Weekendje Aken

Die Karel had wel gelijk, toen hij Aken als residentie koos. Prachtige stad! Met heerlijk thermaalbad.

Urbs et aqua, wat wil je nog meer?

Woordvete

Scrabbelen, daar hebben de kinderen bijna nooit zin in. Maar Wordfeud, dat kunnen ze de hele dag door spelen. Wat zou daar het geheim nou van zijn? In zo'n geval is er maar één oplossing: zelf eens proberen!

En daar hoefde ik niets voor te doen; een kleine opmerking in die richting en hup, de boel was op de iPad gedownload en ik speelde met beide kinderen en een paar onbekenden tegelijk. En iedere keer als iemand van deze medespelers een woord had gespeeld, kreeg ik een pushbericht (oftewel een niet te negeren alarmbel als je het geluid hebt aanstaan). En dat terwijl ik met veel verhevener zaken bezig was! De ultieme van-het-werk-afhouder; dat is natuurlijk het geheim.

Al gauw had ik mijn kinderen verslagen (al scheelde dat bij mijn dochter maar een haar), dus die wilden niet meer met mij spelen - zo zijn ze dan ook wel weer. Watjes. Mooi wordfeudwoord trouwens, vooral als het gelegd kan worden op een drie keer letter- of woordwaarde.

En dus ging ik maar op zoek naar andere spelers. De buurvrouw bleek een goede tegenstander. Gelukkig won ik uiteindelijk van haar, al was het met een schuttingwoord, door mijn kinderen bedacht (want meekijken en aanwijzingen geven, dat doen ze graag). Aanvankelijk dacht ik dat dat niet mocht: schunnige woorden met wordfeud. Dat kwam omdat mijn poging het woord 'sex' te leggen door de software werd afgekeurd. Maar verhip, seks mag wel. Alleen ben je als je seks speelt, de 'x' nog niet kwijt. En dat is wel een nadeel, dat je bij elk spel een 'x', een 'q', een 'y' en twee keer een 'c' moet zien kwijt te raken. Bij het gewone scrabble heb je nog wel eens het geluk dat je die letters niet krijgt. Nu krijg je ze altijd.

De 'x' wordt meestal kwijtgeraakt door 'ex' te leggen. Exen mag ook. De 'q' raak je gemakkelijk kwijt met 'quat'. De eerste keer dat ik quat legde, leverde dat overigens de volgende conversatie op: 'Wat is dat, mamma, quat?' 'Een soort drugs'. 'Oh, pappa, mamma leert ons dingen over drugs!'

Ja, ze leren veel van dit spel. Soms leggen mijn kinderen woorden die ik niet ken. Ik ben dan verbaasd dat zij die woorden wél kennen. Wat blijkt: ze kennen die woorden ook niet, maar proberen gewoon maar wat te leggen. De software keurt het goed of af. En zo dringen de meest vreemde woorden hun woordenschat binnen. Alles voor die drie keer woordwaarde. En het vestigen van records. Ze vinden het te gek om met z'n tienen of twintigen tegelijk te spelen, zonder te wachten (je mag desnoods 72 uur wachten voor je een nieuw woord legt) en er ondertussen op los te chatten (ja, er zit ook een chatfunctie op!). Tja, daar steekt scrabble wat bleekjes bij af. Tenzij je natuurlijk van onthaasten, wachten en subtiele ruzies over een woord houdt.

Scrabble is bij mij dus zeker nog niet uit beeld. Maar eerst moet ik @niconij een keer zien te verslaan, want het begint er werkelijk op te lijken dat hij wordfeudkoning van Lent wordt. En dat mag natuurlijk niet gebeuren. Zou hij, IT-er van beroep, er misschien een hulpprogrammaatje naast hebben?

Uitleg bij DWDD
Tips

P.S. Sinds de wordfeudhype schijnen er ook weer meer Scrabble bordspellen verkocht te worden; onverwoestbaar, dat spel!

Stil in mij

Je hebt absolute stilte, relatieve stilte, gewenstse stilte, ongewenste stilte, heerlijke stilte, oorverdovende stilte, zittende stilte, staande stilte, warme stilte, koude stilte, geconcentreerde stilte, gedeelde stilte.
Ik heb ze gisteren allemaal meegemaakt op de stiltedag.

En toen werd het echt stil, langdurig stil, vredig stil. En da's ook wel eens fijn. Want waar vind je dat nog tegenwoordig: stilte.

Trapveldje (5)

Verschillende mensen hebben me de laatste tijd gevraagd hoe het nou toch met het trapveldje is. Wel, zoals hierboven dus. In de verte schiet de huizenbouw al flink op, maar rondom het veldje nog niet.

En de reden voor de trage voortgang is eigenlijk best spectaculair: er zijn belangrijke archeologische vondsten gedaan in de grond waar de nieuwbouw moet verrijzen.
En nee, deze keer niet uit de Romeinse, maar uit de Merovingische tijd - vijfde eeuw na Christus. Maar liefst 18 gave skeletten zijn er aangetroffen.
En ook vandaag waren ze weer in volle hevigheid aan het graven:

De volgende mooie foto's van de skeletten zijn onlangs gemaakt door de Lentse Lucht:

Ik houd jullie op de hoogte!

Uren stilte maken

Gisteravond hadden we weer mindfulness. En de leraar plaagde ons met een meditatie van drie kwartier.

Na een kwartier merkte je de onrust bij ons deelnemers al, want we hadden steeds geoefend met een meditatie van een kwartier. Maar - zo blijkt nu - een kwartier is maar voor watjes. Een uur mediteren, dat begint tenminste ergens op te lijken. Maar onze lichamen zijn daar helemaal niet op gebouwd, onze benen begonnen te slapen, we kregen spierpijn in onze heupen, rug en nek.
'Dat is juist goed oefenmateriaal', zo hield de leraar ons voor, 'want dan moet je ongemak, pijn en weerstand overwinnen en gewoon met deze zaken zijn, ze toelaten, ermee zitten (letterlijk, niet figuurlijk), zogezegd'. En als klap op de vuurpijl werd er in de zaal naast ons gesprongen en tegen de muur gebeukt. Ook dat was prachtig oefenmateriaal volgens onze leraar. Irritatie overwinnen. Alsof hij de mensen had ingehuurd voor dit doel. Gelukkig voor ons duurde deze irritatiebeproeving maar vijf minuten. Daarna zaten we weer heerlijk - nou ja heerlijk - in de stilte.

Een kleine opmaat voor onze beproeving voor aanstaande zaterdag: de stiltedag. Maar liefst 7 uur in stilte doorbrengen, zonder iets te zeggen, ook niet tijdens de thee, ook niet tijdens de lunch. Nee gewoon er zijn, naar binnen keren, je diepere lagen ontdekken, zien wat er bovenkomt. 'Maar er zal vermaak genoeg zijn', zo stelde de leraar ons gerust, 'we doen een zitmeditatie van een half uur, een bodyscan, een loopmeditatie, staande yogaoefeningen, zittende yogaoefeningen, een stiltewandeling. O ja, en aan het eind van de dag evalueren we kort, een half uurtje.'

Gelukkig maar. Er kwam weer wat kleur op de wangen van ons deelnemers.

Inwijding in de Nederlandse literatuur

Voor mijn zoon is het zover: hij zal ingewijd worden in de Nederlandse literatuur, tenminste zo kondigde zijn lerares Nederlands dat aan.
Maar wat is dat eigenlijk, literatuur, vroeg mijn zoon mij. Nou, dat zijn boeken die ECHT ergens over gaan, het gewone leven overstijgen door bijvoorbeeld bijzonder mooi, grappig of spannend taalgebruik, bijzondere wendingen, die je diep in je hart raken, je een blik in een totaal andere, soms absurde wereld geven, waardoor je bijvoorbeeld geroerd wordt of na gaat denken. Maar hopelijk vooral geamuseerd wordt. Nou ja, zoiets.

De volgende dag kwam mijn zoon trots thuis met een lijst van 10 titels waar ze van de juf uit mochten kiezen:

Mamma Tandoori van Ernest van der Kwast
Joe Speedboot van Tommy Wieringa
De helaasheid der dingen van Dimitri Verhulst
Vallen van Anne Provoost
Gebr. van Ted van Lieshout
Isabelle van Tessa de Loo
Het gouden ei van Tim Krabbé
De dagen van de bluegrassliefde van Edward van de Vendel
Twee koffers vol van Carl Friedman
Het diner van Herman Koch

En aangezien de titels de kinderen niets zeiden, dat had de lerares ook wel gesnapt, had ze over elk van de titels iets verteld en soms zelfs stukjes uit het boek voorgelezen. Mijn zoon wist al voor welk boek hij ging: Het gouden ei (van Tim Krabbe, zo had de lerares geschreven). Dat sprak hem meteen het meeste aan en het was niet te dik (voor hem - en de meeste van de middelbare scholieren - een zeer legitiem criterium).

Een goede keuze, zei ik, dat is een spannend boek. Waarop mijn zoon antwoordde: 'hoe kan dat nou, een spannend boek?' Films kunnen spannend zijn, maar boeken?

Er zal een wereld voor hem opengaan. En ik zal hem troosten als hij een nachtmerrie krijgt.

Toekomst en verleden

Gisteren was ik rijk, want had ik een blikje in de toekomst en in het verleden. In de toekomst door deelname aan het mini-symposium 'Does the university library have a future?' ter ere van het vertrek van onze directeur Graham Jefcoate en in het verleden door het bijwonen van de lezing van Fik Meijer over zijn essay Lessen uit Rome, dat hij ter ere van de maand van de geschiedenis schreef.

Een vol programma, vooral omdat er naast het mini-symposium (met veel buitenlandse gasten) ook nog een receptie (met nog meer buitenlandse gasten) ter ere van GJ was. Een waardig afscheid, met veel lofprijzingen met betrekking tot diens internationale netwerk en academische houding (en ook koppigheid). En een terugblik op z'n carrière door hemzelf.

Ook bij de lezing 's avonds veel terugkijken naar het verleden, maar dit keer van Rome en wel in het bijzonder de behandeling van de immigranten door de Romeinen. Zouden wij daar nog iets van kunnen leren? Volgens Fik Meijer wel. We zouden kunnen kijken wat er goed ging (de opname van de vreemde godsdiensten en gebruiken in de hunne) en wat er fout ging (de reactie op en behandeling van de christenen).

Vandaag heb ik me voor de zekerheid maar weer volledig op het heden gericht.

Schaamnamen 2011

Leuk, je kunt bij BNN weer stemmen op de schaamnaam van het jaar.
Genomineerden dit jaar:

Aart Bol
Annewil Hokken
Ans Mooi-Monster
Baudia Ree
Ben Nitrauw
Bennie Dood
Bing Go
Bob Bel
Bob Sleeman
Chris Musch
Dave Filet
Douwe Kwak
Ellis Tieke
Frank Rijk
Jo de Jong
Kin Ki Jim
Ko Mies
Louwe Pruim
Mette Bus
Mevrouw Plu-in 't Hol
Panda de Haan
Queeny de Koning
Ralf Pakbier
Robin Hoedjes
Ron Dingen
Sam Bal
Storm 't Hart
Teddy Beer

Ben benieuwd. Vind Sam Bal wel Ko Mies.

Bosatlas

Mijn dochter zit in de brugklas en heeft aardrijkskunde. Bij de lessen aardrijkskunde gebruiken ze op haar school af en toe een atlas. Dat kan. Dat is misschien wel goed. Laat ze een beetje met zo'n atlas klooien tijdens de les en iets leren over schalen en legenda's en zo. Al vraag ik me af of ze niet beter ook les in het gebruik van Google Earth of Google Maps kunnen krijgen. Maar dat wordt nagelaten. De atlas, daar draait het in aardrijkskundeland nu eenmaal om blijkbaar. Oké, dat zal dan wel. So far so good.

Alleen moeten ze soms ook opdrachten thuis maken met de atlas en wij hebben niet dezelfde atlas als dat ze op school hebben. En daar beginnen de problemen. Want de paginanummering van de opdrachten uit het boek komen niet overeen met de paginanummering van onze thuisatlas, die een paar jaar geleden is aangeschaft, dus nog redelijk nieuw.

En dan worden de antwoorden op de vragen ook niet goedgerekend, wat zeg ik, de docent maakt zelfs een aantekening in het dossier van kindlief dat het huiswerk niet gemaakt is omdat de paginanummering niet klopt. En bij twee keer het huiswerk niet maken volgen er sancties. 'Je moet maar zorgen dat er een goede atlas bij je thuis komt, want anders levert dat puntenaftrek op. Het moet de 53e of 54e editie van de bosatlas zijn. Je mag 'm ook van de bibliotheek lenen, maar houd er rekening mee dat je de atlas de komende 6 jaar nodig hebt.'

En aangezien ik geen zin had om de zoveelste atlas de kopen (ik had die van mijzelf van de middelbare school ook nog, maar ja 48ste druk), heb ik toch maar even gekeken of ik zo'n nieuwe atlas bij de bibliotheek kon lenen. Helaas, allemaal uitgeleend.

En waarom zat de atlas dan niet in het 'gratis' boekenpakket? Vermoedelijk omdat er geen ruimte meer was in het pakket voor 70 euro extra voor het vak aardrijkskunde. Nee, het hoort blijkbaar bij de standaarduitrusting van een huishouden met middelbare scholieren. Ja, de juf zei nog dat je het gewoon had kunnen aankruisen bij de leverancier van het 'gratis' boekenpakket. Ja, zeker net als de rekenmachine die elders voor de helft van de prijs verkrijgbaar is.

Morgen De Slegte maar eens proberen.

Baby's en computers

Baby's kun je niet snel genoeg vertrouwd laten raken met computers. Dus geen aap-noot-mies boekje. Nee, véél te ouderwets. Meteen een HTML-boekje.
En een mooi, degelijk houten schoolbord? Nee, ook niet doen. Meteen een laptopformaatje.

Voor en na Christus

Het kan aan mij liggen, maar ik heb in Nederland nog geen discussie zien oplaaien over het feit of de tijdsaanduiding voor en na Christus wel zo politiek correct is. Want de tijdsaanduiding 'voor en na Christus' is natuurlijk wel erg christencentrisch, gekoppeld aan slechts een van de vele godsdiensten die de wereld rijk is.

In Amerika hebben ze BC (Before Christ) en AD (Anno Domini) al wat langer vervangen door BCE (Before Common Era) en CE (Common Era) en nu laat men bij de BBC (Believers Before Christ?) ook de verslaggevers vrij om uit een van beide systemen (het religieus getinte Anno Domini of het neutralere Common Era) te kiezen. In Amerika schijnt het vooral de Joodse lobby geweest te zijn die voor eliminering van de heer in de tijdsaanduiding gepleit heeft; bij de BBC lijkt de wens meer uit de moslimhoek te komen.

Nu heb ik de Engelstalige indeling van BC en AD altijd al een beetje vreemd gevonden: vóór Christus gaat in het Engels (Before Christ) en na Christus in het Latijn (Anno Domini). Hoe inconsequent kun je zijn? Alleen al om die reden zou het wat mij betreft een verbetering zijn de PCT (politiek correcte tijdsaanduiding) CE en BCE te hanteren. Go for it, Englishmen!

Maar hoe zou de politiek correcte Nederlandse benaming dan moeten luiden? VOGJ (Voor Onze Gemeenschappelijke Jaartelling) en OGJ (Onze Gemeenschappelijke Jaartelling)? Of dat onze lekker weglaten en er VGJ en GJ van maken? Of - liever - nóg korter: Voor Nul en Na Nul. Nee, dat klinkt ook niet lekker. Je voelt de grappen al aankomen.

Jezus, dat politiek correcte gedoe valt nog niet mee! Heb jij een idee?

Bijzondere dag

Vandaag een bijzondere dag; de bijzondere grafsteen van een bijzonder mens met een bijzondere groep ingewijd. Het water dat stroomt en de steen die de stroom verlegt. We get to carry each other.

Zomer in oktober

Op 1 oktober op het strand met de najaarskermis aan de overkant. Hoe vet is dat?