en zomer.

Het thema van de nacht was: helden en heiligen.

Diverse wetenschappers belichtten dit thema: historicus Peter Raedts vertelde over de enorme verschillen tussen christelijke heiligen door de eeuwen heen en religiewetenschapper Paul van der Velde en theoloog Thomas Quartier gingen een vermakelijk (WK-gekleurd) duel aan over de verschillen tussen oosterse en westerse heiligen.

Bedrijfscommunicatiedeskundige en vicedecaan Margot van Mulken kwam eerst met een coming out (namelijk dat ze al vanaf haar zestiende een hardcore fan van Edit Piaff is; ze staafde dit met verschillende selfies van haarzelf voor haar kasten met Piaffmemorabilia, al was het maar om Heleen van Rooyen af te troeven) en pleitte vervolgens voor meer volgzaamheid, of eigenlijk beter gezegd een minder cynische houding ten opzichte van leiders. Ondertussen was er ook muziek en werden er verhalen verteld in een oude Amerikaanse bus.

Dat alles leidde naar het hoogtepunt van de avond: Ellen ten Damme.

Eerst vond er een gesprek met haar plaats, waarin onder andere gevraagd werd wie haar held was ('Pippi Langkous natuurlijk!') en daarna gaf ze een miniconcert, dat eigenlijk maar drie liedjes zou duren, maar ze vond de zaal (en met name theoloog Thomas Quartier, met wie ze openlijk flirtte) zo leuk, dat ze er ondanks het tegensputteren van haar manager nog een liedje of drie, vier tegenaan gooide.

Heldin.

Het was een fantastische avond. Laat maar komen die zomer!

P.S. Ben jij eigenlijk een held? Doe de heldenquiz

Mannenhonk

In Nijmegen hebben ze voor mannen met shopaholische vrouwen een oplossing bedacht: het mannenhonk. Mannen kunnen in deze mancave een uurtje gedropt worden terwijl hun vrouwen lekker aan het shoppen zijn. Geen geruzie, getrek en gestress bij de pashokjes, want terwijl de vrouwen hun kleren bij elkaar scharrelen, kunnen de mannen zich heerlijk ontspannen in de cave: er staat een tafel met stoelen eromheen voor het leggen van een kaartje of het lezen van een krantje en tevens is er een zithoek met een televisie waarop herhalingen van voetbalwedstrijden getoond worden.

Is dat even boffen voor die mannen!

Maar voor de vrouwen met een man die van winkelen houdt dan, is daar ook een vrouwenhonk voor? Nope, natuurlijk niet! De vrouw gaat gewoon niet mee, of beter nog, die gaat een kopje koffie drinken in de nieuwe Coffeeloversvestiging in de Openbare Bibliotheek.

Het schijnt dat mannen die niet van voetbal houden daar ook gewoon welkom zijn.

Pfew!

Smoeltjesboek

Twee collega's van mijn zijn op Twitter min of meer bij toeval een smoeltjesboek van onze UB aan het ontwikkelen. Niet zo'n gewone, saaie, maar een van lookalikes in kindvorm. De ene collega plaatst de foto's, de andere raadt wie het is.

Deze is voor mij uitgezocht. Je mag zelf bedenken wie of wat de vis is.

Leuven en Xerte

Leuven en Xerte, dat past als een potje op een dekseltje. Want amai, wat een combinatie! Het bourgondische Leuven en de open Xerte. Dat samen inspireert als de bliksem!

De aanleiding voor het bezoek aan Leuven: Toll-net, de Belgische ICT-ondersteuningstak van de volwasseneducatie, organiseerde een Xerte-inspiratiedag. En daar moesten wij, newbies in Xerte, natuurlijk bij zijn, alleen al omdat de bedenker van Xerte, Julian Tenney er ook aanwezig zou zijn en zou spreken. En dat is toch een beetje als Steve Jobs of Tim Cook in levende lijve ontmoeten, nietwaar?

Maar ook de rest van het programma was interessant.

Er werd onder andere gesproken over prachtige nieuwe ontwikkelingen als de nieuwe release van het programma, waardoor het nóg gebruikersvriendelijker en kleurrijker zal worden en het opgaan van Xerte in de prestigieuze stichting Apereo. We hebben nog wel even geverifieerd of de naam behouden zou blijven en gelukkig, dat was het geval.

Maar ook waren er presentaties van geslaagde Xerteleerpaden (aan het eind werden er prijzen uitgereikt voor de mooiste) en waren er naast Julian Tenney nog meer interessante keynotes, bijvoorbeeld de overenthousiaste unstoppable professor Jan Elen over kwaliteitsvolle e-content.

Heel interessant en leerzaam allemaal.

En Leuven zelf was ook plezant; om ten volle van de content van het symposium van de volgende dag te genieten, waren we namelijk al een dagje eerder vertrokken naar de 'schat van een stad'. Uiteraard hebben we de (erkende erfgoed) Universiteitsbibliotheek bezocht, die ons de ogen deed uitkijken en natuurlijk niet te vergeten het rustgevende Groot Begijnhof en de heerlijke Botanische tuin.

Wat een stad, wat een programma! En dat alles met collega Gemma, de perfecte reisgenote, die me bijna het hele Leuvense bieralfabet heeft leren drinken!

speciaal voor de inspiratiedag gemaakte Xertecupcakes

In België....

....weten ze wel met respect met leraren om te gaan!

Talent en 21st century skills

Benieuwd naar artikel! RT @bwvdo Portret van Bs Het Talent in de Volkskrant. Mooi voorbeeld van innovatief onderwijs pic.twitter.com/WlNWFUAPKD
— Dianne Manders (@AndersEducatief) 21 mei 2014

Enkele weken geleden was er grote aandacht in de Volkskrant voor de basisschool waar mijn kinderen op gezeten hebben: het Talent in Lent.

Als je het artikel leest, denk je dat die school zo'n beetje het walhalla is.

Maar dat is het helaas niet. Mijn kinderen hebben er een leuke tijd gehad hoor, daar niet van, maar dat zouden ze waarschijnlijk op een andere school ook gehad hebben; toen we nog in Nijmegen woonden, hadden ze het ook prima naar hun zin.

Eerlijk gezegd schrokken we zelfs een beetje, toen onze zoon na de eerste dag op school thuiskwam; het enige wat hij de hele dag gedaan had, was met de Knex gespeeld. Voor de goede orde: hij zat toen in groep 5. De rest van de week ging dat niet heel anders. 'Moest je niet rekenen dan?''Nee hoor, ik mocht kiezen tussen rekenen of het rekenspel doen; toen heb ik natuurlijk het rekenspel gedaan.' En eigenlijk was de situatie in de jaren daarna niet veel beter; de weektaak die mijn zoon had, had hij in twee dagen al af (hij was erg goed in het afkleuren van taken die hij vervolgens niet deed) en voor de rest: vrijheid blijheid, veel rondzwerven zonder iets te doen. Het is ook wel eens voorgekomen dat hij een half jaar lang in het verkeerde rekenboek had zitten rekenen; niemand die het doorhad; mijn dochter heeft hetzelfde meegemaakt.

Is dat erg?

Voor kinderen met een gemakzuchtig karakter is dit niet de perfecte school. Want op papier wordt alles op maat gemaakt, maar in de praktijk hebben de mentoren (zoals de docenten op het Talent heten) hun handen vol aan al die verschillen, waardoor ze het zicht op het individu net zo goed als op andere scholen kwijtraken; ze moeten namelijk al switchen tussen al die leeftijden die bij elkaar gezet zijn - persoonlijk zou ik daar ook gek van worden -, dus het is vrij makkelijk om uit het oog verloren te worden.

De 'klap' kwam op de middelbare school: toen bleken er ineens allerlei hiaten in de kennis van mijn zoon (en dochter) te zitten. Vooral op de onderdelen taal en rekenen had hij grote achterstand. Aan spelling werd nooit veel aandacht besteed, want drills, daar houden ze op het Talent niet van. Het enige dictee dat ze kregen, was het zogenaamde PI-dictee, dat elk jaar hetzelfde was, dus dat konden ze op een gegeven moment dromen.
Voor de rest werd er niet zoveel op de spelling gelet, ook niet bij werkstukken, want 'dat verstoorde het creatieve proces maar'. Hetzelfde gold mutatis mutandis voor rekenen.

Wat ze extra geleerd zouden hebben, zouden 21st century skills zijn. De leerlingen van het Talent zouden socialer en creatiever zijn en beter kunnen samenwerken dan kinderen van andere scholen. Dat waag ik te betwijfelen. Voor sociale vaardigheden is op alle scholen (terecht) heel veel aandacht. En ook op andere scholen mogen kinderen zijn wie ze willen zijn. En leren ze kritisch denken en omgaan met verschillen.

Dus.